0111-KDIB1-1.4010.413.2019.2.SG - Przychód i koszty podatkowe w związku z zapłatą podatku VAT w Niemczech.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 2 i 5 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie koszt nabycia towarów i usług w kwocie brutto, tj. razem z niemieckim podatkiem VAT naliczonym oraz

* czy w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) w związku z tym, że Spółka wykaże w deklaracji podatkowej niemiecki podatek VAT naliczony, który będzie pomniejszał wartość niemieckiego podatku VAT należnego, który podlega zapłacie w Niemczech, to Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód, a jeśli tak to w którym momencie należy rozpoznać ten przychód (dotyczy pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 września 2019 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie koszt nabycia towarów i usług w kwocie brutto, tj. razem z niemieckim podatkiem VAT naliczonym oraz czy w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) w związku z tym, że Spółka wykaże w deklaracji podatkowej niemiecki podatek VAT naliczony, który będzie pomniejszał wartość niemieckiego podatku VAT należnego, który podlega zapłacie w Niemczech, to Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód, a jeśli tak to w którym momencie należy rozpoznać ten przychód (dotyczy pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2). Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 listopada 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.413.2019.1.SG, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 i 5 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce. Spółka podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie realizacji prac budowlanych i remontowych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka nabywa w Niemczech różne towary i usługi. Sprzedaż towarów i usług na rzecz Spółki może mieć miejsce w formie:

Nabywane w Niemczech towary i usługi mogą być opodatkowane niemieckim podatkiem od wartości dodanej (dalej: "niemiecki podatek VAT"). Jest on odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług uregulowanego w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: "polski podatek VAT"). W przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium Niemiec (pkt a), zgodnie z przepisami obowiązującymi w Niemczech, niemiecki podatek VAT jest doliczany do ceny sprzedaży towarów i usług. Koszt nabycia towarów i usług to cena brutto (razem z niemieckim podatkiem VAT). Spółka, jako nabywca towarów i usług ponosi ekonomiczny ciężar tego podatku, ponieważ jest on wliczony w cenę towarów i usług. Jednocześnie Spółka będzie mogła wykazać niemiecki podatek VAT naliczony w deklaracji podatkowej składanej w Niemczech i w związku z tym pomniejszyć kwotę niemieckiego podatku VAT należnego do którego zapłaty zobowiązana będzie w Niemczech. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Niemiec (pkt b) oraz importu usług na terytorium Niemiec (pkt c), zgodnie z przepisami obowiązującymi w Niemczech, niemiecki podatek VAT nie jest doliczany do ceny sprzedaży towarów i usług. Koszt nabycia towarów i usług to cena netto (bez niemieckiego podatku VAT). W związku z takim zakupem to Spółka będzie zobowiązana wykazać niemiecki podatek VAT należny w deklaracji podatkowej składanej w Niemczech. Jednocześnie Spółka będzie mogła wykazać ten podatek, jako niemiecki podatek VAT naliczony w deklaracji podatkowej składanej w Niemczech. Niemiecki podatek VAT naliczony będzie pomniejszał niemiecki podatek VAT należny. W Niemczech deklaracje w zakresie niemieckiego podatku VAT składane są za okresy miesięczne. Termin złożenia deklaracji to określony dzień miesiąca następującego po miesiącu za który rozliczany jest niemiecki podatek VAT. Natomiast termin zapłaty podatku to określony dzień miesiąca następującego po miesiącu w którym złożono deklarację. Przykładowo: w przypadku podatku za styczeń termin złożenia deklaracji przypada w lutym, a termin zapłaty podatku przypada w marcu. Nabywane w Niemczech towary i usługi będą przez Spółkę wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Koszt nabycia tych towarów i usług będzie ponoszony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Spółka dokona faktycznej zapłaty za kupowane towary i usługi. Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT. Spółka jest zarejestrowana w Niemczech jako podatnik niemieckiego podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie koszt nabycia towarów i usług w kwocie brutto, tj. razem z niemieckim podatkiem VAT naliczonym?

2. Czy w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) w związku z tym, że Spółka wykaże w deklaracji podatkowej niemiecki podatek VAT naliczony, który będzie pomniejszał wartość niemieckiego podatku VAT należnego, który podlega zapłacie w Niemczech, to Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód, a jeśli tak to w którym momencie należy rozpoznać ten przychód?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych określa ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."). Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na podstawie tego przepisu w doktrynie i w orzecznictwie wskazuje się na warunki, jakie muszą być łącznie spełnione, aby wydatek stanowił dla podatnika koszt uzyskania przychodów.

