IPTPP4/443-850/14-3/ALN - Ustalenie prawa do wystawienia faktury na podstawie skanu paragonu fiskalnego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2014 r. (data wpływu 25 listopada 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2015 r. (data wpływu 12 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia faktury na podstawie skanu paragonu fiskalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do wystawienia faktury na podstawie skanu paragonu fiskalnego

* przechowywania skanu paragonu fiskalnego, na podstawie którego wystawiono faktury.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 stycznia 2015 r. (data wpływu 12 stycznia 2015 r.) w zakresie zmiany formy prawnej Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na sprzedaży detalicznej paliw poprzez sieć stacji samoobsługowych, znajdujących się na terenie całej Polski.

Stacje Wnioskodawcy mają charakter samoobsługowy. Przeznaczony do tego terminal, pozwala Klientowi wprowadzić wybraną przez siebie kwotę, za jaką chce dokonać zakupu paliwa, dokonać płatności oraz samodzielnie zatankować pojazd. Każda transakcja jest ewidencjonowana za pośrednictwem kasy rejestrującej, a następnie potwierdzana paragonem fiskalnym, który zgodnie z obowiązkiem ustawowym zostaje wydrukowany i wydany Klientowi. Na żądanie Klienta wystawiana jest również faktura VAT.

Sieć stacji Wnioskodawcy została wyposażona wyłącznie w kasy z elektronicznym zapisem kopii paragonów, w których kopie paragonów są zapisywane na informatycznych nośnikach danych. Kasy stosowane przez Wnioskodawcę spełniają wymogi określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013.1076).

Wnioskodawca rozlicza podatek VAT należny z tytułu sprzedaży paliw na podstawie obrotów zarejestrowanych na kasach fiskalnych (dane z modułu fiskalnego kasy), to jest raportów dobowych.

Mając na uwadze powyższe, proces ewidencjonowania danych przez Wnioskodawcę przebiega w następujący sposób.

Każda sprzedaż detaliczna (potwierdzana paragonem) jest zapisywana w pamięci podręcznej kasy. Następnie zostaje sporządzony raport dobowy. Wyżej wskazane dane zostają kolejno przeniesione na nośnik informatyczny, któremu zostaje nadana odpowiednia etykieta. Zawiera ona między innymi numer nośnika, okres rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu oraz numer kasy. Taki sposób archiwizacji danych pozwala na szczegółowe przypisanie nośnika do określonej kasy rejestrującej, odnalezienie właściwej kopii paragonu i weryfikację szczegółowych danych dotyczących danej sprzedaży treści paragonu, kwoty i innych informacji. Wnioskodawca może również jednoznacznie zidentyfikować oraz w razie potrzeby wyświetlić i wydrukować uprzednio wystawiony paragon.

W związku z wykonywaną działalnością Wnioskodawca utworzył ponadto stronę internetową, pozwalającą Klientom na rejestrację w systemie informatycznym (dalej: system). Do Klienta, który zarejestrował się w systemie i dokonał rejestracji pojazdu na swoim koncie, zostaje przypisany unikatowy kod identyfikacyjny, a także karta posiadającą nadrukowany kod kreskowy wraz z zakodowanym paskiem magnetycznym (dalej: narzędzia identyfikacyjne). Zastosowanie powyższych metod pozwala na identyfikację Klienta na stacji.

Klient zarejestrowany, to jest posiadający unikatowy kod identyfikacyjny na stronie Wnioskodawcy, otrzymuje fakturę VAT w jeden z następujących sposobów. Po pierwsze przy wykorzystaniu narzędzi identyfikacyjnych, przedstawiając żądanie bezpośrednio po dokonaniu zakupu. W takim wypadku obraz faktury w formie elektronicznej pojawia się w systemie i w ten sposób zostaje udostępniany Klientowi. Drugim sposobem jest wykorzystanie paragonu fiskalnego otrzymanego przez klienta bezpośrednio z terminalu, z pominięciem systemu. Klient może przesłać numer klienta wraz z zeskanowanym paragonem drogą elektroniczną na adres e-mail Wnioskodawcy. Na podstawie zeskanowanego paragonu, Wnioskodawca wystawia Klientowi fakturę VAT, którą Klient otrzymuje w formie papierowej na wskazany adres korespondencyjny lub w formie elektronicznej na podany adres e-mail.

