0-113-KDIPT2-2.4011.289.2017.2.KK - Pięcioletni termin w związku z opodatkowaniem przychodu z odpłatnego zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2017 r. (data wpływu 7 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 18 września 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 27 października 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.289.2017.1.k.k., wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 27 października 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 31 października 2017 r.). W dniu 7 listopada 2017 r. (nadano w dniu 6 listopada 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z mężem przez cały czas trwania małżeństwa pozostawała w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Małżonkowie nie zawierali nigdy umów majątkowych małżeńskich. W dniu 28 grudnia 2011 r. na podstawie umowy sprzedaży, Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła do wspólności ustawowej małżeńskiej udział wynoszący 705/10000 części nieruchomości. W skład zakupionego udziału w nieruchomości wchodziły dwie działki budowlane o numerach roboczych 22 i 24, o łącznej powierzchni 627 m², zabudowane domem bliźniaczym w stanie surowym otwartym, zadaszonym. Zgodnie z umową, po uiszczeniu przez małżonków całej ceny sprzedaży, przedmiot sprzedaży, w tym dom bliźniaczy w stanie surowym zamkniętym, został im wydany w dniu 30 czerwca 2012 r. Ponadto, zgodnie z umową sprzedaży, po uzyskaniu prawomocnej decyzji zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości, strony umowy zobowiązały się do nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości z zachowaniem wielkości udziałów jakie przypadają poszczególnym współwłaścicielom.

Mąż Wnioskodawczyni zmarł w dniu 8 marca 2017 r., a jego spadkobiercami na podstawie ustawy, stosownie do aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 21 sierpnia 2017 r., zostały: Wnioskodawczyni i córka małżonków, po 1/2 udziału każda z nich. W związku z tym, udział Wnioskodawczyni w przedmiotowym udziale w nieruchomości wynosi 3/4, w tym 1/4 po zmarłym mężu, a udział córki 1/4.

Wnioskodawczyni wraz z córką mają zamiar sprzedać cały przedmiotowy udział w nieruchomości zabudowanej, po dokonaniu zniesienia współwłasności, w celu spłaty długów z tytułu zobowiązań publicznoprawnych pozostałych po zmarłym mężu Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nieruchomość zabudowana budynkiem bliźniaczym, będąca przedmiotem opisu zdarzenia przyszłego, położona jest w..., obręb..., w okolicy ulicy.... Wnioskodawczyni i Jej mężowi w momencie zakupu nieruchomości przysługiwało prawo współwłasności. Po śmierci męża, jednym ze współwłaścicieli nieruchomości, na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia, stała się córka Wnioskodawczyni..., w pozostałym zakresie stan prawny nieruchomości nie ulegał zmianie.

