IPTPP2/443-832/14-6/PRP - CIT w zakresie nierozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku z zakupem oprzyrządowania od kontrahenta włoskiego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.) oraz z dnia 6 lutego 2015 r. (data wpływu 13 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nierozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku z zakupem oprzyrządowania od kontrahenta włoskiego - jest prawidłowe.

W dniu 3 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* nierozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku z zakupem oprzyrządowania od kontrahenta włoskiego,

* nierozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przy sprzedaży oprzyrządowania na rzecz kontrahenta węgierskiego/czeskiego,

* rozpoznania sprzedaży oprzyrządowania kontrahentowi węgierskiemu/czeskiemu jako dostawy towarów poza terytorium kraju, z tytułu której Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego,

* wystawienia faktury bez wykazania kwoty podatku VAT oraz ujęcia sprzedaży w pozycji 11 deklaracji VAT-7,

* elementów jakie winna zawierać faktura dokumentująca sprzedaż oprzyrządowania poza terytorium kraju; umieszczenia na fakturze informacji dotyczącej przyczyny niepodlegania opodatkowaniu VAT w Polsce; wskazania na fakturze adnotacji "odwrotne obciążenie",

* momentu wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż oprzyrządowania.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 22 stycznia 2015 r. oraz z dnia 6 lutego 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zakupił od włoskiego kontrahenta oprzyrządowanie, które pozostanie we Włoszech. Na oprzyrządowaniu kontrahent włoski będzie wytwarzał na rzecz Wnioskodawcy detale, które następnie będzie Wnioskodawcy sprzedawał. Kontrahent włoski w związku z dokonaną sprzedażą oprzyrządowania wystawi fakturę VAT. Faktura VAT prawdopodobnie nie będzie zawierała kwoty włoskiego podatku VAT (wg kontrahenta włoskiego zastosowanie znajdzie zwolnienie z VAT na podstawie art. 41 włoskiej ustawy o VAT, no.....). Na dzień wystawienia faktury VAT strony nie są w stanie przewidzieć, czy kiedykolwiek nastąpi przemieszczenie oprzyrządowania do Polski, nie mniej jednak nie wykluczają takiej możliwości, np. po upływie pół roku, jednego roku czy też dwóch lat od dnia sprzedaży.

W pismach stanowiących uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

5. Wnioskodawca zakupił oprzyrządowanie od włoskiego kontrahenta w dniu 30 czerwca 2014 r.;

6. nabyte oprzyrządowanie, o którym mowa we wniosku, ma służyć działalności Wnioskodawcy;

7. Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził działalności gospodarczej zarejestrowanej na terytorium Włoch;

8. Opisane transakcje, o których mowa w pkt 1 i 2 opisu stanu faktycznego wniosku ORD-IN z dnia 29 października 2014 r. nie są i nie będą dokonywane w ramach działalności gospodarczej poza terytorium Polski. Wnioskodawca dla uszczegółowienia przedmiotowego zagadnienia wskazuje, że przedmiotem jego działalności jest produkcja elementów wyposażenia pojazdów samochodowych, a następnie ich sprzedaż do kontrahentów w kraju i zagranicę. W stanie faktycznym objętym przedmiotowym wnioskiem Wnioskodawca posługuje się firmą włoską do wytwarzania pewnego detalu, który następnie jest wkomponowywany w wyrób gotowy (element wyposażenia pojazdu samochodowego), który jest produkowany w Polsce przez Wnioskodawcę, tym samym Wnioskodawca zamawiając detal od kontrahenta włoskiego w żaden sposób nie przenosi swojej działalności produkcyjnej poza terytorium Polski;

9. Wnioskodawca nie jest i nie będzie zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Włoch;

10. W odpowiedzi na pytanie "Czy zakres zadanych pytań nr Ad. 2 pkt 2 i 3 wniosku ORD-IN obejmuje kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupów na terytorium Polski, czy też na terytorium innego kraju..." Wnioskodawca odpowiedział, iż zakres zadanych pytań nr Ad. 2 pkt 2 i 3 wniosku ORD-IN obejmuje kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupów na terytorium innego kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym przedmiotowa transakcja winna zostać rozpoznana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) po stronie Wnioskodawcy, czy też w związku z brakiem przemieszczenia oprzyrządowania na dzień wystawienia faktury VAT, jak również wiedzy, czy w ogóle nastąpi przemieszczenie oprzyrządowania do Polski, brak jest podstaw do opodatkowania tej transakcji polskim podatkiem VAT... (oznaczone we wniosku jako pytanie Ad.1)

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja nie może zostać objęta polskim podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju (WNT) oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT).

Dla opodatkowania polskim podatkiem VAT tej transakcji kluczowe znaczenie mają przepisy art. 22 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów niewysłanych i nietransportowanych - jest miejsce, w którym towary te znajdują się w momencie dostawy. Zatem biorąc pod uwagę, że w momencie dostawy oprzyrządowanie znajdowało sie we Włoszech jego miejscem dostawy, a zarazem miejscem gdzie powinien zostać pobrany podatek VAT są Włochy (ewentualne opodatkowanie bądź zwolnienie z włoskiego podatku VAT tej transakcji będzie zależało od przepisów wewnętrznych Włoch).