Natomiast klient niezarejestrowany, to jest nieposiadający unikatowego kodu identyfikacyjnego na stronie Wnioskodawcy, może otrzymać fakturę VAT między innymi w ten sposób, że występuje z żądaniem wystawienia faktury VAT w drodze elektronicznej, przesyłając dane niezbędne do wystawienia faktury VAT wraz z zeskanowanym paragonem fiskalnym na adres e-mail Wnioskodawcy. Na podstawie zeskanowanego paragonu, Wnioskodawca wystawia Klientowi fakturę VAT, którą Klient otrzymuje w formie papierowej na wskazany adres korespondencyjny lub w formie elektronicznej na podany adres e-mail.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w razie dokonania sprzedaży, w stosunku do której wystawiona została faktura VAT, zewidencjonowana przy użyciu kasy fiskalnej z elektronicznym zapisem kopii paragonów, ujętej w raporcie fiskalnym dobowym tejże kasy, wystarczające w świetle art. 106h ustawy o podatku od towarów i usług jest dołączenie wydruku zeskanowanego obrazu oryginału takiego paragonu.

2. Czy wystarczające jest przechowywanie przez Wnioskodawcę wydruku zeskanowanego obrazu oryginału paragonu, jeżeli sprzedaż jest jednocześnie zewidencjonowana przy użyciu kasy fiskalnej z elektronicznym zapisem kopii paragonów i ujęta w raporcie fiskalnym dobowym tejże kasy.

Zdaniem Wnioskodawcy: w przekonaniu Wnioskodawcy, na oba postawione powyżej pytania należy odpowiedzieć pozytywnie, ze względów wskazanych później.

W przypadku, gdy zarówno wartość sprzedaży, jak i kwota podatku należnego, zostały zarejestrowane w pamięci podręcznej kasy fiskalnej z elektronicznym zapisem kopii paragonów oraz raporcie fiskalnym dobowym kasy rejestrującej, Wnioskodawca nie jest obowiązany dołączać oryginałów paragonów fiskalnych do kopii faktur VAT, wystawionych do takich sprzedaży. Wystarczające jest dołączanie wydruków zeskanowanych obrazów oryginałów takich paragonów. W takim stanie faktycznym nie ma również potrzeby przechowywania oryginału paragonu przez Wnioskodawcę.

Uwzględniając wieloetapowy proces ewidencjonowania danych stosowany przez Wnioskodawcę, jest on bowiem w stanie odnaleźć na właściwym nośniku dane dotyczące konkretnej sprzedaży i odtworzyć kopię paragonu fiskalnego. Powyższa okoliczność pozwala na stwierdzenie zgodności, lub jej braku, z obrazem otrzymanym od Klienta drogą elektroniczną, uzyskanym poprzez zeskanowanie oryginału paragonu.

Należy ponadto zaznaczyć, że zgodnie z treścią art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011.177.1054 j.t.) (dalej: ustawa o VAT), na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż dokonywaną przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Zgodnie z treścią art. 106h ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Konieczne jest zestawienie powyższych przepisów z obowiązkiem wynikającym z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. Jak wskazuje piśmiennictwo, przekazanie oryginału paragonu przez nabywcę nie może stanowić bezwzględnego warunku do wystawienia faktury dla danej sprzedaży (zarejestrowanej w kasie rejestrującej). Sprzedawca tak czy inaczej musi wystawić fakturę na żądanie nabywcy (patrz: Bartosiewicz A., "VAT. Komentarz", LEX, 2014). Przyjęcie zatem, że Wnioskodawca w celu wystawienia faktury VAT, po uprzednim dopełnieniu ustawowego obowiązku wydania oryginału paragonu, musi dysponować oryginalną jego wersją (pomimo zarejestrowania wartości sprzedaży w pamięci podręcznej kasy rejestrującej kwoty podatku należnego, wartości sprzedaży i innych danych), może prowadzić do sytuacji, w której Klient żądając wystawienia takiej faktury, odmówi jednak zwrotu oryginalnego paragonu. W praktyce uniemożliwi to Wnioskodawcy spełnienie po pierwsze - obowiązku dołączenia oryginału paragonu do kopii faktury VAT, po drugie - obowiązku jego przechowywania.

