ILPP1/443-385/10-2/BD - Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej pełnomocnika przez doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu: 1 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

(...) świadczy dla Spółki (na podstawie umów) usługę przyłączenia budynków mieszkalnych określoną mocą przyłączeniową do sieci elektroenergetycznej.

Umowy zawarte pomiędzy stronami przewidują z tytułu tej usługi uiszczenie przez Spółkę na rzecz (...) opłaty za przyłączenie w określonej wysokości + podatek VAT. Opłatę wyznaczono w oparciu o zasady i stawki ryczałtowe opłat za przyłączenie, określone w obowiązującej taryfie dla energii elektrycznej (...). Z tytułu tej usługi (...) wystawia faktury VAT, stosując 22% stawkę podatku VAT. Otrzymane faktury stanowią dla Spółki podstawę do odliczenia podatku VAT w niej naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje (w roku 2010) na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przez sprzedawcę z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej według 22% stawki w związku z dyspozycją art. 41 ust. 12-12c ww. ustawy oraz § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu nabycia od koncernu (...) usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego według 7% stawki podatku VAT. Usługa taka bowiem winna podlegać opodatkowaniu obniżoną 7% stawką podatku VAT na podstawie dyspozycji art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT oraz § 37 ww. rozporządzenia.

Zgodnie z regulacją art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług "przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów". Przyłączenie do sieci elektroenergetycznej jest usługą, a pobierana opłata przyłączeniowa stanowi wynagrodzenie za świadczenie usługi - usługa ma charakter odpłatny.

Według Spółki w odniesieniu do przyłącza do sieci elektroenergetycznej obiektów budownictwa mieszkaniowego znajduje zastosowanie preferencyjna stawka 7%.

Przepis art. 41 ust. 12 ustawy stanowi, iż 7% stawkę podatku stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodemizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z kolei w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług określono, że do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się 7% stawkę w odniesieniu do:

- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Obiekty budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, sklasyfikowane zostały w dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), jako budynki mieszkalne jednorodzinne, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe oraz budynki zbiorowego zamieszkania. Zgodnie z przepisami tego rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane są do przebywania ludzi (...).

Natomiast przez obiekty budowlane należy rozumieć konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Pojęcie obiektów budowlanych zostało również zdefiniowane w art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), zgodnie z którym, obiektem budowlanym jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowla stanowiąca całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekt małej architektury.

Stosownie do art. 3 pkt 2 tej ustawy, pod pojęciem budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że:

* 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem,

* z tej stawki można skorzystać wyłącznie w odniesieniu do towarów i usług wymienionych w art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT oraz § 37 powoływanego wcześniej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r.

Spółka uważa, że usługę wykonania przyłącza elektroenergetycznego należy zakwalifikować jako robotę budowlano - montażową związaną z budownictwem mieszkaniowym, o której mowa w § 37 powołanego rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2009 r.

Usługa jaką wykonuje (...) to wykonanie przyłącza elektroenergetycznego.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 8 rozporządzenia Ministra Gospodarki Pracy z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci elektroenergetycznych, ruchu i eksploatacji tych sieci (Dz. U. z 2005 r. Nr 2, poz. 6), przez przyłącze należy rozumieć odcinek lub element sieci służący do połączenia urządzeń, instalacji lub sieci odbiorcy o wymaganej przez niego mocy przyłączeniowej z siecią przedsiębiorstwa energetycznego świadczącego na rzecz odbiorcy usługę polegającą na przesyłaniu energii elektrycznej. Przyłącze jest integralną częścią budynku mieszkalnego i znajduje się również poza budynkiem. W efekcie stanowi infrastrukturę techniczną niezbędną dla użytkowania obiektu mieszkalnego.

W § 37 rozporządzenia wykonawczego do ustawy, ustawodawca nie zawarł wyrażenia, że roboty budowlano - montażowe, do których możemy stosować 7% stawkę podatku VAT mają być realizowane "wewnątrz" lub "w". Określił natomiast, że roboty te mają dotyczyć obiektów budownictwa mieszkaniowego. Wyrażenie "dotyczy" jest na tyle pojemnym pojęciem, że mieści się w nim - według oceny Spółki - usługa wykonania przyłącza elektroenergetycznego zarówno w bryle jak i również poza bryłą budynku. Przyłącze to jest w opisanym stanie faktycznym integralną częścią budynku mieszkalnego i znajduje się, bo i musi się znajdować również poza tym budynkiem i stanowi, zgodną z założeniami projektowymi, infrastrukturę techniczną niezbędną dla użytkowania obiektu mieszkalnego. Wykonanie zaś takiego przyłącza jest jedną i kompleksową usługą budowlano - montażową, która, o ile dotyczy budynku mieszkalnego, objęta jest w całości 7% stawką podatku od towarów usług. Przepisy ustawy, o podatku od towarów i usług nie nakazują podziału usługi na części, bowiem prace związane z przyłączeniem budynku do mieszkalnych stanowią jednolitą całość.

Istotna w tym zakresie jest również konstrukcja umowy, w której strony przewidują wykonanie jednolitej usługi (przyłączenie do sieci elektroenergetycznej) oraz fakt, że umowa przewiduje jedną opłatę przyłączeniową za całość usług.

Określając bowiem zakres przedmiotowy usługi, za którą pobierana jest opłata przyłączeniowa, strony tej umowy (Spółka i...) w jej treści powołują się na regulacje ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, przedsiębiorstwo energetyczne, zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii, jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci.

