IBPP1/443-868/14/LSz - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki poniesione na tę przebudowę

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 1 grudnia 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania nakładów poniesionych w związku z przebudową sieci elektroenergetycznej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki poniesione na tę przebudowę - jest prawidłowe.

W dniu 2 września 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania nakładów poniesionych w związku z przebudową sieci elektroenergetycznej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki poniesione na tę przebudowę.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 grudnia 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 listopada 2014 r. znak: IBPP1/443-868/14/LSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest firmą developerską, czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach działalności Wnioskodawca zaczął realizację inwestycji polegającej na wybudowaniu budynku biurowego. W ramach uzgodnień dotyczących zasilania budynku w energię elektryczną Wnioskodawca podpisał z przedsiębiorstwem T. stosowne porozumienie. Wynika z niego, że firma Wnioskodawcy jako inwestor jest zobowiązana dokonać przebudowy elementów sieci elektroenergetycznej zlokalizowanej na terenie objętym planowaną inwestycją, zgodnie z warunkami określonymi przez T., w sposób umożliwiający wybudowanie i późniejsze podłączenie budynku do sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa T.

Zgodnie z podpisanym porozumieniem po wykonaniu przez Wnioskodawcę stosownych robót nastąpi nieodpłatne przekazanie poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów do przedsiębiorstwa T.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że przekazanie robót do T. nie będzie się wiązało z przekazaniem własności nieruchomości Wnioskodawcy, na której będą zlokalizowane elementy sieci elektroenergetycznej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Właścicielem linii elektroenergetycznej w momencie przebudowy przez Wnioskodawcę jest podmiot T.

2. Przebudowa linii elektroenergetycznej została już rozpoczęta i będzie kontynuowana do grudnia 2015 r.; po zakończeniu przebudowy czyli w grudniu 2015 r. nastąpi przekazanie nakładów dotyczących przebudowy.

3. Z zawartego z przedsiębiorstwem T. porozumienia nie wynika wprost jakie nakłady mają zostać poniesione, zostały natomiast określone warunki i zakres przebudowy stacji, które między innymi wymagają: opracowania i uzgodnienia dokumentacji techniczno prawnej, budowy stacji transformatorowej odpowiadającej określonym parametrom technicznym, przebudowy linii kablowych itp. Po zakończeniu przebudowy całość wykonanych usług związanych z przebudową zostanie przekazana.

4. Nieodpłatne przekazanie nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki B. Celem działalności Spółki jest osiąganie przychodów ze sprzedaży wybudowanych przez Spółkę budynków oraz z wynajmu powierzchni użytkowych lub/i mieszkalnych. Nieodpłatne przekazanie nakładów związanych z przebudową sieci elektrycznej ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą (budowa budynku biurowego z przeznaczeniem na wynajem powierzchni biurowych lub ich sprzedaż w ramach pierwszego zasiedlenia). Przebudowa sieci elektrycznej oraz nieodpłatne przekazanie nakładów związanych z tą przebudową jest niezbędne do zrealizowania budowy budynku oraz jego późniejszej eksploatacji.

5. W związku z przebudową linii elektroenergetycznej Wnioskodawca nabywa w szczególności usługi budowlane oraz dokumentację.

6. Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte towary i usługi związane z przebudową linii elektroenergetycznej jak i przebudowaną linią energetyczną do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług generujących po stronie Wnioskodawcy podatek należny. Budynek wraz z pomieszczeniem stacji, którego właścicielem jest Wnioskodawca wraz z istniejącą w nim przebudowaną stacją transformatorową, której właścicielem będzie T., będzie wykorzystywany pod wynajem powierzchni biurowych oraz/lub część budynku zostanie sprzedana w ramach pierwszego zasiedlenia.

7. Usługi budowlane i projektowe nabyte w związku z przebudową linii elektroenergetycznej zostaną zakupione od podmiotów będących czynnymi podatnikami VAT i będą to czynności opodatkowane i udokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę zgodnie z powyżej opisanym porozumieniem nakładów będzie skutkowało obowiązkiem naliczenia stosownego podatku VAT przez firmę Wnioskodawcy jako przekazującego.

