ITPP1/4512-1132/15/BS - Ustalenie stawki podatku VAT z tytułu wynajmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tym najmem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2015 r. (data wpływu 15 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 26 stycznia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT z tytułu wynajmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tym najmem - jest prawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 26 stycznia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT z tytułu wynajmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tym najmem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką osobową (spółka jawna), której siedziba znajduje się w S. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług najmu na cele mieszkalne oraz zakwaterowania, związanych z pobytem w celach turystycznych lub biznesowych. Wnioskodawca został utworzony przez dwóch wspólników, których udziały są nierówne i wynoszą odpowiednio: 47,6% i 52,4%. Przychody z tytułu udziału w spółce jawnej będą opodatkowane przez wspólników podatkiem liniowym w wysokości 19%.

Celem prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajmie cztery lokale mieszkalne. Na podstawie zawartej umowy najmu Wnioskodawca zobowiązał się do dokonania prac remontowych oraz wyposażenia lokali celem przystosowania powyższych lokali do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca poniesie znaczne koszty związane z wykończeniem i umeblowaniem lokali. Wydatki ponoszone na ten cel będą kwalifikowane w koszty uzyskania przychodu Wspólników, zaś podatek VAT naliczony od nabywanych towarów i usług będzie podlegał rozliczeniu przez Wnioskodawcę na zasadach podatku naliczonego nad należnym. Wskazać należy, że wyżej wymienione wydatki związane będą działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy.

Usługi świadczone przez spółkę jawną zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o VAT zawierającym wykaz towarów i usług, zostaną opodatkowane stawką podatku w wysokości 8%, - zgodnie z pozycją 163 tego załącznika usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55.20.19.0 tj. pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca uzupełniając opis sprawy wskazał, że wynajęte lokale będzie podnajmował na cele krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym (m.in. odpłatne udostępnianie osobom trzecim w celu zapewnienia pobytu podróżnym - turystom, osobom przebywającym w mieście służbowo w celach biznesowych, zawodowo, a także innym osobom potrzebującym miejsca czasowego pobytu). Podobne cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje czy mieszkania do wynajęcia dla turystów bądź biznesmentów. Lokale będą umeblowane. Wnioskodawca wskazał, że działalność ta nie będzie polegała na zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych kontrahentów, którzy nie mają gdzie mieszkać. Natomiast służy zapewnieniu noclegów osobom czasowo przebywającym - delegowanym do pracy poza swoje miejsce zamieszkania. Świadczone usługi Wnioskodawca klasyfikuje w grupowaniu PKWiU 55 - usługi związane z zakwaterowaniem, mieszczącym się w sekcji I, w grupowaniu 55.20.19.0 - pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca prawidłowo będzie stosował stawkę 8% do fakturowania usług polegających na odpłatnym udostępnianiu lokalu mieszkalnego jako usługi związanej z zakwaterowaniem zgodnie z ustawą od towarów i usług.

2. Czy Wnioskodawca prawidłowo będzie rozliczał podatek VAT, uznając że przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (od sprzedaży usług noclegowych) o kwotę podatku naliczonego (z faktur zakupowych m.in. wydatki poniesione na prace remontowe w lokalach oraz wyposażenie lokali).

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT usługi najmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe są zwolnione z opodatkowania. Natomiast celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje czy mieszkania do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Z definicji "Cel mieszkaniowy" wynika, że nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby wynajmującej lokal mieszkalny. Co w przypadku Wnioskodawcy nie będzie miało miejsca, chyba że wynajmie lokal mieszkalny na najem długoterminowy. W takim przypadku, gdy najemcą nie jest podróżny, biznesmen czy osoba przebywająca służbowo na danym terenie, a cel wynajęcia nieruchomości mieszkalnej będzie związany ze stałym interesem życiowym, wówczas w takim przypadku podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy korzysta ze zwolnienia podatkowego.

W innych przypadkach usługa najmu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast art. 43 ust. 20 ustawy o VAT wyłącza ze zwolnienia przewidzianego przepisem art. 43 ust. 1 pkt 36 tej ustawy świadczenie usług w zakresie zakwaterowania, objętych PKWiU 55. Usługi te, jako wymienione w poz. 163 załącznika Nr 3 do ustawy o VAT, podlegają opodatkowaniu stawką podatku 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 tej ustawy.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy - stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 jednakże w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W odniesieniu do stawki VAT Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o VAT zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% pod pozycją 163 wymieniono usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55.20.19.0 - pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi. Wnioskodawca wskazuje, że stawka 8% będzie miała zastosowanie w przedmiotowej sprawie. W tym miejscu Wnioskodawca zwraca uwagę, że ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem "ex" co pozwala przyjąć że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich towarów i usług zawierających się w tym grupowaniu.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, jeżeli przedmiotem sprzedaży będą usługi polegające na udostępnianiu umeblowanych lokali mieszkalnych, przy czym celem tego typu usługi nie jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, ale potrzeb związanych z pobytem np. w celach turystycznych, biznesowych i usługi te będą zaklasyfikowane do PKWiU 55.23.13-00.00 jako "usługi wynajmu umeblowanych lokal krótkotrwałego zakwaterowania", to świadczenie to będzie podlegało opodatkowaniu wg stawki VAT 7% (...). Z opinii Urzędu Statystycznego z dnia 30 stycznia 2009 r. wynika, że klasyfikacja PKWiU nie definiuje długości okresu krótkotrwałego i długotrwałego zakwaterowania" (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 maja 2009 r., IBPP1/443-214/09/ES). Zgodnie z art. 146a pkt 2 VAT stawka podatku 7% została podwyższona do 8%.

