IBPP3/443-812/09/PK - VAT w zakresie opodatkowania usług finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności zajmuje się wydobyciem oraz sprzedażą węgla kamiennego podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz prowadzi działalność socjalną tworząc Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ZFSS). W ramach prowadzonej działalności socjalnej Spółka między innymi rozprowadza wśród pracowników bilety na występy kulturalno - rozrywkowe, karnety na imprezy sportowe oraz basen, które w części otrzymywane są przez Spółkę bezpłatnie (na podstawie umowy określającej wzajemne świadczenia wynikające z nieodpłatnego przekazania na rzecz Miasta obiektu pływalni wraz z salą gimnastyczną) oraz częściowo zakupywane ze środków ZFSS.

Pracownik ponosi tylko częściową odpłatność za bilet bądź karnet (zgodnie z zasadami odpłatności za świadczenia socjalne określonymi na dany rok kalendarzowy), zaś pozostała część jest finansowana ze środków ZFŚS. Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT naliczonego od zakupionych biletów, karnetów itp. finansowanych z ZFŚS natomiast odprowadza podatek VAT należny od części którą finansuje pracownik bez względu na to czy karnety były otrzymywane przez Spółkę nieodpłatnie czy też zostały zakupione przez Spółkę ze środków ZFŚS.

W związku z powyższym zadano pytania:

Czy działalność socjalna polegająca na częściowym dofinansowaniu biletów, karnetów na imprezy kulturalno - rozrywkowe, imprezy sportowe oraz basen ze środków ZFŚS stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników.

Czy od części wartości biletu za którą odpłatność ponosi pracownik powinien zostać naliczony oraz odprowadzony podatek VAT należny niezależnie od tego czy Wnioskodawca otrzymał bilet bezpłatnie, czy też go zakupił ze środków ZFSS jeżeli podatek naliczony nie został odliczony.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych przeznaczony jest między innymi na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z niego. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. A zatem częściowe finansowanie biletów karnetów na imprezy kulturalno-rozrywkowe, sportowo-rekreacyjne mieszczą się w zakresie definicji działalności socjalnej. W świetle art. 7 ust. 2 ustawy o VAT na równi z odpłatną dostawą towarów należy traktować nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub części. Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu biletów, karnetów na imprezy kulturalno - rozrywkowe oraz imprezy sportowo rekreacyjne gdyż zakupy te nie są związane z jej działalnością opodatkowaną. Wnioskodawca jedynie administruje środkami ZFŚS stanowiącymi odrębną masę majątkową od majątku spółki, a swoboda rozporządzania środkami ZFŚS jest ograniczona ustawowo.

Zdaniem Wnioskodawcy również w przypadku częściowego partycypowania przez pracownika w kosztach nabytego biletu należy uznać, że odpłatność czyniona przez pracownika nie ma charakteru wynagrodzenia za dostawę towaru gdyż odpłatność pracownika przekazywana jest w całości na rachunek bankowy ZFŚS. W związku z tym Wnioskodawca nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia z tytułu pośrednictwa w udostępnieniu pracownikowi biletów na imprezy kulturalno-rozrywkowe oraz sportowo-rekreacyjne otrzymywane częściowo bezpłatnie oraz częściowo zakupywane ze środków ZFŚS.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zarówno działalność socjalna polegająca na częściowym dofinansowaniu biletów, karnetów na imprezy kulturalno - rozrywkowe, imprezy sportowe oraz basen ze środków ZFŚS, jak również odpłatność części wartości biletu, której ciężar ponosi pracownik niezależnie od tego czy Wnioskodawca otrzymał bilet bezpłatnie, czy też go zakupił ze środków ZFŚS nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Odnosząc się do złożonego wniosku tut. organ w pierwszej kolejności chciałby zwrócić uwagę na przytoczoną wyżej definicję towarów, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca rozprowadzenie biletów czy też karnetów utożsamia z dostawą towarów. Należy zauważyć, że bilet czy karnet jest dokumentem uprawniającym do uzyskania pewnej określonej nim usługi a zatem nie stanowi żadnej z ww. rzeczy w przytoczonej definicji towarów. Trzeba tutaj zwrócić uwagę na definicję usługi zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl której przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że na gruncie podatku VAT sprzedaż biletów na wszelkiego rodzaju imprezy należy traktować jako świadczenie usług i analizując tą sprawę należy odnieść się do przepisów regulujących świadczenie usług.

Na podstawie art. 8 ust. 2 tej ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobycia i sprzedaży węgla. Jako pracodawca dokonuje zakupu biletów na imprezy kulturalno - rozrywkowe oraz karnetów na imprezy sportowe i basen (które w części są otrzymywane bezpłatnie) i finansuje ich nabycie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nakładają przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej "Funduszem", i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych.