Są to następujące warunki:

Zdaniem Wnioskodawcy, omawiane wydatki, obejmujące cenę nabycia towarów i usług wraz z niemieckim podatkiem VAT naliczonym, spełniają wszystkie te warunki. Po pierwsze, wydatki te zostaną faktycznie poniesione przez Spółkę. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Spółka dokona faktycznej zapłaty za kupowane towary i usługi. Zapłata ta będzie obejmowała również niemiecki podatek VAT naliczony, który będzie doliczany do ceny towarów i usług. Po drugie, celem poniesienia wydatków będzie osiągniecie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nabywane w Niemczech towary i usługi będą przez Spółkę wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej. W opisie zdarzenia przyszłego wprost wskazano, że koszt nabycia tych towarów i usług będzie ponoszony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Trzeci warunek przewiduje, że kosztem uzyskania przychodów nie są wydatki wskazane w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Na podstawie art. 4a pkt 7 u.p.d.o.p., ilekroć mowa jest o ustawie o podatku od towarów i usług rozumie się przez to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm., dalej: "u.p.t.u."). Tym samym art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. należy interpretować razem z przepisami u.p.t.u. Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.p.t.u., ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 11 u.p.t.u. ilekroć w ustawie jest mowa podatku od wartości dodanej to rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą. Państwa członkowskie to państwa członkowskie Unii Europejskiej. Z przepisów tych jednoznacznie wynika, że sformułowanie "podatek od towarów i usług jest określeniem podatku od wartości dodanej obwiązującego wyłącznie w Polsce. Tym samym nie można go utożsamiać z podatkiem od wartości dodanej obowiązującym w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, w tym w Niemczech. Podatek od towarów i usług, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. to wyłącznie polski podatek VAT rozliczany zgodnie z przepisami u.p.t.u. Stanowisko takie potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych wydane w podobnych stanach faktycznych (winno być: zdarzeniach przyszłych). Przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 listopada 2017 r., Znak: 0115-KDIT2-3.4010.266.2017.1.AW stwierdzono, że "z powyższego wynika więc, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie niż Polska z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce. W konsekwencji stwierdzić należy, że cytowany art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej. Tym samym, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka może uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów wartość faktur dokumentujących poniesione koszty w kwocie brutto. Podsumowując, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek od wartości dodanej związany z zakupami w Szwecji, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych". Ponadto stanowisko Wnioskodawcy potwierdza np.: interpretacja Ministra Finansów z 23 lutego 2015 r., Znak: DD10/033/55/MZO/13, interpretacja Ministra Finansów z 27 stycznia 2015 r., Znak: DD10/033/69/RDX/13/PK-325/2012), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-1-1/4510-93/15/WRz oraz z 23 listopada 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-658/15/JW, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 28 stycznia 2016 r., Znak: ITPB1/4511-1167/15/JC, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 czerwca 2016 r., Znak: IPPB6/4510-279/16-3/AG.

Reasumując, w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie koszt nabycia towarów i usług w kwocie brutto, tj. razem z niemieckim podatkiem VAT naliczonym.

Ad. 2

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego kosztem uzyskania przychodów będzie koszt nabycia towarów i usług w kwocie brutto, tj. razem z niemieckim podatkiem VAT naliczonym. Jeśli Spółka wykaże niemiecki podatek VAT naliczony w deklaracji podatkowej składanej w Niemczech i pomniejszy w ten sposób kwotę niemieckiego podatku VAT należnego, to wówczas kwota wykazanego w deklaracji podatku powinna być zaliczona do przychodów podatkowych Spółki. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. przychodem są w szczególności otrzymane pieniądze. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. do przychodów nie zalicza się "zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wykładnia a contrario przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. wskazuje, że w przypadku otrzymania zwrotu wydatku zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, otrzymany zwrot wydatków stanowi przychód. W omawianym przypadku pomniejszenie niemieckiego podatku VAT należnego o niemiecki podatek VAT naliczony należy traktować na równi ze zwrotem niemieckiego podatku VAT naliczonego (zwrotem wydatku). Tym samym jeśli wydatek na nabycie towarów i usług w części odpowiadającej niemieckiemu podatkowi VAT naliczonemu zostanie zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, a następnie Spółka wykaże ten podatek w deklaracji przez co obniży niemiecki podatek VAT należny, to kwota tego podatku naliczonego będzie przychodem Spółki. Wnioskodawca uważa, że przychód związany z wykazaniem w deklaracji niemieckiego podatku VAT naliczonego powoduje powstanie przychodu w miesiącu za który składana jest deklaracja podatkowa. Przykładowo: jeśli Spółka składa w Niemczech deklarację podatkową za styczeń, w której to deklaracji wykazuje niemiecki podatek VAT naliczony, termin złożenia tej deklaracji to 10 luty, a termin zapłaty podatku to 10 marca, to wówczas omawiany przychód po stronie Wnioskodawcy powstaje w styczniu. Niemiecki podatek VAT naliczony pomniejsza bowiem niemiecki podatek VAT należny za miesiąc styczeń. Chociaż nie dochodzi do fizycznego zwrotu niemieckiego podatku VAT naliczonego, to poprzez potrącenie z niemieckim podatkiem VAT należnym zmniejsza się kwota niemieckiego podatku VAT za styczeń do zapłaty której zobowiązana jest Spółka.

