ILPP1/443-1041/14-2/MK - Opodatkowanie podatkiem VAT zamiany nieruchomości gruntowej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zamiany nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zamiany nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zamierza dokonać zamiany nieruchomości będącej własnością Gminy, na nieruchomość będącą własnością osoby fizycznej.

Nieruchomość będąca własnością Gminy jest nieruchomością użytkowaną aktualnie na cele rolnicze, porośniętą krzewami oraz drzewami owocowymi, oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 111 o pow. 0.11.00 ha. Nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem dzierżawy. Położona jest w rejonie zabudowy siedliskowej. Sąsiedztwo stanowią w części grunty zabudowane budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi w zabudowie wolnostojącej oraz zagrodowej, w części grunty użytkowane rolniczo.

Nieruchomość będąca własnością osoby fizycznej jest nieruchomością użytkowaną aktualnie na cele rolnicze, oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jako działka o nr 112 i pow. 0.11.00 ha. Działka ta sąsiaduje z działką nr 111 - będącą własnością Gminy. Działka nr 111 - stanowiąca własność Gminy - zgodnie z informacją z rejestru gruntów oznaczona jest jako sad. Nabyta została nieodpłatnie na podstawie decyzji Wojewody z dnia (...) grudnia 2000 r. Na działce znajduje się fragment ogrodzenia. Zlokalizowany jest on na granicy działek: nr 111 i nr 112. Stanowi część ogrodzenia działki nr 112, na której zlokalizowany był plac zabaw. Ogrodzenie pochodzi najprawdopodobniej z lat 80-tych. Nieistniejący już plac zabaw oraz ogrodzenie było wykonane najprawdopodobniej przez Urząd. W ewidencji środków trwałych Gminy nie figuruje taki składnik jak ogrodzenie oraz plac zabaw, który był zlokalizowany na działce nr 112. Fragment ogrodzenia znajdujący się na granicy działek: nr 111 i nr 112 ma ok. 61 metrów i wykonany jest z siatki drucianej wzmocnionej metalowym obramowaniem, bez podmurówki. Słupki ogrodzenia są zabetonowane. Fragment ogrodzenia nie jest trwale związany z gruntem i zgodnie z operatem szacunkowym nie przedstawia żadnej wartości rynkowej.

Przedmiotowa nieruchomość jest zlokalizowana na obszarze nieobjętym aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla wyżej wymienionej działki nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie przez Gminę, w drodze zamiany, gminnej nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka nr 111 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomość gminna oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 111, będąca przedmiotem zamiany, będzie korzystać ze zwolnienia przewidzianego w ustawie o podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatność należy rozumieć nie tylko świadczenie pieniężne, ale również może ono przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze.

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zamiana nieruchomości skutkuje więc przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zdefiniowana w art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Transakcja zamiany wynika z przepisów kodeksu cywilnego - art. 603 oraz art. 604 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Powyższe wskazuje, że w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Umowa zamiany jest umową bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica polega na tym, że w miejsce świadczenia pieniężnego (zapłaty ceny) pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Oznacza to, że umowa zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru. Umowa zamiany jest umową cywilnoprawną w związku z czym, gmina występuje w charakterze podatnika podatku VAT. Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1608), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano pewne wyjątki. Wyjątkiem takim jest zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W myśl tego artykułu zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na działce nr 111 znajduje się fragment ogrodzenia z siatki, który nie jest trwale związany z gruntem. Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 2 października 2013 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409), przez obiekt budowlany należy rozumieć m.in. budowlę stanowiącą całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Fragment ogrodzenia znajdujący się na działce nr 111 nie spełnia definicji obiektu budowlanego, ponieważ nie stanowi całości techniczno - użytkowej, a jest jedynie fragmentem ogrodzenia działki nr 112.

Natomiast zgodnie z uregulowaniami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Fragment ogrodzenia usytuowany na działce nr 111 nie jest trwale związany z gruntem, a więc nie jest obiektem budowlanym w rozumieniu wyżej wymienionego rozporządzenia i nie można transakcji zamiany traktować jako dostawy budowli wraz z gruntem.

Należy również przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 918/11, w którym uznano, że sprzedaży działki gruntu, ogrodzonej siatką na słupkach betonowych nie można traktować jako dostawy budowli. NSA wskazał, że sensem ekonomicznym tej czynności jest sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia. Siatka ogrodzeniowa nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie. NSA w swoim wyroku uznał, że ogrodzenie z siatki nie ma cech zbliżonych do budowli wymienionych w art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane, a więc nie można zaliczyć go do kategorii budowli. Ponadto wskazał, że nie znajduje uzasadnienia w przepisach Prawa budowlanego pogląd mówiący o tym, że ogrodzenie działki zabudowanej budynkiem jest urządzeniem budowlanym, zaś w przypadku, gdy grunt jest niezabudowany, ogrodzenie jest samodzielną budowlą.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że działka nr 111, będąca własnością Gminy jest nieruchomością niezabudowaną.

