ILPP2/4512-1-571/15-2/AKr - Ustalenie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości i związanego z tym prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości i związanego z tym prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka "A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością "B" Spółka komandytowa (dalej również: "A", Wnioskodawca, Spółka) została założona w celu zarządzania obiektami handlowo-usługowymi. Zajmuje się ona głównie nabywaniem istniejących już parków handlowych i ich restrukturyzacją oraz budową nowych nieruchomości komercyjnych. Zakres jej usług obejmuje planowanie i realizację projektów, wynajem długoterminowy, utrzymanie, pielęgnację, zarządzanie oraz rozbudowę nieruchomości komercyjnych każdego rodzaju. Spółka świadczy wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Wnioskodawca zawarł w dniu 24 marca 2015 r. z Panem C. (dalej również: Sprzedawca) w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży nieruchomości składającej się z trzech działek gruntu oraz jednokondygnacyjnego budynku handlowo-usługowego położonego w B. (dalej również: Nieruchomość).

Spółka stała się w konsekwencji wyłącznym właścicielem Nieruchomości stanowiącej:

* działkę gruntu nr 65/23 o powierzchni 0,2899 ha,

* działkę gruntu nr 65/24 o powierzchni 0,0783 ha oraz

* działkę gruntu nr 65/25 o powierzchni 0,0771 ha, położonych w B. dla której Sąd Rejonowy. Sprzedawca nabył 8 października 2013 r. przedmiotową Nieruchomość w stanie niezabudowanym (tekst jedn.: bez posadowionych na niej budynków i budowli), działając w charakterze podatnika podatku od towarów usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. - t.j.), dalej: UPTU, tj. z zamiarem jej odpowiedniego przygotowania do dalszej odsprzedaży. Po zakupie przedmiotowej Nieruchomości w Brzegu Dolnym przy ul. Dębowej 1A Sprzedawca uzyskał za pośrednictwem biura architektonicznego pozwolenie na budowę oraz podpisał z wyszukanym przez siebie najemcą umowę najmu gotowego wybudowanego obiektu handlowego oraz umowę dzierżawy części gruntu w celu prowadzenia myjni bezobsługowej przez tegoż dzierżawcę.

Od sierpnia 2014 r. do marca 2015 r. trwała budowa obiektu handlowego wraz z przynależną do niego infrastrukturą. Podatek naliczony z tytułu nabycia towarów i usług przy realizacji ww. inwestycji Sprzedawca rozliczył w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W marcu 2015 r. zawarto ww. umowę w formie aktu notarialnego, przenoszącą całość Nieruchomości (trzy działki oraz wybudowany budynek handlowo-usługowy wraz z przynależną infrastrukturą techniczną) na Wnioskodawcę.

Ponadto Wnioskodawca zaznacza, że:

* Sprzedawca miał pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zarówno nabytych działek gruntu jak i zakupu towarów i usług wykorzystanych do budowy obiektu handlowo-usługowego.

* wykorzystanie ww. Nieruchomości do celów działalności gospodarczej Sprzedającego polegało na odpowiednim przygotowaniu jej do dalszej odprzedaży (zwiększeniu jej wartości rynkowej poprzez posadowienie na działkach gruntu nowego obiektu, możliwego do wykorzystania na cele długoterminowego wynajmu),

* Sprzedawca nie wyodrębnił w ramach prowadzonej przez siebie działalności ani finansowo, ani organizacyjnie prowadzonej inwestycji, traktując ją jako realizację jednego z rodzajów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej,

* wraz ze sprzedażą przedmiotowej Nieruchomości Sprzedawca przeniósł na Spółkę prawa i obowiązki z tytułu umów najmu i dzierżawy,

* na przygotowywanej przez Sprzedawcę do sprzedaży Nieruchomości nie realizowano żadnych samodzielnych prac w taki sposób, że np. Nieruchomość tę można by uznać za samodzielny zakład pracy dla określonej grupy osób - w szczególności Sprzedawca nie zatrudniał w związku z tą nieruchomością żadnych pracowników - działalność Sprzedawcy ograniczała się do modyfikacji Nieruchomości, polegającej na jej uszlachetnieniu poprzez wybudowanie na niej budynku wraz z infrastrukturą i przygotowaniu do dalszej odsprzedaży,

* Nieruchomość została zmodyfikowana w ten sposób, że mieści się na niej wielofunkcyjny obiekt handlowo-usługowy (z możliwością adaptacji na potrzeby każdoczesnego najemcy) wraz z wybudowaną przez przyszłego najemcę myjnią samoobsługową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nabycie Nieruchomości stanowić będzie dla Wnioskodawcy nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

2. Jeżeli odpowiedź na pyt. 1 jest negatywna, to czy nabycie Nieruchomości stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług, tj. wg stawki 23%.

