0111-KDIB1-1.4010.409.2018.1.SG - Koszty ponoszone na rzecz podmiotu powiązanego - wyłączenie z kosztów podatkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 września 2018 r. (data wpływu 8 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Koszty Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy, stanowią koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ww. ustawy, nie ma zastosowania do Kosztów Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Koszty Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy, stanowią koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ww. ustawy, nie ma zastosowania do Kosztów Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Polsce należącą do grupy (dalej: "Grupa").

Wnioskodawca funkcjonuje w strukturach Grupy jako centrum usługowe, którego podstawową rolą jest realizacja określonych funkcji na rzecz spółek operacyjnych z Grupy. Początkowo, Spółka pełniła funkcję europejskiego centrum obsługi klienta dla większości zakładów produkcyjnych zlokalizowanych w Europie. Z biegiem czasu, Spółka rozszerzyła swoją działalność o kolejne funkcje pełnione na rzecz podmiotów z Grupy. W 2005 r. do Wnioskodawcy przeniesione zostało centrum wsparcia IT.

Obecnie, Wnioskodawca świadczy na rzecz spółek z Grupy usługi wsparcia (dalej: "Usługi Wsparcia"), które obejmują przede wszystkim:

* usługi z zakresu IT (Wnioskodawca jest centralnym ośrodkiem informatyki w Grupie),

* pozostałe usługi wspólne (takie jak np. usługi obsługi klienta, usługi finansowe w zakresie polityki kredytowej oraz prowadzenia działań windykacyjnych, usługi zarządzania łańcuchem dostaw, analiz biznesowych oraz administrowania bazą kontraktów rabatowych i usługi oddelegowania).

Podstawową zasadą jest, że wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu świadczenia Usług Wsparcia na rzecz spółek z Grupy ustalane jest w oparciu o koszty rzeczywiście poniesione przez niego, powiększone następnie o narzut zysku.

Poza kosztami uwzględnionymi w bazie kosztowej wynagrodzenia Wnioskodawcy, która jest powiększona o narzut zysku, istnieje również grupa kosztów, które są bezpośrednio refakturowane przez Wnioskodawcę na spółki z Grupy (tzw. fall-through costs). Są to koszty usług lub aktywów nabytych przez Wnioskodawcę od zewnętrznych poddostawców oraz usług świadczonych przez inne spółki (zarówno powiązane z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, jak i niepowiązane), w przypadku których Spółka działa wyłącznie jako podmiot refakturujący i nie świadczy dodatkowych usług w tym zakresie - w takim przypadku usługa nabywana przez Spółkę jest przekazywana innej spółce z Grupy w pierwotnej postaci, bez dodania jakiejkolwiek wartości przez Spółkę. W odniesieniu do tego rodzaju kosztów Spółka refakturuje je na pozostałe spółki z Grupy w wysokości wynagrodzenia zapłaconego poddostawcom czy usługodawcom, bez narzutu zysku.

Koszty usług, opłat i należności, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy, mogą w niektórych przypadkach obejmować również koszty, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, poniesione na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu w art. 11 ustawy o CIT (dalej: "Koszty Świadczeń Niematerialnych").

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Koszty Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy, stanowią koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: "Ustawa o CIT"), a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do Kosztów Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy?

Zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy, stanowią koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT, a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do Kosztów Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy.

Dnia 1 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175, dalej: "Ustawa nowelizująca"). Na mocy Ustawy nowelizującej do ustawy o CIT został wprowadzony art. 15e dotyczący ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wybranych kosztów świadczeń niematerialnych.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 znowelizowanej ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów m.in. koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze oraz wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. pkt 4-7 ustawy o CIT - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 ustawy o CIT, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy o CIT, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16 m ustawy o CIT, i odsetek.

Niemniej jednak, w art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT przewidziano, że ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do kosztów usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT").

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Przez świadczenie usług rozumie się na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

W praktyce ww. wymienione przepisy mówią o refakturze poniesionych kosztów. Z powyższego wynika zatem, że chodzi m.in. o koszty usług refakturowanych przez podatnika na inne podmioty.