Reasumując, w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec), w związku z tym że Spółka wykaże w deklaracji podatkowej niemiecki podatek VAT naliczony, który będzie pomniejszał wartość niemieckiego podatku VAT należnego, który podlega zapłacie w Niemczech, to Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód, a przychód ten należy rozpoznać w miesiącu, za który składana jest deklaracja podatkowa w Niemczech.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług (art. 12 ust. 4 pkt 9 u.p.d.o.p.).

Stosownie do art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje ściśle pojęcia przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Jednakże z treści art. 12 u.p.d.o.p. wynika, że pojęcie "przychodu" jest bardzo szerokie i obejmuje m.in. wszystkie otrzymane pieniądze z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w przepisach. Wyjątkiem takim jest m.in. kwota należnego podatku od towarów i usług.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Jednocześnie stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Przepisy u.p.d.o.p. nie definiują pojęcia "podatek od towarów i usług". Dlatego przy jego interpretacji w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy odnieść się do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 4a pkt 7 u.p.d.o.p., ilekroć mowa jest o "ustawie o podatku od towarów i usług" rozumie się przez to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.). Tym samym, art. 12 ust. 4 pkt 9 oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a i b u.p.d.o.p., należy interpretować razem z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 11 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o podatku od wartości dodanej to rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą. Państwa członkowskie to państwa członkowskie Unii Europejskiej.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, przez terytorium państwa członkowskiego należy rozumieć terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Zgodnie z art. 2 pkt 3 ww. ustawy, jako terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej. Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 5 cyt. ustawy, przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa nie wchodzące w skład terytorium Wspólnoty.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce. Spółka podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie realizacji prac budowlanych i remontowych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka nabywa w Niemczech różne towary i usługi.

Sprzedaż towarów i usług na rzecz Spółki może mieć miejsce w formie:

