0111-KDIB1-1.4010.144.2020.1.SG - Powstanie przychodu w związku z przebudową środka trwałego należącego do spółki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 3 kwietnia 2020 r., (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 6 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym 5 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opisana w stanie faktycznym przebudowa istniejącego środka trwałego należącego do Spółki stanowić będzie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2020 r., wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy opisana w stanie faktycznym przebudowa istniejącego środka trwałego należącego do Spółki stanowić będzie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania: (Podatkowa Grupa Kapitałowa G.)

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: (G. Sp. z o.o.),

przedstawiono następujący stan faktyczny:

G Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, będącą rezydentem podatkowym na terytorium Polski. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest reprezentantem Podatkowej Grupy Kapitałowej G. (dalej: "Wnioskodawca"), podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, w skład której wchodzą m.in.:

a. G. Sp. z o.o. w (...),

b. S. Sp. z o.o. w (...).

Przeważający zakres działalności Spółki obejmuje wytwarzanie i zaopatrywanie w parę wodną i gorącą wodę odbiorców indywidualnych oraz przedsiębiorstw. W tym celu Spółka wykorzystuje sieci cieplne, którymi dostarcza ciepło do odbiorców. Sieci te są własnością Spółki i ujmowane są przez Spółkę jako środki trwałe podlegające amortyzacji, tak na potrzeby rachunkowe jak i podatku dochodowego od osób prawnych.

Sieci ciepłownicze co do zasady posadowione są na nieruchomościach nie będących własnością Spółki. W tym celu Spółka korzysta z instytucji prawa cywilnego w postaci służebności przesyłu. W określonych przypadkach, z uwagi na obszar nieruchomości zajmowany przez sieć oraz rozwój miasta, mogą zaistnieć sytuacje, w których istniejący rurociąg pozostaje w kolizji z planowaną inwestycją publiczną albo prywatną.

W przedmiotowym stanie faktycznym odcinek sieci ciepłowniczej Spółki (w tym sieci napowietrznej) wybudowanej w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku przebiegał m.in. przez nieruchomości należące do Kontrahenta, będącego deweloperem budowlanym (dalej: "Kontrahent"). Z uwagi na planowaną realizację inwestycji budowlanej, Kontrahent zwrócił się do Spółki z propozycją przełożenia istniejącej sieci z obecnej trasy na inną, która nie będzie kolidować z realizowaną przez niego inwestycją. Zmiana trasy przebiegu wiązała się również ze zmianą sposobu przeprowadzenia sieci (m.in. z sieci napowietrznej na sieć preizolowaną w ułożoną w gruncie). Podkreślenia wymaga, że Spółka nie planowała w najbliższych latach likwidacji, remontu ani modernizacji przebudowywanego odcinka, nie planowała również zmiany położenia sieci, ani też jej wymiany.

Spółka nie była też zobligowana do przeniesienia opisywanego odcinka sieci na podstawie umowy lub przepisów prawa. Zgoda Spółki na zmianę położenia odcinka sieci była dobrowolna. Zasadniczym celem przełożenia sieci jest wykorzystanie przestrzeni naziemnej, do tej pory zajmowanej przez rurociągi, do budowy przez dewelopera budynków mieszkalnych. Przebudowa sieci leży więc w interesie Kontrahenta, a nie Spółki. Istotą przebudowy sieci było zatem jej przeniesienie (likwidacja starego odcinka i odtworzenie go poprzez budowę nowego odcinka w innym miejscu) przy możliwie najniższym wpływie na funkcjonowanie całości sieci ciepłowniczej.

W sierpniu 2019 r. Spółka zawarła umowę, z Kontrahentem, w zakresie przebudowy odcinka sieci ciepłowniczej należącej do Spółki, przebiegającego m.in. przez nieruchomości Kontrahenta (dalej: "Umowa"). Zgodnie z postanowieniami umowy Kontrahent zobowiązał się do nieodpłatnego:

W celu realizacji przełożenia sieci, Kontrahent zawarł umowę z Generalnym Wykonawcą - spółką budowlaną posiadającą doświadczenie w realizacji inwestycji z zakresu inżynierii lądowej.

