IPPB5/423-782/14-2/JC - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne, usługi cateringowe, zakup produktów spożywczych, gadżetów reklamowych oraz nagród wydawanych w konkursach poniesionych w celu świadczenia usług marketingowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne, usługi cateringowe, zakup produktów spożywczych, gadżetów reklamowych oraz nagród wydawanych w konkursach poniesionych w celu świadczenia usług marketingowych - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne, usługi cateringowe, zakup produktów spożywczych, gadżetów reklamowych oraz nagród wydawanych w konkursach poniesionych w celu świadczenia usług marketingowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. Sp. z o.o. (dalej: "A." lub "Spółka") jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie świadczenia usług marketingowych. Odbiorcami usług świadczonych przez Spółkę są zarówno podmioty z Grupy A.D. (tekst jedn.: A.D. - lider rynku dystrybucji sprzętu IT w Polsce), jak i podmioty zewnętrzne.

Zakres usług marketingowych świadczonych przez Spółkę obejmuje m.in. organizowanie promocji, konkursów, programów lojalnościowych, eventów, konferencji, a także działania w zakresie public relations.

W ramach organizowanych akcji marketingowych Spółka nabywa szereg usług i towarów, które są wykorzystywane w celach wyświadczenia kompleksowej usługi organizacji konferencji, szkolenia lub innej usługi o charakterze marketingowym na rzecz danego usługobiorcy. Wynagrodzenie Spółki z tytułu przedmiotowych usług kalkulowane jest przeważnie w oparciu o metodę "koszt plus", tj. wynagrodzenie obejmuje koszty poniesione w związku ze świadczeniem ww. usług oraz określoną w umowie marżę zysku. W ramach powyżej scharakteryzowanych kosztów świadczenia usług marketingowych Spółka ponosi m.in. wydatki na:

* usługi gastronomiczne;

* usługi cateringowe;

* usługi noclegowe;

* zakup produktów spożywczych;

* zakup gadżetów reklamowych;

* zakup nagród wydawanych w konkursach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki m.in. na usługi gastronomiczne, usługi cateringowe, zakup produktów spożywczych, gadżetów reklamowych oraz nagród wydawanych w konkursach poniesione w celu świadczenia usług marketingowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym wydatki zwracane Spółce przez zleceniodawcę jako stanowiące element kalkulacji wynagrodzenia wynikającego z zawartych umów (związane z promocją produktów sprzedawanych przez zleceniodawcę, w tym koszty nabycia m.in. produktów spożywczych, usług cateringowych i gastronomicznych oraz gadżetów reklamowych) stanowią w całości koszty uzyskania przychodów Spółki, ponieważ - z perspektywy Spółki - nie są wydatkami o charakterze reprezentacyjnym. Tym samym, przedmiotowe wydatki poniesione przez Spółkę mogą być przez nią zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "Ustawa o p.d.o.p.").

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zostały określone w art. 15 i 16 ustawy o p.d.o.p. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy biorąc pod uwagę brzmienie przytoczonego przepisu oraz stanowisko prezentowane w tym zakresie przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, określony wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów jeśli łącznie spełnia poniższe kryteria:

W omawianym przypadku wymienione w stanie faktycznym koszty w sposób oczywisty spełniają dwa pierwsze warunki wskazane powyżej, tj. zostały poniesione przez Spółkę oraz są rzeczywiste.

W analizowanym stanie faktycznym, wydatkom nie można odmówić bezpośredniego związku z działalnością Spółki oraz z generowanymi przez nią przychodami. Spółka świadcząc usługi marketingowe, w celu wywiązania się z postanowień umownych ze zleceniodawcami zobowiązana jest do ponoszenia wydatków, wchodzących w skład kompleksowej usługi świadczonej na rzecz danego podmiotu.

Ze względu na sposób kalkulacji wynagrodzenia, przełożenie poniesienia wydatków na przychody Spółki jest bezpośrednie. Wartość wydatków stanowi bowiem podstawę kalkulacji wynagrodzenia otrzymywanego przez Spółkę z tytułu świadczenia przedmiotowych usług. W konsekwencji, wydatki są w rzeczywistości pokrywane przez usługobiorcę. Oznacza to, w uproszczeniu, że każdy wydatek poniesiony przez Spółkę stanowi następnie przychód Spółki z tytułu usług świadczonych na rzecz zleceniodawców. Co więcej, gdyby Spółka nie poniosła danego wydatku (np. gdyby Spółka nie kupiła danej usługi gastronomicznej) to Spółka nie tylko nie odzyskałaby od zleceniodawcy tego (nie poniesionego) wydatku, ale też nie uzyskałaby zarobku w postaci marży od tego wydatku.

Spółka posiada także stosowną dokumentację potwierdzającą poniesienie wydatków na nabycie produktów spożywczych, usług cateringowych i gastronomicznych oraz gadżetów przekazywanych osobom uprawnionym (m.in. rachunki, faktury), tym samym spełnia warunek udokumentowania wydatków.

