ILPP5/4512-1-103/15-5/KG - VAT w zakresie opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z majątku Spółki i przekazania jej nieodpłatnie na cele osobiste wspólników

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 13 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2015 r. (data wpływu 15 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z majątku Spółki i przekazania jej nieodpłatnie na cele osobiste wspólników - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z majątku Spółki i przekazania jej nieodpłatnie na cele osobiste wspólników. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 lipca 2015 r. o wyjaśnienie treści pytania oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. W spółce jest dwóch wspólników. Każdy ze wspólników posiada udział w zyskach w wysokości 50%. Elementem majątku wspólnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej spółki cywilnej jest lokal użytkowy. Nieruchomość została wybudowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i wprowadzona do ewidencji środków trwałych w dniu 17 stycznia 2003 r. Do końca 2012 r. nieruchomość była wykorzystywana jako sklep meblowy, a od stycznia 2013 r. do dnia dzisiejszego jest wynajmowana, czyli ponad 2 lata. Wspólnicy planują czynność nieodpłatnego przekazania przez spółkę osobową nieruchomości wspólnikom z majątku wspólnego wspólników objętego umową spółki cywilnej do ich majątków odrębnych. Przy czym wspólnicy nabędą udział ułamkowy w nieruchomości odpowiadający udziałowi w zyskach spółki cywilnej, tj. 50% każdy z nich. Ze względu na fakt, że przedmiotem darowizny są nieruchomości, umowa przekazania zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. W wyniku nieodpłatnego przekazania nieruchomości przestanie ona być przedmiotem współwłasności łącznej, a stanie się przedmiotem współwłasności w częściach ułamkowych, odpowiadających udziałowi w zyskach Spółki cywilnej, tj. po 50%.

W piśmie z dnia 14 lipca 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wskazał, że:

1. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;

4. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie ww. budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 14 lipca 2015 r.).

Czy dokonanie bezpłatnego przekazania, w wyniku którego nieruchomość zostanie przekazana z majątku wspólnego wspólników objętego umową spółki cywilnej do ich majątku odrębnego, przy czym na wspólników przypadać będzie udział ułamkowy w nieruchomości odpowiadający ich udziałowi w zyskach spółki cywilnej, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jako przepisy prawa podatkowego mające być przedmiotem interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazał art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów VAT przekazanie wspólnikowi spółki cywilnej nieruchomości należy traktować jak nieodpłatne przekazanie towaru na cele inne niż działalność gospodarcza. Czynność ta zatem podlega opodatkowaniu, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub części prawo do odliczenia VAT od nabycia lub wytworzenia towaru. Jeżeli przedmiotem tego wycofania jest budynek, budowla to transakcja może być zwolniona z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zwolnienie to może być zastosowane jeżeli wycofanie budynku z działalności gospodarczej nastąpi po upływie 2 lat od tzw. "pierwszego zasiedlenia". Przedmiotowa nieruchomość jest wynajmowana od ponad 2 lat, wobec tego - w ocenie Wnioskodawcy - może on skorzystać z tego zwolnienia. Jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT, a w momencie wycofania nieruchomości ze spółki spełnia warunki do zastosowania zwolnienia z VAT, koniecznym jest dokonanie korekty odliczonego VAT, jeżeli wycofanie nastąpi w tzw. okresie korekty (korekta 10-letnia). W związku z tym, że od wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych minęło więcej niż 10 lat, takiej korekty Zainteresowany robić nie musi. Wnioskodawca dodał, że nie były dokonywane nakłady modernizacyjne, po wprowadzenia budynków do ewidencji środków trwałych. Zatem - zdaniem Zainteresowanego - wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej będzie mogło skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, bez konieczności dokonywania korekty VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie "dostawy towarów", należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) na podstawie art. 198 k.c., jak i zbycie wspólnego towaru za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Analizując treść art. 7 ust. 2 ustawy warto odwołać się również do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wielokrotnie wypowiadał się w kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń. W wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 (Heinz Küchne) Trybunał stwierdził, że ze wspólnym systemem podatku od wartości dodanej spójne jest nieopodatkowanie amortyzacji aktywów przedsiębiorstwa w odniesieniu do ich prywatnego użytku w przypadku, gdy VAT od tych towarów nie podlegał odliczeniu, przy jednoczesnym opodatkowaniu wydatków ponoszonych na utrzymanie i używanie towarów, w odniesieniu do których podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku. Rozwiązanie to pozwala zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania samych towarów, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji. Również w orzeczeniu z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie C-193/91 (Gerhard Mohsche) oraz w orzeczeniu z dnia 17 maja 2001 r. w połączonych sprawach C-322/99 (Hans-Georg Fisher) i C-323/99 (Klaus Brandenstein) Trybunał wskazał, iż nieodpłatne świadczenia mogą być opodatkowane wyłącznie w takim zakresie, w jakim podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego.

