0111-KDIB1-1.4010.489.2022.1.BS - CIT estoński – przesłanki stosowania

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy na potrzeby weryfikacji braku utraty prawa do stosowania Ryczałtu od dochodów spółek zgodnie z art. 28I ustawy CIT, do wartości przychodów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a Spółka powinna wliczać wartość przychodów z tytułu zbycia wierzytelności własnych (pochodzących ze sprzedaży towarów) w ramach umowy faktoringu. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji części i akcesoriów do pojazdów samochodowych. Spółka posiada jednego wspólnika, który jest osobą fizyczną. Spółka nie jest małym podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również nie jest podatnikiem rozpoczynającym prowadzenie działalności. Spółka, począwszy od 1 stycznia 2022 r. rozlicza podatek dochodowy od osób prawnych wedle zasad określonych w Rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "Ryczałt od dochodów spółek" lub "Ryczałt"). Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. Spółka spełniła warunki uprawniające do skorzystania począwszy od 1 stycznia 2022 r. z formy opodatkowania w postaci Ryczałtu od dochodów spółek. Mniej niż 50% przychodów Spółki z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodziło:

W okresie, którego dotyczy pytanie:

1) Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym,

2) Spółka nie ponosi miesięcznie wydatków w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Spółka prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Udziałowiec Spółki - osoba fizyczna - jest osobą nieposiadającą praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

Spółka nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

Spółka nie będzie w latach opodatkowania Ryczałtem od dochodów spółek sporządzała sprawozdania finansowego zgodnie z MSR na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości Spółka złożyła zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem, według ustalonego wzoru, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym rozpoczęliśmy opodatkowanie ryczałtem, tj. do końca stycznia 2022 r.

Spółka nie jest:

Oferta asortymentowa Spółki obejmuje między innymi następującego grupy produktów, sprzedawane pod marką X:

1) Filtry powietrza, paliwa, oleju, kabinowe;

2) Pompy wody;

3) Elementy układu hamulcowego (klocki, tarcze, szczęki hamulcowe, bębny i czujniki);

4) Łożyska i piasty;

5) Amortyzatory, rolki, przeguby;

6) Części układu zawieszenia i kierowniczego.

Firma mieści się w Y, gdzie Spółka korzysta z centrum logistycznego o powierzchni magazynowania 8000 metrów kwadratowych i ponad 15 500 miejsc paletowych. Spółka nie prowadzi działalności produkcyjnej. Oferowane przez Spółkę towary są importowane z krajów trzecich, a następnie są sprzedawane przez Spółkę pod marką X. Spółka koncentruje się na sprzedaży hurtowej części samochodowych. Głównymi odbiorcami towarów oferowanych przez Spółkę są klienci biznesowi, przede wszystkim duże hurtownie, które mają swoją sieć sprzedaży np. sklepy, warsztaty (Spółka nie prowadzi sprzedaży detalicznej oferowanych towarów). W celu poprawy i zabezpieczenia płynności finansowej Spółka zawarła z instytucją finansową (dalej jako: "Instytucja Finansowa") umowę faktoringu (pełnego i niepełnego). Zakresem umowy objęte są wierzytelności Spółki z tytułu sprzedaży towarów. Przedmiotem umowy jest świadczenie usług faktoringowych przez Instytucję Finansową występującą w roli faktora na rzecz Spółki, występującej w roli faktoranta. W ramach zawartej umowy faktor nabywa bezsporne wierzytelności pieniężne przysługujące Spółce wobec jej kontrahentów, pochodzące z tytułu sprzedaży towarów. Tytułem nabycia wskazanych wierzytelności faktor dokonuje na rzecz Spółki zapłaty w kwocie równej nominalnej wartości nabytych wierzytelności. Jednocześnie Spółka w zamian za usługi faktoringowe świadczone na jej rzecz dokonuje zapłaty prowizji na rzecz faktora kalkulowanej jako określony procent (np. 0,5%) od wartości nabytych przez faktora wierzytelności oraz zapłaty odsetek za okres kredytowania. W następstwie zawartej umowy faktoringu następuje zmiana wierzyciela tzn. w miejsce Spółki, która dokonała sprzedaży towarów i uzyskała w związku z tym roszczenie wobec dłużnika o zapłatę ceny za sprzedany towar, roszczenie wobec dłużnika o zapłatę tej ceny przechodzi na faktora. Z perspektywy przepływu środków pieniężnych rozliczenie z faktorem wygląda w ten sposób, że w ciągu 2 - 3 dni od sprzedaży wierzytelności, faktor wpłaca na rachunek bankowy Spółki 90% wartości sprzedanej wierzytelności. Pozostałe 10% wartości wierzytelności jest wpłacane przez faktora na rachunek bankowy Spółki po uregulowaniu wierzytelności przez dłużnika na rzecz faktora. Jednocześnie Spółka dokonuje zapłaty na rachunek bankowy faktora prowizji oraz odsetek za okres kredytowania.