Odnośnie ostatniego warunku Spółka stoi na stanowisku, że poniesione przez nią wydatki na nabycie produktów spożywczych, usług cateringowych i gastronomicznych oraz gadżetów przekazywanych w związku ze świadczeniem usług marketingowych na rzecz zleceniodawców, nie zaliczają się do jakiejkolwiek kategorii wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Co prawda zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów znajdują się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, jednakże w opinii Spółki w przedstawionym stanie faktycznym ww. przepis nie znajdzie zastosowania.

Ustawa o p.d.o.p. nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza; Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Również praktyka organów podatkowych dostarcza zbliżonej definicji pojęcia reprezentacja. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2011 r. o sygn. IPPB5/423-860/10-3/JC Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał: "(...) reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika, w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności".

Według Spółki opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku koszty w związku z realizacją umów ze zleceniodawcami niewątpliwie nie są wydatkami na cele jej własnej reprezentacji. Spółka nie podejmuje działań reprezentacyjnych mających na celu poprawę jej własnego wizerunku, gdyż adresaci tych działań nie znajdują się w kręgu potencjalnych klientów Spółki, a więc Spółka nie oczekuje zawarcia umowy, czy stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Zdaniem Spółki opisane w stanie faktycznym działania podejmowane przez nią w ramach wykonania umów zawartych ze zleceniodawcami mają na celu wyłącznie prawidłowe wykonanie usług, do których świadczenia Spółka zobowiązała się na podstawie zawartych umów. Ponosząc wydatki, Spółka nie działa w swoim imieniu, tylko w imieniu zleceniodawcy. Ponosząc przedmiotowe wydatki, Spółka działa de facto jak agencja reklamowa.

Spółka stoi także na stanowisku, że w analizowanym stanie faktycznym zastosowanie nie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o p.d.o.p. Zgodnie z powyższym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju. Wobec braku definicji "darowizny" w ustawie o p.d.o.p. należy sięgnąć do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm., "dalej k.c."). Zgodnie z art. 888 § 1 k.c., przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie kosztem majątku darczyńcy. Aby uznać daną czynność za darowiznę konieczne jest wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku (przysporzenie majątkowe bez ekwiwalentu).

W konsekwencji, powyższy przepis nie znajdzie zastosowania w analizowanym stanie faktycznym jako, że wszystkie koszty ponoszone przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług są zwracane Spółce w ramach należnego wynagrodzenia.

Spółka otrzymuje od usługobiorcy wynagrodzenie, które obejmuje wszystkie wyżej opisane, poniesione w danym okresie rozliczeniowym przez Spółkę koszty, związane ze świadczoną usługą, wykonywaną na rzecz zleceniodawcy oraz określoną w umowie marżę zysku.

Podsumowując, w oparciu o powyższe przepisy prawa, Wnioskodawca stwierdza, że wydatki wskazane w powyższym wniosku ponoszone w ramach świadczonych na rzecz zleceniodawców usług marketingowych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Analogiczne stanowisko w podobnym stanie faktycznym zostało również przedstawione m.in.:

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 lutego 2010 r. (sygn. IPPB5/423-697/09-2/AM): "W sytuacji przedstawionej we wniosku nie następuje zmniejszenie majątku Wnioskodawcy. Jak wynika bowiem ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wszelkie koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z realizacją przedmiotowych umów pozostają w ścisłej korelacji z należnym wynagrodzeniem. (...) Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów (...) usług cateringowych, gastronomicznych oraz wydatków na zakup upominków i prezentów poniesionych w związku ze świadczeniem kompleksowych usług koordynacji i wsparcia. A zatem w odniesieniu do powyższych wydatków nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych";

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 grudnia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-633/09-4/AM): "Podsumowując Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reprezentację i przekazywanie darowizn oraz ofiar wszelkiego i rodzaju w związku ze świadczeniem usług marketingowych na rzecz zagranicznego kontrahenta. A zatem w odniesieniu do powyższych wydatków nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 i art. 16 ust. 1 pkt 28";

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/428-290/09-2/AM): "Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty nie są związane z jego reprezentacją i reklamą (o ile dotyczą tylko i wyłącznie produktów jego kontrahenta) i zasadniczo nie wpływają na promocję samej Spółki. W tym stanie rzeczy przedmiotowe wydatki ponoszone przez Spółkę należy uznać za poniesione w związku z wykonaniem usług określonych w umowie a nie w celu reprezentacji i reklamy Wnioskodawcy (koszty reprezentacji faktycznie ponosi kontrahent) a w konsekwencji za będące poza hipotezą normy prawnej określonej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy";

* a także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 lutego 2014 r. (sygn. IPPB5/423-990/13-3/KS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.).

Należy poinformować też, że w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 grudnia 2013 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw z 2014 r., poz. 121 - został ogłoszony jednolity tekst ustawy - Kodeks cywilny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.