0111-KDIB1-1.4010.129.2020.1.MF - Koszty kompensacji przyrodniczej jako pośrednie koszty podatkowe spółki.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 marca 2020 r. (data wpływu do Organu 25 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszty kompensacji przyrodniczej ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją decyzji środowiskowej, stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (tj. koszty pośrednie) - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszty kompensacji przyrodniczej ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją decyzji środowiskowej, stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (tj. koszty pośrednie).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka X oraz określone spółki od niej zależne tworzą podatkową grupę kapitałową PGK II w rozumieniu przepisów ustawy o CIT (dalej każda spółka wchodząca w skład PGK II: Spółka). Rokiem podatkowym PGK II jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą ww. PGK II jest Spółka X - jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania PGK II jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, która związana jest z koniecznością prowadzenia inwestycji, w celu zapewnienia ciągłości produkcji. Inwestycje te, których efektem będzie powstanie środków trwałych, są niezbędne do prowadzenia produkcji wyrobów generującej w Spółce przychody z ich sprzedaży. Niektóre z inwestycji prowadzone są na znacznych obszarach, co wymaga uzyskania szeregu zgód administracyjnych/zawarcia umów w związku z ingerencją w istniejące środowisko i ponoszenia kosztów z tym związanych. W związku z tym Spółka ponosi koszty pozwalające na realizację inwestycji, takie jak m.in. opłaty za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i leśnej czy też opłaty za przedwczesny wyrąb drzewostanu. Koszty te Wnioskodawca rozpoznaje jako koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, zgodnie z stanowiskiem organu wyrażonym w interpretacji indywidulanej (wydanej na wniosek PGK II) Znak: 0111-KDIB1-2.4010.243.2019.1.MM z dnia 25 czerwca 2019 r.

W związku z taką inwestycją (budowa składowiska odpadów powstających w trakcie procesu produkcyjnego realizowanego przez Spółkę) - na wniosek Spółki jako inwestora - właściwy organ terytorialny wydał decyzję środowiskową, w której ustalił środowiskowe uwarunkowania prowadzenia inwestycji, m.in.:

* rodzaj i miejsce realizacji inwestycji,

* warunki jej prowadzenia,

* warunki wykorzystania terenu w trakcie trwania inwestycji oraz w trakcie eksploatacji środków, powstałych w wyniku zrealizowania inwestycji, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony wartości przyrody, zasobów naturalnych oraz konieczności ograniczenia jej uciążliwości i dla terenów sąsiadujących z inwestycją,

* wymagania dot. ochrony środowiska.

Wskazaną decyzją organ stwierdził również konieczność dokonania - w określonych max terminach (nawet do 2030 r.) i na określonym w hektarach areale - kompensacji przyrodniczej poprzez:

* wykonanie zalesienia terenów w obrębie nadleśnictw wskazanych decyzją (w sposób określony decyzją);

* wykonanie nasadzeń drzew i krzewów na terenach gmin wskazanych decyzją.

Spółka, po uzgodnieniu z dysponentami gruntów gdzie ma być dokonana kompensacja (w przypadku terenów do których Spółka nie posiada tytułu prawnego), dokonuje zalesień/nasadzeń wskazanych decyzją i ponosi tego koszty, poprzez zakup odpowiednich towarów/usług niezbędnych dla wykonania kompensacji przyrodniczej od podmiotów zewnętrznych - co dokumentowane jest w Spółce fakturami zakupu (w tym od podatników VAT). Koszty (zakupy) związane z kompensacją ponoszone są przez Spółkę w trakcie trwania inwestycji, jak również będą ponoszone po oddaniu jej do użytkowania. Jednocześnie Spółka przewiduje, iż z uwagi na brak posiadania wystarczającej ilości terenów własnych gdzie ma być wykonana kompensacja, część jej zostanie dokonana na terenach osób prywatnych (w obszarach gmin określonych decyzją) - pod warunkiem uzyskania zgód tych osób.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty kompensacji przyrodniczej ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją decyzji środowiskowej, stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (tj. koszty pośrednie)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane we wniosku wydatki jakie Spółka ponosi/poniesie w związku z realizacją kompensacji przyrodniczej określonej decyzją środowiskową, stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych wydatków - stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawy o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku, ponoszone są w celu realizacji inwestycji, która po jej zakończeniu pozwoli Spółce dalsze generowanie przychodów. Jednocześnie ich poniesienie, może zabezpieczać Spółkę w przyszłości przed zarzutami negatywnego oddziaływania działalności Spółki na otoczenie zewnętrzne i narażeniem jej na dodatkowe koszty. Stąd też uznać należy, że wydatki te mieszczą się w pozytywnej kategorii wydatków ponoszonych "w celu osiągnięcia i zabezpieczenia źródła przychodów."

