IPPP1/4512-42/15-6/AP - Ustalenie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem oleju napędowego, usług naprawy i konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem nabytego samochodu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2015 r. (data wpływu: 21 stycznia 2015 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 3 marca 2015 r. (doręczone dnia 10 marca 2015 r.), pismem z dnia 11 marca 2015 r., nadanym dnia 16 marca 2015 r. (data wpływu: 18 marca 2015 r.), a także uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 1 kwietnia 2015 r. (doręczone dnia 14 kwietnia 2015 r.), pismem z dnia 20 kwietnia 2015 r., nadanym dnia 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu: 22 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem oleju napędowego, usług naprawy i konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem nabytego samochodu X.- jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem oleju napędowego, usług naprawy i konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem nabytego samochodu X.

Złożony wniosek został uzupełniony na wezwanie tut. Organu nr IPPP1/4512-42/15-2/AP z dnia 3 marca 2015 r. (doręczone dnia 10 marca 2015 r.) pismem z dnia 11 marca 2015 r., nadanym dnia 16 marca 2015 r. (data wpływu: 18 marca 2015 r.).

Powyższy wniosek uzupełniony został również na wezwanie tut. Organu nr IPPP1/4512-42/15-4/AP z dnia 1 kwietnia 2015 r. (doręczone dnia 14 kwietnia 2015 r.) pismem z dnia 20 kwietnia 2015 r., nadanym dnia 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu: 22 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, sprecyzowany następnie w nadesłanych uzupełnieniach:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą "..." i zajmuje się tworzeniem i wykonywaniem efektów specjalnych bezpośrednio na planie filmowym, w tym efektów imitujących naturalne zjawiska przyrody, takie jak śnieg, wiatr, deszcz, mgła i inne. Wiąże się to z przewożeniem maszyn i materiałów na plan.

12 grudnia 2014 r. Wnioskodawca zakupił samochód ciężarowy X. Jest to typowy samochód dostawczy z jednym rzędem siedzeń, który ma oddzieloną przestrzeń ładunkową ścianą.

W kilku różnych stacjach kontroli pojazdów Wnioskodawca próbował zrobić badanie techniczne zgodnie z art. 86a ust. 10 pkt 1 i uzyskał informację, że jest to niemożliwe, gdyż w danych technicznych Centralnej Ewidencji Pojazdów (CEP) tego typu samochody mają wpisany podrodzaj "furgon". Oprócz faktycznych oględzin samochodu diagnosta ma obowiązek sprawdzić podrodzaj samochodu w CEP. Dane w CEP pochodzą od producenta, w tym przypadku od firmy X.

W autoryzowanym salonie firmy X. Wnioskodawca dowiedział się, że wszystkie X. mają w świadectwie homologacji wpisany podrodzaj "furgon", zakupiony przez Niego model należy do rodziny X70 i ma opis furgon X70.

Wnioskodawca kontaktował się z Instytutem Transportu Samochodowego, który ma nadzór nad stacjami kontroli pojazdów, gdzie uzyskał informację, że w ustawie o VAT katalog podrodzajów samochodów dostawczych jest zamknięty i ograniczony do podrodzajów "van" i "wielozadaniowy", i że obecnie żaden diagnosta nie wyda zaświadczenia VAT-1 na samochód, który nie ma takiego opisu (przed nowelizacją zaświadczenia takie były normalnie wydawane, co jest o tyle dziwne, że w dotyczącym Wnioskodawcy zakresie ustawa się nie zmieniła). Wnioskodawcy poradzono, że musi wystąpić do Ministerstwa Finansów o interpretację przepisu i że dopiero z taką interpretacją może otrzymać świadectwo VAT-1, bo choć sprawa powinna być oczywista, jako że samochód spełnia wymogi ustawy z punktu widzenia konstrukcji, to nie ma wymaganego przez ustawę podrodzaju.

Wnioskodawca kontaktował się również z Krajową Informacją Podatkową, gdzie poinformowano Go, że samochód ma spełniać wymagania techniczne i że zaświadczenie VAT-1 powinien bez problemu otrzymać.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nabył samochód dostawczy X. który jest samochodem ciężarowym, mającym jeden rząd siedzeń oddzielonych od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą. Pojazd ma zamkniętą część przeznaczoną do przewozu ładunków, która nie jest konstrukcyjnie oddzielnym elementem pojazdu (nie jest to samochód skrzyniowy). Pojazd spełnia warunki opisane w art. 86a ust. 9 pkt 1 i zgodnie z klasyfikacją Centralnej Ewidencji Pojazdów należy do podrodzaju "furgon". Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Uzyskanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 86a ust. 10 jest niemożliwe, gdyż ustawa o podatku od towarów i usług ograniczyła wykaz samochodów spełniających warunki do odliczenia paliwa od samochodów dostawczych do podrodzajów "wielozadaniowy" i "van", nie uwzględniając podrodzaju "furgon". Stacje diagnostyczne oprócz faktycznych oględzin sprawdzają do jakiego podrodzaju jest zakwalifikowany pojazd w Centralnej Ewidencji Pojazdów i jeśli pojazd nie należy do podrodzaju "van" lub "wielozadaniowy" to nie mogą wydać zaświadczenia mimo że pod względem konstrukcyjnym auto spełnia wymogi ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że Samochód X. jest dużym samochodem dostawczym o długości 5,9 m i wysokości 2,5 m, o wymiarach zabudowanej części ładunkowej 1,9x3,7x1,7 m, czyli ponad 10 m³, a więc znacznie większym niż samochody osobowe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, nie zatrudnia pracowników, współpracują z nim członkowie rodziny. W związku z powyższym nie ma potrzeb ustalania zasad sposobu użytkowania samochodu.

