IBPP3/4512-508/15/UH - Wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT aportu przedsiębiorstwa do spółki komandytowej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT aportu przedsiębiorstwa do spółki komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT aportu przedsiębiorstwa do spółki komandytowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 12 sierpnia 2015 r. znak: IBPP3/4512-508/15/UH.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane pismem z 20 sierpnia 2015 r.):

Podatnik (Wnioskodawca) zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej - otrzyma w darowiźnie od ojca na rzecz swojej działalności - całość przedsiębiorstwa ojca, którego głównym składnikiem jest udział w znaku towarowym słowno-graficznym. Znak towarowy stanowi prawo określone w ustawie prawo własności przemysłowej i stanowi wartość niematerialną i prawną, która będzie zdatna do użytkowania i wykorzystywana w prowadzonej działalności. W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji wymienione zostały prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, na wzory użytkowe, i znaki towarowe a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Amortyzacji podlegają nabyte prawa ochronne do znaków towarowych, które powstają na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze polski (art. 153 ust. 1 ww. ustawy) Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Udział w znaku towarowym (o wartości powyżej 3500,00 zł) zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz będzie amortyzowany przez Obdarowanego. Podatnik będzie prowadził działalność gospodarczą i zamierza wynajmować nabyte prawo ochronne na znak towarowy, (zamierza udzielić odpłatnie prawa użytkowania znaku innym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą.) tj. będzie wynajmował udział w znaku towarowym na rzecz spółki komandytowej. Udział w znaku będzie więc wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej tj. wynajem znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej.

Wnioskodawca zamierza ewentualnie w przyszłości przystąpić jako nowy wspólnik do tej spółki komandytowej i dokonać wniesienia wkładu w postaci całości swojego przedsiębiorstwa w skład którego wchodził będzie wskazany udział w znaku towarowym słowno-graficznym.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że przedsiębiorstwo Wnioskodawcy spełnia definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Spółka komandytowa będzie nadal wykorzystywać znak towarowy, ale nie będzie go wynajmować - gdyż dotychczas korzystała ze znaku na podstawie umowy najmu zawartej z Wnioskodawcą. Na dzień wniesienia wkładu Wnioskodawca i spółka komandytowa będą podatnikami VAT czynnymi. Po przekazaniu wkładu do spółki komandytowej działalność Wnioskodawcy zostanie zakończona i wykreślona z CEIDG.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 3):

Czy do ewentualnego aportu przedsiębiorstwa do spółki komandytowej nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy (oznaczone we wniosku nr 3):

Wnioskodawca uważa, że do ewentualnego aportu przedsiębiorstwa do spółki komandytowej nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca uważa, że czynność (aport) ma charakter transakcji zbycia przedsiębiorstwa a w konsekwencji znajduje zastosowania wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy ustawy nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z art. 55²¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie przekazanie aportem przedsiębiorstwa do spółki komandytowej, w przypadku gdy spełnia ono warunki określone w art. 55²¹ Kodeksu cywilnego, wyłączone jest spod działania ustawy o VAT jako czynność niepodlegająca przepisom ustawy, zgodnie z art. 6 pkt 1 ww. ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zapadnie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.