IPPB3/423-1072/14-2/PK1 - PIT w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu odszkodowań oraz kar umownych za opóźnienia w przewozie przesyłki oraz podstawieniu wagonów pod załadunek

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2014 r. (data wpływu: 13 października 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu odszkodowań oraz kar umownych za opóźnienia w przewozie przesyłki oraz podstawieniu wagonów pod załadunek - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu odszkodowań oraz kar umownych za opóźnienia w przewozie przesyłki oraz podstawieniu wagonów pod załadunek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności X. S.A. jest wykonywanie kolejowych przewozów towarowych w komunikacji krajowej i międzynarodowej.

Usługi świadczone są na podstawie umów zawieranych z klientami (dalej: umowa). W umowach uszczegółowione są zasady przewozu towarów, sposób dokonywania rozliczeń, a także znajdują się zapisy w zakresie kar oraz odszkodowań (dalej: odszkodowania) związanych z niedotrzymaniem warunków umowy. Ustalenia w tym zakresie zawarte są również w Regulaminie sprzedaży usług przewozów towarowych X. S.A., Taryfie Towarowej X. S.A. lub mającej zastosowanie taryfie międzynarodowej, Regulaminie Przewozu Przesyłek Towarowych (RPT) X. S.A. lub Ogólnych Warunkach Przewozu stosowanych w międzynarodowej kolejowej komunikacji towarowej (OWP-CIM) / Umowie o międzynarodowej kolejowej komunikacji towarowej SMGS (w zależności od przedmiotu umowy) oraz w innych przepisach prawa powszechnie obowiązującego.

W trakcie realizacji przewozów zdarzają się sytuacje, w których Spółka nieterminowo zrealizuje usługę przewozu. Podstawą dochodzenia roszczeń przez klientów o zapłatę odszkodowania są m.in.:

dalej:

W takiej sytuacji klient może złożyć reklamację.

Rozpatrywanie pod względem merytorycznym reklamacji z tytułów wskazanych powyżej polega na ustaleniu odpowiedzialności Spółki jako przewoźnika w oparciu o:

* ustawę z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz, 1173 z późn. zm.) - dla komunikacji krajowej,

* Konwencję COTIF, Przepisy CIM, Umowę AIM, Umowę AW lub Umowę SMGS - dla komunikacji międzynarodowej.

W umowach zawieranych z klientami funkcjonują również zapisy przewidujące kary umowne z tytułu zwłoki w przewozie towaru lub z tytułu opóźnień w podstawianiu wagonów u nadawcy pod załadunek. Klienci generalnie zdają sobie sprawę z tego, że sporadycznie może dochodzić do opóźnień w przewozie przesyłki / opóźnień w podstawianiu wagonów pod załadunek, gdyż taka jest specyfika branży transportowej. Postawa Spółki, która poprzez wypłatę odszkodowań oraz kar umownych rekompensuje klientom te niedogodności, wpływa na kontynuowanie przez nich współpracy, bądź chęć nawiązania współpracy ze Spółką.

Pragniemy nadmienić, iż opóźnienia w przewozie przesyłek mogą być wynikiem tzw. trudności eksploatacyjnych tj. wydarzeń kolejowych powodujących utrudnienia np. przerwę lub ograniczenie w prowadzeniu ruchu kolejowego. Są one w szczególności wynikiem wystąpienia niekorzystnych warunków atmosferycznych powodujących zalanie torów, zerwanie trakcji, rozmycie rozjazdów po ulewach, oblodzenia, zamrożenia, jak również do nich można zaliczyć awarie energetyczne (brak zasilania). Przedmiotowe opóźnienia są także skutkiem wystąpienia zdarzeń kolejowych (wypadków, kolizji, wykolejeń).

Ponadto opóźnienia w przewozie przesyłek oraz w podstawieniu wagonów pod załadunek mogą być spowodowane technicznymi aspektami wyłączenia z ruchu taboru stosowanego do przewożonego towaru, m.in. z powodu stwierdzenia w trakcie przewozu (lub przed) uszkodzenia/ usterek taboru kolejowego (wagonu lub lokomotywy).