Generalny Wykonawca, w celu wykonania prac polegających na przebudowie sieci ciepłowniczej należącej do Spółki, zawarł w sierpniu 2019 r. umowę wykonawczą ze spółką z Grupy - S. Sp. z o.o. (dalej: "Wykonawca"), która posiada wieloletnie doświadczenie w budowie sieci ciepłowniczych. Strony umowy ustaliły cenę za realizację przebudowy w kwocie 2.472,090,00 PLN netto. W dniu 7 października 2019 r. Generalny Wykonawca oraz Wykonawca zawarli aneks do umowy, ustalając w nim wykonanie robót dodatkowych na 103.000 PLN. Wartość całości kontraktu na przebudowę wyniosła 2.575.090 PLN. Cena kontraktu obejmowała również wszelkie materiały niezbędne do realizacji przedmiotu umowy.

Nowo wybudowany odcinek, tak jak odcinek zlikwidowany, jest jedynie elementem sieci ciepłowniczej służącym do przesyłania ciepła i nie znajdują się na nim żadne nowe przyłącza (w stosunku do zlikwidowanego odcinka) umożliwiające dostawę ciepła do odbiorców. Długość zmienionego odcinka wynosi ok. 270 m, co stanowi jedynie 6% długości całego ciepłociągu.

Wyłączając lokalizację przebiegu sieci na poszczególnych nieruchomościach, różnice pomiędzy nowym odcinkiem sieci a odcinkiem zlikwidowanym polegają przede wszystkim na:

Zakończenie realizacji przeniesienia sieci nastąpiło 15 listopada 2019 r. Wykonawca udokumentował wykonanie czynności przebudowy dwiema fakturami VAT (za przebudowę sieci oraz roboty dodatkowe) wystawionymi na Generalnego Wykonawcę, a uzyskany z tego tytułu przychód zaliczył do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym w 2019 r. W efekcie, przychód ten stanowi również przychód podatkowy Wnioskodawcy (S. - Wykonawca, jak zostało na wstępie wskazane jest spółką wchodzącą w skład Podatkowej Grupy Kapitałowej G.). Złom ze zlikwidowanego starego odcinka sieci ciepłowniczej, zgodnie z postanowieniami umowy, został przekazany Kontrahentowi bez dodatkowego wynagrodzenia.

Spółka dokonała protokolarnego odbioru prac dotyczących przebudowanego odcinka w dniu 15 listopada 2019 r.

W wyniku przeprowadzonej zmiany jedyną istotną zmianą w ocenie Wnioskodawcy jest zmiana położenia sieci. Zmiana nie spowodowała zmiany liczby odbiorców ciepła dostarczanego przez Spółkę (Spółka przewiduje dalszy przyrost odbiorców ciepła, jednak nie w związku z przedmiotową zmianą, ale w wyniku dalszego naturalnego rozwoju miasta i wzrostu zapotrzebowania na ciepło). Zmianie nie ulegnie również długość eksploatacji sieci, której odcinek został przeniesiony, z uwagi na jego udział w całości sieci. Przebudowany odcinek jest zbyt krótki, aby mógł wpłynąć obiektywnie na wydłużenie eksploatacji całości istniejącej sieci ciepłowniczej.

Przebudowywana sieć ciepłownicza jest ujęta w księgach rachunkowych oraz podatkowych Spółki jako środek trwały podlegający amortyzacji. Omawiane zdarzenie Spółka zaewidencjonowała w księgach rachunkowych jako odrębny od istniejącej sieci środek trwały posiadający odrębny numer inwentarzowy, w korespondencji z kontem rozliczeń międzyokresowych przychodów. Jednocześnie Spółka dokonała częściowej likwidacji przebudowywanej sieci.

Mając na uwadze istniejące wątpliwości w przedmiotowej sprawie oraz bezpieczeństwo rozliczenia podatkowego, Spółka rozważa rozpoznanie przedmiotowego zdarzenia jako przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Wnioskodawca chce wskazać, że na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych, z uwagi na wątpliwości związanie z prawidłowością rozliczenia przedmiotowego zdarzenia, Spółka przyjęła w grudniu 2019 r. efekt prac wynikających z umowy jako nabycie nowego środka trwałego. Spółka nie wyklucza jednak korekty powyższego ujęcia, w zależności od stanowiska otrzymanego w interpretacji indywidualnej. W efekcie Wnioskodawca w rozliczeniu podatku dochodowego za 2019 r. będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego na kwotę 2.575.090,00 PLN, co zostanie ujęte w deklaracji podatkowej CIT-8AB za 2019 r.

