0111-KDIB1-1.4010.584.2022.1.AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 sierpnia lipca 2022 r. wpłynął za pośrednictwem platformy e-PUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy zgodnie z opisem stanu faktycznego, na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem podatkowym Wnioskodawcy będzie kwota wynikająca z wystawionych w danym miesiącu dowodów sprzedaży (faktur/paragonów) na rzecz klientów, pomniejszona o wynagrodzenie należne innym członkom Konsorcjum wynikające z wystawionych przez nich faktur bądź not księgowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wybrał opodatkowanie na podstawie art. 28j ustawy (Ryczałt od dochodów spółek). Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć Umowę Konsorcjum (umowę wspólnego przedsięwzięcia), w ramach której to umowy spółka M. Sp. z o.o. będzie Liderem konsorcjum oraz będzie realizować sprzedaż towarów. Drugim członkiem Umowy Konsorcjum będzie podmiot powiązany w myśl art. 28c CIT. Możliwym jest, iż w ramach rozwoju biznesu, może dochodzić do przystąpienia nowych podmiotów do Konsorcjum, co zostanie uwzględnione w aneksowanej Umowie Konsorcjum.

Szczegółowe warunki współpracy pomiędzy podmiotami zostaną określone w Umowie Konsorcjum, która stanowić będzie, iż strony działają na zasadzie wspólnego przedsięwzięcia nieposiadającego odrębnej podmiotowości prawnej oraz zobowiązują się do uczestniczenia we wspólnym przedsięwzięciu na zasadzie realizacji poszczególnych zadań (każdemu z podmiotów przydzielony zostanie do realizacji odrębny zakres zadań w zakresie realizacji inwestycji w ramach konsorcjum, co będzie wiązać się także z przypisaniem określonego zysku poszczególnym członkom Konsorcjum). Strony umowy dopuszczają możliwość modyfikacji postanowień Umowy Konsorcjum oraz okresową weryfikację realizowanych zadań w celu dostosowania podziału wynagrodzenia adekwatnie do ponoszonych nakładów i osiąganych celów.

Wspólne działanie jest podejmowane w celu wzajemnego połączenia potencjałów finansowych, logistycznych, technicznych i organizacyjnych przekraczających możliwości jednego podmiotu i tym samym sprostaniu rosnącym wymogom i konkurencji. Celem wspólnego przedsięwzięcia będzie powierzenie wyodrębnionych działań stronom umowy Konsorcjum w celu zwiększenia skuteczności działania i maksymalizacji zysku.

Umowa Konsorcjum określać będzie za jakie czynności jest odpowiedzialny dany członek konsorcjum. Każdy z członków konsorcjum we własnym zakresie ponosi koszty związane z wykonaniem umowy (zadaniowy podział pracy). Część kosztów może być zaś ponoszona wspólnie przez członków konsorcjum (np. opracowanie polityki prywatności, regulaminów funkcjonowania sklepu internetowego) i każdy z członków będzie obowiązany do ponoszenia kosztów przypadających na jego udział.

Strony ustaliły, iż w kontaktach z podmiotami trzecimi (kontrahentami) tylko jeden z członków konsorcjum funkcjonować będzie jako podmiot realizujący sprzedaż towarów lub podmiot nabywający towary/usługi (będzie to Wnioskodawca), zaś Umowa Konsorcjum określać będzie podział czynności i wynagrodzenia miedzy członków konsorcjum oraz podział kosztów wspólnych. Wnioskodawca zawierający umowę handlową sprzedaży realizowaną w ramach Konsorcjum, wystawia dokument sprzedaży (fakturę/paragon) za realizowaną sprzedaż na podmiot trzeci na całość wynagrodzenia, które to wynagrodzenie w części jest należne Konsorcjantowi.

W ramach rozliczeń finansowych pomiędzy Wnioskodawcą i Konsorcjantem mogą występować dwa rodzaje rozliczeń pieniężnych - wynagrodzenie będące udziałem w zysku oraz kwoty przekazywane przez Wnioskodawcę w zamian za wyświadczone na jego rzecz usługi w ramach umowy Konsorcjum. Większość kwot stanowić będzie wynagrodzenie z tytułu podziału zysku wygenerowanego przez Konsorcjum.

