IPPB4/415-1041/14-2/MS - Skutki podatkowe przekazania pracownikom ubioru służbowego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania pracownikom ubioru służbowego - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania pracownikom ubioru służbowego.

We wniosku przedstawiono następując stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność handlową polegającą głównie na wielkopowierzchniowym handlu detalicznym. W Polsce Spółka posiada sieć markowych sklepów odzieżowych skoncentrowanych głównie w galeriach handlowych dużych i średnich miast.

W związku ze specyfiką działalności Spółki, w szczególności z prowadzeniem działalności handlowej na dużej powierzchni, gdzie klienci mają swobodny dostęp do towarów, wszyscy pracownicy sklepów Spółki, mający bezpośredni kontakt z klientami, wyposażani są przez Spółkę w jednolitą odzież służbową. Odzież służbowa stanowi przez cały okres jej użytkowania własność Wnioskodawcy i nie może być używana przez pracowników poza miejscem świadczenia pracy. Wyposażenie pracowników Spółki w jednolitą odzież służbową służy przede wszystkim ułatwieniu klientom zidentyfikowania pracownika Spółki w celu uzyskania informacji na temat oferowanego asortymentu, aktualnej dostępności poszczególnych towarów bądź uzyskania porady, co przekłada się na wysokość przychodu osiąganego z tytułu sprzedaży oferowanych towarów.

Zasady korzystania z odzieży służbowej określają regulacje wewnętrzne Spółki, tj. kolejno obowiązujące: Uchwala z dnia 1 marca 2006 r. oraz zmieniające ją: Uchwała z dnia 15 października 2010 r. oraz Uchwała z dnia 25 kwietnia 2012 r. Zgodnie z zapisami wskazanych regulacji, odzież służbowa jest przydzielana pracownikom nieodpłatnie i stanowi własność Spółki. Pracownicy nie mogą używać odzieży poza miejscem świadczenia pracy. Prawo do otrzymania odzieży służbowej pracownik nabywa z dniem zawarcia umowy o pracę. Jednocześnie, w razie rozwiązania stosunku pracy pracownik zobowiązany jest zwrócić otrzymaną odzież służbową. Przyjmuje się, że okres używalności odzieży wynosi 6 miesięcy od dnia jej wydania pracownikowi. Po tym okresie, odzież służbowa jest utylizowana przez pracodawcę, (tekst jedn.: przez Spółkę).

Jeśli chodzi o rodzaj i wygląd odzieży służbowej, Spółka stosuje różne konfiguracjedla poszczególnych kolekcji/sezonów sprzedaży (ze względu na rodzaj asortymentu, Spółka wprowadza odrębne kolekcje towarów na sezon wiosna/lato oraz jesień/zima), przy czym może to być przykładowo:

* jednolita odzież służbowa w postaci kompletu odzieży (przykładowo: marynarka, spodnie lub spódnica oraz bluzka dla kobiet; koszula polo, marynarka, spodnie i koszula dla mężczyzn),

* jednolita odzież służbowa w postaci koszulek lub tunik (lub innych sztuk odzieży) pochodzących z aktualnej kolekcji Spółki,

* jednolita odzież służbowa w postaci koszulek (lub innych sztuk odzieży), nie pochodzących z aktualnej kolekcji Spółki, których kolorystyka jest każdorazowo dobierana do kolorystyki logo Spółki lub kolorystyki/tematu przewodniego kampanii reklamowej dla danej kolekcji lub kolorystyki charakterystycznej dla kolekcji będącej w sprzedaży.

Jednocześnie, decyzja odnośnie rodzaju i wyglądu odzieży służbowej na dany sezon jest podejmowana w zależności np. od rodzaju sezonu/ pory roku, cech charakterystycznych dla danej kolekcji oraz planowanej strategii sprzedaży.

Należy podkreślić, że odzież służbowa, oprócz opisanej powyżej funkcji identyfikującej pracowników sklepów Spółki dla klientów, pełni również rolę reklamową/marketingową. W szczególności:

* odzież służbowa, która jest zaopatrzona w logo Spółki w postaci naprasowanej lub przypiętej, służy rozpowszechnianiu logo marki Spółki,

* odzież pochodząca z aktualnej kolekcji Spółki będącej w sprzedaży stanowi bezpośrednią reklamę kolekcji Spółki,

* odzież w kolorystyce powiązanej z kolorystyką logo Spółki/ lub kolorystyką aktualnej kolekcji lub też kolorystyką/tematem przewodnim kampanii reklamowej danej kolekcji ma utrwalać wizerunek Spółki wobec klientów i potencjalnych klientów Wnioskodawcy oraz zwiększyć rozpoznawalność marki Spółki,

* noszenie strojów służbowych eliminuje niebezpieczeństwo, że ewentualne noszenie przez pracowników ubrań konkurencyjnych marek może niekorzystnie wpłynąć na postrzeganie przez klientów sklepów Spółki i konsekwentnie zaburzać przekaz promocji produktów Spółki.

Należy podkreślić, że stosowana strategia Spółki, tj. pełnienie przez jednolitą odzież służbową nie tylko funkcji identyfikacyjnej, lecz również reklamowej, dodatkowo wpływa na zwiększenie dokonywanej przez Spółkę sprzedaży, a w konsekwencji również przychodów podlegających opodatkowaniu.

