IBPBII/2/415-506/14/MZa - Ustalenie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 maja 2014 r. (data otrzymania 19 maja 2014 r.), uzupełnionym 20 maja i 16 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 maja 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 7 lipca 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-506/14/MZa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 16 lipca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2009 r. miało miejsce nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę, zaś jej sprzedaż nastąpiła 26 listopada 2009 r. Po sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca jako osoba prywatna zobowiązał się przed właściwym urzędem skarbowym do przeznaczenia kwoty uzyskanej ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe w przeciągu dwóch kolejnych lat. W dniu 24 listopada 2011 r. Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej udział w działce z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Działka ma powierzchnię około 0,8 ha, część jej zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, mapą sytuacyjną oraz mapą ewidencyjną zajmująca prawie 0,11 ha oznaczona jest symbolem "B" - tereny mieszkaniowe. Pozostała część terenu to łąki, pastwiska i lasy. Wnioskodawca zaznaczył, że na chwilę obecną na tym terenie nie ma planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie wy¬dano decyzji o warunkach zabudowy. Na obszarze działki oznaczonym symbolem "B" - tereny mieszka¬niowe znajdują się ruiny zabudowy widoczne zarówno na mapie sytuacyjnej jak i mapie zasadniczej wydanych przez Starostwo. W corocznym nakazanie płatniczym w sprawie wymiaru podatku od nie¬ruchomości opis gruntów pokrywa się z danymi zawartymi w wypisie z rejestru gruntów.

Wnioskodawca dodał, że zabudowa znajdująca się na zakupionej działce to pozostałości fundamentów budynku. Zostały one uznane za mieszkalne, wynikiem czego w rejestrze gruntów oraz na mapie w Starostwie Powiatowym jest litera "B" - mieszkalne. Wnioskodawca zaznaczył również, że na tej działce zamierza wybudować dom mieszkalny w perspektywie 1-4 lat.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, nabywając udział w działce, której część według wypisu z rejestru gruntów jest oznaczona sym¬bolem "B" - tereny mieszkaniowe z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, speł¬nił warunki upoważniające go do skorzystania ze zwolnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywając działkę z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, któ¬rej część zajmuje obszar oznaczony symbolem "B - tereny mieszkaniowe, zgodnie z wypisem z re¬jestru gruntów oraz mapą ewidencyjną i sytuacyjną, na którym znajdują się ruiny poprzedniej zabu¬dowy, Wnioskodawca spełnił warunki pozwalające na skorzystanie ze zwolnienia.

Zgodnie bowiem z art. 21 ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne - podstawę wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków, zatem nabywając teren, którego część jest oznaczona w ewidencji gruntów jako tereny mieszkaniowe Wnioskodawca może skorzystać z ulgi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw w nim wymienionych upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw do dnia sprzedaży nie upłynęło 5 lat, sprzedaż podlega opodatkowaniu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w 2009 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość, którą w 2009 r. sprzedał.

Odnosząc się do skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości należy stwierdzić, że przychód jaki Wnioskodawca uzyskał w 2009 r. z jej sprzedaży, z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia do momentu sprzedaży nie upłynęło 5 lat, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro nabycie nieruchomości miało miejsce w 2009 r., zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości).

Koszty uzyskania przychodów ustala się natomiast w zależności od sposobu nabycia zbywanej nieruchomości. W przypadku jeżeli nabycie miało charakter odpłatny zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli natomiast miało charakter nieodpłatny stosować należy art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