Nabywane w Niemczech towary i usługi mogą być opodatkowane niemieckim podatkiem od wartości dodanej. Jest on odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług uregulowanego w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium Niemiec (pkt a), zgodnie z przepisami obowiązującymi w Niemczech, niemiecki podatek VAT jest doliczany do ceny sprzedaży towarów i usług. Koszt nabycia towarów i usług to cena brutto (razem z niemieckim podatkiem VAT). Spółka, jako nabywca towarów i usług ponosi ekonomiczny ciężar tego podatku, ponieważ jest on wliczony w cenę towarów i usług. Jednocześnie Spółka będzie mogła wykazać niemiecki podatek VAT naliczony w deklaracji podatkowej składanej w Niemczech i w związku z tym pomniejszyć kwotę niemieckiego podatku VAT należnego do którego zapłaty zobowiązana będzie w Niemczech. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Niemiec (pkt b) oraz importu usług na terytorium Niemiec (pkt c), zgodnie z przepisami obowiązującymi w Niemczech, niemiecki podatek VAT nie jest doliczany do ceny sprzedaży towarów i usług. Koszt nabycia towarów i usług to cena netto (bez niemieckiego podatku VAT). W związku z takim zakupem to Spółka będzie zobowiązana wykazać niemiecki podatek VAT należny w deklaracji podatkowej składanej w Niemczech. Jednocześnie Spółka będzie mogła wykazać ten podatek, jako niemiecki podatek VAT naliczony w deklaracji podatkowej składanej w Niemczech. Niemiecki podatek VAT naliczony będzie pomniejszał niemiecki podatek VAT należny. W Niemczech deklaracje w zakresie niemieckiego podatku VAT składane są za okresy miesięczne. Termin złożenia deklaracji to określony dzień miesiąca następującego po miesiącu za który rozliczany jest niemiecki podatek VAT. Natomiast termin zapłaty podatku to określony dzień miesiąca następującego po miesiącu w którym złożono deklarację. Przykładowo: w przypadku podatku za styczeń termin złożenia deklaracji przypada w lutym, a termin zapłaty podatku przypada w marcu. Nabywane w Niemczech towary i usługi będą przez Spółkę wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Koszt nabycia tych towarów i usług będzie ponoszony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Spółka dokona faktycznej zapłaty za kupowane towary i usługi. Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT. Spółka jest zarejestrowana w Niemczech jako podatnik niemieckiego podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie koszt nabycia towarów i usług w kwocie brutto, tj. razem z niemieckim podatkiem VAT naliczonym, czy w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec), w związku z tym że Spółka wykaże w deklaracji podatkowej niemiecki podatek VAT naliczony, który będzie pomniejszał wartość niemieckiego podatku VAT należnego, który podlega zapłacie w Niemczech, to Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód, a jeśli tak to w którym momencie należy rozpoznać ten przychód.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie koszt nabycia towarów i usług w kwocie brutto, tj. razem z niemieckim podatkiem VAT naliczonym. Natomiast w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec), w związku z tym że Spółka wykaże w deklaracji podatkowej niemiecki podatek VAT naliczony, który będzie pomniejszał wartość niemieckiego podatku VAT należnego, który podlega zapłacie w Niemczech, to Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód, a przychód ten należy rozpoznać w miesiącu za który składana jest deklaracja podatkowa w Niemczech.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca opiera na stwierdzeniu, że ustawa VAT rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. W myśl tej ustawy, pod pojęciem podatku od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego przepisami wyżej wymienionej ustawy. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym, nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W ocenie organu takie rozróżnienie nie jest zasadne. Wskazać bowiem należy, że mechanizm i konstrukcja prawna podatku określanego na gruncie prawa krajowego jako "podatek od towarów i usług", a na gruncie prawa unijnego jako "podatek od wartości dodanej" są identyczne. Z uwagi na brak rozróżnienia pomiędzy podatkiem od wartości dodanej, a podatkiem od towarów i usług, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych - podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to zatem, że rozwiązania zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczące zarówno przychodów, jak i kosztów uzyskania przychodów, odnoszące się do podatku od towarów i usług należy odnosić również do podatku od wartości dodanej.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 1545/11: "mechanizm i konstrukcja prawna podatku określanego na gruncie prawa krajowego jako "podatek od towarów i usług", a na gruncie prawa unijnego jako "podatek od wartości dodanej" są identyczne. W tym sensie powyższe pojęcia są synonimami, opisującymi ten sam podatek. Wniosek taki jest oparty na wykładni art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego na gruncie tej ustawy przez "podatek od wartości dodanej" rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego u.p.t.u. Przepis ten, będący definicją legalną, pełni rolę porządkową, tzn. w celu osiągnięcia jasności znaczeniowej, nakazuje dany podatek nakładany na terytorium państw członkowskich UE określać jako "podatek od wartości dodanej", podczas gdy adekwatną nazwą dla tego podatku, nakładanego na mocy u.p.t.u., jest pojęcie "podatek od towarów i usług". Spółka, w oparciu o błędną wykładnię językową art. 2 pkt 11 u.p.t.u. próbuje w drodze rozumowania systemowego wykazać, że ww. regulacja przemawia za przyjęciem, że podatek od wartości dodanej jest czymś odmiennym od podatku od towarów i usług. Nie dostrzega jednak, że definicja legalna zwarta w art. 2 pkt 11 u.p.t.u. pełni tylko funkcję porządkującą pojęcia języka prawnego, nie jest natomiast przepisem materialnym, który obok podatku od towarów i usług konstytuuje nową formę opodatkowania - podatek od wartości dodanej. Tym samym, wbrew poglądom Spółki, należy przyjąć, że wyłączenia uregulowane w art. 12 ust. 4 oraz w art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. odnoszą się do podatku od towarów i usług, którego adekwatną nazwą w zakresie obrotu unijnego na gruncie u.p.t.u., w myśl art. 2 pkt 11 tej ustawy, jest określenie "podatek od wartości dodanej" (...)".

Tak też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 maja 2018 r., sygn. akt 926/16, w którym stwierdzono, że "definicja legalna zawarta w art. 2 pkt 11 ustawy o VAT pełni tylko funkcję porządkującą pojęcia języka prawnego, nie jest natomiast przepisem materialnym, który obok podatku od towarów i usług konstytuuje nową formę opodatkowania - podatek od wartości dodanej. (...) skład orzekający orzekł, że brak jest argumentów by możliwość pomniejszenia przychodu należnego, jak i skorzystania z wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu, przewidzianą tymi przepisami, uzależniać od funkcjonującego na gruncie ustawy o VAT rozróżnienia dwóch ww. pojęć. To, że omawiane określenia nie są literalnie tożsame, nie może zasadnie stawiać podatnika w gorszej sytuacji dlatego, że mimo, iż poniósł on koszt w tym samym istotowo podatku, to jednak inaczej określanym".