Jednakże z uwagi na istniejące w orzecznictwie i doktrynie prawa podatkowego wątpliwości związane z rozpoznaniem podobnych przypadków na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca pragnie ustalić właściwy sposób rozliczenia opisanego zdarzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisana w stanie faktycznym przebudowa istniejącego środka trwałego należącego do Spółki stanowić będzie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2. W przypadku, gdyby przebudowa istniejącego środka trwałego należącego do Spółki stanowiła przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to w jaki sposób należy ustalić wysokość przychodu z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, przebudowa sieci w postaci likwidacji starego odcinka i budowy nowego odcinka sieci nie będzie stanowić przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: "ustawy o CIT") dla Spółki, a w efekcie dla Wnioskodawcy.

Zgodnie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, do przychodów zalicza się wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Powyższy przepis wskazuje, że przychodem jest:

Nieodpłatne lub częściowo odpłatnie otrzymanie rzeczy lub praw.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku przedstawionego stanu faktycznego należy w pierwszej kolejności wykluczyć nieodpłatne lub częściowo odpłatne otrzymanie rzeczy lub praw.

Istotą umowy zawartej między Spółką, a Kontrahentem jest przede wszystkim przebudowa istniejącego środka trwałego. Efektem tej pracy nie jest przekazanie rzeczy, ale przebudowa rzeczy już istniejącej - modyfikacja części składowej sieci ciepłowniczej należącej do Spółki. Bez znaczenia dla powyższej oceny jest fakt, w jaki sposób spółka dokonała zaewidencjonowania przedmiotowej czynności zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z faktu, że sieci ciepłownicze (rurociągi) są wieloelementowymi obiektami budowlanymi - tzw. obiektami liniowymi w rozumieniu art. 3 pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, z późn. zm.)

Dla celów podatkowych rurociągi zaliczane są do środków trwałych należących do grupy 2 Klasyfikacji Środków Trwałych "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z uwagami zawartymi w KŚT, przy budowlach liniowych obiektami są poszczególne ich odcinki. Odcinki te mogą być np. ustalane w oparciu o podział administracyjny lub eksploatacyjny. W przypadku Spółki sieć ciepłownicza, której element został przebudowany, stanowi wyodrębniony odcinek (środek trwały) na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych. W efekcie, przebudowa istniejącego środka trwałego nie jest nieodpłatnym otrzymaniem rzeczy w rozumieniu cywilnoprawnym lub środków trwałych w rozumieniu podatkowym.

Inne nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że ustawa o CIT nie zawiera definicji nieodpłatnego świadczenia. Definicja wypracowana przez orzecznictwo oraz doktrynę wskazuje, że przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Przytoczona definicja wskazuje, że elementem niezbędnym do zaistnienia przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, jest przysporzenie majątku osoby otrzymującej takie świadczenie.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisana przez niego czynność nie będzie stanowić innego nieodpłatnie lub częściowo odpłatnego świadczenia, którego wartość otrzymana przez podatnika stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. W wyniku prac przeprowadzonych przez Kontrahenta po stronie Spółki nie powstanie bowiem żadne przysporzenie majątkowe. Spółka w wyniku przeniesienia sieci nie otrzyma świadczenia, które zwiększy jej majątek w stosunku do stanu posiadania. W związku z opisywaną inwestycją Spółka nie osiągnie żadnej korzyści, ani nie zwiększy swoich oszczędności, ani nie wpłynie to w żaden sposób na zasięg prowadzonej przez Spółkę działalności. Nowo wybudowany odcinek służy jedynie odtworzeniu sieci w innym miejscu, przy zachowaniu, w miarę możliwości, parametrów zbliżonych do zlikwidowanego odcinka.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika przede wszystkim z opisanego przez niego stanu faktycznego, zgodnie z którym różnice pomiędzy przebudowanym elementem sieci a elementem zlikwidowanym polegają przede wszystkim na:

Należy wskazać, że powyższe mogą wpłynąć na parametry sieci, ale jest to wpływ nieistotny lub wynikający z zastosowanej technologii odmiennej od technologii budowy zlikwidowanej części sieci ciepłowniczej.