Powyższe zostało potwierdzone w licznych interpretacjach podatkowych m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 r., znak: IPPP3/443-172/11-4/IB, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 lutego 2012 r., znak: IBPP2/443-1204/11/BW, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie ITPP1/443-184/14-2/ISZ z dnia 24 kwietnia 2014 r.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisko, że prawidłowo będzie stosował stawkę 8% do fakturowania usług, polegających na odpłatnym udostępnianiu lokalu mieszkalnego jako usługi związanej z zakwaterowaniem.

Ad.2

W ocenie Wnioskodawcy, podatnikom, o których mowa w art. 15 ustawy VAT czyli osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym nie mających osobowości prawnej oraz osobom fizycznym, wykonującym osobiście działalność gospodarczą, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (od sprzedaży) o kwotę podatku naliczonego (z faktur zakupowych).

Ogólna zasada zawarta w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mówi, że zarejestrowanemu, czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Czynności opodatkowane to takie, które generują podatek należny. Zatem w związku z wykorzystaniem nabytych towarów i usług do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu (za wyjątkiem czynności niepodlegających ze względu na miejsce świadczenia) lub zwolnionych od podatku, prawo do odliczenia podatku naliczonego podatnikowi nie przysługuje.

W związku z powyższym podatnikowi będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku kwoty podatku należnego (od sprzedaży - faktury wystawiane za skorzystanie z usług noclegowych w lokalach do tego najętych przez Wnioskodawcę) o kwotę podatku naliczonego (z faktur zakupowych - faktury związane wydatkami poniesionymi na przystosowanie lokalu do najmu tj. faktury za prace remontowe, zakup urządzeń do lokali, zakup mebli do lokali).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Zwolnienia od podatku ustawodawca uregulował w art. 43 ustawy. I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W następstwie art. 43 ust. 20 ustawy postanowiono, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (tekst jedn.: usług związanych z zakwaterowaniem PKWiU - 55).

Z ww. przepisów wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Jednocześnie należy zauważyć, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.

Jak powyżej wskazano, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wskazano "Usługi związane z zakwaterowaniem" sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wynajmuje nieruchomości mieszkalne w celach świadczenia usług krótkoterminowego zakwaterowania. Celem najmu nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, ale potrzeb związanych z pobytem np. w celach turystycznych czy biznesowych. Dla wskazanych usług Wnioskodawca wskazał grupowanie PKWiU 55 "Usługi związane z zakwaterowaniem".

Mając powyższe na uwadze, jak również powołane przepisy, należy stwierdzić, że wynajem lokali mieszkalnych na cele świadczonych przez najemcę usług innych niż mieszkaniowe, nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, a jest opodatkowany stawką VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy jako czynność wymieniona w załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 163.

Przechodząc z kolei do prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi na przystosowanie lokali do najmu, stwierdzić należy co następuje.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, niezbędne jest m.in. istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary i usługi służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążąc się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną, akcentowany jest również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r., (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia.

Ponadto w orzeczeniu w sprawie Portugal Telecom SGPS SA (C-496/11 26 września 2012 r.) TSUE zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 lipca 2014 r. sygn. akt. I SA/Wr 754/14, w którym Sąd stwierdził, że: "(...) racje ma organ podatkowy, powołując się na treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i wskazując, że prawo do odliczenia VAT z tytułu zakupu usług prawnych przysługuje skarżącemu w części związanej z jego działalnością gospodarczą, zaś w części nie związanej z działalnością gospodarczą podatnika - prawo takie nie przysługuje. Tym samym nie podzielono zarzutów skargi wskazujących na naruszenie ww. przepisu".

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że podatnikowi, o którym mowa w art. 15, co do zasady, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jednak w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, że skoro wydatki ponoszone na przystosowanie lokali mieszkalnych na cele krótkoterminowego zakwaterowania tj. prace remontowe, zakup urządzeń i mebli do lokali służyły będą sprzedaży opodatkowanej, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że interpretację wydano przy założeniu, że wskazana przez Wnioskodawcę klasyfikacja PKWiU jest prawidłowa.

Należy bowiem zaznaczyć, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące charakteru usługi. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Końcowo należy wskazać, ze niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, wobec czego w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny od przedstawionego stan faktyczny, interpretacja nie wywrze w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.