W myśl art. 2 pkt 1 cyt. ustawy, działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Jak stanowi pkt 5 powołanego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Z powołanych przepisów wynika, iż zakładowa działalność socjalna dotyczy określonych rodzajów świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika i tylko te świadczenia mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Fundusz, ponadto jest tworzony na rzecz załogi pracodawcy i prawo do korzystania ze świadczeń finansowanych z funduszu jest kolektywnym prawem załogi.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, Fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Ustawa przewiduje także inne przypadki utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w dalszych regulacjach.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat do Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Jak stanowi ust. 2 cyt. przepisu, zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.

Powołany przepis ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, nie tworzy jednak żadnych praw podmiotowych do świadczeń dla osób uprawnionych do korzystania z Funduszu.

W myśl natomiast art. 10 oraz art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, środkami Funduszu administruje pracodawca i gromadzi je na odrębnym rachunku bankowym.

Powyższe regulacje prawne wskazują, iż na podstawie utworzonego zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, pracodawca zobowiązany jest do przyznawania pracownikom ulgowych usług oraz świadczeń. Taka konstrukcja przepisów - w szczególności art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych - wskazuje bezspornie na usługowy charakter stosunku łączącego strony. Mając jednocześnie na względzie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, iż przyznawanie pracownikom ulgowych usług oraz świadczeń - o których mowa wyżej - stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Okoliczność, że pracodawca wykonuje czynności administratora Funduszu, nie przesądza o niewykonywaniu tym samym przez tegoż pracodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (z tytułu wykonywania tych czynności).

Wskazania wymaga, że nałożenie na pracodawcę w art. 10 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obowiązku administrowania środkami Funduszu, nie zmienia faktu, że właścicielem Funduszu i zgromadzonych na nim środków pozostaje pracodawca. Takie stanowisko zaprezentował m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 kwietnia 1999 r., sygn. akt I PKN 663/98.

Ponadto w świetle przepisów art. 1 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 2 oraz art. 9 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych prowadzenie działalności socjalnej jest obowiązkiem ustawowym pracodawcy, a nie Funduszu. Przy realizacji tego obowiązku pracodawca wykonuje zatem zadania własne. Przepisy dotyczące tworzenia funduszu i gospodarowania zgromadzonymi na nim środkami nie powodują, że następuje tu powstanie odrębnego od podatnika "podmiotu", któremu można przyporządkować odrębność podatkową. Rodzą one wyłącznie konsekwencje natury finansowej (księgowej) skutkujące ograniczeniem swobody wykorzystania pewnej części majątku przedsiębiorstwa.

Zatem działania pracodawcy podejmowane w ramach działalności socjalnej, mieszczą się w ww. definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług.

Mając na względzie, że w katalogu czynności, do których nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 6 tej ustawy) nie wymieniono czynności świadczonych (finansowanych) na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, czynności te podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Warto zauważyć, że w tej sytuacji mamy do czynienia z odsprzedażą wcześniej zakupionych usług. Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują zagadnienia odsprzedaży usług. Należy zatem w tym miejscu odwołać się do regulacji zawartych w art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str.1), zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż odsprzedaż usług z jaką mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie na gruncie podatku VAT jest tożsama z każdą inną sprzedażą i tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Również sprzedaż usług, które Wnioskodawca otrzymał nieodpłatnie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT albowiem brak jest przepisów które wykluczałyby z opodatkowania bądź też zwalniały z podatku VAT odpłatne świadczenie usług uprzednio otrzymanych nieodpłatnie.

Należy zatem stwierdzić, że świadczenie usług za częściową odpłatnością stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu, na zasadach ogólnych, według stawek obowiązujących dla danej usługi. Podstawa opodatkowania została zdefiniowana przez ustawodawcę w art. 29 ustawy. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na marginesie warto dodać, iż niektóre usługi, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT, korzystają ze zwolnienia z podatku VAT. W sytuacji gdyby przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy były usługi zwolnione z podatku VAT z oczywistych względów nie znajdzie zastosowania art. 29 ustawy.

W przypadku częściowej odpłatności za towar lub usługę, nie korzystającej ze zwolnienia, podstawę opodatkowania stanowi więc wyłącznie kwota otrzymana od pracownika - odbiorcy usługi (towaru). Gdy świadczenie jest częściowo odpłatne - czynność ta podlega opodatkowaniu jednakże wartość podatku będzie obliczana nie od wartości rynkowej takiej czynności lecz od wartości świadczenia wnoszonego przez pracownika.

Odnośnie zaś samego prawa do odliczenia z tytułu nabywanych usług (towarów) tut. organ chciałby zauważyć, iż zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...). Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy stwierdzić, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Reasumując, w przypadku przekazania zakupionych biletów na imprezy kulturalno-rozrywkowe czy karnetów na imprezy sportowe oraz basen, finansowanych w części z ZFŚS a w części przez pracowników należy uznać za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na ogólnych zasadach, przy czym podstawę opodatkowania stanowi wyłącznie kwota otrzymana od odbiorcy tych usług, zaś Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi usługami w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ chciałby zastrzec, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie ze zadanym pytaniem, jest sytuacja w której przedmiotowe usługi świadczone są odpłatnie. Natomiast nie było przedmiotem analizy sytuacja gdy usługi o których mowa we wniosku świadczone są nieodpłatnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.