0111-KDIB1-1.4010.322.2018.1.BK - Koszty podatkowe spółki z tytułu zakupu form.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 7 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu potrącenia kosztów podatkowych w części:

* dotyczącej wpłat zaliczek na poczet zakupu form - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu potrącenia kosztów podatkowych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB3-2.4012.425.2018.2.AZ, 0111-KDIB1-1.4010.240.2018.3.BK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 7 sierpnia 2018 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się dostawami nasadek plastikowych i opakowań/elementów opakowań kosmetyków z tworzyw sztucznych (dalej jako: "Produkt").

Wnioskodawca produkuje m.in. z następujących tworzyw: Polipropylen, ABS, LDPE, HDPE, PETG, PCTA, Akrylic, TPE, Nylon, Surlyn®, Poliwęglan, ACETAL (delrin™), Polistyren, SAN oraz PVC. Wnioskodawca realizuje pełen proces produkcyjny rozpoczynający się od projektowania i przygotowania technologii elementów opakowań, poprzez zapewnienie skonstruowania odpowiedniej formy, ewentualnie stworzenie dokumentacji projektu, analizę wtrysku, stworzenie prototypu oraz wizualizację projektu, aż po produkcję i dostarczanie ostatecznego Produktu.

W związku z danym projektem konieczne jest stworzenie odpowiedniej formy wtryskowej, która jest zamawiana i kupowana przez Wnioskodawcę, po czym jest ona sprzedawana odbiorcy Produktu (dalej jako: "Odbiorca"). Produkt jest uzyskiwany przy zastosowaniu formy. Formy pozostają w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy, mimo że są własnością Odbiorcy. Formy są zamawiane i kupowane z reguły u dostawców polskich lub chińskich (dalej jako: "Dostawca").

Z reguły rozliczenie zakupu formy wygląda następująco:

1. Wpłata zaliczki,

2. Faktura/y zaliczkowa/e (jeżeli dany Dostawca wystawia faktury zaliczkowe),

3. Dostawa formy i faktura potwierdzająca dostawę formy,

4. Ewentualne faktury za modyfikacje/zmiany formy.

Analogicznie przebiega rozliczenie sprzedaży form:

1. Faktura pro forma na zaliczkę,

2. Wpłata zaliczki,

3. Wystawienie przez Spółkę faktury VAT zaliczkowej,

4. Dostawa formy i wystawienie faktury VAT rozliczeniowej.

W przypadku niektórych dostaw możliwe jest także rozliczenie sprzedaży form w oparciu o jedną fakturę końcową.

Obecnie jeden z kontrahentów Wnioskodawcy (dalej jako: "Klient") zaproponował zmianę zasad rozliczeń dostaw form na jego rzecz w ten sposób, iż do momentu dostawy formy będą wystawiane faktury VAT częściowe za poszczególne etapy dostawy formy. W takiej sytuacji nie będzie wystawiana faktura zaliczkowa tylko faktury częściowe, z których ostatnia będzie fakturą za ostatni etap dostawy formy.

Każda faktura częściowa będzie dokumentować dany etap dostawy tj. zaprojektowanie i przystąpienie do produkcji formy, ukończenie formy, dostawa formy po testach jakości lub po rozpoczęciu produkcji.

Faktury VAT częściowe będą wystawiane w dacie sprzedaży poszczególnych etapów dostawy Należności wynikające z faktur częściowych będą mieć charakter definitywny, a z zamówień od Klientów/umów zawartych przez Wnioskodawcę z nabywcami wynikać będzie, że dostawa formy zostanie podzielona na kilka etapów.

Zakup i zbycie formy nie będzie powiązane z wyprodukowaniem określonej ilości Produktów. Ilość Produktów zależy od zapotrzebowania Klienta.

W takiej sytuacji Wnioskodawca zwrócił się do Dostawców form o rozważenie zmiany zasad rozliczania dostaw form na rzecz Wnioskodawcy na analogiczne z zaproponowanymi przez Klienta, jednakże część Dostawców zapowiedziała, iż nie zmieni zasad rozliczania dostaw form na rzecz Wnioskodawcy.

W przypadku w jakim Dostawca zaakceptuje nowy system rozliczeń wystawienie przez Wnioskodawcę faktur częściowych VAT za dany etap dostawy do Klienta będzie korespondować z wystawieniem częściowych faktur VAT przez Dostawcę na rzecz Wnioskodawcy. Zatem dana faktura VAT częściowa wystawiona przez Dostawcę będzie mieć związek z konkretną fakturą VAT częściową wystawioną przez Wnioskodawcę.