Przedmiotowe wydatki nie są również objęte dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Jak wskazuje bowiem art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, przy czym wydatki te stanowić będą koszty uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego ich zbycia po pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych.

Biorąc pod uwagę ww. regulacje ustawy o CIT - określające kryteria warunkujące zaliczenie danego wydatku do wydatków na nabycie/wytworzenie składnika majątkowego do środków trwałych, wydatki na realizację kompensacji przyrodniczej nie mogą być zakwalifikowane do wydatków na środki trwałe z uwagi na fakt, iż nie są one związane z samym procesem wytwarzania środka trwałego lecz są ponoszone w celu zrekompensowania przewidywanej uciążliwości prowadzonej inwestycji (a później jej eksploatacji) dla środowiska i otoczenia. Poniesienie wskazanych wydatków ma na celu wykonanie decyzji środowiskowej, natomiast nie ma wypływu na wytworzenie środka trwałego, co oznacza, że również bez poniesienia tych wydatków doszłoby do wytworzenia środka trwałego.

Wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku nie stanowią także kosztów o charakterze bezpośrednim, które są rozpoznawalne w rachunku podatkowym jako koszt w okresie, w którym podatnik uzyskuje przychód w związku z poniesieniem takiego kosztu. Bowiem fakt dokonania zalesienia określonego decyzją środowiskową (bądź brak zalesień) nie ma żadnego wpływu na możliwość produkowania przez Spółkę określonych dóbr. Tak więc poniesienie tych kosztów nie ma związku bezpośredniego z uzyskiwanymi przychodami.

W konsekwencji powyższego, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, że wydatki ponoszone na wykonanie kompensacji przyrodniczej stanowić będą koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jednocześnie, nie ma uzasadnienia prawnego, aby wskazane wydatki - w zakresie momentu ich rozpoznania w rachunku podatkowym - były kwalifikowane odmienne niż opłaty za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i leśnej, czy też opłaty za przedwczesny wyrąb drzewostanu, bowiem koszty kompensacji mają analogiczny charakter do ww. tj. związane są ogółem działalności Spółki, pozwalającej na uzyskiwanie przychodów.

Stąd też wydatki te, jako wydatki o charakterze ogólnym ale mającym związek z działalnością opodatkowaną Spółki, winny być rozpoznane jako koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia - stosownie do postanowień art. 15 ust. 4d i ust. 4e u.p.d.o.p., gdzie określono, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (czyli ujęcia w księgach rachunkowych Spółki).

Na marginesie Wnioskodawca, zwraca uwagę, że stanowisko przez niego prezentowane znajduje również wsparcie w obecnej linii interpretacyjnej, przykładowo interpretacja indywidualna Znak: 0111-KDIB1-1.4010.441.2019.1.BK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865; dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, Spółka prowadzi działalność gospodarczą, która związana jest z koniecznością prowadzenia inwestycji, w celu zapewnienia ciągłości produkcji. Inwestycje te, których efektem będzie powstanie środków trwałych, są niezbędne do prowadzenia produkcji wyrobów generującej w Spółce przychody z ich sprzedaży. Niektóre z inwestycji prowadzone są na znacznych obszarach, co wymaga uzyskania szeregu zgód administracyjnych/zawarcia umów w związku z ingerencją w istniejące środowisko i ponoszenia kosztów z tym związanych. W związku z tym Spółka ponosi koszty pozwalające na realizację inwestycji, takie jak m.in. opłaty za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i leśnej czy też opłaty za przedwczesny wyrąb drzewostanu. Koszty te Wnioskodawca rozpoznaje jako koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, zgodnie z stanowiskiem organu wyrażonym w interpretacji indywidulanej (wydanej na wniosek PGK II) Znak: 0111-KDIB1-2.4010.243.2019.1.MM z dnia 25 czerwca 2019 r.

