Postanowienie
z dnia 28 marca 2012 r.
II OZ 218/12
UZASADNIENIE
Skład orzekający
Przewodniczący: Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Wr 477/11 pozostawiające bez rozpoznania wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi R. P. na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia (...) kwietnia 2011 r., nr (...) w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie faktyczne
Postanowieniem z dnia 15 lutego 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu pozostawił bez rozpoznania wniosek R. P. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi tego skarżącego na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia (...) kwietnia 2011 r., w przedmiocie umorzenia postępowania. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że stosownie do art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. Poz. 270) wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania. Pomimo skutecznego wezwania skarżącego, braki formalne wniosku nie zostały uzupełnione, należało ten wniosek pozostawić bez rozpoznania.
Zażalenie na to postanowienie złożył skarżący podnosząc, że złożył wniosek na urzędowym formularzu za pośrednictwem poczty w związku z czym przedmiotowy formularz znajduje się w aktach sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 257 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.
Zasadnie Sąd I instancji uznał, że skarżący, pomimo prawidłowego wezwania nie przedstawił w wyznaczonym terminie wypełnionego formularza urzędowego wniosku o przyznanie prawa pomocy. Podnoszona w zażaleniu okoliczność, że wypełniony formularz PPF został wysłany do Sądu nie znajduje odzwierciedlenia w aktach sprawy. Stanowisko skarżącego w tym zakresie uznać należy zatem za gołosłowne, zwłaszcza, że skarżący w żaden sposób nie uprawdopodobnił faktu wysłania wypełnionego formularza do Sądu. W szczególności nie przedstawił potwierdzenia nadania korespondencji czy pisma wskazującego na wynik postępowania reklamacyjnego.
W tej sytuacji należy stwierdzić, że zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem, a zażalenie nie zawiera argumentacji mogącej podważyć prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu I instancji.
W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 184 w związku z art. 197 p.p.s.a.