Co istotne, Minister Finansów w wyjaśnieniach z 23 kwietnia 2018 r. dotyczących ograniczenia wysokości kosztów nabycia niektórych rodzajów usług i praw (dostępne w portalu www.finanse.mf.gov.pl) wskazał m.in., że limitowaniu nie podlegają koszty "usług refakturowanych przez podatnika; chodzi o usługi nabyte we własnym imieniu, lecz na rachunek innego podmiotu powiązanego".

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Spółka nabywa m.in. usługi od podmiotu powiązanego i refakturuje je na inne podmioty. Spółka ponosi bowiem w takiej sytuacji Koszty Świadczeń Niematerialnych, w przypadku których Spółka działa wyłącznie jako podmiot refakturujący i nie świadczy dodatkowych usług w tym zakresie, przekazując ją spółce z Grupy w pierwotnej postaci. W odniesieniu do tego rodzaju kosztów Spółka refakturuje je na spółki z Grupy w wysokości wynagrodzenia zapłaconego poddostawcom czy usługodawcom, bez narzutu zysku.

Zatem przepis art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT, będzie miał zastosowanie do Kosztów Świadczeń Niematerialnych, ponieważ bezpośrednio dotyczy on sytuacji, w której podatnik (Spółka), działając we własnym imieniu, lecz na rzecz podmiotu powiązanego, nabywa m.in. usługę niematerialną czy prawo, której koszt następnie refakturuje na ten podmiot powiązany.

Powyższe podejście w sytuacji podobnej do opisanej we wniosku zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.45.2018.2.PS, w której organ zgodził się, że w przypadku Usług refakturowanych mają zastosowanie regulacje przepisu art. 15e ust. 11 pkt 2, zgodnie z którym ograniczenie rozpoznawania wydatków z tytułu usług niematerialnych jako koszty uzyskania przychodów nie ma zastosowania do ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na Usługi refakturowane.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 13 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.324.2018.l.DP, stwierdzając, że przepis art. 15e ust. 11 pkt 2 u.p.d.o.p. znajdzie zastosowanie w analizowanym przypadku, ponieważ jak już wskazano wcześniej, art. 15e ust. 11 pkt 2 u.p.d.o.p. znajdzie zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której podatnik (Wnioskodawca), działając we własnym imieniu, lecz na rzecz podmiotu powiązanego, nabywa usługę, której koszt następnie refakturuje na ten podmiot powiązany.

Podsumowując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy, stanowią koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT, a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do Kosztów Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, dalej także: "u.p.d.o.p."). I tak, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów określa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Rozpatrując nabywane przez Spółkę świadczenia organ ograniczył się w niniejszej interpretacji do przeprowadzenia analizy wydatków ponoszonych przez Spółkę pod kątem możliwości zastosowania postanowień art. 15e u.p.d.o.p. w sytuacji, gdy usługi o charakterze niematerialnym refakturowane są przez Spółkę, a nie do kwestii spełnienia warunków ogólnych uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175, dalej jako: "ustawa nowelizująca") nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 18 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2018 r. wszedł w życie art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z którym podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, oraz świadczeń o podobnym charakterze;

2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 (tj. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, prawa określone w ustawie z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej, lub organizacyjnej (know-how) (...) - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W myśl art. 11 ust. 1 u.p.d.o.p., jeżeli:

3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów - i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Polsce należącą do grupy. Wnioskodawca funkcjonuje w strukturach Grupy jako centrum usługowe, którego podstawową rolą jest realizacja określonych funkcji na rzecz spółek operacyjnych z Grupy. Początkowa, Spółka pełniła funkcję europejskiego centrum obsługi klienta dla większości zakładów produkcyjnych zlokalizowanych w Europie. Z biegiem czasu, Spółka rozszerzyła swoją działalność o kolejne funkcje pełnione na rzecz podmiotów z Grupy. W 2005 r. do Wnioskodawcy przeniesione zostało centrum wsparcia IT. Obecnie, Wnioskodawca świadczy na rzecz spółek z Grupy usługi wsparcia, które obejmują przede wszystkim usługi z zakresu IT (Wnioskodawca jest centralnym ośrodkiem informatyki w Grupie), pozostałe usługi wspólne (takie jak np. usługi obsługi klienta, usługi finansowe w zakresie polityki kredytowej oraz prowadzenia działań windykacyjnych, usługi zarządzania łańcuchem dostaw, analiz biznesowych oraz administrowania bazą kontraktów rabatowych i usługi oddelegowania). Podstawową zasadą jest, że wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu świadczenia Usług Wsparcia na rzecz spółek z Grupy ustalane jest w oparciu o koszty rzeczywiście poniesione przez niego, powiększone następnie o narzut zysku. Poza kosztami uwzględnionymi w bazie kosztowej wynagrodzenia Wnioskodawcy, która jest powiększona o narzut zysku, istnieje również grupa kosztów, które są bezpośrednio refakturowane przez Wnioskodawcę na spółki z Grupy (tzw. fall-through costs). Są to koszty usług lub aktywów nabytych przez Wnioskodawcę od zewnętrznych poddostawców oraz usług świadczonych przez inne spółki (zarówno powiązane z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, jak i niepowiązane), w przypadku których Spółka działa wyłącznie jako podmiot refakturujący i nie świadczy dodatkowych usług w tym zakresie - w takim przypadku usługa nabywana przez Spółkę jest przekazywana innej spółce z Grupy w pierwotnej postaci, bez dodania jakiejkolwiek wartości przez Spółkę. W odniesieniu do tego rodzaju kosztów Spółka refakturuje je na pozostałe spółki z Grupy w wysokości wynagrodzenia zapłaconego poddostawcom czy usługodawcom, bez narzutu zysku. Koszty usług, opłat i należności, które są refakturowane przez Spółkę na spółki z Grupy, mogą w niektórych przypadkach obejmować również koszty, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, poniesione na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu w art. 11 ustawy o CIT (dalej: "Koszty Świadczeń Niematerialnych").

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę Koszty Świadczeń Niematerialnych, które są refakturowane przez nią na inne spółki z Grupy nie podlegają ograniczeniom wynikającym z regulacji art. 15e u.p.d.o.p.

W tym miejscu wskazać należy, że ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 2 u.p.d.o.p., nie ma zastosowania do kosztów usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz art. 8 ust. 2a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT") w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powyższego wynika zatem, że chodzi o koszty usług refakturowanych przez podatnika na inne podmioty.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją w której podatnik (Wnioskodawca) nabywa m.in. usługi, o których mowa w art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p. od zewnętrznych poddostawców oraz usługi świadczone przez inne spółki (zarówno powiązane, jak i niepowiązane) i refakturuje je na inne podmioty powiązane z Grupy. Zatem przepis art. 15e ust. 11 pkt 2 u.p.d.o.p. znajdzie zastosowanie w analizowanym przypadku, ponieważ jak już wskazano wcześniej, art. 15e ust. 11 pkt 2 u.p.d.o.p. znajdzie zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której podatnik (Wnioskodawca), działając we własnym imieniu, lecz na rzecz podmiotu powiązanego, nabywa usługę, której koszt następnie refakturuje na ten podmiot powiązany.

Jeżeli podmiot powiązany nabywa usługi o charakterze niematerialnym od podmiotów powiązanych jak i niepowiązanych, które refakturuje na inny podmiot powiązany, to ta usługa jest traktowana przez ten inny podmiot powiązany jako usługa nabyta od podmiotu powiązanego. Refaktura dokonana przez podmiot powiązany na rzecz innego podmiotu powiązanego, nie jest objęta limitem z art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p.

Powyższe potwierdzają, zamieszczone na stronie Ministerstwa Finansów objaśnienia do art. 15e u.p.d.o.p., gdzie wskazano m.in., że limitowaniu nie podlegają koszty (...) usług refakturowanych przez podatnika; chodzi o usługi nabyte we własnym imieniu, lecz na rachunek innego podmiotu powiązanego (pełna treść objaśnień dostępna jest pod adresem: https://www.mf.gov.pl/ - ścieżka dostępu: Wiadomości/Ostrzeżenia i wyjaśnienia podatkowe/Koszty uzyskania przychodów związanych z nabyciem niektórych rodzajów usług i praw - plik do pobrania: Ograniczenie wysokości kosztów nabycia niektórych rodzajów usług i praw (art. 15e ustawy o CIT)).

Odnosząc zatem przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy do powyższych uwarunkowań prawnych, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.