2. Zakładając, że Wnioskodawca nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT od przekazanych nakładów zgodnie z opisanym powyżej porozumieniem, to czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT zawartego na fakturach wystawionych przez podwykonawców i dostawców, a związanych bezpośrednio z przebudową sieci energetycznej T....

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Nieodpłatne przekazanie nakładów przez Wnioskodawcę na rzecz przedsiębiorstwa T. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje na obowiązek podatkowy przy przekazaniu na cele inne niż działalność gospodarcza. Przekazanie poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów związanych z przebudową sieci energetycznej niewątpliwe jest związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy - jest to warunek niezbędny dla zrealizowania przez Wnioskodawcę budowy budynku i późniejszej jego eksploatacji.

Ad. 2

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę związane z przebudową sieci elektrycznej mają niewątpliwy i bezpośredni związek z prowadzaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą jaką jest wybudowanie przez Wnioskodawcę budynku biurowego. W konsekwencji budynek ten będzie służył sprzedaży opodatkowanej bądź to jako wynajmem powierzchni na cele biurowe, bądź jako sprzedaż towaru przed pierwszym zasiedleniem. Tak więc zgodnie z artykułem 86 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku przebudową sieci elektrycznej.

Formułując zdanie własne Wnioskodawca opierał się m.in. na interpretacji indywidualnej IPTPP4/443-13/13-7/BM i wyroku NSA z dnia 11 maja 2011 r. - sygnatura I FSK 789/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień dotyczących opodatkowania nieodpłatnego przekazania nakładów poniesionych w związku z przebudową sieci elektroenergetycznej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki poniesione na tę przebudowę, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powyższego wynika, że co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każde nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika, jego pracowników, wspólników i innych wymienionych w tym przepisie osób oraz każde nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza.

A zatem, świadczone nieodpłatnie usługi dla celów innych niż działalność gospodarcza należy opodatkować bez względu na to, czy przy ich nabyciu podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku (w całości lub części) czy też nie.

Powyższy przepis stanowi odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa wskazać należy, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wobec powyższego, dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywać się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca - firma developerska, w ramach działalności rozpoczął realizację inwestycji polegającej na wybudowaniu budynku biurowego. W ramach uzgodnień dotyczących zasilania budynku w energię elektryczną Wnioskodawca podpisał z przedsiębiorstwem T. stosowne porozumienie, z którego wynika, że Wnioskodawca jako inwestor jest zobowiązany dokonać przebudowy elementów sieci elektroenergetycznej zlokalizowanej na terenie objętym planowaną inwestycją, zgodnie z warunkami określonymi przez T., w sposób umożliwiający wybudowanie i późniejsze podłączenie budynku do sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa T. Zgodnie z podpisanym porozumieniem po wykonaniu przez Wnioskodawcę stosownych robót nastąpi nieodpłatne przekazanie poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów do przedsiębiorstwa T. Przekazanie robót do T. nie będzie się wiązało z przekazaniem własności nieruchomości Wnioskodawcy, na której będą zlokalizowane elementy sieci elektroenergetycznej. Właścicielem linii elektroenergetycznej w momencie przebudowy przez Wnioskodawcę jest podmiot T.

Nieodpłatne przekazanie nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Celem działalności Spółki jest osiąganie przychodów ze sprzedaży wybudowanych przez Wnioskodawcę budynków oraz z wynajmu powierzchni użytkowych lub/i mieszkalnych. Nieodpłatne przekazanie nakładów związanych z przebudową sieci elektrycznej ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą (budowa budynku biurowego z przeznaczeniem na wynajem powierzchni biurowych lub ich sprzedaż w ramach pierwszego zasiedlenia). Przebudowa sieci elektrycznej oraz nieodpłatne przekazanie nakładów związanych z tą przebudową jest niezbędne do zrealizowania budowy budynku oraz jego późniejszej eksploatacji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku naliczenia podatku należnego z tytułu nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych w związku z przebudową linii elektroenergetycznej w budynku biurowym.