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż Spółka dysponuje ograniczeniami taborowymi oraz zasobów ludzkich. Ze względu na powyższe przewozy, co do zasady planowane są z wielodniowym wyprzedzeniem. Tym samym opóźnienie w jednym transporcie może powodować opóźnienia również w kolejnych realizowanych na rzecz kolejnych klientów Spółki.

Przykładowo trudność w organizacji przewozów może wynikać z niedostarczenia wagonów w związku z ich nieprzewidzianymi naprawami lub w związku z występującymi przypadkami, gdy klienci zdecydują się na przesunięcie terminu rozładunku wagonu (za co ponoszą opłaty dodatkowe za pozostawanie wagonów w ich dyspozycji), co uniemożliwia przekazanie tego wagonu innemu klientowi pod załadunek. Oczywiście Spółka w miarę możliwości dysponuje rezerwami zarówno sprzętowymi, jak i ludzkimi (na poziomie gospodarczo uzasadnionym), jednak z uwagi na szereg złożonych procedur związanych z realizacją i bezpieczeństwem transportu oraz bezpieczeństwem pracowników, a także koniecznością przegrupowania taboru i/lub drużyn trakcyjnych nie zawsze udaje się zorganizować wszystko w odpowiednim terminie.

Zdarzenia takie stanowią nieodłączną cechę usług świadczonych przez podmioty działające w branży usług logistycznych, są zjawiskiem typowym i nieuchronnym dla przewoźników kolejowych i zdaniem Spółki nie są następstwem niedochowania przez Spółkę należytej staranności przy wykonywaniu powierzonych czynności, ponieważ w Spółce występuje szereg procedur, które ograniczają występowanie takich przypadków jak również podejmowane są działania aby do opóźnień nie dochodziło.

Zdaniem Spółki, jej odpowiedzialność wynikająca z powołanych aktów prawnych i regulacji, jak również z zawartych z klientami umów sprowadza się do tego, że konieczność wypłaty odszkodowań/ kar umownych klientom wiąże się z samym wystąpieniem nieprawidłowości, o których mowa w opisie stanu faktycznego. Spółka odpowiada za wskazane zdarzenie na zasadzie ryzyka. W przypadku odszkodowań/ kar umownych z tytułu opóźnień o których mowa powyżej, Spółka decydując się na ich wypłatę jednocześnie zdaje sobie sprawę, że występowanie przedmiotowych nieprawidłowości, nie jest zasadniczo wynikiem niedochowania przez Wnioskodawcę należytej staranności, czy też zawinionego działania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwoty pieniężne wypłacone (oraz które będą potencjalnie wypłacone w przyszłości) przez Wnioskodawcę na rzecz klientów tytułem odszkodowań oraz kar umownych z przyczyn wymienionych przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku tj. opóźnień w przewozie przesyłki / opóźnień w podstawianiu wagonów pod załadunek mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty pieniężne wypłacone (oraz które będą potencjalnie wypłacone w przyszłości) przez Wnioskodawcę na rzecz klientów tytułem odszkodowań oraz kar umownych z przyczyn wymienionych przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku tj. opóźnień w przewozie przesyłki / opóźnień w podstawianiu wagonów pod załadunek mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o CIT.

UZASADNIENIE stanowiska Wniokodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przytoczonego przepisu wynika, że zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT uzależnione jest przede wszystkim od spełnienia dwóch warunków, tj. dany wydatek musi:

* zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i jednocześnie

* nie może być wymieniony wprost jako niestanowiący kosztu uzyskania przychodu w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zwracamy uwagę, iż Spółka zawierając umowę przewozu zobowiązuje się, w określonych przypadkach do wypłaty odszkodowania/ kary umownej. Konieczność poniesienia tego typu wydatku jest wkalkulowana w ryzyko prowadzonej działalności transportowej. Takie działania mają na celu podniesienie wiarygodności przewoźnika w transakcjach z Klientami, co pozostaje nie bez znaczenia na rynku usług świadczonych przez podatnika. Wypłata odszkodowania/ kary umownej, będąca następstwem opóźnień w przewozie przesyłki oraz opóźnień w podstawianiu wagonów u nadawcy pod załadunek stanowi realizację zobowiązania wynikającego z umowy.