3. Jeżeli nabycie Nieruchomości będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług, to czy Wnioskodawca będzie miał prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem Nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Nabycie Nieruchomości nie będzie stanowić transakcji nabycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad. 2

Nabycie Nieruchomości będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług, tj. według stawki podstawowej - 23%.

Ad. 3

Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Nieruchomości.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie jednak do treści art. 6 pkt 1 UPTU przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W niniejszej sprawie przedmiotem sprzedaży na pewno nie będzie przedsiębiorstwo. Nie następuje bowiem zbycie całej działalności Sprzedawcy, a jedynie zbycie nieruchomości, stanowiącej z punktu widzenia Sprzedawcy towar handlowy. Rozważyć więc należy, czy nabycie Nieruchomości może być potraktowane ewentualnie jako nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej również: ZCP).

Przez ZCP ustawodawca rozumie organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e UPTU).

W niniejszym przypadku można zatem oprzeć niezbędną analizę w zakresie ewentualnego istnienia ZCP o definicję legalną zawartą w art. 2 pkt 27e UPTU. Na podstawie tej definicji można więc wyodrębnić wystarczająco precyzyjne kryteria, które wyłącznie wtedy, gdy są spełnione łącznie, przesądzają o istnieniu w danym indywidualnym przypadku ZCP.

Badanie istnienia ZCP wymaga ustalenia ponad wszelką wątpliwość, czy:

Ponadto każda z powyższych przesłanek musi być analizowana w powiązaniu z pozostałymi - sama z siebie nie przesądza więc o istnieniu bądź nieistnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad. a)

W przypadku Nieruchomości pomimo, że istnieje co prawda zespół składników materialnych (działki oraz budynek handlowo-usługowy wraz z przynależną infrastrukturą techniczną) oraz niematerialnych (umowy najmu oraz dzierżawy), to jednak nie można w tym przypadku traktować wszystkich tych elementów jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wypada bowiem zauważyć, że każdy większych rozmiarów obiekt budowlany o zaawansowanej architekturze siłą rzeczy będzie się składać z powiązanych ze sobą funkcjonalnie poszczególnych elementów, umiejscowionych względem siebie w pewien ustrukturyzowany sposób w przestrzeni. Za orzecznictwem należy jednak podkreślić, że samo zebranie, czy przestrzenne usytuowanie pewnych składników z reguły nie tworzy jeszcze przedsiębiorstwa (por. wyrok WSA w Gdańsku z 10 września 2013 r., sygn. akt: I SA/Gd 758/13, orzeczenie nieprawomocne). Istnienie określonych technicznych powiązań pomiędzy poszczególnymi budynkami lub ich częściami, przynależnymi budowlami oraz infrastrukturą towarzyszącą jest charakterystyczną cechą każdego bardziej zaawansowanego obiektu budowlanego. W przypadku pierwszego kryterium chodzi więc raczej o to, aby wykazać powiązanie innej natury niż wyłącznie technicznej - musiałyby być to powiązania o charakterze ekonomicznym. Obiekt musiałby składać się z elementów powiązanych ze sobą w ten sposób, że ich wykorzystanie w oderwaniu od siebie nie miałoby ekonomicznego sensu. W przedmiotowym stanie faktycznym trudno jednak mówić o takiej sytuacji. Sam budynek handlowo-usługowy można dość dowolnie zaadaptować do potrzeb danego najemcy, infrastrukturę doprowadzającą media swobodnie przebudować (zmieniając także dostawcę samych mediów) a myjnię zlikwidować bądź przenieść w inne miejsce, bez jakiegokolwiek uszczerbku dla funkcjonalności budynku handlowo-usługowego.

Ad. b)

Drugi warunek dotyczy organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia ZCP w ramach istniejącego przedsiębiorstwa (a więc przedsiębiorstwa Sprzedawcy). Przy czym jest to kolejne kryterium, które ma świadczyć o (choćby potencjalnej) samodzielności określonego zespołu aktywów. Trzeba w tym miejscu wskazać, że nie musi to być wyodrębnienie formalne, sankcjonowane określonymi procedurami. Wystarczająca jest bowiem możliwość samodzielnego funkcjonowania danej zorganizowanej części w obecnym przedsiębiorstwie.

