ITPP1/443-744/14/MS - Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na realizację projektu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 3 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na realizację projektu - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina K jako partner Gminy G realizuje zadanie inwestycyjne pod nazwą "R", które na podstawie umowy z dnia 12 lutego 2013 r. z Samorządem Województwa jest dofinansowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013,- "Ś", działanie 6.1 "P", poddziałanie 6.1.1 "G". Głównym celem projektu jest likwidacja zagrożeń wynikających ze składowania odpadów poprzez rekultywację składowisk odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne w m. B i U, Gmina G oraz w m. G, Gmina K. Gmina (wnioskodawca) realizowała swoją część inwestycji rekultywując składowisko odpadów w G.

Realizacja celu nastąpi poprzez zamykanie ww. składowisk niespełniających wymagań wraz z działaniami, które związane będą z rekultywacją rozumianą m.in. jako przywrócenie naturalnego ukształtowania terenu i/lub osiągnięcia przez glebę lub ziemie zawartości substancji zgodnych z wymaganymi standardami.

Współpraca między gminami odbywa się na podstawie zawartego 17 września 2012 r. porozumienia. Gmina G jest liderem projektu, natomiast Wnioskodawca jest partnerem upoważnionym do ponoszenia kosztów, przy czym każda z gmin odpowiada za finansową realizację tych części inwestycji, które były na jej terenie.

Właścicielem nieruchomości - składowiska w G jest Wnioskodawca, który po zakończeniu inwestycji będzie nadal zarządzać tą nieruchomością i nie będzie w przyszłości prowadzić działalności gospodarczej na tym terenie, w związku z tym nie będzie też uzyskiwać dochodów. Wskazano również na "rolny" kierunek rekultywacji składowiska wynikający z decyzji o zamknięciu składowiska.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. "R".

Zdaniem Gminy, realizując powyższe zadanie nabyła ona usługę, lecz nie uzyskała i nie uzyska dochodu z tytułu sprzedaży opodatkowanej związanej z tą usługą, ponieważ inwestycja polegająca na rekultywacji składowiska odpadów nie służy dochodowej działalności gospodarczej. Wskazano, że Gmina w 2007 r. zaprzestała przyjmowania odpadów na składowisko w G, natomiast w 2012 r. otrzymała decyzję wyrażającą zgodę na zamknięcie składowiska odpadów oraz ustalającą kierunek rolny rekultywacji składowiska. W 2013 r. Gmina jako partner Gminy G projektu przystąpiła do realizacji projektu współfinansowanego ze środków unijnych pn. "R". Na etapie wnioskowania o dofinansowanie koszty podatku VAT zostały uznane za koszty kwalifikowane a Wójt Gminy K złożył oświadczenie mówiące o tym, że Gmina nie ma prawa do odzyskania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Wskazać należy, iż przepis ten (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy), na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), z dniem 1 stycznia 2014 r., otrzymuje brzmienie: "kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług".

Z powyższego wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 1656), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

W analogiczny sposób kwestia była uregulowana, w rozdziale 9 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku, ponieważ z treści wniosku wynika, że zakupione towary i usługi nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wnioskodawcy nie przysługuje również zwrot podatku, gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami wskazanymi w powołanym rozporządzeniu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania

(art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.