IBPBII/2/4511-50/15/MMa - Ustalenie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 2 stycznia 2015 r. (data otrzymania 13 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części dotyczącej:

* ustalenia daty nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu - jest nieprawidłowe,

* uznania spłaty byłego małżonka za koszt uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca 12 grudnia 2014 r. zbył objęte księgą wieczystą spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu za kwotę 107.500,00 zł. Odpłatne zbycie nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe prawo Wnioskodawca nabył 14 czerwca 2002 r. będąc kawalerem. W dniu 29 czerwca 2002 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński, zaś na mocy wyroku Sądu Okręgowego z 26 września 2008 r. nastąpił rozwód. Przez okres trwania małżeństwa małżonkowie pozostawali we wspólności ustawowej małżeńskiej.

Prawo do lokalu mieszkalnego stanowiło tylko i wyłącznie własność Wnioskodawcy (majątek osobisty) i w trakcie trwania związku małżeńskiego nie było nigdy przedmiotem rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej (nie zawierano żadnych umów o rozdzielności majątkowej, jak również rozszerzających wspólność ustawową).

W dniu 18 grudnia 2012 r. Wnioskodawca z byłym małżonkiem dokonał sądowego podziału majątku wspólnego. W wyniku zawartej ugody Sąd Rejonowy dokonał powyższego podziału przyznając na rzecz Wnioskodawcy spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wraz z wyposażeniem, a także zobowiązał Wnioskodawcę do zapłaty kwoty 45.000,00 zł na rzecz jego byłego małżonka (połowa wartości prawa do lokalu mieszkalnego). Wartość wyposażenia Wnioskodawca określa na kwotę 1.000,00 zł (całkowita 2.000,00 zł), zatem spłata co do samego lokalu bez wyposażenia wyniosła 44.000,00 zł.

Dokonując powyższego podziału i godząc się na powyższe warunki Wnioskodawca nie posiadał wiedzy co do stosunków własnościowych związanych z pojęciem majątku osobistego (nabytego przed ślubem). Wnioskodawca uważał, że zawarcie związku małżeńskiego jest jednoznaczne z tym, że wszystko co należało wcześniej tylko do Wnioskodawcy - jest teraz wspólne.

Sąd Rejonowy orzekając w sprawie podziału nie zapytał Wnioskodawcy o pochodzenie mieszkania, nie objaśnił również istoty przepisów prawnych obowiązujących w tym zakresie, po prostu przyjął zgodnie z sugestią małżonka, że jest ono wspólne i za spłatą byłego małżonka przyznał Wnioskodawcy własność tego mieszkania (którą już Wnioskodawca miał od 14 czerwca 2002 r., jako nabytą przed ślubem).

W dniu 18 grudnia 2014 r. Wnioskodawca dokonał spłaty w kwocie 45.000,00 zł na rzecz byłego małżonka.

Potwierdzeniem przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, a mianowicie pozostawania jedynym właścicielem mieszkania od dnia jego zakupu jest analiza zapisów w księdze wieczystej założonej dla lokalu, w której figuruje tylko Wnioskodawca i zawsze figurował jako właściciel, a w związku z błędnym postanowieniem Sądu dotyczącym podziału majątkowego - w Dziale III wpisano ostrzeżenie o niezgodności treści księgi z rzeczywistym stanem faktycznym.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

1. Czy datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, będącego przedmiotem zbycia 12 grudnia 2014 r., jest 14 czerwca 2002 r. (nabycie ww. prawa do majątku osobistego przed zawarciem związku małżeńskiego), a zatem jego sprzedaż nie stanowi źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym (własność powyżej 5 lat).