Budowa budynku bliźniaczego znajdującego się na nieruchomości będącej przedmiotem spadku została zakończona w lutym 2017 r. - do stanu deweloperskiego. Budynek nie został jeszcze oddany do użytku - aktualnie procedura w tym zakresie została rozpoczęta (inwestor złożył stosowne dokumenty i oczekuje na decyzję). Wysokość nakładów na nieruchomość, które ponieśli Wnioskodawczyni i Jej mąż, równa była cenie sprzedaży nieruchomości oraz cenie za doprowadzenie przez spółkę "..." sp. z o.o., będącej inwestorem nieruchomości, do stanu deweloperskiego tj. kwoty 150 000 zł. Kwoty te pochodziły z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i męża. Zniesienie współwłasności zabudowanej nieruchomości planowane jest do końca 2017 r. Skutkiem zniesienia współwłasności będzie nabycie przez Wnioskodawczynię oraz Jej córkę, będącą spadkobierczynią męża Wnioskodawczyni na swoją rzecz części nieruchomości oraz zabudowań, które się na niej znajdują. Na skutek planowanego zniesienia współwłasności zabudowanej nieruchomości, wartość rynkowa nabytego przez Wnioskodawczynię udziału w zabudowanej nieruchomości nie przekroczy wartości rynkowej Jej udziału przysługującego przed zniesieniem współwłasności, w związku z czym Wnioskodawczyni po zniesieniu współwłasności nie uzyska również żadnego przysporzenia majątkowego. Wnioskodawczyni wraz z córką nie będą dokonywały działu spadku po zmarłym mężu, z uwagi na to, że całość aktywów spadku zostanie przez Wnioskodawczynię i Jej córkę sprzedana w celu pokrycia długów spadkowych, na które składają się długi wobec Urzędu Skarbowego oraz ZUS. Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać udział w zabudowanej nieruchomości po dokonaniu zniesienia współwłasności, najwcześniej w pierwszym kwartale 2018 r. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i planowana sprzedaż udziału w zabudowanej nieruchomości nie nastąpi w ramach jej wykonywania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału wynoszącego 3/4 w udziale w nieruchomości zabudowanej, po dokonaniu zniesienia współwłasności tej nieruchomości z zachowaniem wielkości udziałów jakie przypadają współwłaścicielom, zgodnie z zapisami pierwotnej umowy sprzedaży z dnia 28 grudnia 2011 r., który to udział Wnioskodawczyni odziedziczyła po zmarłym w 2017 r. mężu, który jednocześnie objęty był wspólnością majątkową małżeńską, Wnioskodawczyni musi zapłacić podatek dochodowy, w sytuacji gdy do nabycia udziału w nieruchomości zabudowanej do majątku wspólnego małżonków doszło w 2011 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że udział w zabudowanej nieruchomości został zakupiony w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, a od wspólnego nabycia z mężem minęło 5 lat, nie będzie Ona musiała zapłacić podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału wynoszącego 3/4 w udziale w nieruchomości, nawet biorąc pod uwagę fakt, że sprzedaż odbędzie się po dokonaniu zniesienia współwłasności nieruchomości. Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z treścią wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 maja 2015 r. (sygn. akt II FSK 3089/13), współwłasność majątkowa małżeńska stanowiąca szczególny rodzaj współwłasności, jest współwłasnością bezudziałową, a w czasie jej trwania małżonkowie samodzielnie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Skoro zatem, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które Wnioskodawczyni oraz - odrębnie - Jej mąż posiadali w chwili nabycia udziału w nieruchomości w małżeństwie, to nie można też byłoby przyjąć, że pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku przez Wnioskodawczynię. Oznacza to spełnienie przesłanki wyłączającej uzyskany z tego tytułu przychód z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawczyni nabyła prawo własności udziału w nieruchomości z datą jej nabycia do wspólności majątkowej, w związku z tym nie może nabyć jej powtórnie wraz ze śmiercią męża. Powtórne nabycie nieruchomości nie będzie także miało miejsca po dokonaniu zniesienia współwłasności nieruchomości, zgodnie z pierwotną umową sprzedaży z dnia 28 grudnia 2011 r., ponieważ zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat (por. 0114-KDIP3-2.4011.15.2017.2.MG), a taka właśnie sytuacja będzie miała miejsce w przypadku Wnioskodawczyni. Dlatego dla celów podatkowych okres nabycia przez Wnioskodawczynię liczy się od dnia zakupu udziału w nieruchomości do wspólnego majątku małżonków, a nie od dnia odziedziczenia udziału w przedmiotowym udziale w nieruchomości po zmarłym mężu, nawet biorąc pod uwagę późniejsze zniesienie współwłasności tej nieruchomości, zgodnie z umową sprzedaży z dnia 28 grudnia 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 28 grudnia 2011 r., na podstawie umowy sprzedaży, Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła do wspólności ustawowej małżeńskiej udział wynoszący 705/10000 części nieruchomości. W skład zakupionego udziału w nieruchomości wchodziły dwie działki budowlane, zabudowane domem bliźniaczym w stanie surowym otwartym, zadaszonym. Zgodnie z umową, po uiszczeniu przez małżonków całej ceny sprzedaży, przedmiot sprzedaży, w tym dom bliźniaczy w stanie surowym zamkniętym, został im wydany dnia 30 czerwca 2012 r. Zgodnie z umową sprzedaży zabudowanej nieruchomości z dnia 28 grudnia 2011 r., po uzyskaniu prawomocnej decyzji zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości, strony umowy zobowiązały się do nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości z zachowaniem wielkości udziałów jakie przypadają poszczególnym współwłaścicielom. Zniesienie współwłasności zabudowanej nieruchomości planowane jest do końca 2017 r. Skutkiem zniesienia współwłasności będzie nabycie przez Wnioskodawczynię oraz Jej córkę części nieruchomości oraz zabudowań, które się na niej znajdują. Na skutek planowanego zniesienia współwłasności zabudowanej nieruchomości, wartość rynkowa nabytego przez Wnioskodawczynię udziału w zabudowanej nieruchomości nie przekroczy wartości rynkowej jej udziału przysługującego przed zniesieniem współwłasności, w związku z czym Wnioskodawczyni po zniesieniu współwłasności nie uzyska również żadnego przysporzenia majątkowego. Mąż Wnioskodawczyni zmarł w dniu 8 marca 2017 r., a jego spadkobiercami na podstawie ustawy zostały: Wnioskodawczyni i córka małżonków, po 1/2 udziału każda z nich. W związku z tym, udział Wnioskodawczyni w przedmiotowym udziale w nieruchomości wynosi 3/4, w tym 1/4 po zmarłym mężu, a udział córki 1/4. Wnioskodawczyni wraz z córką nie będą dokonywały działu spadku po zmarłym mężu, mają zamiar sprzedać udział w nieruchomości w pierwszym kwartale 2018 r.