Trzeba bowiem wskazać, że ułożenie sieci w gruncie powoduje zmniejszenie strat ciepła przesyłanego taką siecią. Wnioskodawca pragnie jednak zaznaczyć, że z uwagi na długość odcinka w skali sieci (ok. 6%) różnice w stratach ciepła są nieistotne i nie były decydujące o ułożeniu sieci w gruncie. Zasadą jest bowiem taki sposób prowadzenia sieci ciepłowniczej, gdy przebiega ona w pobliżu budynków mieszkalnych, jak ma to miejsce w opisywanym stanie faktycznym. Prowadzenie sieci w sposób napowietrzny byłoby niemożliwe biorąc pod uwagę wytyczoną trasę przebiegu sieci po jej przeniesieniu.

Za przysporzenie nie można również przyjąć wykonania przebudowanego elementu sieci przy zastosowaniu nowszej technologii niż wykorzystana przy budowie zlikwidowanego elementu sieci ciepłowniczej. Zmiana w tym zakresie podyktowana została przede wszystkim obowiązującymi normami w zakresie prawa budowlanego oraz wytycznymi dotyczącymi budowy sieci ciepłowniczych, które uniemożliwiają stosowanie innej technologii budowy, w szczególności technologii używanej w poprzednich dekadach przy budowie zlikwidowanego odcinka.

W ocenie Wnioskodawcy, nie powoduje to również ulepszenia przebudowywanych środków trwałych. Z orzecznictwa podatkowego wynika bowiem, że stosowanie materiałów odpowiadających aktualnym standardom technologicznym nie jest podstawą do uznania, że przebudowany element stanowi ulepszenie sieci ciepłowniczej. Trzeba bowiem wskazać, że ulepszenie istniejącego środka trwałego polega na tym, że środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. W omawianym przypadku celem nie jest ulepszenie sieci, a jedynie odtworzenia wartości użytkowej części środka trwałego zlikwidowanego w wyniku przeniesienia.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że Spółka w wyniku przebudowy nie uzyskała nowych odbiorców ciepła. Co więcej nie uległ również zmianie czas eksploatacji sieci, której odcinek został przebudowany, gdyż z uwagi na długość odcinka, wpływ przebudowy jest nieistotny na okres użytkowania całej sieci ciepłowniczej.

Reasumując należy stwierdzić, że wykonane przez Kontrahenta prace polegające na przebudowie istniejących środków trwałych Spółki nie będą prowadziły do wzrostu ich wartości początkowej i tym samym nie powstanie dla Spółki, a tym samym dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych wydanych w podobnych stanach faktycznych na przestrzeni ostatnich lat. Przykładowo:

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe zmiany nie wpływają na przyrost majątku Spółki. Spółka nie otrzymuje bowiem realnego przysporzenia w wyniku opisanego zdarzenia. Bez znaczenia jest przy fakt ujęcia przez Spółkę przedmiotowego zdarzenia w księgach rachunkowych oraz podatkowych jako nowego środka trwałego. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że ujęcie przedmiotowego zdarzenia w tym przypadku podyktowane rozwiązaniem wynikającym z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa rozliczenia Wnioskodawcy, w związku z niejednoznaczną kwalifikacją podobnych zdarzeń na gruncie podatku dochodowego, a które to niejasności Wnioskodawca pragnie wyjaśnić w ramach niniejszej interpretacji. W przypadku interpretacji potwierdzającej stanowisko przedstawione przez Spółkę i Wnioskodawcę, Spółka dokona stosownych korekt w zakresie prowadzonej przez siebie ewidencji podatkowej środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie, tut. Organ wskazuje, że w związku z uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponadto Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od rzeczywistego stanu faktycznego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy/Zainteresowanego w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, że pełna weryfikacja prawidłowości dokonanej przez podatnika kwalifikacji prawnopodatkowej (często wymagająca specjalistycznej wiedzy technicznej, czy też wiedzy z zakresu wyceny infrastruktury, np. w celu jednoznacznego stwierdzenia w przypadku przebudowy sieci cieplnej, czy wartość danego środka trwałego została zwiększona w wyniku znacznego wydłużenia potencjalnego okresu eksploatacji) może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.). Niezbędna w tym przypadku analiza porównawcza stanu pierwotnego oraz powstałego w wyniku "przebudowy" środka trwałego wymaga bowiem przeprowadzenia postępowania dowodowego określonego w rozdziale 11 działu IV Ordynacji podatkowej (a więc będącego częścią ww. postępowania podatkowego).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.