2. Czy w przypadku uznania, że wyrok sądowy przyznający Wnioskodawcy prawo do połowy mieszkania pozostaje w mocy i datą nabycia tej połowy jest dzień uprawomocnienia się tego postanowienia (28 grudnia 2012 r.), a co za tym idzie przychód wynoszący połowę będzie stanowił źródło przychodu podlegające rozliczeniu - spłata, jakiej Wnioskodawca dokonał 18 grudnia 2014 r. na rzecz byłego małżonka (w części dotyczącej lokalu mieszkalnego) tj. kwota 44.000,00 zł, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego będące przedmiotem odpłatnego zbycia 12 grudnia 2014 r. nabył jako kawaler 14 czerwca 2002 r. Po zawarciu związku małżeńskiego Wnioskodawca nie rozszerzał ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Podział majątku wspólnego, który miał miejsce w 2012 r. był niezgodny ze stanem faktycznym (na jego mocy Wnioskodawca otrzymał połowę mieszkania, która od 2002 r. była jego). Potwierdzeniem powyższego jest to, że tylko Wnioskodawca figuruje jako właściciel w księdze wieczystej prowadzonej dla lokalu mieszkalnego, zaś nieprawidłowy podział majątku spowodował zapis ostrzeżenia o niezgodności treści księgi z rzeczywistym stanem prawnym, a zatem sprzedaż lokalu 12 grudnia 2014 r. nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, ponieważ została dokonana po upływie 5 lat od końca roku w którym miało miejsce nabycie tego lokalu.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania, że Wnioskodawca nabył prawo do połowy mieszkania w wyniku podziału majątku tj. w 2012 r., a co za tym idzie uznania konieczności dokonania rozliczenia połowy uzyskanego przychodu, udokumentowana kwota faktycznej spłaty na rzecz byłego małżonka (44.000,00 zł - po odjęciu wartości wyposażenia) stanowi koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będąc stanu wolnego 14 czerwca 2002 r. nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. W dniu 29 czerwca 2002 r. zawarł związek małżeński, w trakcie którego małżonkowie nie zawierali umów rozszerzających wspólność majątkową. Po rozwodzie, 18 grudnia 2012 r. Wnioskodawca wraz z byłym małżonkiem dokonali sadowego podziału majątku wspólnego, w wyniku którego wyłącznym właścicielem mieszkania wraz z wyposażeniem został Wnioskodawca. Sąd zasądził spłatę na rzecz byłego małżonka Wnioskodawcy w wysokości 45.000,00 zł. Wnioskodawca wskazał, że w trakcie postępowania sądowego o podział majątku wspólnego pominięta została okoliczność, że mieszkanie zostało nabyte przez niego przed zawarciem małżeństwa i stanowiło jego majątek odrębny.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej (art. 33 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Dopiero z chwilą ustania małżeństwa, co ma miejsce m.in. poprzez prawomocne orzeczenie o rozwodzie, wspólność ta ulega przekształceniu we współwłasność w częściach ułamkowych.

Zatem ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu na skutek orzeczenia sądu. Wówczas między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast - w myśl art. 50¹ Kodeksu - w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych a każdemu z małżonków przysługuje udział #189; w majątku wspólnym, który według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka. Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Stosownie do powyższych wyjaśnień, Organ zgadza się z Wnioskodawcą, że zgodnie z przepisami prawa rodzinnego i opiekuńczego co do zasady majątek nabyty przed zawarciem związku małżeńskiego przez jednego z małżonków stanowi majątek odrębny tego małżonka. W tym miejscu wskazać jednak należy, że Organ wydając interpretację rozpatruje sprawę wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, z którego w omawianej sprawie jednoznacznie wynika, że na skutek postanowienia sądu z 18 grudnia 2012 r. o podziale majątku wspólnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wraz z wyposażeniem zostało przyznane na rzecz Wnioskodawcy z obowiązkiem spłaty byłego małżonka w kwocie 45.000,00 zł. W ww. postanowieniu Sąd przyjął zatem, że prawo to należało do majątku wspólnego małżonków i przyznał je na rzecz Wnioskodawcy z obowiązkiem spłaty byłego małżonka. Orzeczenie Sądu stało się prawomocne 28 grudnia 2012 r. Organ wydający interpretację rozpatrując sprawę Wnioskodawcy nie może zatem w drodze interpretacji indywidualnej podważać jak również pominąć treści tego postanowienia Sądu. Organ nie wnika przy tym jakimi przesłankami kierował się Sąd orzekając, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego stanowi składnik majątku wspólnego małżonków. Kwestia ta dla Organu nie ma znaczenia, w odróżnieniu od postanowień wynikających z orzeczenia Sądu. Zgodnie bowiem z art. 516 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 101 z późn. zm.) - orzeczenia sądu w postępowaniu nieprocesowym zapadają w formie postanowień, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. W myśl art. 365 § 1 tej ustawy - orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Oznacza to, że niedopuszczalne jest dokonywanie przez Organ ustaleń i oceny prawnej sprzecznej z prawomocnie osądzoną sprawą. Rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym orzeczeniu stwarza stan prawny taki, jaki z niego wynika. Skoro zatem w prawomocnym postanowieniu z 18 grudnia 2012 r. Sąd ustalił, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego stanowiło majątek wspólny Wnioskodawcy i jego małżonka, to Organ nie może przyjąć inaczej. Nie może dokonać ustaleń sprzecznych z osądzoną już przez Sąd kwestią. Organ związany jest bowiem treścią prawomocnego postanowienia i musi przyjąć, że kwestia tego co stanowiło majątek wspólny małżonków kształtuje się tak, jak przyjęto w prawomocnym postanowieniu Sądu. Jeżeli natomiast Wnioskodawca nie zgadzał się z rozstrzygnięciem Sądu I instancji przysługiwało mu prawo wniesienia apelacji do Sadu II instancji. Z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca odwołał się od postanowienia Sądu I instancji. Postanowienie stało się prawomocne, a uprawomocnienie się orzeczenia wywołało skutek w postaci związania tym rozstrzygnięciem m.in. Organu wydającego interpretacje i obliguje go do wzięcia pod uwagę tego postanowienia przy wydawaniu dla Wnioskodawcy interpretacji. Dlatego za postanowieniem Sądu Rejonowego - nie badając jakimi motywami kierował się Sąd rozstrzygając o przynależności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego do majątku wspólnego małżonków - Organ przyjął, że prawo to stanowiło majątek wspólny małżonków. Wnioskodawca nie może bowiem domagać się aby Organ podważał postanowienie Sądu w interpretacji indywidualnej bądź też poczynił inne ustalenia niż Sąd, gdyż nie ma do tego kompetencji. Natomiast nieznajomość prawa przy dokonywaniu podziału majątku wspólnego, na którą powołuje się Wnioskodawca nie stanowi dla Wnioskodawcy usprawiedliwienia, jako przyczyny, przez którą Wnioskodawca zgodził się na takie a nie inne ustalenia dotyczące majątku wspólnego małżonków.