Odnosząc się do pierwszego z warunków, Spółka stoi na stanowisku, że odszkodowania/ kary umowne wypłacane kontrahentom z tytułu opóźnień w przewozie przesyłki oraz opóźnień w podstawianiu wagonów u nadawcy pod załadunek stanowią wydatki zmierzające do osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wypłacanie przez Spółkę odszkodowań/ kar umownych, oprócz tego, że prowadzi do wywiązania się przez Wnioskodawcę ze zobowiązań umownych prowadzi do podtrzymania / nawiązania dalszej współpracy z klientami, co przekłada się na osiągane przez Spółkę przychody. Dzięki wypłacaniu odszkodowań Spółka jest traktowana bowiem jako rzetelny i solidny partner handlowy, z którym warto utrzymywać kontakty i któremu warto zlecać wykonanie usług.

Klienci generalnie zdają sobie sprawę z tego, że sporadycznie może dochodzić do opóźnień w przewozie przesyłki / opóźnień w podstawianiu wagonów pod załadunek, gdyż taka jest specyfika branży transportowej. Jednak postawa Spółki, która poprzez wypłatę odszkodowań oraz kar umownych rekompensuje klientom te niedogodności wpływa na kontynuowanie przez nich współpracy, bądź zachęca do nawiązania współpracy ze Spółką przez nowych klientów.

Zdaniem Spółki odszkodowania/ kary umowne, o których mowa w niniejszym wniosku są związane z przedmiotem działalności Spółki, jaką są usługi przewozowe. Spółka wypłaca je, po przeprowadzeniu postępowania reklamacyjnego i/lub postępowania wyjaśniającego. Wnioskodawca wypłacając odszkodowania niewątpliwie działa w celu zabezpieczenia/ zachowania źródła przychodów Spółki uzyskiwanych od jej klientów. W związku z powyższym, zdaniem Spółki pierwszy warunek którego spełnienie jest niezbędne, aby zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów należy uznać za spełniony.

Drugim z warunków, pozwalających na zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest ich niewymienienie w katalogu zawartym przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Do grupy wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów ustawodawca zaliczył m.in. zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT - kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Z brzmienia tego przepisu wynika, że za koszty uzyskania przychodów nie są uznawane kary umowne i odszkodowania z tytułu:

* wad dostarczonych towarów;

* wad wykonanych robót;

* wad wykonanych usług;

* zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad;

* zwłoki w usunięciu wad towarów;

* zwłoki w usunięciu wad wykonania robót;

* zwłoki w usunięciu wad wykonania usług.

Oznacza to, że odszkodowania/ kary umowne z innego tytułu, które nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu kar umownych i odszkodowań wiążących się z nienależytym wykonaniem usług, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem istnienia związku przyczynowego pomiędzy odszkodowaniem, a możliwością uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki tak właśnie jest w przedstawionym stanie faktycznym oraz opisie zdarzenia przyszłego. Wypłacane kontrahentom odszkodowania nie mieszczą się bowiem we wskazanym katalogu.

Wypłacane odszkodowania/ kary umowne nie stanowią odszkodowań/ kar umownych z tytułu wad dostarczonych towarów i wykonanych robót, jak również, w ocenie Spółki, nie stanowią odszkodowań z tytułu wad wykonanych usług. Należy mleć na uwadze, że przy odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu wad wykonanych usług, co do zasady, podstawową przesłanką roszczenia jest wina przy niewykonaniu/nienależytym wykonaniu zobowiązania.

W konsekwencji, niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania musi być następstwem okoliczności, za które dłużnik (tu: Spółka) ponosi odpowiedzialność, np. ze względu na niedołożenie przez dłużnika należytej staranności, tj. jego winy w postaci (co najmniej) niedbalstwa.

Odpowiedzialność Spółki ma jednak inny charakter, wynika bowiem z przepisów prawa (m.in. z przepisów Prawa przewozowego, Konwencji COTIF), które to przepisy mają zastosowanie w ww. sytuacjach.