Przewiduje się następujący sposób rozliczeń: członek konsorcjum zawierający umowę handlową z podmiotem trzecim realizowaną w ramach Konsorcjum (Wnioskodawca) wystawia dokument sprzedaży na podmiot trzeci na całość wynagrodzenia, jednakże zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od prawnych jako przychód podatkowy zostanie rozpoznana kwota pomniejszona o wynagrodzenie należne innym członkom konsorcjum. Jednocześnie każdy z członków konsorcjum wystawia notę księgową na swoją część wynagrodzenia wynikającą z Umowy Konsorcjum, które to wynagrodzenie będzie ich przychodem podatkowym z tytułu realizowanych czynności w ramach Umowy Konsorcjum.

Jednocześnie jeżeli w ramach świadczenia usług Wnioskodawca wyświadczy usługi na rzecz innego członka Konsorcjum (np. czynności w zakresie promocji czy pozyskiwania klientów), to tego typu wynagrodzenie będzie rozliczone na podstawie faktur jako świadczenie usług miedzy członkami Konsorcjum.

Każda ze Stron ponosi we własnym zakresie koszty własnej działalności, w tym podatki i opłaty. Wspólne wydatki takie jak np. przygotowanie polityki ochrony danych osobowych dla Konsorcjum, będą ponoszone przez jednego z członków Konsorcjum (co do zasady Lidera) a następnie będą rozliczane proporcjonalnie według zaangażowania w realizację przedsięwzięcia, co do zasady uwzględniając wielkości udziału w przychodzie Konsorcjum.

W realizowanym wspólnie przedsięwzięciu, udział finansowy stron w ramach Konsorcjum w zyskach i stratach może być różny i będzie zależny od wielkości udziału każdego członka Konsorcjum w realizacji przedsięwzięcia za dany miesiąc, w tym wielkości poniesionych kosztów przez każdą ze Stron i wielkości przychodu.

Strony okresowo dokonują rozliczenia udziałów członków Konsorcjum w realizowanych za ten okres przedsięwzięciach.

Każdy z uczestników może ponosić koszty na realizację przedsięwzięcia i każdy z uczestników ponosi także ryzyko gospodarcze związane z umową Konsorcjum.

Pytanie

Czy zgodnie z opisem stanu faktycznego, na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem podatkowym Wnioskodawcy będzie kwota wynikająca z wystawionych w danym miesiącu dowodów sprzedaży (faktur/paragonów) na rzecz klientów, pomniejszona o wynagrodzenie należne innym członkom Konsorcjum wynikające z wystawionych przez nich faktur bądź not księgowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem podatkowym Wnioskodawcy będzie kwota wynikająca z wystawionych w danym miesiącu dowodów sprzedaży (faktur/paragonów) na rzecz klientów, pomniejszona o wynagrodzenie należne innym członkom Konsorcjum wynikające z wystawionych przez nich faktur bądź not księgowych.

Na wstępie należy wskazać, iż zasady działania konsorcjum nie są w polskich przepisach odrębnie uregulowane. Dopuszczalność zawierania tego typu umów wynika z obowiązującej w prawie cywilnym swobody zawierania umów. Stąd jak się przyjmuje samo konsorcjum może przyjmować różnorodne formy.

Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwości jednego podmiotu.

Ponieważ, prawo nie wyszczególnia umowy konsorcjum, należy ona do tzw. umów nienazwanych. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie ma własnej osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane, nie musi mieć odrębnej nazwy ani też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli działaniach nie związanych z konsorcjum), a w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem.

Zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 353¹ ustawy z dnia 23kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiał się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Strony umowy konsorcjum korzystając z powyższej zasady swobody umów mogą dowolnie ułożyć swój stosunek zobowiązaniowy, tzn. mogą dowolnie określać wzajemne prawa i obowiązki, o ile nie jest to sprzeczne z właściwością stosunku zobowiązaniowego, z zasadami współżycia społecznego. Zatem dla uznania konsorcjum za wspólne przedsięwzięcie nie jest konieczne aby umowa, która konsorcjum to zawiązuje określała procentowy udział konsorcjantów we wspólnym przedsięwzięciu, umowa ta może być zmieniana lub do tej umowy mogą przystępować inne podmioty.

Najprostszą formą konsorcjum może być wspólnie kontrolowana działalność - związek firm powołany zostaje do zaoferowania podmiotom trzecim wspólnego wykonania zadania, z jasno określonym podziałem obowiązków w zakresie realizacji tego zadania, z których poszczególni konsorcjanci wywiązują się na własny koszt. Jeden z członków konsorcjum jest umocowany do podpisywania umowy gospodarczej w imieniu całego konsorcjum, a rozliczenia gospodarcze z zamawiającym, w tym fakturowanie sprzedaży, prowadzone są przez ten podmiot. Pozostałe firmy wystawiają faktury/noty księgowe na ten podmiot i w ten sposób ostatecznie uczestniczą w zyskach wspólnego przedsięwzięcia. Tego typu konsorcjum nie wymaga własnej księgowości, a jego działalność jest sumą działań jego uczestników, które to działania - tj. uzyskiwane przychody, ponoszone koszty, podejmowane zobowiązania itp. rejestrowane są w ich księgach i sprawozdaniach finansowych.