Podsumowując, skoro w prawomocnym postanowieniu z 2012 r. Sąd przyjął, że składnikiem majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego byłego małżonka było spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które w wyniku podziału tego majątku przypadło na wyłączną własność Wnioskodawcy, to Organ nie może w tym zakresie czynić innych ustaleń ponieważ orzeczenie Sądu wiąże Organ wydający interpretację.

Wskazać zatem należy, że w każdej sytuacji, kiedy w wyniku podziału majątku jeden z małżonków został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem majątku, a po stronie małżonka zobowiązanego do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział w majątku wspólnym, który według domniemania wynosi #189; i jest równy udziałowi drugiego małżonka. W tej części bowiem, w której przyznane na wyłączną własność składniki majątkowe przekraczają wartość udziału w majątku wspólnym, małżonek musi zapłacić odpowiednią kwotę tytułem wyrównania udziałów w postaci spłaty pieniężnej. W tym zakresie niewątpliwie podatnik nabywa prawo własności nieruchomości i praw w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Przez pojęcie "nabycie" użyte w ww. przepisie należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego sąd przyjął, że mieszkanie stanowiło majątek wspólny i podzielił go w ten sposób, że Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność mieszkanie wraz z wyposażeniem i został zobowiązany do spłaty na rzecz byłego małżonka jego udziału #189; wycenionego na 45.000,00 zł.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że dokonany podział majątku dorobkowego małżonków nie był ekwiwalentny w naturze albowiem w jego wyniku Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wraz z wyposażeniem za spłatą na rzecz byłego małżonka w kwocie 45.000,00 zł. Natomiast o ekwiwalentnym podziale w naturze - zgodnie z przyjętą linia orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego - mówić można wówczas, gdy w wyniku podziału majątku wspólnego każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek tej samej wartości i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty. Z taką sytuacją nie mamy do czynienia w sprawie Wnioskodawcy. To oznacza, że podział majątku stanowił dla Wnioskodawcy nabycie udziału #189; w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego.

W świetle powyższych ustaleń stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w różnym czasie i w różny sposób:

* udział #189; nabył 14 czerwca 2002 r. - w dacie nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu,

* pozostały udział #189; nabył w 2012 r. w wyniku sądowego podziału majątku wspólnego (w momencie uprawomocnienia się orzeczenia).

Z uwagi na to, że nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nastąpiło odpowiednio w udziale #189; w 2002 r. oraz w udziale #189; w 2012 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki nabył Wnioskodawca.

Ponieważ od końca 2002 r., w którym nastąpiło nabycie udziału #189; w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, do daty sprzedaży w 2014 r. tego prawa minęło pięć lat, zatem ta część przychodu uzyskanego ze sprzedaży (#189; całego przychodu ze sprzedaży) nie stanowiła w ogóle źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie podlegała w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Opodatkowaniu podlegała natomiast sprzedaż udziału nabytego w 2012 r. w wyniku podziału majątku wspólnego. Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2012 r. w wyniku podziału majątku wspólnego (#189;) należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem odpłatnego zbycia nieruchomości itp.).