Zważając, że interpretacje podatkowe w sprawach indywidualnych nie stanowią źródeł prawa powszechnie obowiązującego oraz uznając fakt, iż są one osadzone w konkretnych stanach faktycznych, Wnioskodawca podkreśla jednak, że akceptuje stanowisko wyrażone w interpretacji z dnia 23 czerwca 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP2-443-175/10-4/JB/KG), zgodnie z którym istnieje możliwość wystawienia faktury VAT w braku oryginału paragonu, w przypadku dysponowania jedynie zapisem w systemie dokumentującym transakcje. Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 16 kwietnia 2012 r. sygn. IPPP2/443-71/12-2/Akr). Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy, organ dokonujący interpretacji przyjął, iż wystawiając fakturę VAT, która potwierdza sprzedaż wcześniej zewidencjonowaną przy zastosowaniu kas, nie zachodzi obowiązek dołączenia do tej faktury paragonu w wypadku, gdy działalność prowadzona jest przy użyciu kas z elektronicznym zapisem kopii paragonów, a wystawiona na żądanie klienta faktura VAT zawiera informacje obejmujące dane paragonu (numer paragonu, datę wystawienia oraz numer kasy, na której została zewidencjonowana sprzedaż).

Taki stan faktyczny ma również miejsce w niniejszym wniosku, gdyż Wnioskodawca bez jakichkolwiek trudności jest w stanie, w sposób niewątpliwy, przyporządkować wystawioną fakturę VAT do paragonu, który zapisany jest na informatycznych nośnikach danych, a także zweryfikować dane z paragonu z danymi na fakturze VAT.

Podsumowując, w związku faktem, że w ramach prowadzonej działalności polegającej na sprzedaży detalicznej paliw, wykorzystywane są wyłącznie z kasy z elektronicznym zapisem kopii paragonów oraz kompatybilny system kasowy, umożliwiające zapisywanie wszelkich dokumentów oraz ewidencji sporządzanych przez kasy w formie elektronicznej, Wnioskodawca zajmuje stanowisko, iż nie jest konieczne dołączanie oryginałów paragonów do kopii faktur dotyczących sprzedaży ewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących. W związku z powyższym, nie zachodzi również konieczność przechowywania tychże paragonów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast stosownie do zapisu art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym - rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 3 ust. 2 powołanego rozporządzenia, otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Zgodnie z art. 106h ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

Zaś art. 106h ust. 3 ustawy stanowi, że w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na sprzedaży detalicznej paliw poprzez sieć stacji samoobsługowych, znajdujących się na terenie całej Polski.

Stacje Wnioskodawcy mają charakter samoobsługowy. Przeznaczony do tego terminal, pozwala Klientowi wprowadzić wybraną przez siebie kwotę, za jaką chce dokonać zakupu paliwa, dokonać płatności oraz samodzielnie zatankować pojazd. Każda transakcja jest ewidencjonowana za pośrednictwem kasy rejestrującej, a następnie potwierdzana paragonem fiskalnym, który zgodnie z obowiązkiem ustawowym zostaje wydrukowany i wydany Klientowi. Na żądanie Klienta wystawiana jest również faktura VAT. Sieć stacji Wnioskodawcy została wyposażona wyłącznie w kasy z elektronicznym zapisem kopii paragonów, w których kopie paragonów są zapisywane na informatycznych nośnikach danych. Kasy stosowane przez Wnioskodawcę spełniają wymogi określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013.1076). Wnioskodawca rozlicza podatek VAT należny z tytułu sprzedaży paliw na podstawie obrotów zarejestrowanych na kasach fiskalnych (dane z modułu fiskalnego kasy), to jest raportów dobowych.

Mając na uwadze powyższe, proces ewidencjonowania danych przez Wnioskodawcę przebiega w następujący sposób.

Każda sprzedaż detaliczna (potwierdzana paragonem) jest zapisywana w pamięci podręcznej kasy. Następnie zostaje sporządzony raport dobowy. Wyżej wskazane dane zostają kolejno przeniesione na nośnik informatyczny, któremu zostaje nadana odpowiednia etykieta. Zawiera ona między innymi numer nośnika, okres rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu oraz numer kasy. Taki sposób archiwizacji danych pozwala na szczegółowe przypisanie nośnika do określonej kasy rejestrującej, odnalezienie właściwej kopii paragonu i weryfikację szczegółowych danych dotyczących danej sprzedaży treści paragonu, kwoty i innych informacji. Wnioskodawca może również jednoznacznie zidentyfikować oraz w razie potrzeby wyświetlić i wydrukować uprzednio wystawiony paragon.

