IPTPB1/415-384/14-4/AG - PIT w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego podatku od wartości dodanej oraz zaliczenia do przychodów zwróconego podatku od wartości dodanej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego podatku od wartości dodanej oraz zaliczenia do przychodów zwróconego podatku od wartości dodanej - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 1 i § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 9 października 2014 r., Nr..., wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 9 października 2014 r. (doręczone w dniu 14 października 2014 r.). W dniu 20 października 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od listopada 2012 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą o przeważającym profilu działalności zakwalifikowanym do kodu PKD 79.11.A - Działalność agentów turystycznych. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i składa deklaracje VAT-7k.

W ramach swojej działalności zamierza do końca 2014 r. zgłosić rozszerzenie działalności gospodarczej o nowy rodzaj działalności, tj. świadczenie usług za pomocą automatów wrzutowych, klasyfikowanych: 93.29.Z - Pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna.

W ramach powyższej działalności Wnioskodawczyni zamierza ulokować na terenie Niemiec w centrach handlowych (galeriach) symulatory do gier w postaci repliki bolidów F1. Nie będą to automaty hazardowe, nie przewiduje się żadnych wygranych. Symulatory wyposażone są we wrzutnik monet, do którego klienci, chcący skorzystać z symulatora, tj. zagrać w grę, będą wrzucać monety w walucie euro. Po wrzuceniu monety symulator łączy się on-line z serwerem i gra uruchamia się oraz zatrzymuje automatycznie. Przyjmowane od klientów środki pieniężne przechowywane będą przez automat w specjalnej kasecie znajdującej się wewnątrz urządzenia. Kasetę można otworzyć po otwarciu automatu wrzutowego. Wnioskodawczyni będzie dokonywała okresowo otwarcia urządzenia i wyciągała wrzucone monety.

Symulatory będą obsługiwane wyłącznie przez klientów - symulator przyjmuje należności wyłącznie w bilonie w systemie bezobsługowym. Nie będzie wydawał reszty, natomiast wartość wrzuconych monet będzie się przekładała na czas, w którym klient będzie mógł skorzystać z symulatora. Symulator jest wyposażony w licznik, który pozwala wyliczyć w każdym dniu ilość oraz wartość wrzuconych monet. Oprócz tego każdy symulator wyposażony jest w system komputerowy połączony z siecią internetową, w którym można po zalogowaniu, monitorować na bieżąco wartość wrzucanych monet.

Do systemu będzie miała dostęp Wnioskodawczyni oraz przedstawiciel galerii, w której umieszczony jest dany symulator.

Wnioskodawczyni będzie wynajmowała od galerii powierzchnie, na której usytuowany będzie symulator. Na podstawie wartości wrzuconych monet Wnioskodawczyni będzie się rozliczała z galerią za najem powierzchni, na której postawiony jest dany symulator, w taki sposób, że na ostatni dzień miesiąca rozliczeniowego będzie przesyłała galerii raport z miesięcznego utargu z danego symulatora. Na podstawie podanych wartości galeria będzie, po zakończeniu każdego miesiąca, wystawiała fakturę za najem o wysokości stanowiącej umówiony przez strony procent uzyskanej kwoty z symulatora w danym okresie rozliczeniowym (miesiąc). Faktura będzie powiększona o podatek VAT. Wnioskodawczyni do 10 dnia następującego miesiąca po miesiącu stanowiącym okres rozliczeniowy będzie przelewała na konto galerii kwotę znajdującą się na fakturze, wyrażoną w walucie euro.

Gotówka wrzucana do automatu to kwota brutto. Na jej podstawie wyliczana będzie kwota netto oraz podatek VAT według stawki 23%.

W piśmie z dnia 15 października 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że:

1. Wnioskodawczyni w momencie składania wniosku, zgodnie z rejestracją w CEIDG, prowadziła działalność o przeważającym profilu "Działalność agentów turystycznych". Zamierzała prowadzić pośrednictwo sprzedaży biletów autokarowych pomiędzy polskimi podmiotami gospodarczymi świadczącymi usługi transportowe, a osobami fizycznymi. Z uwagi na realia gospodarcze nie doszło do świadczenia ww. usług. W związku z tym, w dniu 1 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała w CEIDG zmianę przeważającego profilu działalności, obecnie jest to działalność oznaczona kodem PKD 70.22.Z "Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania". Profil "Działalność agentów turystycznych" pozostał w rejestrze jako wykonywana działalność gospodarcza, z uwagi na to, że może dojść do zmiany sytuacji na rynku. Wnioskodawczyni zaznacza, że nigdy nie prowadziła działalności na innym terenie niż terytorium kraju. Obecnie Wnioskodawczyni świadczy usługi doradcze na rzecz podmiotów gospodarczych zarejestrowanych w Polsce oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Usługi doradcze świadczone są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Działalność, o której mowa w pkt 1 prowadzona jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Działalność ta jest opodatkowana na zasadach ogólnych i w związku z tym Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz wymagane przez przepisy prawa ewidencje.

4. W związku z planowanym świadczeniem usług za pomocą automatów wrzutowych na terenie Niemiec nie dojdzie do powstania na terenie tego kraju zakładu w rozumieniu przepisów Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

5. Galerie będące centrami handlowymi będą wystawiać faktury za wynajętą przez Wnioskodawczynię powierzchnię w walucie euro.

6. Czynsz za najem powierzchni w centrach handlowych będzie uiszczany w walucie euro.

7. Kontrahent niemiecki będący podatnikiem podatku od wartości dodanej będzie wystawiał faktury z naliczonym podatkiem od wartości dodanej w stawce obowiązującej zgodnie z przepisami niemieckimi z tytułu wynajmu powierzchni w galeriach będących centrami handlowymi.

8. Wnioskodawczyni będzie wpłacała na konto kontrahenta niemieckiego, o którym mowa w pkt 7 kwotę wyrażoną w walucie euro, wynikającą z wystawionej faktury VAT. Kwota wynikająca z faktury będzie stanowiła zapłatę za najem i będzie powiększona o podatek od wartości dodanej.

9. Zwrot nastąpi na podstawie art. 89 ust. 1h ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054). Zgodnie z tym przepisem, "Zwrot podatku od wartości dodanej przysługuje przy nabyciu na terytorium państwa członkowskiego zwrotu towarów i usług, albo w odniesieniu do towarów, które były importowane na terytorium tego państwa członkowskiego, jeżeli towary te i usługi podatnik wykorzystywał do wykonywania takich czynności, które uprawniają do zmniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej".

W zakresie terminu uzyskania zwrotu podatku od wartości dodanej, Wnioskodawczyni zwraca uwagę, że wniosek o zwrot podatku od wartości dodanej musi być złożony nie później niż do 30 września roku następującego po roku podatkowym, którego wniosek dotyczy. Natomiast państwo członkowskie zwrotu zawiadamia Wnioskodawczynię o decyzji co do przyjęcia lub odrzucenia wniosku w terminie 4 miesięcy od dnia jego otrzymania. Jeżeli administracja podatkowa państwa członkowskiego zwrotu zażąda dodatkowych informacji, a następnie dalszych dodatkowych informacji, decyzja powinna być wydana do:

* 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, w przypadku żądania dodatkowych informacji,

* 8 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, w przypadku żądania dalszych dodatkowych informacji.

W związku z powyższym zwrot może nastąpić najszybciej do 4 miesięcy od dnia złożenia wniosku, natomiast może się to przedłużyć do 8 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowym podejściem Wnioskodawczyni będzie uznanie naliczonego przez niemieckiego kontrahenta podatku od wartości dodanej za koszt uzyskania przychodów, natomiast po odzyskaniu podatku zaliczenie jego wartości do przychodów.