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że jeśli Wnioskodawca poniósł tego rodzaju koszty, to koszty te dotyczyły sprzedaży całego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Tymczasem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega wyłącznie zbycie udziału #189; nabytego w 2012 r. W związku z tym #189; przychodu podlegająca opodatkowaniu będzie mogła zostać obniżona wyłącznie o #189; poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów odpłatnego zbycia. Połowa kosztów odpłatnego zbycia przypada bowiem na udział #189; nabyty w 2002 r. Ale skoro przychód przypadający na ten udział nie podlega opodatkowaniu, to rozliczeniu nie będą też podlegały koszty odpłatnego zbycia przypadające na ten udział.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy - koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wysokość tych nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Przepis art. 22 ust. 6c ustawy w sposób jednoznaczny stanowi, co może być uznane za koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten posługuje się pojęciem kosztu nabycia oraz udokumentowanych nakładów.

W świetle powyższego przepisu, w przypadku odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w udziale #189; w dacie podziału majątku wspólnego, kosztem uzyskania przychodu może być udokumentowana kwota faktycznej spłaty na rzecz małżonka, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spłata stanowi bowiem wydatek na nabycie udziału #189; w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, który na skutek ustania wspólnoty majątkowej postanowieniem sądu otrzymał Wnioskodawcy. Zatem kwota spłaty dokonanej 18 grudnia 2014 r. na rzecz małżonka, dotycząca tego udziału w ww. prawie może stanowić koszt nabycia zbywanego udziału, o który Wnioskodawca może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży przychód (niezależnie od tego, że została dokonana po sprzedaży lokalu). Podkreślić należy, że przywołany przepis zezwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udokumentowanych kosztów nabycia lub wytworzenia, powiększonych o udokumentowane nakłady, poczynionych w czasie posiadania nieruchomości lub prawa. Użycie czasu dokonanego przy określeniu kosztów uzyskania przychodu oznacza, że wydatki muszą być przez podatnika faktycznie poniesione, czyli zapłacone. Tylko brak zapłaty jest równoznaczny z brakiem możliwości pomniejszenia podstawy opodatkowania o należną, lecz nie dokonaną faktycznie na rzecz małżonka spłatę.

W tym miejscu wskazać jednak należy, że na mocy postanowienia sądu Wnioskodawca zobowiązany został do spłaty na rzecz byłego małżonka kwoty 45.000,00 zł co stanowi połowę wartości mieszkania wraz z wyposażeniem. Wartość połowy wyposażenia Wnioskodawca określił na 1.000,00 zł. Zatem spłata co do samego lokalu (bez wyposażenia) wynosiła 44.000,00 zł. Tym samym koszt nabycia udziału #189; w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu wynosił 44.000,00 zł. Oznacza to, że tylko w takiej wysokości spłata dokonana na rzecz byłego małżonka dotyczyła nabycia udziału #189; w lokalu i tylko w takiej wysokości może pomniejszać przychód z jego sprzedaży. Spłata przypadająca na wyposażenie mieszkania nie może pomniejszać przychodu ze sprzedaży mieszkania. Zatem spłata byłego małżonka będzie dla Wnioskodawcy stanowiła koszt uzyskania przychodu, ale wyłącznie w wysokości odpowiadającej kwocie przypadającej na lokal - bez jego wyposażenia.

Reasumując, na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nabył odpowiednio w udziale #189; w 2002 r. oraz w udziale #189; w 2012 r. w wyniku podziału majątku wspólnego. Ponieważ od końca 2002 r., w którym nabyto udział #189; minęło pięć lat, to ta część przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym nie podlegała w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Źródło przychodu stanowiła natomiast pozostała #189; część przychodu ze sprzedaży ww. prawa nabytego w udziale #189; w 2012 r. w wyniku podziału majątku wspólnego. Opodatkowaniu 19% podatkiem - na zasadzie art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. - podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy kwotą przychodu a kosztami jego uzyskania określonymi w art. 22 ust. 6c ustawy. Przy czym przychód ze sprzedaży stanowi #189; ceny zbytego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego pomniejszonej o połowę poniesionych kosztów odpłatnego zbycia. Natomiast do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca może zaliczyć spłatę faktycznie zapłaconą na rzecz małżonka dotycząca nabycia udziału #189; w lokalu bez wyposażenia, tj. 44.000,00 zł.

Stanowiska Wnioskodawcy nie można było zatem uznać w całości za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.