IPPP1/443-1041/14-3/IGo - Zwolnienie od podatku VAT dla dostawy powierzchni wspólnych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy powierzchni wspólnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy powierzchni wspólnych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 8 września 2014 r., złożonym w dniu 9 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego oraz posiada wiele nieruchomości na terytorium kraju. Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy posiadanych nieruchomości i w związku z tym powstało u niego kilka wątpliwości dotyczących zasad opodatkowania dostawy tych nieruchomości podatkiem VAT.

Wnioskodawca posiada budynki, które są w całości lub w części przedmiotem najmu. W budynkach takich znajdują się części wspólne (hol, korytarze, łazienki, itp.; zwane dalej "Powierzchniami wspólnymi"), które są udostępnione najemcom do korzystania niewyłącznego (korzystają z tych nieruchomości różni najemcy lub Wnioskodawca i najemcy). Bez udostępnienia tych powierzchni nie byłoby możliwe prawidłowe korzystanie z przedmiotu najmu. Z tytułu udostępnienia tych powierzchni Wnioskodawca nie pobiera dodatkowej opłaty, gdyż koszt ich udostępnienia jest wliczony do czynszu za przedmiot najmu.

Na potrzeby wydania interpretacji zdarzenie przyszłe przewiduje, iż Powierzchnie wspólne zostały oddane do użytkowania najemcom w ramach usługi najmu wcześniej niż dwa lata przed dniem dokonania dostawy, zaś budynki te nie były przedmiotem ulepszenia o ponad 30% od tego czasu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, do dostawy całości Powierzchni wspólnych budynków udostępnionych najemcom do niewyłącznego korzystania bez dodatkowej opłaty, w związku z ich pierwszym zasiedleniem, w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, z chwilą udostępnienia najemcom.

Zdaniem Wnioskodawcy Powierzchnie wspólne budynków udostępnione najemcom do niewyłącznego korzystania bez dodatkowej opłaty są zasiedlone, w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, z chwilą rozpoczęcia najmu i mogą korzystać (po upływie co najmniej 2 lat od tego zasiedlenia) ze zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska

Wynajęcie lokalu lub lokali w budynku i oddanie ich do użytkowania oznacza jednocześnie zatem oddanie do użytkowania także całości Powierzchni wspólnych budynku służących wszystkim użytkownikom budynku (w tym najemcom). Bez oddania do użytkowania Powierzchni wspólnych do użytkowania najemcom, nie byłoby możliwe korzystanie z wynajętych powierzchni bez możliwości korzystania z części wspólnych budynków, w których są one usytuowane choćby ze względu na brak możliwości dostania się do nich. W związku z powyższym, należy uznać, iż w odniesieniu do Powierzchni wspólnych budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie w tym samym momencie, w którym przekazano najemcom lokale do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Gdyby było inaczej, znaczyłoby to, że najemcy nie byli uprawnieni do korzystania z części wspólnych budynku, co przeczyłoby ich prawu do korzystania z przedmiotu najmu.

Tym samym możliwość korzystania z Powierzchni wspólnych nie musi być odrębnie wskazana w umowie, ani nie wymaga uiszczania odrębnej odpłatności, bowiem nieudostępnienie najemcom tych powierzchni byłoby jednoznaczne z brakiem świadczenia usługi najmu poprzez brak zapewnienia możliwości dostania się do przedmiotu najmu.

Wobec powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż niezależnie od tego, czy w umowach najmu zawieranych przez Wnioskodawcę z najemcami zawarte są postanowienia dotyczące powierzchni wspólnych, to sam fakt, iż lokale w budynkach były wynajmowane różnym najemcom, przesądza o tym, iż w odniesieniu do Powierzchni wspólnych budynków doszło do ich oddania do użytkowania, a tym samym ich pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT.