Jak wynika z powyższego kluczowym elementem determinującym opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu towarów jest to, czy przy nabyciu (w tym również imporcie lub wytworzeniu) tych towarów lub ich części składowych podatnikowi przysługiwało - w całości lub w części - prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. W spółce jest dwóch wspólników. Każdy ze wspólników posiada udział w zyskach w wysokości 50%. Elementem majątku wspólnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej spółki cywilnej jest lokal użytkowy. Nieruchomość została wybudowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i wprowadzona do ewidencji środków trwałych w dniu 17 stycznia 2003 r. Do końca 2012 r. nieruchomość była wykorzystywana jako sklep meblowy, a od stycznia 2013 r. do dnia dzisiejszego jest wynajmowana, czyli ponad 2 lata. Wspólnicy planują czynność nieodpłatnego przekazania przez Spółkę osobową nieruchomości wspólnikom z majątku wspólnego wspólników objętego umową spółki cywilnej do ich majątków odrębnych. Przy czym wspólnicy nabędą udział ułamkowy w nieruchomości odpowiadający udziałowi w zyskach spółki cywilnej, tj. 50% każdy z nich. Ze względu na fakt, że przedmiotem darowizny są nieruchomości, umowa przekazania zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. W wyniku nieodpłatnego przekazania nieruchomości przestanie ona być przedmiotem współwłasności łącznej, a stanie się przedmiotem współwłasności w częściach ułamkowych, odpowiadających udziałowi w zyskach Spółki cywilnej, tj. po 50%. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem wycofania z majątku Spółki do majątku osobistego wspólników będzie wyłącznie budynek sklepu meblowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych 17 stycznia 2003 r. W związku z budową budynku sklepu meblowego Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie ww. budynku.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości (budynek sklepu meblowego) z majątku Spółki i przekazaniu jej nieodpłatnie do majątku osobistego wspólników będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, czynność polegająca na nieodpłatnym przekazaniu należącej do majątku przedsiębiorstwa nieruchomości na cele osobiste wspólników - w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 ustawy - będzie podlegać opodatkowaniu pod warunkiem, że Spółce przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) tej nieruchomości. W tej sytuacji bowiem dla czynności przekazania na cele osobiste nieruchomości zostaną spełnione przesłanki warunkujące zrównanie nieodpłatnego przekazania towarów z odpłatną dostawą towarów, co w konsekwencji oznacza, że czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W okolicznościach analizowanej sprawy wystąpią wskazane wyżej przesłanki, a zatem czynność przekazania należącej do majątku Spółki nieruchomości na cele osobiste wspólników będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast wszelkie odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie od opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Według art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w jej przepisach mowa jest o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych - korzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, przez którą należy rozumieć sprzedaż, a także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment sprzedaży w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

Natomiast w sytuacji, gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy sprawdzić zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Treść art. 43 ust. 7a powyższej ustawy wskazuje, że warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do budynków może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle reguluje przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza wycofać z działalności gospodarczej wchodzącą w skład majątku Spółki nieruchomość (budynek sklepu meblowego) i nieodpłatnie przekazać ją na cele osobiste wspólników. W związku z budową ww. budynku Wnioskodawcy przysługiwało prawo od odliczenia podatku naliczonego, a zatem nieodpłatne przekazanie nieruchomości - co do zasady - powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W analizowanym przypadku będą jednak spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Pierwsze zasiedlenie nieruchomości po jej wybudowaniu nastąpiło bowiem z chwilą oddania jej w najem, a ponieważ fakt ten miał miejsce w styczniu 2013 r., od pierwszego zasiedlenia do planowanego wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości (budynek sklepu meblowego) z majątku Spółki i przekazaniu jej nieodpłatnie do majątku osobistego wspólników będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z uwagi jednak na fakt, że w okolicznościach niniejszej sprawy spełnione będą przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dokonując przekazania nieruchomości Zainteresowany będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym zaznaczenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii obowiązku korekty odliczonego podatku VAT w związku z wycofaniem nieruchomości z działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.