IPTPB2/415-603/14-4/AK - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2014 r. (data wpływu 6 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości-jest prawidłowe.

W dniu 6 listopada 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 16 stycznia 2015 r., Nr IPTPB2/415-603/14-2/AK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 16 stycznia 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 stycznia 2015 r.). W dniu 26 stycznia 2015 r. (data nadania 23 stycznia 2015 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem działki gruntowej o numerze ewidencyjnym 440/2, o powierzchni 0,0537 ha. Działkę tę nabył w drodze darowizny od swojego ojca, aktem notarialnym z dnia 20 kwietnia 2009 r., sporządzonym przez notariusz w Kancelarii Notarialnej. Działka ta stanowiła #189; (jedną drugą) działki nr 440/1 jako współwłasność, natomiast drugą część (dwa razy po #188;) stanowiła własność wuja Wnioskodawcy i jego żony. Zgodnie z ww. aktem notarialnym i opłaceniu wszystkich podatków i należności pobranych przez notariusza, w dniu 13 września 2011 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie na skutek zgodnego wniosku obydwu stron o zniesieniu współwłasności działki nr 440/1 bez żadnych spłat i dopłat. Nastąpiło wydzielenie dwóch działek, nr 440/2 - Wnioskodawcy i nr 440/3 - wuja i jego żony. Podziału działki 440/1 dokonał geodeta uprawniony, co zostało uwzględnione na mapie sytuacyjnej dla celów prawnych za numerem ewidencyjnym w Miejskim Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, Nr ewidencyjny x. Dla ww. dwóch działek prowadzone są dwie odrębne księgi wieczyste.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że powierzchnia działki nr 440/1 będącej przedmiotem podziału wynosiła 1 073 m². Powierzchnia działki nr 440/2 stanowiąca własność Wnioskodawcy wynosi 537 m², natomiast powierzchnia działki nr 440/3 należącej do wuja i jego żony wynosi 536 m² (odpowiednio 0,0537 ha i 0,0536 ha).

W dniu podziału działki nr 440/1 wartości rynkowe działek nr 440/2 i 440/3 były jednakowe. Różnica 1 m² wynika z obowiązującej w pomiarach geodezyjnych gruntów dokładności pomiarów z tolerancja 1 m², o czym Wnioskodawca został poinformowany przez geodetę dokonującego pomiaru i podziału. Podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży przedmiotowej działki w 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano ostatecznie sformułowane pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek dochodowy, jeżeli dokona sprzedaży własnej działki nr 440/2 w 2015 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, w dniu 20 kwietnia 2014 r. minęło 5 lat od czasu gdy aktem notarialnym z dnia 20 kwietnia 2009 r. został On obdarowany ww. działką (tylko pod innym numerem ewidencyjnym) przez swojego ojca. Wówczas stanowiła ona #189; powierzchni działki 440/1.

Postanowieniem z dnia 13 września 2011 r. Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny, nastąpiło zniesienie współwłasności. Była to urzędowa i prawna formalność dokonana na podstawie aktu notarialnego darowizny z dnia 20 kwietnia 2009 r., po uprzednim podziale geodezyjnym przez uprawnionego geodetę.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że datą nabycia przez Niego działki jest data sporządzenia aktu notarialnego darowizny tj. 20 kwietnia 2009 r., i jest to zgodne z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uzyskał informację, że po upływie 5 lat kalendarzowych od daty otrzymania darowizny, nie będzie płacił żadnego dodatkowego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii ewentualnego opodatkowania podatkiem dochodowym ma moment i podstawa jej nabycia przez Wnioskodawcę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie umowy darowizny z dnia 20 kwietnia 2009 r. nabył udział #189; części działki nr 440/1. Postanowieniem Sądu z dnia 13 września 2011 r. dokonano nieodpłatnego zniesienia współwłasności działki nr 440/1 o pow. 1 073 m², w wyniku którego Wnioskodawca nabył własność działki nr 440/2 o pow. 537 m², natomiast działka nr 440/3 o pow. 536 m², została nabyta przez drugich współwłaścicieli podzielonej działki.

W dniu podziału działki nr 440/1 wartości rynkowe działek nr 440/2 i 440/3 były jednakowe. Różnica 1 m² wynika z obowiązującej w pomiarach geodezyjnych gruntów dokładności pomiarów z tolerancją 1 m², o czym Wnioskodawca został poinformowany przez geodetę dokonującego pomiaru i podziału. Podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży przedmiotowej działki w 2015 r.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Mając zatem na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zniesienie współwłasności to m.in. fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela bądź wielkość (powierzchnia) nieruchomości, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po dokonaniu zniesienia współwłasności. Aby ustalić czy udział uległ powiększeniu należy porównać wartość udziału przed zniesieniem współwłasności z wartością majątku jaki współwłaścicielowi przypadł w wyniku zniesienia współwłasności.

W omawianej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca powierzchnie działek oraz ich wartości rynkowe będące przedmiotem zniesienia współwłasności były jednakowe. Ponadto zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat.

Jeżeli zatem na dzień zniesienia współwłasności wartość nieruchomości otrzymanej przez Wnioskodawcę w wyniku tej czynności prawnej odpowiadała wartości udziału 1/2 posiadanego przez Wnioskodawcę w całej nieruchomości będącej przedmiotem zniesienia współwłasności, to w dacie zniesienia współwłasności w 2011 r. nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy w kontekście pytania ujętego we wniosku należy stwierdzić, że za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę otrzymania darowizny tj. 20 kwietnia 2009 r., co oznacza, że pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z dniem 31 grudnia 2014 r. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę tej działki w 2015 r. nie będzie stanowić dla Niego źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, i wykazywania uzyskanego przychodu w zeznaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy wskazać, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, a zatem wywierają skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie chroni pozostałych współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.