IPTPP3/4512-290/15-4/OS - Ustalenie stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2015 r. (data wpływu 21 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą.

Wnioskodawcy przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego nr 2 i 11, dla którego prowadzona jest księga wieczysta, o łącznej powierzchni 355,10 m².

Powyższe prawo Wnioskodawca uzyskał na mocy darowizny z dnia 23 stycznia 2014 r. Powyższe lokale wykorzystywane są obecnie, jako lokale użytkowe o charakterze biurowym. Budynek, w którym znajdują się powyższe lokale użytkowe, wykorzystywany jest na cele mieszkalne z funkcją handlowo-usługową.

Powyższe prawo zostało przez Wnioskodawcę wprowadzone do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zamierza dokonać przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego w prawo własności.

Następnie Wnioskodawca planuje dokonać podziału i zmiany przeznaczenia powyższych lokali w taki sposób, że powstanie 7 samodzielnych lokali mieszkalnych (na I piętrze) wraz z komórkami przynależnymi do tych lokali (piwnica) oraz lokal użytkowy (parter). Żaden z 7 samodzielnych lokali mieszkalnych nie będzie przekraczał powierzchni 150 m².

Następnie Wnioskodawca zamierza sprzedać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej samodzielne lokale mieszkalne wraz z komórkami przynależnymi. Lokal użytkowy będzie przez Wnioskodawcę oddawany w najem.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Sprzedawane lokale, o których mowa w pytaniu, będą umożliwiały stały pobyt ludzi i będą zaspokajały potrzeby mieszkaniowe przyszłych lokatorów.

2. Budynek, w którym mieszczą się lokale, o których mowa w pytaniu, należy sklasyfikować na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) jako budynek mieszkalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki 7% (a 8% w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.), czy też według stawki 22% (a 23% w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż lokali opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług według stawki 7% (a 8% w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.).

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Artykuł 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Budynek, w którym obecnie znajdują się lokale użytkowe i w którym będą się w przyszłości znajdować lokale mieszkalne, należy uznać za budynek mieszkalny lub ewentualnie, jako budynek niemieszkalny sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB)), tj. budynek handlowo-usługowy (klasa 1230).

Żaden z lokali mieszkalnych nie będzie przekraczał 150 m² powierzchni, stąd nie będą miały zastosowania postanowienia art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym do dostawy lokali mieszkalnych położonych w budynku handlowo-usługowym zastosowanie ma stawka 7% podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, wynosi 8%.

W myśl powyższego do dostawy lokali mieszkalnych położonych w budynku handlowo-usługowym zastosowanie ma stawka 7% podatku od towarów i usług, zaś w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. ma stawka 8% podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podstawowa stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Artykuł 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Artykuł 2 pkt 12 ustawy, zawiera definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z którą obiektami takimi są budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego w prawo własności. Następnie Wnioskodawca planuje dokonać podziału i zmiany przeznaczenia powyższych lokali w taki sposób, że powstanie 7 samodzielnych lokali mieszkalnych (na I piętrze) wraz z komórkami przynależnymi do tych lokali (piwnica) oraz lokal użytkowy (parter). Żaden z 7 samodzielnych lokali mieszkalnych nie będzie przekraczał powierzchni 150 m². Następnie Wnioskodawca zamierza sprzedać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej samodzielne lokale mieszkalne wraz z komórkami przynależnymi. Sprzedawane lokale, o których mowa w pytaniu, będą umożliwiały stały pobyt ludzi i będą zaspokajały potrzeby mieszkaniowe przyszłych lokatorów. Budynek, w którym mieszczą się lokale, o których mowa w pytaniu, należy sklasyfikować na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) jako budynek mieszkalny.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest określenie, jakie dany lokal spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Zwrócić należy uwagę, iż definicję pojęcia "mieszkania" zawiera również § 3 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem mieszkania należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Pod pojęciem pomieszczenia mieszkalnego - zgodnie z § 3 pkt 10 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy o własności lokali, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z powyższych przepisów wynika, iż odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (część budynku) nie może skutecznie powstać.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku, towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że żaden z 7 samodzielnych lokali mieszkalnych (na I piętrze), które Wnioskodawca zamierza sprzedać nie będzie przekraczał powierzchni 150 m². Sprzedawane lokale będą umożliwiały stały pobyt ludzi i będą zaspokajały potrzeby mieszkaniowe przyszłych lokatorów. Budynek, w którym mieszczą się lokale Wnioskodawca sklasyfikował jako budynek mieszkalny.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku przedmiotem dostawy będą lokale mieszkalne w rozumieniu przytoczonych wyżej przepisów w budynku zaklasyfikowanym jako budynek mieszkalny. Zatem dostawa przedmiotowych lokali będzie opodatkowana, stosownie do art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, stawką podatku 8%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.