Pragniemy nadmienić, iż zgodnie z art. 65 ust. 1 Prawa Przewozowego w zakresie umów przewozu przesyłek (rzeczy), przewoźnik ponosi odpowiedzialność za utratę, ubytek lub uszkodzenie przesyłki powstałe od przyjęcia do przewozu aż do jej wydania oraz za opóźnienie w przewozie przesyłki.

Tym samym odpowiedzialność przewoźnika (Spółki) z art. 65 ust. 1 ustawy - Prawo przewozowe nie kształtuje się na zasadzie winy lecz jest oparta na zasadzie ryzyka. Jest więc odpowiedzialnością obiektywną, niezależną od winy i oceny działań przez pryzmat dołożenia należytej staranności.

Tak jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego opóźnienia w przewozie przesyłki oraz opóźnienia w podstawianiu wagonów występują mimo dołożenia należytej staranności w zakresie doboru wykorzystywanego taboru oraz prowadzonych czynności logistycznych z nim związanych, w większości przypadków są skutkiem wystąpienia zdarzeń kolejowych (wypadków, kolizji, wykolejeń), jak również trudności eksploatacyjnych oraz wynikają z ograniczonych zasobów taborowych i ludzkich Spółki. Są również wynikiem wystąpienia niekorzystnych warunków atmosferycznych takich jak np. zalanie torów, zerwanie trakcji, rozmycie rozjazdów po ulewach, oblodzenia, zamrożenia, jak również awarii energetycznych (braku zasilania).

Odpowiedzialność Spółki wynikająca z powołanych aktów prawnych i regulacji, jak również z zawartych z klientami umów sprowadza się do tego, że konieczność wypłaty odszkodowania/ kary umownych klientom wiąże się z samym wystąpieniem nieprawidłowości, o których mowa w opisie stanu faktycznego. Spółka odpowiada za wskazane zdarzenie na zasadzie ryzyka. Ewentualne wyłączenia lub ograniczenia odpowiedzialności z tytułu opóźnień Wnioskodawcy mogą zostać dodatkowo wskazane w umowie, wówczas Spółka w określonych przypadkach lub w określonym okresie czasu nie jest zobligowana do zapłaty kary.

W przypadku odszkodowań/ kary umownych, o których mowa w niniejszym wniosku, Spółka decydując się na ich wypłatę, zdaje sobie sprawę, że występowanie przedmiotowych nieprawidłowości, nie jest zasadniczo wynikiem niedochowania przez Wnioskodawcę należytej staranności, czy też zawinionego działania. Wnioskodawca wychodzi jednak z założenia, że wypłata odszkodowania/ kary umownej jest generalnie korzystniejsza m.in. z biznesowego punktu widzenia. Dzięki temu, Spółka, jak to zostało wspomniane, jest traktowana jako rzetelny i solidny partner handlowy, z którym warto utrzymywać kontakty i któremu warto zlecać wykonanie usług. Zasady, na jakich kontrahenci mogą uzyskać odszkodowanie/ karę umowną w razie zaistnienia opisanych nieprawidłowości, korzystnie wpływają na wysokość przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę.

Ponadto zdaniem Spółki, zdarzenia takie stanowią nieodłączną cechę usług świadczonych przez podmioty działające w branży usług logistycznych (są one zjawiskiem typowym i nieuchronnym dla przewoźników kolejowych), a jednocześnie nie są następstwem niedochowania przez Spółkę należytej staranności przy wykonywaniu powierzonych czynności.

W związku z faktem, iż wspomniane odszkodowania/ kary umowne nie wynikają z winy Spółki bądź braku należytej staranności, nawet w sytuacji gdy Spółka nie dowodzi tego każdorazowo w sporach z klientami, zdaniem Spółki, odszkodowania te w praktyce nie mają charakteru odszkodowań/ kary umownych z tytułu wad wykonanych usług. Ich celem jest zachowanie źródła przychodu poprzez dobre relacje z klientami i wypełnianie przez Wnioskodawcę obowiązków wynikających z umów oraz przepisów prawa.

Reasumując, zdaniem Spółki, kwoty pieniężne wypłacone (oraz które będą potencjalnie wypłacane w przyszłości) przez Spółkę na rzecz jej klientów tytułem odszkodowania/ kary umownej (z przyczyn wymienionych w przedmiotowym wniosku w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego), mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki na gruncie przepisów ustawy o CIT.