Natomiast w sytuacji w jakiej Dostawca nie zaakceptuje nowego systemu rozliczeń dana wpłata, faktura zaliczkowa lub rozliczeniowa Dostawcy będzie mieć związek z konkretną fakturą częściową Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo rozpoznając koszty uzyskania przychodu z tytułu zakupu form proporcjonalnie do przychodu ze sprzedaży tych form w związku z wystawieniem faktur częściowych, czy też w momencie wystawienia ostatniej faktury dokumentującej ostatni etap dostawy formy przy uwzględnieniu zarówno dotychczasowego sposobu rozliczania dostaw form przez Dostawców, jak i rozliczania tych dostaw poprzez faktury częściowe?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpi on prawidłowo rozpoznając koszty uzyskania przychodu z tytułu zakupu form proporcjonalnie do przychodu ze sprzedaży tych form w związku z wystawieniem faktur częściowych przy uwzględnieniu zarówno dotychczasowego sposobu rozliczania (wpłaty zaliczek, ewentualne faktury zaliczkowe i fakturę końcowa) dostaw form przez Dostawców, jak i rozliczania tych dostaw poprzez faktury częściowe.

Natomiast w przypadku, w jakim zbycie formy jest rozliczane przez Wnioskodawcę poprzez wystawienie jednej faktury dokumentującej dostawę koszty uzyskania przychodu związane z wpłatami, wszystkimi fakturami zaliczkowymi, fakturą końcową za dostawę formy, czy fakturami częściowymi zakupowymi zostaną wykazane w momencie wystawienia tej faktury przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty),

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, a właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Koszty uzyskania przychodu można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy o CIT.

Zatem, generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ich ujęcie (potrącenie) w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) - w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy (zob. art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o CIT).

Koszty bezpośrednie należy więc ujmować podatkowo w momencie wykazania odpowiadających im przychodów.

Tym samym skoro wydatki Spółki poniesione na zapłatę faktur VAT dokumentujących dane etapy dostawy towaru służą w sposób bezpośredni osiąganiu konkretnych przychodów to należy je zaliczyć do kosztów w momencie, w którym powstanie odpowiadający im przychód. Wydatki te jako bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem stanowią koszty uzyskania przychodów współmiernie do tych przychodów, to znaczy proporcjonalnie do przychodów osiąganych sukcesywnie z tytułu świadczenia dostawy towaru.

Odnosząc powyższe do analizowanej sytuacji należy uznać, że w sytuacji gdy Wnioskodawca dostarcza formę wystawiając przy tym faktury częściowe, to wydatki związane z fakturami częściowymi Dostawcy będą mogły być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w dacie uzyskania przychodu z tytułu wskazanej wyżej faktury częściowej. Zatem, koszty bezpośrednio związane z przychodami powinny zostać rozliczone proporcjonalnie do uzyskiwanego przez Spółkę przychodu.

Tak samo w przypadku rozliczania dostaw form przez Dostawcę w formie zaliczek oraz faktury końcowej rozliczeniowej, wydatki z tymi fakturami związane, będą stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w momencie wystawienia faktur częściowych, z którymi powiązane będą dane wpłaty, ewentualne faktury zaliczkowe Dostawcy. Wynika to z faktu, iż wprawdzie zaliczka nie ma charakteru definitywnego i jej zapłata nie daje podstawy do uznania takiego wydatku za koszt uzyskania przychodów, jednak wartość zapłaconej zaliczki może być zaliczona do kosztów podatkowych po wykonaniu bądź spełnieniu należnego świadczenia oraz wykazaniu związku pomiędzy poczynionym wydatkiem (na zaliczkę) a przychodem podatkowym, a także pod warunkiem odpowiedniego udokumentowania wykonania takiego świadczenia.

Zatem jeżeli dana zaliczka będzie powiązana ze świadczeniem (dokumentowanym fakturą częściową za dany etap dostawy), to wówczas będzie ona rozliczana - jako koszt uzyskania przychodu - w terminie wystawienia tej faktury częściowej.

Z kolei faktura rozliczeniowa Dostawcy będzie przyporządkowana do ostatniej faktury częściowej Wnioskodawcy (faktura za ostatni etap dostawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: "ustawa o CIT"). Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowo-skutkowy.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

* wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

* został właściwie udokumentowany;

* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Istotnym jest, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Dodatkowo zauważyć należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast w celu ustalenia momentu potrącalności poniesionego kosztu, należy prawidłowo określić jego charakter.

Ustawa przewiduje bowiem dwie kategorie kosztów:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy.

Klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Zasady potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami regulują art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Jednakże w myśl art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 4c ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym lub złożenia zeznania podatkowego (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) - w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy.