Samochód jest zwykle garażowany w magazynie. W trakcie zdjęć parkuje się go na parkingach w pobliżu planu lub hotelu.

Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu. Nie składał naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o pojeździe, gdyż chce najpierw otrzymać zaświadczenie VAT-1 ze stacji diagnostycznej.

Wnioskodawca chciał podkreślić znacznie szerszy aspekt niniejszej sprawy. Tak jak w pierwszym piśmie problemem jest to, że ustawa nie przewidziała podrodzaju "furgon" w liście samochodów wyszczególnionych w art. 86a ust. 9 pkt 1. Skutkiem tego zarówno stacje diagnostyczne nie chcą wydawać zaświadczeń VAT-1. Podobny problem jest w wydziałach komunikacji. Nie dotyczy to tylko konkretnego samochodu Wnioskodawcy, ale też innych pojazdów. Ministerstwo Finansów w porozumieniu z Ministerstwem Infrastruktury powinno wydać oficjalną interpretację dla Instytutu Transportu Samochodowego oraz wydziałów komunikacji dopuszczającą do odliczenia VAT samochody spełniające wymogi konstrukcyjne, a należące do podrodzaju "furgon" oraz zmienić niefortunny zapis w ustawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług od nabycia oleju napędowego, wykorzystywanego do napędu tego pojazdu, usług naprawy i konserwacji oraz zakupu innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub jego używaniem mimo tego, że samochód należy do podrodzaju "furgon", który nie został wymieniony w art. 86a ust. 9 pkt 1a i tym samym nie ma możliwości otrzymania zaświadczenia od okręgowej stacji kontroli pojazdów zgodnie z art. 86a ust. 10.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje Mu prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług od zakupu oleju napędowego wykorzystywanego do napędu tego pojazdu, od usług naprawy i konserwacji oraz zakupu innych towarów i usług związanych z eksploatacją i jego używaniem.

Zamknięcie listy pojazdów w art. 86a ust. 9 pkt 1a do podrodzajów van i wielozadaniowy jest niedopatrzeniem ustawodawcy, gdyż istotna jest konstrukcja pojazdu i jego przeznaczenie, zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2.

Samochód X. należący do podrodzaju "furgon" jest typowym autem dostawczym. Jak Wnioskodawca podał we wniosku, w wielu przypadkach w Centralnej Ewidencji Pojazdów podrodzaje "van" i "furgon" są stosowane zamiennie w zależności od rodzaju silnika danego pojazdu przy identycznej konstrukcji nadwozia. Z punktu widzenia ustawy o VAT to rodzaj nadwozia a nie silnika jest istotny jeśli chodzi o odliczenie podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, celem ustawodawcy było przede wszystkim wskazanie rodzaju konstrukcji i przeznaczenia pojazdu, a nie ograniczenie konkretnego podrodzaju czy marki. Dla przykładu samochody dostawcze Y, o takiej samej konstrukcji co X.mają w CEP wpisany podrodzaj "van" dla silników o mocy 65 kW a "furgon" dla silników o mocy 110 kW a są to samochody o takim samym nadwoziu. Ustęp 9 pkt 1 art. 86a mówiący o samochodach "van" i "wielozadaniowy" jest rozwinięciem ust. 4 tegoż artykułu, który stanowi, że "Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów nie związanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne". Trudno uznać typowy samochód dostawczy za auto wykorzystywane dla celów prywatnych. Ponieważ zakupiony przez Wnioskodawcę X.jest typowym samochodem dostawczym, z oddzielną szoferką i całkowicie zabudowaną przestrzenią ładunkową, powinien zostać uznany jako spełniający warunki ustawy, mimo, że ma wpisany podrodzaj "furgon".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony zostały uregulowane w art. 86a ustawy o VAT (dodanym ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym; Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.). Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na mocy ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 312) ww. przepis art. 86a uległ zmianie.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.), w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

W świetle ust. 2 ww. artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 powołanej ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na podstawie ust. 4 cyt. przepisu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z art. 86a ust. 10 cyt. ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Zgodnie z art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności - ust. 6 ww. artykułu.

Na podstawie art. 86a ust. 7 cyt. ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami - art. 86a ust. 12.