Tereny budowlane zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, są to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nieruchomość gminna oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 111, będąca przedmiotem zamiany jest terenem niezabudowanym, zlokalizowana na obszarze nie objętym aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla przedmiotowej działki nie wydano również decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 14 czerwca 2014 r., nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD 58639 wskazał, że dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Powyższe wskazuje, że nieruchomość oznaczona jako działka nr 111 jest terenem niezabudowanym innym niż tereny budowlane, ponieważ nie jest objęta aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie wydano dla niej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Biorąc pod uwagę powyższe, transakcja zamiany, w której Gmina przeniesie własność nieruchomości gruntowej, oznaczonej jako działka nr 111 na rzecz nabywcy - osoby fizycznej, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy wskazać, że - co do zasady - opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina zamierza dokonać zamiany nieruchomości będącej własnością Gminy, na nieruchomość będącą własnością osoby fizycznej. Nieruchomość będąca własnością Gminy jest nieruchomością użytkowaną aktualnie na cele rolnicze, porośniętą krzewami oraz drzewami owocowymi, oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 111 o pow. 0.11.00 ha. Nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem dzierżawy. Działka nr 111 stanowiąca własność Gminy zgodnie z informacją z rejestru gruntów oznaczona jest jako sad. Nabyta została nieodpłatnie na podstawie decyzji Wojewody z dnia (...) grudnia 2000 r. Na działce znajduje się fragment ogrodzenia. Zlokalizowany jest na granicy działek: nr 111 i nr 112. Stanowi część ogrodzenia działki nr 112, na której zlokalizowany był plac zabaw. Ogrodzenie pochodzi najprawdopodobniej z lat 80-tych. Nieistniejący już plac zabaw oraz ogrodzenie było wykonane najprawdopodobniej przez Urząd. W ewidencji środków trwałych Gminy nie figuruje taki składnik jak ogrodzenie oraz plac zabaw, który był zlokalizowany na działce nr 112. Fragment ogrodzenia znajdujący się na granicy działek: nr 111 i nr 112 ma ok. 61 metrów i wykonany jest z siatki drucianej wzmocnionej metalowym obramowaniem, bez podmurówki. Słupki ogrodzenia są zabetonowane. Fragment ogrodzenia nie jest trwale związany z gruntem i zgodnie z operatem szacunkowym nie przedstawia żadnej wartości rynkowej. Opisana nieruchomość jest zlokalizowana na obszarze nieobjętym aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla wyżej wymienionej działki nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Jak wynika z treści wniosku, Gmina planuje zbyć w ramach transakcji zamiany nieruchomości działkę o numerze 111. Wątpliwości Zainteresowanego budzi kwestia zwolnienia od podatku VAT ww. dostawy.

Gmina, która jak wskazano w opisie sprawy, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonując czynności na podstawie umów cywilnoprawnych dokonuje czynności dostawy towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Na gruncie regulacji ustawy - Kodeks cywilny, w wyniku umowy zamiany następuje zatem przeniesienie własności rzeczy o charakterze odpłatnym, bowiem w wyniku rozporządzenia prawem własności na rzecz drugiej strony następuje wzajemne rozporządzenie prawem własności innej rzeczy stanowiące o odpłatnym charakterze zawartej umowy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Na mocy art. 604 k.c., do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony do przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Natomiast, w świetle art. 158 k.c., umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Dostawa towarów jest - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co również ma miejsce w przypadku umowy zamiany w odniesieniu do obu stron transakcji. Dokonanie zatem zamiany nieruchomości jest zamianą towarów, czyli odpłatną dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli jest realizowana przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Z uwagi na fakt, że zamiana opisanego gruntu będzie miała charakter cywilnoprawny, nie jest możliwe wyłączenie Wnioskodawcy z grona podatników VAT, a tym samym wykonana czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. - na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy - z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Z kolei, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów), będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Należy podkreślić, że zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy są dostawy nieruchomości spełniające łącznie 2 warunki, tj.:

Mając na uwadze powyższe rozważania należy wskazać, że przedmiotem zamiany po stronie Gminy będzie działka o nr 111, która znajduje się na obszarze nieobjętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i - jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy - nie była wydawana względem niej decyzja o warunkach zabudowy. Zatem działka ta - na tle powołanych wyżej przepisów - nie stanowi terenu budowlanego.

W konsekwencji, skoro działka gruntu, o której mowa we wniosku, nie stanowi terenu budowlanego, to zamiana tej działki będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy i nie będzie opodatkowana przy zastosowaniu podstawowej stawki podatku w wysokości 23%.

Podsumowując, zbycie przez Gminę, w drodze zamiany, gminnej nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka nr 111 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.