Natomiast w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3371/15 skład orzekający wskazał, że: "nie ma powodu, by występujące w art. 2 pkt 11 ustawy o VAT terminy "podatek od towarów i usług" oraz "podatek od wartości dodanej" nie mogły być traktowane jako równoważne znaczeniowo. W tym ujęciu, podobnie jak stwierdził to NSA w przytaczanym już wyroku z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 1545/11, sformułowania te traktować należy jako synonimy, opisujące ten sam podatek. Mając na uwadze, że art. 2 pkt 11 ustawy o VAT konstruuje definicję legalną, zasadnym jest przy tym wzięcie pod uwagę racji jej wprowadzenia - a jedną z podstawowych z nich jest osiągnięcie jasności znaczeniowej. Gdy mowa jest o "podatku od wartości dodanej", odnieść go należy do podatku nakładanego na terytorium państwa członkowskiego, gdy zaś chodzi o ten sam podatek, nadkładany jednak ustawą o VAT z dnia 11 marca 2004 r., adekwatne jest określenie go jako "podatek od towarów i usług". Wspomniane wyżej zabiegi harmonizacyjne sprzyjać mają ujednolicaniu przedmiotowego podatku w Polsce i państwach członkowskich, tj. czynieniu go czymś jednorodnym (z zachowaniem na uwadze, że jest to pewnego rodzaju dążność, która w sposób całkowity nie może być zrealizowana). Dążenie do tej swoistej unifikacji sprzyja temu, by ów podatek, w obu ujęciach, traktować jako ten sam, jak długo nie okaże się zasadne wzięcie pod uwagę odrębności wyznaczonej art. 2 pkt 11 ustawy o VAT".

Z powyższego wynika więc, że pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług są tożsame. Oznacza to, że podatek od wartości dodanej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług, w związku z czym podatek od wartości dodanej obowiązujący na terenie krajów Unii Europejskiej powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Tym samym, należy wskazać, że dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie koszt nabycia towarów i usług w kwocie netto, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wyklucza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT oraz tożsamego z nim podatku od wartości dodanej nakładanego na terenie innych państw członkowskich UE, w tym w Niemczech. Analogicznie należy postępować w przypadku przyjętych rozwiązań w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych regulujących kwestię przychodów podatkowych. Stosownie do treści art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Zatem w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec), w związku z tym że Spółka wykaże w deklaracji podatkowej niemiecki podatek VAT naliczony, który będzie pomniejszał wartość niemieckiego podatku VAT należnego, nie powstanie z tego tytułu dla Wnioskodawcy przychód podatkowy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

* czy w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec) kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie koszt nabycia towarów i usług w kwocie brutto, tj. razem z niemieckim podatkiem VAT naliczonym,

* oraz czy w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec), w związku z tym że Spółka wykaże w deklaracji podatkowej niemiecki podatek VAT naliczony, który będzie pomniejszał wartość niemieckiego podatku VAT należnego, który podlega zapłacie w Niemczech, to Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód, a jeśli tak to w którym momencie należy rozpoznać ten przychód - jest nieprawidłowe.

Jednocześnie, tut. Organ wskazuje, że w związku ze wskazaniem, że w sytuacji opisanej w pkt a (dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium Niemiec), w związku z tym że Spółka wykaże w deklaracji podatkowej niemiecki podatek VAT naliczony, który będzie pomniejszał wartość niemieckiego podatku VAT należnego, nie powstanie dla Wnioskodawcy przychód podatkowy z tego tytułu (część pytania oznaczonego we wniosku Nr 2), bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie w kwestii dotyczącej momentu powstania tego przychodu.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, bowiem powołane interpretacje nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Każdą sprawę tut. organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Jednocześnie wskazać należy, że odmienne rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Ponadto, wskazać należy na generalną zasadę, że nawet gdyby w odniesieniu do innych podatków lub innych okresów rozliczeniowych, organy podatkowe wydały odmienne rozstrzygnięcia, to nigdy nie może to stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych decyzji, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie (wyrok WSA w Gliwicach z 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 848/07). Podobnie stwierdził WSA w Łodzi w orzeczeniu z 18 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 907/08.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.