Stosownie do treści art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), rzeczami są tylko przedmioty materialne. W myśl natomiast art. 47 § 1 ww. ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi art. 47 § 2 k.c., częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 k.c.).

W art. 48 Kodeksu cywilnego postanowiono, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Ponadto, stosownie do art. 49 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 49 § 2 k.c., osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

Należy zaznaczyć, że przesłanka wynikająca z powołanego wyżej art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w tym przepisie urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa lub zakładu.

W świetle powołanych przepisów Kodeksu cywilnego należy wskazać, że Wnioskodawca w momencie nieodpłatnego przekazania przebudowanych elementów sieci elektroenergetycznej zlokalizowanych na terenie objętym planowaną inwestycją nie będzie właścicielem przedmiotowej inwestycji, bowiem elementy sieci elektroenergetycznej będą już włączone do sieci i stanowiąc część istniejącej sieci należącej do podmiotu zarządzającego tą siecią, stanowić będą jedną całość. Tym samym, nieodpłatne przekazanie elementów sieci elektroenergetycznej do podmiotu zarządzającego daną siecią należy traktować jako świadczenie usług, ponieważ jest to w istocie jedynie przekazanie poniesionych nakładów.

Należy zauważyć, że powołany przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT nie uzależnia faktu opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika od prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tym świadczeniem.

Z opisu sprawy wynika, że przebudowa elementów linii elektroenergetycznej związana będzie z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Celem działalności Spółki jest bowiem osiąganie przychodów ze sprzedaży wybudowanych przez Wnioskodawcę budynków oraz z wynajmu powierzchni użytkowych lub/i mieszkalnych. Nieodpłatne przekazanie nakładów związanych z przebudową sieci elektrycznej będzie miało bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą (budowa budynku biurowego z przeznaczeniem na wynajem powierzchni biurowych lub ich sprzedaż w ramach pierwszego zasiedlenia). Przebudowa sieci elektrycznej będzie zatem niezbędna do zrealizowania budowy budynku biurowego oraz jego późniejszej eksploatacji.

Zatem przekazanie przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych w związku z przebudową sieci elektroenergetycznej będącej własnością innego podmiotu, stanowić będzie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług - w przedstawionej sytuacji nieodpłatne.

W świetle obowiązujących przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie jednej z przesłanek warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług - z uwagi na istnienie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy - nieodpłatne przekazanie na rzecz właściciela sieci nakładów poniesionych w związku z przebudową sieci elektroenergetycznej, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym "Nieodpłatne przekazanie nakładów przez Wnioskodawcę na rzecz przedsiębiorstwa T. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług", należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w wydatkach związanych z przebudową sieci energetycznej należy zauważyć, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Powyższą zasadę potwierdzają również przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień art. 1 Dyrektywy należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w art. 1 ust. 2 Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami art. 1, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ust. 2 prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa. Szczegółowe zasady realizacji prawa do odliczenia podatku zawierają przepisy Tytułu X Dyrektywy, które należą bez wątpienia do najistotniejszych regulacji Dyrektywy VAT. Neutralność podatku od wartości dodanej dla podatnika wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie zakupywanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku są traktowane w doktrynie wspólnego systemu VAT jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako jego przywilej.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar czy usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dany podmiot ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem dla określenia czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku wynikającego z wydatków poniesionych w związku z przebudową sieci energetycznej, niezwykle istotny będzie charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub wykonania usług będących przedmiotem sprzedaży. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy (przedsiębiorstwa) - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami.

Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości. Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy, lecz niekoniecznie bezpośredni. Podatnik musi jednak wykazać związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków mających pośredni związek z działalnością opodatkowaną, jako jeden z aspektów zasady neutralności podatku VAT było także przedmiotem licznych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. System odliczania podatku VAT - jak wskazuje TSUE m.in. w wyroku z 22 lutego 2001 r. sprawie C-408/98 (Abbey National plc v. Commissioners of Customs Excise) - " (...) ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorców od ciężaru podatku VAT, zapłaconego lub do zapłaty, w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. W konsekwencji wspólny system VAT zapewnia całkowitą neutralność opodatkowania VAT wszelkiej działalności gospodarczej, bez względu na jej cel i rezultat, przy założeniu, że ona sama, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT".