Należy zauważyć, że konsorcjum stanowi określony w umowie sposób uregulowania

rozliczeń pomiędzy podmiotami tworzącymi konsorcjum oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w swoich kontaktach. Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni dokonywać podziału kosztów czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum (według zawartej umowy).

Umowa konsorcjum może przewidywać, iż każdy z uczestników konsorcjum ponosi koszty we własnym zakresie realizując określone czynności, a uzyskiwany przychód dzielony jest miedzy członków konsorcjum proporcjonalnie do realizowanych czynności. Niezależnie od przyjętego modelu funkcjonowania konsorcjum, rozliczenia pomiędzy konsorcjantami są sprawą wewnętrzną i pozostają poza sferą rozliczeń z zamawiającym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800, z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl natomiast art. 5 ust. 2 Ustawy CIT zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (jeżeli koszty są ponoszone łącznie na wspólne przedsięwzięcie).

Przepisy te ustalają nadrzędne zasady rozliczeń podatkowych dokonywanych między podmiotami biorącymi udział we wspólnym przedsięwzięciu.

Cytowane przepisy wskazują, że określając wysokość przychodów podatkowych przypadających na danego członka Konsorcjum, jak również wysokość kosztów, podstawę opodatkowania i wysokość zobowiązania podatkowego, należy w pierwszym rzędzie kierować się zapisami Umowy Konsorcjum i zawartymi w niej uregulowaniami.

Zatem, skoro członkowie Konsorcjum ustalili w Umowie Konsorcjum zasady udziału w przychodzie każdego członka Konsorcjum, to powyższe postanowienie jest wiążące przy ustalaniu udziału każdego z członków w przychodach Konsorcjum dla potrzeb art. 5 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, jest to też postanowienie wiążące dla celów ustalenia wysokości przychodów podatkowych po stronie wystawcy faktury na rzecz podmiotu trzeciego.

Zgodnie zaś z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do art. 12 ust. 3 wskazanej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Poprzez przykładowe wyliczenie (katalog otwarty) zawarte w art. 12 ust. 1-3 omawianej ustawy, ustawodawca precyzuje jedynie rodzaje przychodów. Ponadto, wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 tej ustawy).

Należy wskazać, iż zgodnie z funkcjonująca linią orzeczniczą prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Działalność gospodarcza charakteryzuje się pewnym stopniem zorganizowania - tj. pewnej systematyce działania i wprowadzenia logiki i porządku w,działaniu. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza stały zamiar jej wykonywania, nie wykluczając możliwości prowadzenia działalności sezonowo lub do czasu

osiągnięcia określonych celów (np. pozyskania kontrahentów handlowych). Przez powtarzalność rozumie się natomiast cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny - tj. działania podejmowane w ramach Konsorcjum w sposób zorganizowany i systematyczny, dążenie do zwiększenie sprzedaży na rzecz klientów, powtarzalność świadczonych usług - należy wskazać, iż prowadzona działalność nosi znamiona działalność gospodarczej, a prowadzenie jej w formie Konsorcjum (jako grupa podmiotów funkcjonująca jak jeden podmiot) nie jest przesłanką negatywną.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, uzyskany przychód Wnioskodawca powinien zakwalifikować do przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT i opodatkować zgodnie z wybraną formą opodatkowania.

Analizując przepisy art. 12 ustawy o CIT można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną - przychód powstaje zatem w momencie jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym, na gruncie ww. ustawy przychód powinien cechować się definitywnością i określonością. Zgodnie z takim podejściem, za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym może być uznany tylko definitywny, trwały i ostateczny (bezzwrotny) przyrost majątkowy.

Nie może to być zatem jakikolwiek przychód, lecz wyłącznie taki, w stosunku do którego podatnikowi przysługuje prawo do jego otrzymania i który stanowić będzie jego trwałe przysporzenie majątkowe. Innymi słowy, przychodem będzie wyłącznie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, którego rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że jest należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika.