Mając na względzie powyższe Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą weryfikacji warunków uprawniających do korzystania przez Spółkę z Ryczałtu od dochodów spółek w kolejnych latach podatkowych.

Pytanie

Czy na potrzeby weryfikacji braku utraty prawa do stosowania Ryczałtu od dochodów spółek zgodnie z art. 28I ustawy CIT, do wartości przychodów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a Spółka powinna wliczać wartość przychodów z tytułu zbycia wierzytelności własnych (pochodzących ze sprzedaży towarów) w ramach umowy faktoringu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby weryfikacji braku utraty prawa do stosowania Ryczałtu od dochodów spółek zgodnie z art. 28I ustawy CIT, do wartości przychodów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a Spółka nie powinna wliczać wartości przychodów z tytułu zbycia wierzytelności własnych (pochodzących ze sprzedaży towarów) w ramach umowy faktoringu.

Zgodnie z art. 28I ust. 1 pkt 3 Ustawy CIT podatnik opodatkowany ryczałtem traci prawo do tego opodatkowania z końcem roku podatkowego, w którym podatnik nie spełnił któregokolwiek z warunków, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 i 3.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a Ustawy CIT opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych przez podatnika w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi z wierzytelności.

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy z dnia 30 września 2020 r. - o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 643) wprowadzone warunki dotyczące między innymi struktury przychodów mają w zamierzeniu ograniczać możliwość korzystania z Ryczałtu od dochodów spółek tym podmiotom, które nie prowadzą rzeczywistej działalności gospodarczej. Jak czytamy w uzasadnieniu: "Warunek dotyczący udziału przychodów pasywnych w przychodach ogółem będzie stosowany od roku następującego po roku rozpoczęcia działalności przez podatnika (jeśli rokiem poprzedzającym wybór ryczałtu jest rok rozpoczęcia tej działalności). Celem wprowadzenia tego warunku jest ograniczenie możliwości korzystania z opodatkowania ryczałtem przez podmioty nieprowadzące aktywnej działalności gospodarczej, ale nakierowane na czerpanie przychodów głównie z pasywnych źródeł przychodów." Analogicznie w "Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek" z dnia: 23 grudnia 2021 r. udostępnionym na stronie internetowej Ministerstwa Finansów stwierdzono (na stronie nr 19 Przewodnika), że: "wprowadzone w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT warunki dotyczące struktury przychodów mają w zamierzeniu ograniczać możliwość korzystania z nowej formy opodatkowania tym podmiotom, które nie prowadzą aktywnej działalności gospodarczej, a swoje dochody opierają na pasywnych źródłach przychodów." Faktoring stanowi jedną z form, obok kredytu bankowego, zarządzania należnościami w przedsiębiorstwie. Faktoring definiuje się jako usługę polegającą na wykupie przez instytucję faktoringową nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw, należnych im od odbiorców z tytułu dostaw towarów lub usług oraz świadczeniu na rzecz zbywcy wierzytelności dodatkowych usług. Zbywca wierzytelności, czyli faktorant, ma możliwość otrzymania środków finansowych z tytułu dokonanej sprzedaży z odroczonym terminem płatności w terminie wcześniejszym, niż wskazany na fakturze. Otrzymana kwota zostaje pomniejszona o koszty związane z usługą, zaś nabywca dóbr i usług spłaca swoje zobowiązanie firmie faktoringowej (faktorowi), zamiast dostawcy dóbr i usług. Główną zaletą faktoringu jest możliwość aktywnego zarządzania należnościami. W konsekwencji następuje poprawa płynności finansowej, zmniejsza się ryzyko występowania zatorów płatniczych, co przyspiesza rotację środków pieniężnych, poprzez konwersję zamrożonego kapitału w gotówkę. Faktoring jest narzędziem powszechnie stosowanym w praktyce gospodarczej przez podmioty działające w różnych branżach. Przy czym jest to dla tych podmiotów narzędzie służące poprawie płynności finansowej, a nie narzędzie służące uzyskiwaniu dochodów.