Pamiętać również należy o samodzielności finansowej. Skoro określony zespół składników majątkowych ma się charakteryzować wysokim stopniem samodzielności, która choćby potencjalnie powinna umożliwić nabywcy całkowicie niezależne prowadzenie (kontynuowanie) działalności gospodarczej przy pomocy wyłącznie tegoż zespołu aktywów, to samodzielność finansowa jest niezbędna. Bez takiej samodzielności nie może być mowy o kontynuowaniu działalności gospodarczej bez zaangażowania istotnych środków pieniężnych i narzędzi z zewnątrz - co w oczywisty sposób przeczy istnieniu wystarczającej niezależności i samodzielności w ogóle. Za Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach wypada zauważyć, że samo wyodrębnienie nieruchomości poprzez jej położenie w określonym miejscu w przestrzeni w sytuacji, gdy po stronie zbywcy taka nieruchomość nie stanowi wydziału, działu czy oddziału, nie przesądza absolutnie o organizacyjnym i finansowym wyodrębnieniu, pozwalającym na potwierdzenie istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. wyrok ww. sądu z 11 października 2013 r., sygn. akt: III SA/Gl 1284/13, orzeczenie prawomocne).

Co więcej, działalność Sprzedawcy ogranicza się do modyfikacji towaru posiadającego w istocie walor handlowy. Aż do momentu zbycia Nieruchomości nie ma mowy o wykorzystywaniu jej w jakikolwiek sposób w celu realizacji określonego rodzaju działalności. Sama Nieruchomość jest więc jedynie towarem będącym przedmiotem transakcji handlowej, a nie samodzielnym organizacyjnie i finansowo obiektem zdolnym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ad. c)

Trzecie kryterium dotyczy przeznaczenia określonych składników aktywów do realizacji konkretnych zadań gospodarczych. To kryterium odróżnia aktywa trwałe od aktywów obrotowych - z natury rzeczy niewystarczających do przyjęcia niezbędnej samodzielności (tak jak w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym). Skoro w rozpatrywanej sprawie Sprzedawca przygotował towar do sprzedaży a następnie dokonał stosownej transakcji ze Spółką, to całość nosi wyraźne znamiona zwykłej transakcji handlowej, której przedmiotem był towar handlowy, a nie aktywo trwałe.

Ad. d)

Czwarte kryterium wymaga udowodnienia, że badany zespół aktywów nie wymaga żadnego zewnętrznego wsparcia lub uzupełnienia, aby móc samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Tak więc to kryterium również nie zostanie spełnione w przypadku Nieruchomości. Nie dość bowiem że jest to towar handlowy z perspektywy Sprzedawcy i Spółki (na moment dokonania transakcji sprzedaży), to jeszcze nie są z nim związani bezpośrednio żadni pracownicy. Jest to więc dowód na to, że w ramach tego zespołu aktywów brakuje tzw. - czynnika ludzkiego - niezbędnego aby móc mówić o jakiejkolwiek samodzielności i zdolności do realizacji jakichkolwiek zadań w ramach działalności gospodarczej. Do Nieruchomości nie został przypisany przez Sprzedającego żaden zespół osób, w tym zespół osób podejmujących decyzje o charakterze finansowym, których działania umożliwiałyby funkcjonowanie przedmiotu transakcji jako odrębnego źródła przychodów i centrum kosztów oraz zarządzanie ww. operacjami finansowymi oraz realizację określonych zadań z myślą o generowaniu zysku w sposób zaplanowany, zorganizowany i efektywny, przy uwzględnieniu uwarunkowań ekonomicznych i rynkowych - co jest przecież cechą charakterystyczną każdego samodzielnego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca wskazuje za Wojewódzkim Sadem Administracyjnym w Gdańsku, że trudno przyjąć, w ujęciu funkcjonalnym, w którym wskazuje się, że przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana cześć stanowi zorganizowany zespół składników majątkowych i niemajątkowych zdolnych realizować przyjęte cele gospodarcze, żeby zorganizowana część przedsiębiorstwa nie obejmowała czynnika ludzkiego, który te cele rzeczywiście mógłby wykonywać (por. wyrok ww. Sądu z 10 września 2013 r., sygn. akt: I SA/Gd 758/13, orzeczenie nieprawomocne). W przypadku Spółki ów czynnik ludzki jest niezwykle istotny - przesądza bowiem o możliwości prowadzenia działalności gospodarczej przy wykorzystaniu nieruchomości w sposób mający swoje uzasadnienie gospodarcze - czyli przynoszący zyski przynajmniej w średnim terminie. Ten rodzaj działalności prowadzony być może dopiero po sfinalizowaniu transakcji nabycia Nieruchomości. Sprzedawca bowiem nie prowadzi i nie prowadził nigdy tego typu działalności. Tymczasem to dla zarządzanych przez Spółkę obiektów zapewniana jest obsługa wykwalifikowanego personelu, działającego następujących obszarach:

* zarząd nieruchomością (obejmujący takie czynności jak zarządzanie obiektem pod kątem technicznym, rozliczanie kosztów eksploatacyjnych, prowadzenie dokumentacji finansowej związanej z obiektami, organizacja i prowadzenie kampanii reklamowych),

* dział prawny (zajmujący się umowami najmu oraz monitorowaniem należności i zobowiązań),

* dział wynajmu (dbający o odpowiedni poziom komercjalizacji najemców, uzgadniający indywidualne warunki współpracy z najemcami i dbający o realizację ich specyficznych potrzeb związanych z najmem powierzchni handlowych),

* dział budowlany (zajmujący się projektowaniem przebudowy nieruchomości w celu zwiększenia ich atrakcyjności i funkcjonalności oraz planowaniem i nadzorowaniem robót budowlanych).

Wszystkie te zadania mogą być odpowiednio przypisane i uzupełnione o określoną organizację dopiero na moment po zrealizowaniu transakcji nabycia Nieruchomości. Trudno więc uznać, że bez obecności osób zaangażowanych w ww. obszarach jeszcze przed dokonaniem transakcji sprzedaży przez Sprzedawcę oraz na moment jej dokonywania nabyta Nieruchomość mogłaby funkcjonować samodzielnie.

Końcowo Spółka wskazuje także na cel i sens wyłączenia transakcji ZCP z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Otóż zarówno ustawodawca unijny jak i krajowy dbają w ten sposób o to, aby w przypadku kompletnych, samodzielnych pod względem organizacyjnym i finansowym przedsiębiorstw, które jedynie zmieniają właściciela, ale nie zaprzestają ani w istotny sposób nie modyfikują swojej działalności gospodarczej, nie dochodziło do konieczności rozliczenia wygenerowanej wartości dodanej i związanego z tą wartością podatku należnego i naliczonego. Celem tych przepisów jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem (...). Na zerowy efektywny wynik końcowy i wygodę wprowadzenia wspomnianego przepisu wskazuje również w swej opinii z dnia 13 kwietnia 2000 r. Rzecznik Generalny M. Jacobs sformułowanej do sprawy C-408/98 Abbey National Plc. (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 12 stycznia 2011 r. sygn. akt: I SA/Wr 1418/10, orzeczenie prawomocne). W takich przypadkach bowiem zmiana właściciela oznacza wyłącznie zdarzenie prawne, nie skutkujące w żaden sposób w sferze faktycznych czynności, składających się na działalność gospodarczą. W przedmiotowej sprawie - pomimo kontynuacji umowy najmu i dzierżawy - dochodzi jedynie do zbycia towaru handlowego po stronie Sprzedawcy. Żadna działalność w zakresie wynajmu nie była wcześniej przez niego prowadzona, trudno więc w ogóle mówić o jakiejkolwiek formie kontynuacji działalności.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że nabycie Nieruchomości nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad. 2

Ponieważ nabycie Nieruchomości nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to należy je potraktować jako odpłatną dostawę towarów na gruncie UPTU (art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU). Za dostawę towarów, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 UPTU, uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary należy rozumieć, stosownie do art. 2 pkt 6 UPTU, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunty oraz budynki również są rzeczami, mają one bowiem materialny charakter oraz można nimi rozporządzać jak każdym innym przedmiotem. Oznacza to, iż sprzedaż gruntów i budynków stanowić będzie dostawę towarów mieszczącą się w przedmiotowym zakresie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Teza ta znajduje również swoje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych np. uchwała NSA z 24 października 2011 r. o sygn. akt I FPS 2/11 czy uchwała NSA z 8 stycznia 2007 r. o sygn. akt: I FPS 1/06.

Co do zasady, wszystkie transakcje stanowiące dostawę towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu stawki podstawowej w wysokości 23% (art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 UPTU). Niemniej jednak ustawodawca przewidział w art. 43 i 44 UPTU zamknięty katalog czynności, które pomimo, iż w przedmiotowym zakresie stanowią czynności opodatkowane ww. podatkiem, są od tego podatku zwolnione. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 UPTU zwolnione od podatku są dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane rozumieć należy grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 UPTU).