Powołane przepisy art. 86a ustawy o VAT wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych, związanych z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego. W niniejszej sprawie istotną rolę odgrywa przepis art. 86a ust. 4 pkt 2 w zw. z ust. 9 pkt 1 i 2 ww. ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych innych niż samochody osobowe, mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków. Ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego nie obowiązuje również w przypadku wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.

W grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Przy czym należą do nich pojazdy określone w art. 86a ust. 9 ustawy, których wymagania zostały potwierdzone w sposób określony w art. 86a ust. 10 tej ustawy.

Z opisu sprawy przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W grudniu 2014 r. zakupił samochód ciężarowy X. Samochód ten jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Jest to samochód ciężarowy, mający jeden rząd siedzeń oddzielonych od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą. Pojazd ma zamkniętą część przeznaczoną do przewozu ładunków, która nie jest konstrukcyjnie oddzielnym elementem pojazdu (nie jest to samochód skrzyniowy), zgodnie z klasyfikacją Centralnej Ewidencji Pojazdów należy do podrodzaju "furgon". Wnioskodawca próbował przeprowadzić badanie techniczne ww. pojazdu (zgodnie z art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT) w wielu różnych stacjach kontroli pojazdów, jednak uzyskał informację, że jest to niemożliwe, gdyż w danych technicznych Centralnej Ewidencji Pojazdów tego typu samochody mają wpisany podrodzaj "furgon".

W odniesieniu do przedstawionej sytuacji, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług od nabycia oleju napędowego, wykorzystywanego do napędu tego pojazdu, usług naprawy i konserwacji oraz zakupu innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub jego używaniem.

W celu pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków objętych zakresem zadanego pytania, Wnioskodawca musi wypełnić przesłanki wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalające na uznanie pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, a więc - zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ww. ustawy - gdy konstrukcja pojazdu wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (do pojazdów takich zalicza się m.in. pojazdy wskazane w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 cyt. ustawy).

Wnioskodawca wskazał, że zakupiony pojazd X.jest samochodem ciężarowym, należącym do podrodzaju "furgon", mającym jeden rząd siedzeń oddzielonych od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą, pojazd ten ma ponadto zamkniętą część przeznaczoną do przewozu ładunków, która nie jest konstrukcyjnie oddzielnym elementem pojazdu. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że nie jest to pojazd klasyfikowany jako wielozadaniowy ani van, nie ma też otwartej części przeznaczonej do przewozu ładunków. Tym samym opisany samochód nie jest samochodem wymienionym w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy o VAT. W związku z tym, że część przeznaczona do przewozu ładunków nie jest konstrukcyjnie oddzielnym elementem pojazdu, wskazany samochód nie spełnia również warunku określonego w art. 86a ust. 9 pkt 2 ww. ustawy. W niniejszej sprawie, z uwagi na fakt, że opisany pojazd nie jest żadnym z pojazdów wymienionych w art. 86a ust. 9 cyt. ustawy, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z nabyciem oleju napędowego, usług naprawy i konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem opisanego samochodu X.na podstawie art. 86a ust. 4 pkt 2 w zw. z ust. 9 i ust. 10 ustawy o VAT.

W celu pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków objętych zakresem pytania, Wnioskodawca musi wypełnić inne przesłanki wynikające z ustawy o VAT, pozwalające na uznanie pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Pojazd uznaje się za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika również w sytuacji gdy - zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ww. ustawy - spełnione są łącznie dwa warunki: sposób wykorzystywania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach używania, wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną ewidencją przebiegu tego pojazdu. Ponadto podatnik ma obowiązek złożenia do naczelnika urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe (VAT-26).

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca nie prowadzi dla nabytego samochodu X.ewidencji przebiegu pojazdu oraz nie złożył do urzędu skarbowego informacji VAT-26. Zatem z opisanej sytuacji w kontekście powołanych przepisów wynika, że nie jest spełniona - wynikająca z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy - przesłanka warunkująca skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tym pojazdem.

W konsekwencji, z uwagi na niespełnienie warunków określonych w art. 86a ust. 4 pkt 2 w zw. z art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, ani w art. 86a ust. 4 pkt 1 tej ustawy, Wnioskodawcy nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabywanymi: olejem napędowym, wykorzystywanym do napędu tego pojazdu, usługami naprawy i konserwacji oraz zakupem innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub jego używaniem. Skutkiem czego 50% kwoty podatku VAT naliczonego związanego z ww. wydatkami, Wnioskodawca może odliczyć na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie do § 2 i § 3 ww. artykułu, wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wydawana jest zatem w oparciu o przedstawiony w złożonym wniosku stan faktyczny lub przedstawione zdarzenie przyszłe. Minister Finansów, na potrzeby wydawanej interpretacji nie może stanu faktycznego w żaden sposób rozszerzać ani modyfikować, nie jest więc jednocześnie uprawniony do zmiany klasyfikacji opisanego przez Wnioskodawcę samochodu X.i uznania, że jest to pojazd wielozadaniowy lub van. Niniejszej odpowiedzi udzielono więc wyłącznie na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.