Celem zawartej umowy faktoringu nie jest z perspektywy Spółki uzyskiwanie dodatkowego źródła dochodu, tylko zarządzenie i poprawa jej bieżącej płynności finansowej. Podmiotem który "zarabia" na faktoringu jest w tym wypadku Instytucja Finansowa, która otrzymuje wynagrodzenie od Spółki z tytułu świadczenia na jej rzecz usług faktoringowych. Spółka prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest dystrybucja części samochodowych. Głównymi odbiorcami towarów oferowanych przez Spółkę są przede wszystkim duże hurtownie, które mają swoją sieć sprzedaży np. sklepy, warsztaty. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka korzysta z centrum logistycznego zlokalizowanego w Y o powierzchni magazynowania 8 000 metrów kwadratowych i ponad 15 500 miejsc paletowych. Działalność Spółki nie jest zatem nakierowana na czerpanie przychodów z pasywnych źródeł przychodów.

Jak już wskazano faktoring jest narzędziem, służącym zarządzaniu płynnością finansową, powszechnie stosowanym w praktyce gospodarczej. Narzędzie to nie służy do generowania przychodów (zysków) przez podmiot występujący w ramach zawartej umowy faktoringu w roli faktoranta. Podmiotami, które generują przychody (zyski) w tym przypadku są instytucje finansowe, występujące w roli faktorów.

Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby weryfikacji braku utraty prawa do stosowania Ryczałtu od dochodów spółek zgodnie z art. 28I ustawy CIT, do wartości przychodów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a Spółka nie powinna wliczać wartości przychodów z tytułu zbycia wierzytelności własnych (pochodzących ze sprzedaży towarów) w ramach umowy faktoringu. Końcowo należy zauważyć, że przyjęcie stanowiska odmiennego niż zaprezentowane przez Spółkę, mogłoby prowadzić do wykluczenia szeregu podmiotów, z sektora MŚP, prowadzących aktywną działalność gospodarczą z możliwości korzystania z Ryczałtu od dochodów spółek. To właśnie podmioty z sektora MŚP najczęściej zmagają się z zatorami płatniczymi, w związku tym podmioty z tego sektora w największym stopniu korzystają z narzędzia zarządzania płynnością finansową, jakim jest faktoring.

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy z dnia 30 września 2020 r. - o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 643), Ryczałt od dochodów spółek miał być rozwiązaniem adresowanym do sektora małych i średnich przedsiębiorstw, prowadzące rzeczywistą działalność gospodarczą i posiadające prostą strukturę udziałową. Zgodnie z projektem regulacje skierowane zostały do podmiotów, które chcą realizować proinwestycyjną strategię rozwoju.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Na wstępie zauważyć należy, że w opisie sprawy wskazali Państwo, że Spółka spełniła warunki uprawniające do skorzystania począwszy od 1 stycznia 2022 r. z formy opodatkowania w postaci Ryczałtu od dochodów spółek, Państwa wskazanie w tym zakresie Organ uznał za element niepodlegającego ocenie opisu stanu faktycznego.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "ustawa CIT"):

Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy CIT:

Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia m.in. warunek: mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi:

Zgodnie z art. 28I ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

Podatnik opodatkowany ryczałtem traci prawo do tego opodatkowania z końcem roku podatkowego, w którym podatnik nie spełnił któregokolwiek z warunków, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 i 3.