W tym miejscu zaznaczyć jednak należy, że w sytuacji, gdy na działce (gruncie) posadowione są jakiekolwiek budynki lub budowle, to powyższe przepisy nie będą miały zastosowania. Wynika to zarówno z powyższego przepisu (odnosi się stricte do terenów niezabudowanych), jak i z regulacji zawartej w art. 29a ust. 8 UPTU, zgodnie z którą w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, grunt na którym budynki i budowle są położone, podlega opodatkowaniu zgodnie z zasadami właściwymi dla tych obiektów (jest to istotne z punktu widzenia stawek podatku oraz możliwych do zastosowania zwolnień przedmiotowych). W takim przypadku art. 43 ust. 1 pkt 9 UPTU nie będzie miał zastosowania. Dotyczy on bowiem jedynie dostawy gruntów niezabudowanych. W przypadku dostawy budynków lub budowli zastosowanie znajdą natomiast przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a UPTU.

Również w kwestii dostawy budynków, budowli lub ich części ustawodawca przewidział szereg zwolnień z opodatkowania podatkiem VAT. Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 UPTU zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

* dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

* pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Konstrukcja art. 43 ust. 1 pkt 10 UPTU tworzy swego rodzaju regułę podstawową, zgodnie z którą dostawa budynków, budowli lub ich części podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT. Ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki od tak sformułowanej zasady ogólnej. Zgodnie bowiem z przepisami UPTU, opodatkowaniu podlegać jednak będzie każda dostawa tych towarów (budynków, budowli lub ich części) dokonywana w okresie przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia lub w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Przez pierwsze zasiedlenie ustawodawca rozumie, stosownie do treści art. 2 pkt 14 UPTU, oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

* wybudowaniu lub

* ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby więc można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Czynnością taką jest przykładowo najem na cele związane z działalnością gospodarczą (np. najem nieruchomości na cele magazynowe). Usługi takie (usługi udostępnienia powierzchni magazynowych) podlegają bowiem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc spełniają warunek pierwszego zasiedlenia zawarty w art. 2 pkt 14 UPTU. Podobną tezę prezentuje również Minister Finansów w wydawanych przez siebie interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji z dnia 23 września 2009 r. o nr ILPP1/443-782/09 -3/AK czytamy: Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Podobne stanowisko znaleźć można w innych interpretacjach Ministra Finansów: z dnia 29 sierpnia 2013 r. o nr ITPP2/443-552/13/AD; z dnia 23 sierpnia 2013 r. o nr ITPP2/443-560/13/AW; z dnia 22 sierpnia 2013 r. o nr ITPP2/443-707/13/AD.

Ponieważ na Nieruchomości znajduje się nowy, jeszcze nieużywany budynek, to sprzedaż Nieruchomości traktowana będzie jak dostawa budynku w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu powyższych przepisów. Następuje tu bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a na wcześniejszym etapie pierwsze zasiedlenie jeszcze nie nastąpiło. Oznacza to więc, że zbycie Nieruchomości nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 UPTU. Nie oznacza to jednak automatycznie, że transakcja zbycia Nieruchomości będzie opodatkowana. Należy bowiem jeszcze dokonać analizy przedmiotowej transakcji w oparciu o regulacje zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10a UPTU. Na podstawie tego przepisu ustawodawca nadal zwalnia od podatku dostawę budynku lub budowli w przypadku, gdy transakcja przeprowadzana jest w ramach pierwszego zasiedlenia, przed nim, lub gdy nie upłynął jeszcze okres 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Jednak aby wystąpiła konieczność zastosowania zwolnienia, niezbędne jest spełnienie (łącznie) następujących dwóch warunków:

* w stosunku do sprzedawanych budynków, budowli lub ich części nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponieważ Sprzedawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową budynku handlowo-usługowego, to zbycie Nieruchomości nie będzie korzystać również ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a UPTU.

Powyższe oznacza, iż dostawa Nieruchomości nie będzie korzystać zarówno ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 UPTU, jak i ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a UPTU. Innymi słowy dostawa Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem przy zastosowaniu stawki 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 UPTU.

Ad. 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 UPTU w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 UPTU. Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług. Ponadto towary czy usługi, w stosunku do których powstaje podatek naliczony, powinny być wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a UPTU kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 UPTU nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Również nabycie Nieruchomości ma związek z prowadzeniem wyłącznie takiej działalności. Ponadto nie zaistnieją przesłanki wyłączające prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT przewidziane w art. 88 ust. 3a pkt 2 UPTU, gdyż transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem przy zastosowaniu stawki 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 UPTU.

W konsekwencji Spółka będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi w tym przypadku wartość wynikająca z faktury otrzymanej od Sprzedawcy z tytułu nabycia Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto, tut. Organ zauważa, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, § 2 i § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast, na podstawie art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.