(bez tytułu).

Na mocy art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 z późn. zm.) Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia, obniżać stawki podatku do poziomu 0% lub 7% dla niektórych towarów i usług oraz określać warunki stosowania obniżonych stawek. Określenie zakresu stosowania obniżonej w tym trybie stawki podatku od towarów i usług należy do kompetencji Ministra Finansów. Z zawartego w powołanym wyżej przepisie upoważnienia ustawowego nie wynika, aby o zakresie stosowania obniżonych stawek VAT mógł decydować inny przepis niż wydany w przedmiotowej sprawie przez Ministra Finansów. Definicja lokalu mieszkalnego, zawarta w § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 27, poz. 268 z późn. zm.), jak i analogiczne przepisy zawarte w rozporządzeniu wcześniej obowiązującym, stanowią element regulacji określający zakres stosowania 0% stawki VAT przy sprzedaży lokali mieszkalnych. Przepisy podatkowe niejednokrotnie definiują dla własnych potrzeb określone pojęcia. Stanowi o tym chociażby art. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że zgodnie z art. 49 ust. 5 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. nr 74, poz. 368 ze zm.) uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego wyjaśniające wątpliwości prawne, podejmowane w składzie siedmiu sędziów, posiadają moc wiążącą tylko w sprawie, w związku z którą zostały wydane.

Zgodnie z art. 188 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej sądem uprawnionym do orzekania w sprawach zgodności przepisów prawa wydawanych przez centralne organy państwowe z konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami jest Trybunał Konstytucyjny. Każdy sąd może przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego z konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem (art. 193 Konstytucji RP). Zgodnie z art. 190 ust. 1 Konstytucji RP orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne.

Jak wynika z powyższego, powoływana w piśmie Pana Posła uchwała siedmiu sędziów Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 stycznia 2001 r. (sygn. akt FSA 3/01) posiada moc wiążącą jedynie w sprawie, w związku z którą została wydana. Nie można natomiast - wobec braku w tej sprawie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego - mówić o niezgodności przepisu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. z ustawą.

Jednocześnie uprzejmie informuję Pana Posła, że działając na podstawie art. 14 ust. 1 § 2 Ordynacji podatkowej, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego Minister Finansów wydał w przedmiotowej sprawie urzędową interpretację (pismo z dnia 26 lipca 2002 r., nr PP1-811/705/2002/JW/953), której kopię załączono do niniejszego pisma.