Podatnik, aby móc wybrać ryczałt od dochodów spółek jest zobowiązany spełnić warunki określone w przepisach o ryczałcie. Dodatkowo przepisy te wyłączają wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji. Wyłączenie podmiotowe może mieć charakter trwały i wówczas dotyczy podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 1 pkt 1-4 ustawy CIT. Może mieć również charakter czasowy i dotyczyć tych podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 1 pkt 5-6 ustawy CIT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy na potrzeby weryfikacji braku utraty prawa do stosowania Ryczałtu od dochodów spółek zgodnie z art. 28I ustawy CIT, do wartości przychodów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a Spółka powinna wliczać wartość przychodów z tytułu zbycia wierzytelności własnych (pochodzących ze sprzedaży towarów) w ramach umowy faktoringu.

Mając na uwadze powyższe wątpliwości Wnioskodawcy należy zauważyć, iż wskazane w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy CIT warunki dotyczące struktury przychodów mają w zamierzeniu ograniczać możliwość korzystania z nowej formy opodatkowania tym podmiotom, które nie prowadzą aktywnej działalności gospodarczej, a swoje dochody opierają na pasywnych źródłach przychodów.

W przepisie art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy CIT ustawodawca wyklucza bowiem możliwość skorzystania z ryczałtu od dochodu spółek kapitałowych przez podmioty uzyskujące więcej niż 50% przychodów z wierzytelności.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji części i akcesoriów do pojazdów samochodowych. Głównymi odbiorcami towarów oferowanych przez Spółkę są klienci biznesowi, przede wszystkim duże hurtownie, które mają swoją sieć sprzedaży np. sklepy, warsztaty (Spółka nie prowadzi sprzedaży detalicznej oferowanych towarów). W celu poprawy i zabezpieczenia płynności finansowej Spółka zawarła z instytucją finansową (dalej jako: "Instytucja Finansowa") umowę faktoringu (pełnego i niepełnego). Zakresem umowy objęte są wierzytelności Spółki z tytułu sprzedaży towarów. Przedmiotem umowy jest świadczenie usług faktoringowych przez Instytucję Finansową występującą w roli faktora na rzecz Spółki, występującej w roli faktoranta. W ramach zawartej umowy faktor nabywa bezsporne wierzytelności pieniężne przysługujące Spółce wobec jej kontrahentów, pochodzące z tytułu sprzedaży towarów. Tytułem nabycia wskazanych wierzytelności faktor dokonuje na rzecz Spółki zapłaty w kwocie równej nominalnej wartości nabytych wierzytelności. Jednocześnie Spółka w zamian za usługi faktoringowe świadczone na jej rzecz dokonuje zapłaty prowizji na rzecz faktora kalkulowanej jako określony procent (np. 0,5%) od wartości nabytych przez faktora wierzytelności oraz zapłaty odsetek za okres kredytowania.

W następstwie zawartej umowy faktoringu następuje zmiana wierzyciela tzn. w miejsce Spółki, która dokonała sprzedaży towarów i uzyskała w związku z tym roszczenie wobec dłużnika o zapłatę ceny za sprzedany towar, roszczenie wobec dłużnika o zapłatę tej ceny przechodzi na faktora. Z perspektywy przepływu środków pieniężnych rozliczenie z faktorem wygląda w ten sposób, że w ciągu 2 - 3 dni od sprzedaży wierzytelności, faktor wpłaca na rachunek bankowy Spółki 90% wartości sprzedanej wierzytelności. Pozostałe 10% wartości wierzytelności jest wpłacane przez faktora na rachunek bankowy Spółki po uregulowaniu wierzytelności przez dłużnika na rzecz faktora. Jednocześnie Spółka dokonuje zapłaty na rachunek bankowy faktora prowizji oraz odsetek za okres kredytowania.

