IPPP1/443-708/14-4/EK - VAT w zakresie obowiązku uwzględnienia w kalkulacji proporcji sprzedaży obrotu wynikającego z działalności jednostek budżetowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2014 r. (data wpływu 6 sierpnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 lipca 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych transakcji zamiany gruntów niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych transakcji zamiany gruntów niezabudowanych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 31 lipca 2014 r., złożonym w dniu 4 sierpnia 2014 r. (data wpływu 6 sierpnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 23 lipca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina G. na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. Z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) zawarła przedwstępną zobowiązującą umowę zamiany nieruchomości stanowiących własność Gminy na nieruchomości stanowiące własność lub współwłasność osoby fizycznej (M.).

Nieruchomości gminne pochodzić będą z podziału:

Działki osoby fizycznej, które zostaną wydzielone pod nowy układ drogowy wynikają z decyzji o lokalizacji celu publicznego na podstawie i w trybie przewidzianym w art. 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). Gmina w drodze negocjacji złożyła propozycję zamiany części działek należących do osoby fizycznej na działki będące we własności Gminy. Nowo nabyte przez Gminę działki (umową zamiany) przeznaczone są na budowę drogi publicznej gminnej co oznacza, że podział nieruchomości dokonywany jest z urzędu dla potrzeb realizacji celów publicznych. Powyższe jest skutkiem uchwały Rady Miejskiej w G. z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie przystąpienia do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na terenach objętych "zamianą" nieruchomości - stąd wystąpiła konieczność regulacji stanów prawnych działek gruntu przeznaczonych pod realizację celów publicznych oraz wydanych ostatecznych decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego:

Zgodnie z Uchwałą z dnia 29 stycznia 2014 r. Rady Miejskiej w G. uchwalony został Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego dla terenu objętego transakcją zamiany który został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Województwa dnia 5 maja 2014 r. poz. 4551 i wszedł wżycie po 14 dniach od daty publikacji.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą - jako wspólnik spółek komandytowych: W. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. oraz F. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) z tytułu najmu nieruchomości mieszkalnej na cele biurowe, który zawarty został na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Działki będące przedmiotem zamiany to:

Ad a)

Wnioskodawca ww. nieruchomości nabył na podstawie prawomocnego postanowienia o zniesieniu współwłasności nieruchomości, wydanego w dniu 7 grudnia 2007 r. przez Sąd Rejonowy w G.

Ad b)

Wnioskodawca jest Współwłaścicielem #189; części działek gruntowych - oznaczonych nr ewid. 24/4 oraz nr ewid. 24/5 położonych w miejscowości N. gmina G., na podstawie dziedziczenia ustawowego po ojcu W., co zostało stwierdzone prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego.

Ad c)

Wnioskodawca jest Współwłaścicielem #189; części działek gruntowych - oznaczonych nr ewid. 54/17 oraz ewid. 54/19 położonych w miejscowości N. gmina G., na podstawie dziedziczenia ustawowego po ojcu W., co zostało stwierdzone prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego.

Ww. działki nie były wykorzystywane przez Wnioskdoawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Działki są wykorzystywane w ramach rodzinnej działalności rolniczej.

Działki będące przedmiotem zamiany nie są zabudowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zamiana gruntu stanowiącego własność osoby fizycznej nie będącej podatnikiem VAT podlega (ze strony tej osoby fizycznej, jako zbywającego) opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z przeznaczeniem gruntu na cele realizacji zadań własnych Gminy, tj. budowę dróg lokalnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zamiana nieruchomości (składającej się z kilku działek) należącej do osoby fizycznej nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) mając na względzie okoliczność, że realizując tę transakcję Właściciel nieruchomości nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, a także podmiotu wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Umowa zamiany gruntów, zgodnie z art. 603 oraz 604 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jest umową wzajemną, zbliżoną do umowy sprzedaży, z tym że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek stron do przeniesienia własności rzeczy, która powinna być ekwiwalentna.