Wobec tego, iż udostępnienie Powierzchni wspólnych jest niezbędne do świadczenia usługi najmu, nie ma konieczności by w umowach najmu wskazywać wprost możliwość korzystania z tych powierzchni, nie ma obowiązku odrębnie wskazywać odpłatności za użytkowanie Powierzchni wspólnych przez najemców. W opinii Wnioskodawcy jako że zapewnienie możliwości użytkowania Powierzchni wspólnych najemcom jest immanentnym elementem usługi najmu należy uznać, iż odpłatność z tego tytułu jest i tak przewidziana, tylko jest wliczona do ceny usługi najmu konkretnego lokalu.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, iż wraz z wymienionymi w umowach najmu lokalami Powierzchnie wspólne budynków stanowią przedmiot najmu i są oddane do użytkowania najemcom.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT pod pojęciem pierwszego zasiedlenia należy rozumieć "oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej".

Przepis ten nie uzależnia objęcia danego budynku, budowli lub ich części pojęciem pierwszego zasiedlenia od oddania do wyłącznego użytkowania danego budynku, budowli lub ich części. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie zarówno oddanie do użytkowania Powierzchni wspólnych na rzecz jednego lub kilku najemców. Również fakt wspólnego korzystania z Powierzchni wspólnych przez właściciela i najemców, nie będzie wpływał na fakt zasiedlenia Powierzchni wspólnych, bowiem również w tym wypadku nadal jest spełniona przesłanka oddania do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT (tu najem).

Ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż powierzchnie wspólne budynków udostępnione najemcom do niewyłącznego korzystania bez dodatkowej opłaty są zasiedlone, w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, z chwilą rozpoczęcia najmu jednomyślnie zgadzają się również organy podatkowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 kwietnia 2013 r. sygn. IPPP2/443-151/13-5/KG, stwierdził następująco: "Niezależnie od zapisów w umowach dotyczących określenia wynajmowanych powierzchni lokali i części wspólnych, fakt, iż wszystkie znajdujące się w budynku lokale były wynajmowane najemcom przez okres dłuższy niż dwa lata przesądza o tym, iż w stosunku do tej części budynku doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o VAT. Wynajęcie wszystkich lokali w budynku oznacza również wynajęcie ww. części wspólnych budynku, nie jest bowiem możliwe korzystanie przez najemcę z lokalu bez możliwości korzystania z części wspólnych budynku. W konsekwencji należy uznać, iż w odniesieniu do części wspólnych budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie w tym samym momencie, w którym przekazano najemcom lokale do użytkowania w ramach umowy najmu. W odniesieniu do tej części budynku (lokale i części wspólne: schody, klatki schodowe, półpiętra, korytarze i windy) planowana transakcja sprzedaży będzie korzystała ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT".

W interpretacji indywidualnej z dnia 23 grudnia 2013 r. sygn. IPPP3/443-1112/13-4/k.c. sprawa dotyczyła stanu faktycznego, gdzie w budynku znajdują się również powierzchnie wspólne, takie jak: klatki schodowe, korytarze, itp. które nie są bezpośrednio objęte umowami najmu, jednak korzystanie z nich przez najemców jest konieczne dla należytego wykonania przez wynajmującego zawartych umów. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie odpowiadając na pytanie, czy powierzchnie wspólne będą mogły korzystać ze zwolnienia na postawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, uznał, że: "Z ww. sytuacji wynika zatem, że powierzchnia Budynku jest wynajmowana dłużej niż dwa lata, a dodatkowo w okresie ostatnich dwóch lat nie był on ulepszany. W konsekwencji planowana dostawa nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia budynków, tym samym na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku. Podobnie należy się odnieść do powierzchni wspólnych Budynku, tj. klatek schodowych, korytarzy, itp. które nie są bezpośrednio objęte umowami najmu. Zauważyć bowiem trzeba, że korzystanie z nich przez najemców jest konieczne dla należytego wykonania przez wynajmującego zawartych umów. W stosunku do tych części Budynku wystąpiła zatem przesłanka "oddania" ich do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, bowiem najemcy mogli je wykorzystywać zgodnie z przeznaczeniem".

Do analogicznych wniosków co wyżej doszedł również m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 grudnia 2013 r. sygn. IPPP3/443-1113/13-4/SM.

Z kolei, zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT "Zwalnia się od podatku (...) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata".