W związku z wykonywaną działalnością Wnioskodawca utworzył ponadto stronę internetową, pozwalającą Klientom na rejestrację w systemie informatycznym (dalej: system). Do Klienta, który zarejestrował się w systemie i dokonał rejestracji pojazdu na swoim koncie, zostaje przypisany unikatowy kod identyfikacyjny, a także karta posiadającą nadrukowany kod kreskowy wraz z zakodowanym paskiem magnetycznym (dalej: narzędzia identyfikacyjne). Zastosowanie powyższych metod pozwala na identyfikację Klienta na stacji.

Klient zarejestrowany, to jest posiadający unikatowy kod identyfikacyjny na stronie Wnioskodawcy, otrzymuje fakturę VAT w jeden z następujących sposobów. Po pierwsze przy wykorzystaniu narzędzi identyfikacyjnych, przedstawiając żądanie bezpośrednio po dokonaniu zakupu. W takim wypadku obraz faktury w formie elektronicznej pojawia się w systemie i w ten sposób zostaje udostępniany Klientowi. Drugim sposobem jest wykorzystanie paragonu fiskalnego otrzymanego przez klienta bezpośrednio z terminalu, z pominięciem systemu. Klient może przesłać numer klienta wraz z zeskanowanym paragonem drogą elektroniczną na adres e-mail Wnioskodawcy. Na podstawie zeskanowanego paragonu, Wnioskodawca wystawia Klientowi fakturę VAT, którą Klient otrzymuje w formie papierowej na wskazany adres korespondencyjny lub w formie elektronicznej na podany adres e-mail.

Natomiast klient niezarejestrowany, to jest nieposiadający unikatowego kodu identyfikacyjnego na stronie Wnioskodawcy, może otrzymać fakturę VAT między innymi w ten sposób, że występuje z żądaniem wystawienia faktury VAT w drodze elektronicznej, przesyłając dane niezbędne do wystawienia faktury VAT wraz z zeskanowanym paragonem fiskalnym na adres e-mail Wnioskodawcy. Na podstawie zeskanowanego paragonu, Wnioskodawca wystawia Klientowi fakturę VAT, którą Klient otrzymuje w formie papierowej na wskazany adres korespondencyjny lub w formie elektronicznej na podany adres e-mail.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca wystawiając fakturę w formie papierowej i wysyłając ją na wskazany adres korespondencyjny - która potwierdza sprzedaż wcześniej zaewidencjonowaną przy zastosowaniu kas, nie będzie zobowiązany w myśl art. 106h ust. 2 ustawy, dołączyć to tej faktury paragonu, gdyż - jak wskazał - Spółka prowadzi działalność przy użyciu kas z elektronicznym zapisem kopii paragonów, na której sposób zapisu pozwala na odnalezienie właściwej kopii paragonu i weryfikację szczegółowych danych dotyczących danej sprzedaży treści paragonu, kwoty i innych informacji. Wnioskodawca może również jednoznacznie zidentyfikować oraz w razie potrzeby wyświetlić i wydrukować uprzednio wystawiony paragon.

Odnośnie faktur wystawianych przez Wnioskodawcę, którą Klient otrzymuje w formie elektronicznej na podany adres e-mail, która dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, należy stwierdzić, że zastosowanie będzie miał przepis art. 106h ust. 3 ustawy, co oznacza, że podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Wnioskodawca wskazał, iż klienci Spółki w celu otrzymania faktury prześlą skan paragonu fiskalnego.

Należy zauważyć, że dopuszczalne są sytuacje wystawienia faktury VAT bez zwrotu paragonu, w przypadku posiadania innych dowodów na przeprowadzenie transakcji sprzedaży towarów lub usługi. Taka sytuacja może mieć miejsce np. w przypadku zagubienia paragonu. Jednakże, nie można, tak jak opisano to we wniosku, przyjąć, że wystawianie faktur VAT bez przedstawienia przez nabywającego usługę paragonu, stanie się procedurą stosowaną powszechnie przez Spółkę. Z wniosku wynika, że klienci Spółki dysponują paragonami, a zatem zgodnie z cyt. przepisami Spółka przed wystawieniem faktury VAT, winna być w ich posiadaniu. Zatem przesłany skan paragonu nie może zastąpić wyemitowanego przez kasę paragonu fiskalnego i nie może być podstawą dla uznania, że Spółka ma prawo do wystawienia faktury.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Spółka nie jest uprawniona do wystawienia faktury na podstawie skanu paragonu fiskalnego.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione do pytania nr 1, należało uznać za nieprawidłowe.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie w zakresie pytania Nr 1, pytanie Nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko Wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy zdnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.