W związku z przedstawionym opisem wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia "nabycie"; nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem poprzez "nabycie" należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia "nabycie" została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ww. Kodeksu.

Stosownie do art. 922 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W celu ustalenia momentu nabycia własności nieruchomości należy odnieść się również do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stosownie do art. 50 § 1 zd. 1 ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z powyższego wynika zatem, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności - tzw. "współwłasność łączna". Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności - jest to wspólność bezudziałowa, w trakcie trwania której nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia. Tym samym, każdy z małżonków, a zatem również Wnioskodawczyni, nabyła udział 705/10000 części zabudowanej nieruchomości w dniu 28 grudnia 2011 r. do majątku wspólnego małżonków. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i termin ten upłynął w dniu 31 grudnia 2016 r.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w uchwale NSA z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd wskazał, że: "Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków".

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności, każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wartość przyznanych rzeczy powinna odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział, decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni.

Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

We wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że na skutek planowanego zniesienia współwłasności nieruchomości wartość rynkowa nabytego przez Nią udziału w zabudowanej nieruchomości nie przekroczy wartości rynkowej Jej udziału przysługującego przed zniesieniem współwłasności, w związku z czym Wnioskodawczyni po zniesieniu współwłasności nie uzyska żadnego przysporzenia majątkowego. Zatem, planowane zniesienie współwłasności zabudowanej nieruchomości nie będzie stanowić nabycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że planowane przez Wnioskodawczynię w 2018 r. odpłatne zbycie udziału w zabudowanej nieruchomości, nabytego w dniu 28 grudnia 2011 r. do majątku wspólnego małżonków na podstawie umowy sprzedaży oraz w spadku po mężu, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego udziału przez Wnioskodawczynię upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, sprzedaż ww. udziału w zabudowanej nieruchomości nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Planowane zniesienie współwłasności zabudowanej nieruchomości, po spełnieniu przesłanek wskazanych przez Wnioskodawczynię we wniosku, nie będzie miało wpływu na opodatkowanie zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Podkreślić należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli (spadkobierców).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.