Zasada neutralności podatku VAT, a także kwestia pośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym VAT a czynnościami opodatkowanymi jako warunku wystarczającego do zachowania prawa do odliczenia VAT były przedmiotem licznych orzeczeń TSUE m.in.: wyrok z 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV), wyrok z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/96 (Abbey National pic v. Commissioners of Customs Excisie), wyrok z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 (Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz), wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Particiationis SA v. Directeur region al des impots du Nord-Pas-de-Calats). TSUE podkreślał, że co do zasady, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikom wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną. Jednakże, brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik podatku VAT, w ramach działalności rozpoczął realizację inwestycji polegającej na wybudowaniu budynku biurowego. W ramach uzgodnień dotyczących zasilania budynku w energię elektryczną Wnioskodawca podpisał z przedsiębiorstwem T. stosowne porozumienie, z którego wynika, że Wnioskodawca jako inwestor jest zobowiązany dokonać przebudowy elementów sieci elektroenergetycznej zlokalizowanej na terenie objętym planowaną inwestycją, zgodnie z warunkami określonymi przez T., w sposób umożliwiający wybudowanie i późniejsze podłączenie budynku do sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa T. Właścicielem linii elektroenergetycznej w momencie przebudowy przez Wnioskodawcę jest podmiot T.

Z zawartego porozumienia nie wynika wprost jakie nakłady mają zostać poniesione, zostały natomiast określone warunki i zakres przebudowy stacji, które między innymi wymagają: opracowania i uzgodnienia dokumentacji techniczno prawnej, budowy stacji transformatorowej odpowiadającej określonym parametrom technicznym, przebudowy linii kablowych itp. W związku z przebudową linii elektroenergetycznej Wnioskodawca nabywa w szczególności usługi budowlane oraz dokumentację.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte towary i usługi związane z przebudową linii elektroenergetycznej jak i przebudowaną linią energetyczną do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług generujących po stronie Wnioskodawcy podatek należny. Budynek wraz z pomieszczeniem stacji, którego właścicielem jest Wnioskodawca wraz z istniejącą w nim przebudowaną stacją transformatorową, której właścicielem będzie T., będzie wykorzystywany pod wynajem powierzchni biurowych oraz/lub część budynku zostanie sprzedana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Usługi budowlane i projektowe nabyte w związku z przebudową linii elektroenergetycznej zostaną zakupione od podmiotów będących czynnymi podatnikami VAT i będą to czynności opodatkowane i udokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę.

W tak przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawo do odliczenia podatku naliczonego w fakturach wystawionych na Wnioskodawcę z tytułu poniesionych wydatków na przebudowę sieci energetycznej.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o VAT, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W niniejszej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż - jak wynika z opisu sprawy towary i usługi nabyte w związku z przebudową sieci elektroenergetycznej będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług generujących po stronie Wnioskodawcy podatek należny, gdyż jak wskazał Wnioskodawca budynek wraz z pomieszczeniem stacji, którego właścicielem jest Wnioskodawca wraz z istniejącą w nim przebudowaną stacją transformatorową, której właścicielem będzie T., będzie wykorzystywany pod wynajem powierzchni biurowych oraz/lub część budynku zostanie sprzedana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa, a także orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że wydatki poniesione na przebudowę sieci energetycznej stanowią podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach za przebudowę sieci energetycznej, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym "Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku przebudową sieci elektrycznej", należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy zauważyć, że w przypadku gdyby wydatki na przebudowę sieci energetycznej były wykorzystane zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych (np. częściowo do zwolnionego od podatku VAT wynajmu powierzchni mieszkalnych) to odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków należy dokonać w oparciu o art. 90 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.