W sytuacji zatem, w której członek Konsorcjum przekazuje część uzyskanych od klientów (podmiotów trzecich) aktywów (środki pieniężne) innemu podmiotowi, nie będąc uprawnionym do dysponowania tymi aktywami, ich wartość nie może być traktowana jako przychód w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o PIT. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca winien zaliczać do swoich przychodów podatkowych tylko tę część przychodów, która odpowiada jego udziałowi w Konsorcjum (określonemu w Umowie Konsorcjum) a tym samym nie zaliczać do swoich przychodów podatkowych kwoty przychodów należnych innemu członkowi Konsorcjum.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca prosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: "ustawa zmieniająca") wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych - stanowiący alternatywny w stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy powyższe weszły w życie 1 stycznia 2021 r.

Ten nowy sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym "Ryczałt od dochodów spółek kapitałowych" (dodano artykuły od 28c do 28t), a także w przepisach ogólnych, ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "ustawa CIT"):

Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

Podatnik, aby móc wybrać ryczałt od dochodów spółek, jest zobowiązany spełnić warunki określone w przepisach o ryczałcie. Dodatkowo przepisy te wyłączają wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji. Wyłączenie podmiotowe może mieć charakter trwały i wówczas dotyczy podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 1 pkt 1-4 ustawy CIT. Może mieć również charakter czasowy i dotyczyć tych podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 1 pkt 5-6 ustawy CIT.

Z przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca wybrał opodatkowanie na podstawie art. 28j ustawy (Ryczałt od dochodów spółek). Wnioskodawca zamierza zawrzeć Umowę Konsorcjum (umowę wspólnego przedsięwzięcia) w ramach której to umowy Wnioskodawca będzie Liderem konsorcjum oraz będzie realizować sprzedaż towarów. Strony ustaliły następujący sposób rozliczeń: członek konsorcjum zawierający umowę handlową z podmiotem trzecim realizowaną w ramach Konsorcjum (Wnioskodawca) wystawia dokument sprzedaży na podmiot trzeci na całość wynagrodzenia, jednakże zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od prawnych jako przychód podatkowy zostanie rozpoznana kwota pomniejszona o wynagrodzenie należne innym członkom konsorcjum. Jednocześnie każdy z członków konsorcjum wystawia notę księgową na swoją część wynagrodzenia wynikającą z Umowy Konsorcjum, które to wynagrodzenie będzie ich przychodem podatkowym z tytułu realizowanych czynności w ramach Umowy Konsorcjum. Jednocześnie jeżeli w ramach świadczenia usług Wnioskodawca wyświadczy usługi na rzecz innego członka Konsorcjum (np. czynności w zakresie promocji czy pozyskiwania klientów), to tego typu wynagrodzenie będzie rozliczone na podstawie faktur jako świadczenie usług miedzy członkami Konsorcjum.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy zgodnie z opisem stanu faktycznego, na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, przychodem podatkowym Wnioskodawcy będzie kwota wynikająca z wystawionych w danym miesiącu dowodów sprzedaży (faktur/paragonów) na rzecz klientów, pomniejszona o wynagrodzenie należne innym członkom Konsorcjum wynikające z wystawionych przez nich faktur bądź not

Księgowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, przychodem podatkowym Wnioskodawcy będzie kwota wynikająca z wystawionych w danym miesiącu dowodów sprzedaży (faktur/paragonów) na rzecz klientów, pomniejszona o wynagrodzenie należne innym członkom Konsorcjum wynikające z wystawionych przez nich faktur bądź not księgowych.

W tym miejscu należy podkreślić, że Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że wybrał opodatkowanie na podstawie art. 28j ustawy o CIT, tj. ryczałt od dochodów spółek.

Jak już wspomniano wcześniej, ten sposób opodatkowania uregulowany został w rozdziale 6b ustawy o CIT zatytułowanym "Ryczałt od dochodów spółek", a także w przepisach ogólnych, które są związane z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie (m.in. art. 12 ust. 1 pkt 4e, 5a i 12 oraz ust. 3aa pkt 3, ust. 4 pkt 28, art. 15 ust. 1ab pkt 3, ust. 1ze, art. 16g ust. 22 i art. 16h ust. 3e oraz art. 18aa).

W przypadku podatników, którzy wybrali opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek, nowy sposób opodatkowania oznacza odejście od dotychczasowych zasad znanych z ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 28h ust. 1 ustawy o CIT

podatnik opodatkowany ryczałtem nie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 19, art. 24b, art. 24ca i art. 24d.