Mając na uwadze, iż przedstawione zdarzenie przyszłe obejmuje fakt, iż Powierzchnie wspólne były oddane do użytkowania najemcom w ramach usług najmu, co najmniej dwa lata przed dokonaniem dostawy towarów należy uznać, iż spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia, bowiem:

* Powierzchnie wspólne zostały zasiedlone w ramach oddania ich do użytkowania na rzecz najemców, oraz

* Powierzchnie wspólne zostały zasiedlone co najmniej dwa lata przed dostawą towarów.

Wobec powyższego, Zdaniem Wnioskodawcy Powierzchnie wspólne budynków udostępnione najemcom do niewyłącznego korzystania bez dodatkowej opłaty są zasiedlone, w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, z chwilą rozpoczęcia najmu i mogą korzystać (po upływie co najmniej 2 lat od tego zasiedlenia) ze zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle przytoczonego przepisu kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 powołanej ustawy. Stosownie do tego przepisu, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony, ponieważ oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, że zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "oddanie do użytkowania", o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 14 ustawy należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwość dysponowania nimi, używania ich jak właściciel.

Tym samym należy stwierdzić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie w odniesieniu do sprzedaży budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie dostawy są one zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 cyt. ustawy i okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwił podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto - jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy - warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ww. ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Ponadto, przepis ten obejmuje swoim zakresem także grunty będące w wieczystym użytkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada wiele nieruchomości na terytorium kraju. Zainteresowany posiada budynki, które są w całości lub w części przedmiotem umów najmu. W budynkach tych znajdują się części wspólne takie jak hol, korytarz, łazienki itp., które są udostępniane najemcom do korzystania niewyłącznego. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy bez udostępnienia tych powierzchni nie byłoby możliwe prawidłowe korzystania z przedmiotu najmu. Z tytułu udostępnienia tych powierzchni Zainteresowany nie pobiera dodatkowej opłaty, gdyż koszt ten jest wliczony do czynszu z tytułu najmu. Przedmiotowy wniosek jak wskazał Zainteresowany dotyczy powierzchni wspólnych oddanych do użytkowania najemcom w ramach umów najmu wcześniej niż dwa lata przed dniem dokonania ich dostawy zaś budynki te nie były ulepszane o ponad 30% wartości początkowej od tego czasu.

Należy wskazać, że wynajęcie lokali w budynkach oznacza również wynajęcie ww. części wspólnych budynku, nie jest bowiem możliwe - jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy - korzystanie przez najemców z lokali bez możliwości korzystania z części wspólnych budynków.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r., dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W niniejszej sprawie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 nie znajdzie zastosowania, ze względu na wykorzystywanie budynków a tym samym części wspólnych znajdujących się w nieruchomościach do działalności opodatkowanej - najem.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości lub ich części może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że powierzchnie wspólne (tekst jedn.: hol, korytarz, łazienki) znajdują się w budynkach będących przedmiotem najmu, były oddane w najem wcześniej niż dwa lata przed dniem dokonania dostawy. Ponadto w stosunku do tych budynków nie były dokonywane ulepszenia o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej budynków. Zatem należy uznać, że niezależnie od zapisów w umowach dotyczących określenia wynajmowanych powierzchni lokali i części wspólnych, fakt że znajdujące się w budynkach lokale były wynajmowane najemcom przez okres dłuższy niż dwa lata przesądza o tym, że w stosunku do tych budynków oraz części wspólnych doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wyjaśniono wyżej wynajęcie lokali w budynku oznacza również wynajęcie powierzchni wspólnych budynku. Jak podkreślił Wnioskodawca w złożonym wniosku nie jest możliwe korzystanie przez najemców z lokali bez możliwości korzystania z powierzchni wspólnych budynku. Zatem konieczne jest uznanie, że w odniesieniu do powierzchni wspólnych budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie w tym samym momencie, w którym przekazano najemcom lokale do użytkowania w ramach umowy najmu.

Zatem w omawianej sytuacji od pierwszego zasiedlenia budynków lub ich części, a tym samym powierzchni wspólnych do dnia dostawy upłynął okres dłuższy niż 2 lata, tym samym sprzedaż powierzchni wspólnych znajdujących się w budynkach będzie korzystała ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym wskazać należy, że Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.