Oznacza to, iż w sytuacji, gdy podatnik posiada wystarczające dowody księgowe do zaksięgowania danego wydatku do kosztów przed dniem sporządzenia sprawozdania finansowego, to koszt ten będzie kosztem uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym zostały osiągnięte odpowiadające mu przychody. Z kolei zaś w sytuacji, gdy dokumenty niezbędne do zaksięgowania kosztów podatnik otrzyma po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego, to koszt ten będzie kosztem uzyskania przychodów w roku, w którym podatnik uzyska te dokumenty.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż koszty pozostające w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z faktycznie otrzymanymi lub należnymi przychodami danego roku podatkowego, podlegającymi opodatkowaniu w tym roku, są kosztami uzyskania przychodu na podstawie przepisów art. 15 ust. 4, ust. 4b albo 4c tej ustawy.

Należy podkreślić, że koszty bezpośrednie (poza wyjątkiem określonym w art. 15 ust. 4c ustawy o CIT), są potrącane w momencie uzyskania odpowiadających im przychodów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się dostawami nasadek plastikowych i opakowań/elementów opakowań kosmetyków z tworzyw sztucznych. W związku z danym projektem konieczne jest stworzenie odpowiedniej formy wtryskowej, która jest zamawiana i kupowana przez Wnioskodawcę, po czym jest ona sprzedawana odbiorcy Produktu. Produkt jest uzyskiwany przy zastosowaniu formy. Obecnie Wnioskodawca ma zamiar rozliczać dostawę na rzecz odbiorców form w ten sposób, iż do momentu dostawy formy, będą wystawiane faktury VAT częściowe za poszczególne etapy dostawy formy. Każda faktura częściowa będzie dokumentować dany etap dostawy tj. zaprojektowanie i przystąpienie do produkcji formy, ukończenie formy, dostawa formy po testach jakości lub po rozpoczęciu produkcji. Faktury VAT częściowe będą wystawiane w dacie sprzedaży poszczególnych etapów dostawy. Należności wynikające z faktur częściowych będą mieć charakter definitywny, a z zamówień od odbiorców/umów zawartych przez Wnioskodawcę z nabywcami wynikać będzie, że dostawa formy zostanie podzielona na klika etapów.

Na gruncie powołanych przepisów prawa podatkowego, w odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy należy stwierdzić, że nie można przyznać słuszności stanowisku Wnioskodawcy w części odnoszącej się do możliwości rozpoznania kosztu uzyskania przychodu z tytułu zakupu form proporcjonalnie do przychodu ze sprzedaży form w związku z otrzymaniem faktur zaliczkowych. Należy bowiem wskazać, że zaliczka co do zasady jest kwotą wpłacaną na poczet przyszłych zobowiązań, zatem stanowi jedynie część ceny należnego świadczenia. W razie należytego wykonania umowy, zaliczka podlega zaliczeniu na poczet należnego świadczenia. Z uwagi na fakt, iż zaliczka nie ma charakteru definitywnego, jej zapłata nie daje podstawy do uznania takiego wydatku za koszt uzyskania przychodów. Brak definitywnego charakteru zaliczki nie pozwala bowiem na dokonanie jednoznacznej oceny, czy świadczenie którego zaliczka dotyczy, będzie powiązane z uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem) przychodów.

Wartość wpłaconej zaliczki może być zaliczona do kosztów podatkowych dopiero po wykonaniu należnego świadczenia oraz wykazaniu związku pomiędzy poczynionym wydatkiem a przychodem podatkowym, a także pod warunkiem odpowiedniego udokumentowania wykonania takiego świadczenia. Zatem, aby zaliczka mogła zostać uznana za koszt uzyskania przychodu, świadczenie w ramach którego zaliczka została uiszczona musi być wykonane i odpowiednio udokumentowane.

W pozostałym zakresie, dotyczącym wystawiania przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy faktur częściowych czy końcowych, wydatki związane z tymi fakturami będą mogły zostać zaliczone do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów w dacie uzyskania przychodu, tj. w dacie uregulowania należności.

Ww. wydatki będą bowiem bezpośrednio związane z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami ze sprzedaży tych form w związku z wystawieniem faktur VAT częściowych czy faktur końcowych.

Zatem, koszty dotyczące tych wydatków, potrącane będą w momencie uzyskania odpowiadających im przychodów ze sprzedaży tych form. Ponadto w przypadku wystawienia faktur częściowych Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać koszty uzyskania przychodu z tytułu zakupu form proporcjonalnie do przychodu ze sprzedaży tych form.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu potrącenia kosztów podatkowych w części:

* dotyczącej wpłat zaliczek na poczet zakupu form - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Nadmienić przy tym należy, że w zakresie dotyczącym pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i Nr 2 wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.