W związku z taką inwestycją (budowa składowiska odpadów powstających w trakcie procesu produkcyjnego realizowanego przez Spółkę) - na wniosek Spółki jako inwestora - właściwy organ terytorialny wydał decyzję środowiskową, w której ustalił środowiskowe uwarunkowania prowadzenia inwestycji, m.in.:

* rodzaj i miejsce realizacji inwestycji,

* warunki jej prowadzenia,

* warunki wykorzystania terenu w trakcie trwania inwestycji oraz w trakcie eksploatacji środków, powstałych w wyniku zrealizowania inwestycji, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony wartości przyrody, zasobów naturalnych oraz konieczności ograniczenia jej uciążliwości i dla terenów sąsiadujących z inwestycją,

* wymagania dot. ochrony środowiska.

Wskazaną decyzją organ stwierdził również konieczność dokonania - w określonych max terminach (nawet do 2030 r.) i na określonym w hektarach areale - kompensacji przyrodniczej poprzez:

* wykonanie zalesienia terenów w obrębie nadleśnictw wskazanych decyzją (w sposób określony decyzją);

* wykonanie nasadzeń drzew i krzewów na terenach gmin wskazanych decyzją.

Spółka, po uzgodnieniu z dysponentami gruntów gdzie ma być dokonana kompensacja (w przypadku terenów do których Spółka nie posiada tytułu prawnego), dokonuje zalesień/nasadzeń wskazanych decyzją i ponosi tego koszty, poprzez zakup odpowiednich towarów/usług niezbędnych dla wykonania kompensacji przyrodniczej od podmiotów zewnętrznych - co dokumentowane jest w Spółce fakturami zakupu (w tym od podatników VAT). Koszty (zakupy) związane z kompensacją ponoszone są przez Spółkę w trakcie trwania inwestycji, jak również będą ponoszone po oddaniu jej do użytkowania. Jednocześnie Spółka przewiduje, iż z uwagi na brak posiadania wystarczającej ilości terenów własnych gdzie ma być wykonana kompensacja, część jej zostanie dokonana na terenach osób prywatnych (w obszarach gmin określonych decyzją) - pod warunkiem uzyskania zgód tych osób.

Mając na względzie powyższe, w ocenie tut. Organu, wydatki jakie Spółka ponosi/poniesie w związku z realizacją kompensacji przyrodniczej określonej decyzją środowiskową, można uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki. Spełnione bowiem zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT - przedmiotowe wydatki pozostają bowiem w związku przyczynowo-skutkowym z całokształtem działalności gospodarczej Spółki i osiąganymi przychodami z tej działalności. Ponadto Wnioskodawca jest zobowiązany do poniesienia tego wydatku na mocy decyzji środowiskowej wydanej przez właściwy Organ terytorialny.

Jednocześnie wskazać należy, że wydatki jakie Spółka ponosi/poniesie w związku z realizacją kompensacji przyrodniczej określonej decyzją środowiskową, nie mieszą się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT).

Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu "bezpośredniego" oraz kosztu "pośredniego" - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, stwierdzić należy, że wydatki jakie Spółka ponosi/poniesie w związku z realizacją kompensacji przyrodniczej określonej decyzją środowiskową, należy kwalifikować do kosztów "pośrednich", gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest niewątpliwie związane z całokształtem działalności gospodarczej Spółki i osiąganymi przychodami z tej działalności lub też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W tym miejscu wskazać należy, że moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wskazane we wniosku wydatki jakie Spółka ponosi/poniesie w związku z realizacją kompensacji przyrodniczej określonej decyzją środowiskową, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych wydatków - stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o CIT, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.