Przepis ten wskazuje, że dla ustalenia podstawy opodatkowania w ryczałcie nie stosuje się innych przepisów ustawy o CIT regulujących analogiczne kwestie, tj. w zakresie ustalenia dochodu, podstawy opodatkowania, stawki podatkowej, a także podatku od przychodów z budynków czy podatku minimalnego, których rozliczenie jest bezpośrednio związane z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT.

Ten sposób opodatkowania wiąże podstawę opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego.

Ministerstwo Finansów w Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 r. wskazało, że przy ocenie prawidłowości kwalifikacji przychodów, kosztów, zysków, strat i innych kategorii rachunkowych uwzględnianych w wyniku finansowym netto, znaczenie mają przyjęte w spółce zasady (polityka) rachunkowości, treść ekonomiczna zdarzeń oraz nadrzędne zasady rachunkowości (m.in. wiarygodności, przewagi treści nad formą, memoriału, współmierności przychodów i kosztów, ostrożności, istotności, ciągłości, kontynuacji działalności oraz indywidualnej wyceny). Podatnik obowiązany jest rzetelnie

i jasno przedstawiać sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy jednostki, stosując przyjęte zasady (politykę) rachunkowości zgodne z przepisami ustawy

o rachunkowości.

Z kolei, jak wynika z art. 28n ust. 3 ustawy o CIT

przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatnik opodatkowany ryczałtem uwzględnia zdarzenia zaistniałe przed pierwszym rokiem opodatkowania ryczałtem, jeżeli rozliczenie tych zdarzeń jest kontynuowane zgodnie z przyjętymi przez tego podatnika zasadami rachunkowości.

Następuje zatem kontynuacja przyjętych przez podatnika zasad rachunkowości, np. stawki amortyzacyjne, rozliczanie międzyokresowe kosztów, etc. Kontynuacja operacji gospodarczych następuje według zasad przyjętych w księgach rachunkowych i nie wymaga modyfikacji w okresie opodatkowania ryczałtem, w związku ze zmienioną formą opodatkowania podatkiem dochodowym (Rozdział 5.4 Przewodnika).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca składając wniosek o interpretację indywidualną jako przepisy mające być przedmiotem niniejszej interpretacji wskazał art. 5 ust. 1 ustawy o CIT. Ponadto, w swoim stanowisku wskazał m.in., że na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, przychodem podatkowym Wnioskodawcy będzie kwota wynikająca z wystawionych w danym miesiącu dowodów sprzedaży (faktur/paragonów) na rzecz klientów, pomniejszona o wynagrodzenie należne innym członkom Konsorcjum wynikające z wystawionych przez nich faktur bądź not księgowych oraz uzyskany przychód powinien zakwalifikować na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT i opodatkować zgodnie z wybraną formą opodatkowania.

Wskazać należy, że ww. art. 5 ust. 1 i 2 Ustawy o CIT oraz art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT są to przepisy ogólne. Przepis art. 5 ust. 1 i 2 Ustawy o CIT wskazuje jak ustalić (dokonać podziału) przychodów i kosztów osiągniętych lub poniesionych w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Natomiast art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT dotyczy ustalenia przychodu podatkowego, a przez to i podstawy opodatkowania związanej z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT. Wskazane przepisy nie dotyczą zatem ustalania podstawy opodatkowania w ryczałcie od dochodu spółek, która wiąże się z kategoriami prawa bilansowego.

Ww. przepisy nie zawierają się także w przepisach ogólnych, które są związane z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie od dochodów spółek (m.in. art. 12 ust. 1 pkt 4e, 5a i 12 oraz ust. 3aa pkt 3, ust. 4 pkt 28, art. 15 ust. 1ab pkt 3, ust. 1ze, art. 16g ust. 22 i art. 16h ust. 3e oraz art. 18aa). Zatem ww. przepisy dot.m.in. sposobu ustalenia (podziału) przychodów, kosztów w ramach wspólnego przedsięwzięcia nie znajdą zastosowania w odniesieniu do podatników opodatkowanych ryczałtem od dochodów spółek.

Mając powyższe na względzie, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, przychodem podatkowym Wnioskodawcy będzie kwota wynikająca z wystawionych w danym miesiącu dowodów sprzedaży (faktur/paragonów) na rzecz klientów, pomniejszona o wynagrodzenie należne innym członkom Konsorcjum wynikające z wystawionych przez nich faktur bądź not księgowych.

Zatem Państwa stanowisko w sprawie należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).