W tym miejscu zauważyć należy, że umowa faktoringu nie jest zdefiniowana w polskich przepisach co oznacza, iż jest traktowana jako "umowa nienazwana". Do umowy faktoringu znajdują zatem zastosowanie przede wszystkim przepisy art. 509 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm., dalej: "kodeks cywilny") mówiące o swobodzie przelewu wierzytelności. Zgodnie z ich treścią wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W następstwie umowy faktoringu następuje zmiana wierzyciela. W miejsce podmiotu, który dokonał sprzedaży towarów i usług i uzyskał w związku z tym roszczenie wobec dłużnika o zapłatę ceny za sprzedany towar lub usługę, roszczenie wobec dłużnika o zapłatę tej ceny przechodzi na faktora. Nie zmienia to jednak faktu, że w wyniku umowy faktoringu, faktorant otrzymuje od faktora środki finansowe, które odpowiadają całości lub części przenoszonych wierzytelności, przed terminem ich płatności. Celem takiego działania jest uzyskanie w miarę szybko kwoty pieniężnej, na jaką opiewa wierzytelność przelana na faktora. Faktorant, przelewając bowiem swoją wierzytelność, uzyskuje od faktora, nierzadko od razu, kwotę odpowiadającą jej wysokości pomniejszoną jedynie o prowizję faktora.

Z puntu widzenia faktoranta zawarcie umowy faktoringu ma więc na celu poprawę płynności finansowej wierzyciela, poprzez możliwość wcześniejszego dysponowania środkami finansowymi, należnymi takiemu wierzycielowi od dłużnika. Dzięki usłudze faktoringu podatnik uzyskuje środki finansowe zaraz po wystawieniu faktury, niezależnie od wskazanego terminu jej płatności. Zawarta przez Wnioskodawcę umowa faktoringu również realizuje ten cel, bowiem jak wskazał Wnioskodawca: "W celu poprawy i zabezpieczenia płynności finansowej Spółka zawarła z instytucją finansową (...) umowę faktoringu (pełnego i niepełnego)".

Odnosząc powyższe do opisu sprawy, stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz faktora wierzytelności własnych. Zauważyć należy, że sprzedaż wierzytelności własnych jest odrębnym zdarzeniem od wcześniejszych operacji gospodarczych, w wyniku których powstał przychód należny, tj. od sprzedaży towarów kontrahentom.

Zatem mając na uwadze powyższe wskazać należy, że Spółka w istocie będzie uzyskiwać przychody ze sprzedaży wierzytelności. Zatem do wartości przychodów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o CIT powinien wliczać wartość przychodów z tytułu zbycia wierzytelności własnych w ramach umowy faktoringu. W konsekwencji, jeżeli przychody z tego tytułu przekroczą 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku liczonych z uwzględnieniem kwot należnego podatku od towarów i usług, to Spółka nie będzie mogła skorzystać z ryczałtu od dochodów spółek, jako formy opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że na potrzeby weryfikacji braku utraty prawa do stosowania Ryczałtu od dochodów spółek zgodnie z art. 28I ustawy CIT, do wartości przychodów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a Spółka nie powinna wliczać wartości przychodów z tytułu zbycia wierzytelności własnych (pochodzących ze sprzedaży towarów) w ramach umowy faktoringu.

Odnosząc się natomiast do argumentów Wnioskodawcy, opartych na uzasadnieniu do projektu ustawy z 30 września 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 643), wskazać należy, że nie można wywodzić obowiązków czy ulg podatkowych z uzasadnienia do projektów ustaw, pomijając literalne brzmienie wprowadzonych przepisów (por. przykładowo wyrok NSA z 5 marca 2019 r. sygn. akt II FSK 668/17, wyrok WSA w Warszawie z 9 listopada 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 559/17).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).