Jednocześnie Spółka pragnie dodać, że przydzielona odzież nie stanowi środków ochrony indywidualnej, ani odzieży, o której mowa w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy. Wyposażanie pracowników w odzież służbową wynika z autonomicznej i dobrowolnej decyzji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki ponoszone na zakup opisanej w stanie faktycznym odzieży służbowej dla pracowników sklepów Spółki mających bezpośredni kontakt z klientami stanowią i będą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym używanie odzieży służbowej przez pracowników sklepów Spółki mających bezpośredni kontakt z klientami nie stanowi i nie będzie stanowić dla tych pracowników nieodpłatnego świadczenia, od którego Spółka, jako płatnik, byłaby zobowiązana odprowadzać podatek dochodowy od osób fizycznych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest stan faktyczny w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pyt. Nr 2). W zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pyt. Nr 2) oraz w zakresie ustawy o podatku podatku dochodowym od osób prawnych (pyt. Nr 1) zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., dalej: ustawa o p.d.o.f.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały źródła przychodów, wśród których wskazuje się stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając jednocześnie na uwadze zapisy art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, przydzielona pracownikom jednolita odzież służbowa stanowi przez cały okres jej używania własność Spółki, w szczególności pozostaje jej własnością po wydaniu jej pracownikowi, do czasu jej zwrotu. Spółka przydziela pracownikom przedmiotową odzież nieodpłatnie dla celów wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych. Zgodnie z regulacjami wewnętrznymi Spółka ustaliła, że odzieży służbowej nie należy używać poza miejscem świadczenia pracy. W rezultacie pracownicy zobowiązani są wykorzystywać przydzieloną odzież wyłącznie w miejscu i czasie świadczenia pracy na rzecz Spółki. W przypadku zużycia otrzymanej odzieży bądź w razie zakończenia stosunku pracy pracownika ze Spółką, pracownik jest, co do zasady, zobowiązany do zwrotu otrzymanej odzieży. Biorąc pod uwagę powyższe, otrzymywana przez pracowników odzież służbowa nie stanowi dla nich przysporzenia majątkowego.

Ponadto, należy podkreślić, że jednolitość odzieży służbowej oraz zasady jej przydzielania i użytkowania ustalone przez Wnioskodawcę (w szczególności, zakaz jej używania poza miejscem pracy) powodują, że traci ona charakter odzieży osobistej. Spółka podkreśla, że głównym celem ponoszenia przez Spółkę wydatków na zakup odzieży służbowej jest zwiększenie przychodów Spółki, bowiem wykorzystywanie przez pracowników Spółki wskazanego w stanie faktycznym ubioru ma za zadanie po pierwsze zapewnić identyfikację pracowników sklepów wobec klientów Spółki (w celu uzyskania informacji na temat oferowanego asortymentu, aktualnej dostępności poszczególnych towarów bądź uzyskania porady) oraz, dodatkowo, stanowi reklamę przyczyniającą się do promocji towarów Spółki wśród osób odwiedzających sklep oraz podnoszenia świadomości marki. W związku z tym, korzyści z wydawania odzieży służbowej uzyskuje wydająca tę odzież Spółka, a nie jej pracownicy, którzy używają przedmiotową odzież jedynie do celów służbowych, związanych z realizacją obowiązków pracowniczych.

Mając na uwadze powyższe, w świetle przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystanie przez pracowników Spółki wyłącznie w godzinach pracy z odzieży służbowej należącej do pracodawcy, nie mieści się w pojęciu nieodpłatnych świadczeń. W związku z tym, zdaniem Spółki, nie stanowią one przychodów pracowników a Spółka jako płatnik nie jest zobowiązana do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wyposażenia pracowników w odzież służbową.

Prawidłowość powyższego stanowiska, a mianowicie, że w związku z wydaniem pracownikom odzieży służbowej, której właścicielem ciągle Spółka po stronie pracownika nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu, potwierdzona została przez organy podatkowe w szeregu interpretacji indywidualnych. Jako przykład można przytoczyć:

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lipca 2014 r., (sygn. IBPBII/1/415-305/14/MCZ), w której stwierdzono, że: "Wnioskodawca ubrania służbowe będą jedynie udostępniane pracownikom do używania na okres 6 miesięcy a potem będą zwracane do Wnioskodawcy lub odsprzedawane pracownikom, a więc w okresie korzystania z ww. ubiorów służbowych nie będą własnością pracowników lecz będą stanowić własność Wnioskodawcy - przekazanie tej odzieży pracownikom do używania nie może generować u nich przychodu; jest dla pracowników obojętne podatkowo. W opisanej sytuacji udostępnienie pracownikom ubioru służbowego na określony czas i w określonym celu nie będzie dla nich generowało przychodu."

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 września 2012 r. (sygn. IBPBII/1/415-585/12/AŻ), w której stwierdzono, że "Skoro jednak, jak wskazuje Wnioskodawca przekazane pracownikom ubrania służbowe do używania zgodnie z obowiązującym regulaminem nie są ich własnością lecz stanowią własność Wnioskodawcy - przekazanie tej odzieży pracownikom do używania nie może generować u nich przychodu, jest dla pracowników obojętne podatkowo."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.