Przeniesienie własności gruntu na podstawie ww. umowy stanowi co do zasady "odpłatną dostawę towaru", o której mowa w treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednak, aby dana czynność była opodatkowana VAT musi być dokonywana przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wobec tego działalność gospodarcza (ust. 2 art. 15 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność prowadzoną w sposób profesjonalny. Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlegają opodatkowaniu tylko wtedy, gdy wykonywane są przez podatnika podatku VAT, działającego dla tych czynności w takim właśnie charakterze. A contrario ww. przepisu w przypadku osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, czynności przezeń wykonywane, które mogłyby być opodatkowane tym podatkiem lecz są przez nich wykonywane prywatnie (nieprofesjonalnie) nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Osoba fizyczna - dokonując zamiany nieruchomości z Gminą nie dokonuje jakichkolwiek aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, natomiast korzysta z przysługującego Właścicielowi prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Opisana transakcja zamiany jest realizacją celu publicznego w ramach Planu przyjętego przez Gminę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 23 stycznia 2014 r., poz. 121), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, że z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy regulacji nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną.

Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną - zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 ustawy - Kodeks cywilny, każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy, jak i nabywcy.

Zapis art. 604 ww. ustawy - Kodeks cywilny daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Umowa zamiany jest zatem umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tym samym umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami (w tym przypadku nieruchomościami) jak właściciel. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Natomiast zgodnie z art. 158 ww. ustawy - Kodeks cywilny, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Z uwagi na powyższe przepisy należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje zamianę nieruchomości niezabudowanych na nieruchomości stanowiące własność Gminy.

Działki osoby fizycznej, które zostaną wydzielone pod nowy układ drogowy wynikają z decyzji o lokalizacji celu publicznego na podstawie i w trybie przewidzianym w art. 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Nowo nabyte przez Gminę działki (umową zamiany) przeznaczone są na budowę drogi publicznej gminnej co oznacza, że podział nieruchomości dokonywany jest z urzędu dla potrzeb realizacji celów publicznych.

Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług (VAT) z tytułu najmu nieruchomości mieszkalnej na cele biurowe, który zawarty został na podstawie umowy cywilnoprawnej. Działki będące przedmiotem zamiany to działki nr 13/4, nr 14/1, nr 14/4 oraz nr 24/4, nr 24/5, nr 54/17, nr 54/19 - w stosunku do których Wnioskodawca posiada udział wynoszący #189; każdej z działek. Działki nr 13/4, nr 41/1, nr 14/4 zostały nabyte na podstawie prawomocnego postanowienia o zniesieniu współwłasności nieruchomości, wydanego w dniu 7 grudnia 2007 r. przez Sąd Rejonowy w G. Pozostałe działki Wnioskodawca nabył na podstawie dziedziczenia ustawowego po ojcu W. Działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Działki są wykorzystywane w ramach rodzinnej działalności rolnej.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy - Kodeks cywilny. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż/zamiana wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

Aby uznać określoną zamianę za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową zamianą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nieruchomości zostały nabyte w ramach zniesienia współwłasności oraz na podstawie dziedziczenia ustawowego. Ponadto jak wskazuje Wnioskodawca przedmiotowe działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W stosunku do działek, nie były wykonane czynności mające na celu dokonanie sprzedaży. To Gmina w drodze negocjacji złożyła propozycję zamiany części działek należących do Wnioskodawcy na działki będące we własności Gminy. Nowo nabyte przez Gminę działki (umową zamiany) przeznaczone są na budowę drogi publicznej gminnej co oznacza, że podział nieruchomości dokonywany jest z urzędu dla potrzeb realizacji celów publicznych. Powyższe jest skutkiem uchwały Rady Miejskiej w G. z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie przystąpienia do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na terenach objętych "zamianą" nieruchomości - stąd wystąpiła konieczność regulacji stanów prawnych działek gruntu przeznaczonych pod realizację celów publicznych oraz wydanych ostatecznych decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Zatem zamiana nieruchomości gruntowych będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności.

Z uwagi na przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że pomimo, że grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując zamiany nieruchomości, Wnioskujący działał w charakterze handlowca.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawca w wyniku dokonania czynności zamiany należących do Wnioskodawcy części działek gruntu, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego, dla Wnioskodawcy z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie, w związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, nie zaś współposiadaczy działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.