Dyspozycja art. 7 ust. 2 Prawa energetycznego stanowi natomiast, że umowa o przyłączenie do sieci powinna zawierać m.in. termin realizacji przyłączenia, wysokość opłaty za przyłączenie oraz zakres robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia. Umowa o przyłączenie do sieci jest odrębną umową od umowy, na podstawie której nastąpi dostarczanie energii, a jej istotnym elementem jest określenie zakresu robót niezbędnych przy realizacji przyłącza.

W świetle art. 7 ust. 6 wyżej powołanej ustawy, budowę i rozbudowę odcinków sieci, służących do przyłączenia instalacji należących do podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci, zapewnia przedsiębiorstwo energetyczne. Pobierana opłata za przyłączenie do sieci jest uzależniona od parametrów technicznych ustawowo reglamentowana (art. 7 ust. 8 Prawa energetycznego). Generalną zasadą określoną w art. 7 ust. 8 cyt. ustawy, jest uzależnienie wysokości opłaty za przyłączenie od rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia przez przedsiębiorstwo energetyczne.

Zdaniem Spółki, przywołane regulacje ustawy - Prawo energetyczne wskazują, że tzw. opłata za przyłączenie stanowi w istocie wynagrodzenie należne przedsiębiorstwu energetycznemu za wykonanie określonego odcinka sieci w celu przyłączenia do sieci instalacji energetycznej znajdującej się w obiekcie odbiorcy. Wyodrębnienie przez ustawodawcę umowy o przyłączenie do sieci, oraz to, że ustawodawca uzależnił wysokość opłaty przyłączeniowej od rzeczywistych nakładów na budowę sieci, a celem stron umowy jest powstanie odcinka sieci powoduje, że czynnością podstawową umowy o przyłączenie do sieci jest budowa odcinka tej sieci i dlatego też, w przypadku gdy towarzyszy budownictwu mieszkaniowemu, korzysta z preferencyjnej stawki podatku VAT.

Uznać zatem należy, że realizacja i finansowanie budowy i rozbudowy sieci na potrzeby przyłączeń podmiotów ubiegających się o przyłączenie na warunkach określonych w przepisach ustawy - Prawo energetyczne, mieści się w pojęciu robót, o jakich mowa w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, Spółka uważa, że usługa wykonania przyłącza do obiektów budownictwa mieszkaniowego, opodatkowana jest 7% stawką podatku od towarów i usług. W związku z tym Spółka - jako nabywca tej usługi - ma prawo do odliczenia podatku naliczonego według stawki 7% od ceny netto tej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Tut. Organ podkreśla jednak, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Nadmienia się, że w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Jak wynika z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12 ustawy, do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się 7% stawkę podatku.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Artykuł 41 ust. 12b ustawy stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Według ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto zgodnie z treścią § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. - w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie do ww. czynności realizowanych w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem. Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Należy zauważyć, iż w treści powołanych wyżej przepisów ustawodawca użył pojęć: roboty budowlano-montażowe, remonty oraz roboty konserwacyjne nie podając konkretnych symboli statystycznych dla tych usług.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia roboty budowlano-montażowe, remont i konserwacja, dlatego też należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) przez:

* roboty budowlane - należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego, zaś przez

* remont - należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Z kolei konserwacja - zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836) - oznacza wykonywanie robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku.

Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, W-wa 1999, s. 336), konserwacja oznacza czynność mającą na celu utrzymanie czegoś w dobrym stanie, konserwowanie.

Ponadto, klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). W myśl przepisu § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) - do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Zgodnie z tą klasyfikacją, robotami budowlanymi są prace zgrupowane w dziale 45 "Roboty budowlane", który obejmuje:

Zastosowanie właściwej stawki podatku zależy więc od tego, co jest przedmiotem umowy cywilnoprawnej oraz rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika. Jeżeli przedmiotem umowy są roboty budowlane sklasyfikowane wg PKWiU pod symbolem 45, w ramach których podatnik wykonuje roboty budowlane w budynkach mieszkalnych wówczas do wartości usługi zastosowanie ma 7% stawka podatku.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że (...) świadczy na rzecz Spółki usługę przyłączenia budynków mieszkalnych określoną mocą przyłączeniową do sieci elektroenergetycznej.

Umowy zawarte pomiędzy stronami przewidują z tytułu tej usługi uiszczenie przez Spółkę na rzecz świadczącego usługę opłaty za przyłączenie w określonej wysokości + podatek VAT. Z tytułu tej usługi (...) wystawia faktury VAT, stosując 22% stawkę podatku VAT. Otrzymane faktury stanowią dla Spółki podstawę do odliczenia podatku VAT w niej naliczonego.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz w odniesieniu do opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że przyłączenie do sieci elektroenergetycznej nie mieści się w zakresie robót budowlano - montażowych, remontów, bądź robót konserwacyjnych, o których mowa w art. 41 ust. 12-12c ustawy oraz § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym opłaty za przyłączenie do sieci nie stanowią zapłaty za wykonane roboty budowlano - montażowe, remonty lub roboty konserwacyjne i nie korzystają z preferencyjnej 7% stawki podatku.

W odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 22%, pod warunkiem, że usługa ta związana jest z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT oraz nie zaistnieją przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla wystawcy faktury, czyli Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.