Krajnik Szymon, Postępowanie w przedmiocie wniosku oskarżonego, któremu zarzucono przestępstwo zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności, o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego

Postępowanie w przedmiocie wniosku oskarżonego, któremu zarzucono przestępstwo zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności, o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego

Chociaż wniosek, o którym mowa w art. 338a k.p.k., może dotyczyć zarówno występku, jak i zbrodni, to jednak rozpoznanie go na posiedzeniu będzie możliwe, tylko gdy oskarżonemu zarzucono popełnienie występku. Jeżeli wniosek dotyczy zbrodni, wówczas będzie rozpoznawany na rozprawie.

Nowelizacją z dnia 1 kwietnia 2016 r. (Dz.U. poz. 437), wprowadzono ograniczenie zakresu spraw, które będą mogły być rozpoznawane w tym trybie do przestępstw, których górna granica pozbawienia wolności nie przekracza 15 lat.

Wniosek może zostać złożony przez oskarżonego, jak również przez jego obrońcę, a gdy oskarżony jest niepełnoletni czynności tej może dokonać jego przedstawiciel ustawowy.

Wniosek może zostać złożony przed doręczeniem oskarżonemu zawiadomienia o terminie rozprawy. Może dotyczyć jedynie przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 15 lat.

Jak zauważa się w piśmiennictwie: „jeżeli wniosek zostanie nadany u operatora pocztowego w terminie, ale wpłynął on do sądu po wyznaczeniu rozprawy, może on zostać rozpoznany na rozprawie przed otwarciem przewodu sądowego” (K.T. Boratyńska, M. Królikowski [w:] Kodeks Postępowania karnego. Komentarz, pod red. A. Sakowicza, Warszawa 2015, s. 744).

Wniosek powinien zawierać skierowaną do sądu propozycję wydania wyroku skazującego i wymierzenia oskarżonemu określonej kary lub środka karnego, orzeczenia przepadku lub środka kompensacyjnego. Może dotyczyć także określonego rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów procesu.

Do wniosku należy dołączyć jego odpisy dla stron oraz dla pokrzywdzonego. Brak odpisów nie stanowi jednak braku formalnego, który uniemożliwiałby rozpoznanie wniosku, a zatem nie stosuje się art. 120 k.p.k. (K. Dąbkiewicz, Komentarz do zmiany art. 338a Kodeksu postępowania karnego, teza 3 [w:] Kodeks postępowania karnego. Komentarz do zmian 2015, Lex 2015).

Prezes sądu dokonuje formalnej kontroli wniosku i w razie stwierdzenia braków pisma wzywa do ich uzupełnienia w trybie art. 120 k.p.k.

Zob. Badanie wymogów formalnych pisma procesowego.