Opodatkowanie polskim podatkiem VAT również nie będzie miało miejsca w oparciu o przepisy dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W takiej sytuacji, mając na uwadze art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, nabycie oprzyrządowania od kontrahenta włoskiego nie będzie mogło zostać uznane za WNT w Polsce, ponieważ oprzyrządowanie nie zostało przemieszczone z Włoch do Polski, jak również brak wiedzy czy przedmiotowe oprzyrządowanie kiedykolwiek zostanie do Polski przetransportowane.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, obowiązek rozliczenia podatku VAT ciąży na kontrahencie włoskim, który powinien rozpoznać u siebie krajową dostawę towarów i opodatkować ją odpowiednią stawką VAT. Objęcie przedmiotowej transakcji polskim podatkiem VAT (rozpoznanie jako WNT) będzie mogło mieć miejsce, jeżeli oprzyrządowanie zostanie przetransportowane do Polski, np. po upływie 2 lat, o ile nie zapadnie inna decyzja w odniesieniu co do sprzętu (np. jego zezłomowanie). Wówczas, w ocenie Wnioskodawcy, należałoby dokonać korekty przedmiotowej transakcji w związku z rozpoznaniem jej jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez terytorium kraju - zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

* po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki - transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Według art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zakupił od włoskiego kontrahenta oprzyrządowanie, które pozostanie we Włoszech. Na oprzyrządowaniu kontrahent włoski będzie wytwarzał na rzecz Wnioskodawcy detale, które następnie będzie Wnioskodawcy sprzedawał. Kontrahent włoski w związku z dokonaną sprzedażą oprzyrządowania wystawi fakturę VAT. Faktura VAT prawdopodobnie nie będzie zawierała kwoty włoskiego podatku VAT (wg kontrahenta włoskiego zastosowanie znajdzie zwolnienie z VAT na podstawie art. 41 włoskiej ustawy o VAT). Na dzień wystawienia faktury VAT strony nie są w stanie przewidzieć, czy kiedykolwiek nastąpi przemieszczenie oprzyrządowania do Polski, nie mniej jednak nie wykluczają takiej możliwości, np. po upływie pół roku, jednego roku czy też dwóch lat od dnia sprzedaży. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. W odpowiedzi na zadane pytanie: "Czy pomiędzy dokonaną sprzedażą przedmiotowego oprzyrządowania przez włoskiego kontrahenta do dnia ewentualnego przemieszczenia, ww. oprzyrządowanie będzie wykorzystywane przez kontrahenta do produkcji detali..." odpowiedział: tak, we wskazanym okresie oprzyrządowanie będzie wykorzystywane przez kontrahenta włoskiego do produkcji detali. Włoski kontrahent jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Wnioskodawca zakupił oprzyrządowanie od włoskiego kontrahenta w dniu 30 czerwca 2014 r. Nabyte oprzyrządowanie, o którym mowa we wniosku, ma służyć działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził działalności gospodarczej zarejestrowanej na terytorium Włoch. Opisane transakcje, o których mowa w pkt 1 i 2 opisu stanu faktycznego nie są i nie będą dokonywane w ramach działalności gospodarczej poza terytorium Polski. Wnioskodawca dla uszczegółowienia przedmiotowego zagadnienia wskazuje, że przedmiotem jego działalności jest produkcja elementów wyposażenia pojazdów samochodowych, a następnie ich sprzedaż do kontrahentów w kraju i zagranicę. W stanie faktycznym objętym przedmiotowym wnioskiem Wnioskodawca posługuje się firmą włoską do wytwarzania pewnego detalu, który następnie jest wkomponowywany w wyrób gotowy (element wyposażenia pojazdu samochodowego), który jest produkowany w Polsce przez Wnioskodawcę, tym samym Wnioskodawca zamawiając detal od kontrahenta włoskiego w żaden sposób nie przenosi swojej działalności produkcyjnej poza terytorium Polski. Wnioskodawca nie jest i nie będzie zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Włoch.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że przedmiotowa transakcja nabycia przez Zainteresowanego oprzyrządowania, znajdującego się we Włoszech nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów po stronie Wnioskodawcy, gdyż - jak wynika z okoliczności sprawy - w wyniku dokonania przedmiotowej transakcji nie nastąpiło przemieszczenie zakupionego oprzyrządowania z terytorium Włoch na terytorium innego państwa członkowskiego (Polski). W konsekwencji, przedmiotowa transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nierozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku z zakupem oprzyrządowania od kontrahenta włoskiego, należało uznać je za prawidłowe.

Jednocześnie należy wyjaśnić, iż w związku z opisem sprawy oraz zakresem zadanego pytania tut. Organ uznał, iż wniosek dotyczy wyłącznie zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, w tym w szczególności rozważania Wnioskodawcy co do ewentualnego przemieszczenia oprzyrządowania do Polski np. po upływie 2 lat, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej nierozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku z zakupem oprzyrządowania od kontrahenta włoskiego. Natomiast wniosek w części dotyczącej:

* nierozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przy sprzedaży oprzyrządowania na rzecz kontrahenta węgierskiego/czeskiego,

* rozpoznania sprzedaży oprzyrządowania kontrahentowi węgierskiemu/czeskiemu jako dostawy towarów poza terytorium kraju, z tytułu której Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego,

* wystawienia faktury bez wykazania kwoty podatku VAT oraz ujęcia sprzedaży w pozycji 11 deklaracji VAT-7,

został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP2/443-832/14-7/PRP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.