Stanowisko Spółki w tym zakresie jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe i znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach np.:

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 października 2012 r. (sygn. IPPB3/423-513/12-2/GJ) organ stwierdził, iż " (...) wymienione we wniosku kary umowne z tytułu nieterminowego wykonania umowy nie mieszczą s/ę w dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., W związku z powyższym konieczne jest dokonanie oceny, czy zapłacone przez Spółkę kary umowne poniesione zostały przez Spółkę w sposób celowy. Jak podała Spółka mimo opóźnienia wykonania umowy o roboty budowlane Spółka otrzymała zapłatę za wykonane usługi, a wiec osiągnęła przychód.

Organ uznając kary umowne za koszt podatkowy jednakże podkreśla, że zdarzenia powodujące negatywne skutki dla Spółki nie mogą być wywołane działaniem pozbawionym cech należytej staranności ze strony Spółki i być wynikiem zaniechać czy zaniedbań w prowadzeniu działalności."

* w interpretacja indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 lipca 2013 r. (sygn. ILPB3/423-152/13-2/JG), w której stanowisko podatnika składającego wniosek, iż: "Przechodząc do konkretnych odszkodowań wypłacanych przez Wnioskodawcę, pierwsza z opisanych sytuacji dotyczy odszkodowań wypłacanych w związku z opóźnieniami w dostawie towarów.

W ocenie Spółki, odszkodowania za opóźnienie nie są wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przede wszystkim, opóźnienie w dostawie towarów (tekst jedn.: wykonaniu usługi polegającej na dostarczeniu towarów w określone miejsce) nie stanowi wady samej usługi."- zostało uznane w całości za prawidłowe.

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 stycznia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-828/09-2/JC): "Reasumując, należy stwierdzić, iż skoro w rozpatrywanej sprawie ponoszone przez Spółkę wydatki na wypłatę odszkodowania, które stanowi wypełnienie obowiązków umownych w związku z tytułu nieterminowym doręczaniem przesyłek i niezawinionymi przez Podatnika okolicznościami, związane są z zachowaniem źródła przychodów, to wydatki na wypłatę przedmiotowego odszkodowania mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych."

Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 maja 2013 r. (sygn. IPPB3/423-267/13-2/PK1) oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 grudnia 2012 r. (sygn. ILPB3/423-346/12- 3/EK), w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 sierpnia 201 lr. (IPPB3/423-424/11-4/GJ).

Dodatkowo, z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że zarówno odszkodowania jak i kary umowne spełniające wymogi art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, to znaczy poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CU stanowią koszt podatkowy.

Przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2012 r., (sygn. akt II FSK 1365/10) wskazano, że: "przyjęcie poglądu, że kara umowna lub odszkodowanie ze swej istoty nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, czyniłoby regulację zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. zbędną, bowiem skoro określony zbiór nie jest kosztem podatkowym na podstawie art. 15 ust, 1, to nieracjonalnym jest uznawanie poszczególnych elementów tego zbioru za koszt i wyłączanie go z tego zbioru na podstawie innego przepisu - art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. Przypomnieć należy, że przepis art. 16 ust. 1 ab initio odwołuje się wyłącznie do kosztów uzyskania przychodów. Reasumując powyższe rozważania należy przyjąć, że w określonym stanie faktycznym, spełniającym przesłanki określone w art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. kara umowna może być uznana za koszt uzyskania przychodów".

W innym wyroku z dnia 4 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II FSK 1770/10) NSA stwierdził: "kary umowne i odszkodowania wypłacane z tytułów innych niż określone w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. - co do zasady, jeżeli tylko miałyby związek z przychodem lub miałyby na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, będą stanowić koszt uzyskania przychodów."

Mając powyższe na uwadze, wskazane w stanie faktycznym oraz w opisie zdarzenia przyszłego odszkodowania/ kary umowne, zdaniem Spółki nie są objęte dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT i jako poniesione w celu osiągnięcia przychodów i zachowania źródła przychodów są dla Spółki kosztami uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.