Postanowienie
z dnia 26 maja 2009 r.
III SA/Wa 419/09
UZASADNIENIE
Skład orzekający
Przewodniczący: Sędzia WSA Jerzy Płusa.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. z siedzibą w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia (...) grudnia 2008 r. nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie umorzenia postępowania dotyczącego stwierdzenia nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych postanawia
umorzyć postępowanie,
zwrócić P. z siedzibą w J. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem uiszczonego wpisu sądowego.
Uzasadnienie faktyczne
Pismem z dnia 3 lutego 2009 r. P. z siedzibą w J. - powoływana dalej jako "Skarżąca" wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia (...) grudnia 2008 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie umorzenia postępowania dotyczącego stwierdzenia nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych W piśmie z dnia 11 maja 2009 r. strona Skarżąca oświadczyła, że cofa skargę na wskazaną wyżej decyzję oraz wniosła o zwrot uiszczonego wpisu.
Uzasadnienie prawne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.") skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Z powyższego przepisu wynika, że sąd rozpoznający wniosek Skarżącej w przedmiocie cofnięcia skargi dokonuje w określonych granicach merytorycznej kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia. Sąd ten bowiem musi mieć na względzie by cofnięcie skargi nie zmierzało do obejścia prawa, jak również by wskutek cofnięcia skargi nie pozostały w obrocie prawnym akty lub czynności dotknięte wadą nieważności.
W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że cofnięcie skargi jest rezygnacją strony z kontynuowania wszczętego przez nią postępowania przed sądem administracyjnym. Cofnięcie skargi może mieć zarówno formę pisemną, jak i ustną złożoną do protokołu rozprawy (B. Dauter (w:) B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 159).
Z akt sprawy wynika, że Skarżąca złożyła stosowne oświadczenie o cofnięciu skargi. Sąd rozpoznając ten wniosek nie stwierdził, aby w sprawie wystąpiły przesłanki wyłączające skuteczność cofnięcia skargi, o których mowa w art. 60 p.p.s.a. Zatem, Sąd jest związany cofnięciem skargi.
Stosownie do treści art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę. Postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym (art. 161 § 2 p.p.s.a.). W ocenie Sądu, oświadczenie zawarte w piśmie z dnia 11 maja 2009 r. stanowi skuteczne cofnięcie skargi.
Ponieważ skarga została cofnięta przed wyznaczeniem rozprawy, zgodnie z art. 232 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. należało zwrócić stronie Skarżącej uiszczony wpis.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 oraz art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.