2. Jaki będzie moment powstania przychodu podatkowego z tytułu świadczenia usług przez Wnioskodawczynię.

3. Po jakim kursie Wnioskodawczyni powinna ewidencjonować poniesienie kosztu z tytułu opłaty za najem w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wnosi o nieudzielanie odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 3.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 1. W pozostałym zakresie wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowo zamierza Ona uznać naliczony przez niemieckiego kontrahenta podatek od wartości dodanej za koszt uzyskania przychodów, natomiast po odzyskaniu podatku zaliczyć jego wartości do przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej PIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepis art. 23 ust. 1 ustawy o PIT zawiera katalog, w którym wymienione zostały wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów. Pkt 43 tego artykułu mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług. Z tym, że zawarte zostały w tym przepisie pewne wyjątki i w związku z tym w lit. a ustawodawca uznał, że kosztem uzyskania przychodów jest podatek od towarów i usług naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Nawet, jeżeli traktować podatek od wartości dodanej, wykazany na fakturach od niemieckiego kontrahenta, jako naliczony podatek od towarów i usług, w rozumieniu polskiej ustawy z dnia 11 marca 2004 r., to niezbędne było dodatkowe wyjaśnienie, czy podatnikowi - w świetle tej ustawy - przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Według Wnioskodawczyni, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej VAT), nie będzie przysługiwało Jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek od wartości dodanej wskazany na fakturach wystawionych przez niemieckiego kontrahenta, w miesięcznych deklaracjach VAT-7. Zwrot podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju, w którym wystawiono fakturę z wykazanym podatkiem VAT, przysługujący zgodnie z postanowieniami art. 2 VIII Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 6 grudnia 1979 r. (79/1072/EEG) w opinii Wnioskodawczyni nie jest tożsamy ze zwrotem różnicy podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W świetle tego ostatniego przepisu, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W ocenie Wnioskodawczyni, uprawnienie do "zwrotu różnicy podatku od towaru i usług", w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o PIT, ma miejsce wyłącznie w sytuacji określonej w art. 87 ust. 1 polskiej ustawy o podatku od towarowi usług.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 23 ust. 1 ust. 43 ustawy o PIT, Wnioskodawczyni zaznacza, że należy uznać naliczony przez niemieckiego kontrahenta podatek od wartości dodanej za koszt podatkowy. W przypadku zwrotu podatku przez stronę niemiecką, zostanie on zaliczony do przychodów, w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Według art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 powyższej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższego kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

* faktycznego poniesienia wydatku,

* istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

* braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

* odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy czym obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Przepis art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

Zatem, przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą.

Tak więc, ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej. Tym samym, nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że cytowany art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wyłącznie polskiego podatku od towarów i usług, co oznacza, że nie znajduje zastosowania w odniesieniu do podatku od wartości dodanej obowiązującego w innych państwach niż Polska.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 7d tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również - w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami - naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Według art. 14 ust. 2 pkt 7f powyższej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również kwota podatku od towarów i usług:

- w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zwiększenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wykładnia a contrario art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny wskazuje, że otrzymany zwrot wydatku zaliczonego do kosztów podatkowych generuje przychód podatkowy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski. Obecnie zamierza rozszerzyć swoją działalność poza teren kraju i postawić w centrach handlowych - galeriach na terenie Niemiec automaty wrzutowe, tj. symulatory do gier w postaci repliki bolidów F1, wyposażone we wrzutnik monet, do którego klienci, chcący zagrać w grę, będą wrzucać monety w walucie euro. W związku z powyższym zamierza wynajmować od ww. centrów handlowych powierzchnię, na której ustawi automaty wrzutowe. Kontrahent niemiecki, będący podatnikiem podatku od wartości dodanej, będzie wystawiał w EURO faktury za wynajem ww. powierzchni z naliczonym podatkiem od wartości dodanej, w stawce wynikającej z przepisów prawa niemieckiego. Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do uiszczanie czynszu w EURO, w tym wchodzącego w skład tej należności podatku od wartości dodanej. Wnioskodawczyni będzie mogła ubiegać się o zwrot wskazanego wyżej podatku od wartości dodanej.

Wnioskodawczyni dodała, że w związku z planowanym świadczeniem usług za pomocą automatów wrzutowych na terenie Niemiec nie dojdzie do powstania na terenie Niemiec zakładu w rozumieniu przepisów Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że zapłacony podatek od wartości dodanej, wynikający z wystawionych przez kontrahenta niemieckiego faktur za wynajem powierzchni pod automaty wrzutowe, będzie stanowić dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, zwrot zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej, zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, po jego otrzymaniu, będzie dla Wnioskodawczyni stanowił przychód z prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że przepisy rozdziału 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) wskazują, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza w szczególności:

* stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,

* stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz

* zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko w sprawie.

Z uwagi na powyższe tut. Organ nie wskazywał miejsca - kraju, w którym podlegają opodatkowania dochody ze świadczenia usług za pomocą automatów wrzutowych. Kwestia ta bowiem nie została objęta wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 14 lipca 2014 r. Interpretację wydał wyłącznie w zakresie określonym w pytaniu Nr 1.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...., ul.....,...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.