I tak stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl natomiast art. 22 ust. 6d ww. ustawy - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Przychodem ze sprzedaży stanowiącym podstawę opodatkowania 19% podatkiem dochodowym będzie więc cena określona w umowie sprzedaży nieruchomości z 26 listopada 2009 r. - o ile odpowiada wartości rynkowej - pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia oraz o koszty uzyskania przychodu, o jakich mowa w art. 22 ust. 6c lub 6d poniesione przez Wnioskodawcę.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł - stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Jednakże stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy - wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P - przychód ze sprzedaży.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy - za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. c ww. ustawy - za wydatki na cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego. Tak więc jednym z podstawowych warunków uprawniających do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest nabycie gruntu przeznaczonego pod budowę budynku mieszkalnego lub innego gruntu lub udziału w gruncie pod warunkiem zmiany jego charakteru na budowlany w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131. Innymi słowy niniejsze zwolnienie związane jest z konkretnym zdarzeniem tj. nabyciem określonego gruntu w określonym celu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca przeznaczył uzyskane ze sprzedaży nieruchomości środki na zakup udziału w nieruchomości o powierzchni 0,8 ha przy czym do chwili obecnej na tym terenie nie ma planu zagospodarowania przestrzennego jak również nie wydano decyzji o warunkach zabudowy. Tylko niewielka część nieruchomości z uwagi na znajdujące się na niej ruiny zabudowy w rejestrze gruntów oznaczona jest symbolem B (0,11 ha) reszta nieruchomości to łąki, pastwiska i lasy.

Przedmiotem wątpliwości jest więc zwolnienie z opodatkowania wydatku związanego z zakupem.

Wyjaśnić należy, że o charakterze nabytego gruntu nie rozstrzyga jedynie zamiar podatnika wiążący się z wybudowaniem na nim budynku mieszkalnego, ale charakter gruntu musi być oceniony w kontekście rzeczywistej i realnej możliwości jego zabudowy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wyjaśnienia, co stanowi podstawę do określenia przeznaczenia gruntu. W związku z tym konieczne jest odniesienie się, w tym zakresie do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.).

W myśl art. 4 ust. 1 przywołanej ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Stosownie do przepisu art. 4 ust. 2 tej ustawy - w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ponadto przepis art. 6 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy stanowi, że każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do zagospodarowania terenu, do którego nabył tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich.

Podkreślić należy, że podstawą do opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz przygotowania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta. Studium jest zobowiązaniem władzy lokalnej do działań zgodnie z wyznaczonymi kierunkami. Stanowi zespół zapisów ustalonych i uzgodnionych jako nienaruszalne uwarunkowania i kierunki zagospodarowania przyjęte jako podstawa do opracowania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego miasta. Ustalenia studium są wiążące dla organów administracji przy sporządzaniu planów miejscowych. Ponadto stosownie do przepisu art. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ilekroć w ustawie jest mowa o "działce budowlanej" - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

Sam fakt, że na działce znajdują się ruiny innej zabudowy i z tego tytułu niewielka jej część tj. 0,11 ha została oznaczona w rejestrze gruntów i na mapach symbolem B - tereny mieszkaniowe nie oznacza jeszcze, że można uznać, że Wnioskodawca kupił całą nieruchomość pod budowę budynku mieszkalnego. Brak planu zagospodarowania przestrzennego oraz brak decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu powoduje, że nie można uznać, że Wnioskodawca kupił działkę pod budowę budynku mieszkalnego. Bezspornym jest, że po upływie okresu dwóch lat wyznaczonych na wydatkowanie środków ze sprzedaży Wnioskodawca jest właścicielem niemal 0,7 ha łąk, pastwisk i lasów, które z gruntem pod budowę nie mają w sposób oczywisty nic wspólnego oraz właścicielem niewielkiego fragmentu 0,11 ha terenu, na którym są ruiny innej zabudowy, ale dla którego nie ma planu zagospodarowania przestrzennego ani warunków zabudowy i zagospodarowania. Bezspornym jest zatem, że wydając środki na zakup udziału w nieruchomości Wnioskodawca nie nabył gruntu pod budowę budynku mieszkalnego tylko w przeważającej części łąki, pastwiska i lasy, które z budownictwem mieszkaniowym nie mają nic wspólnego oraz fragment nieruchomości z ruinami zabudowy. Tymczasem aby skorzystać ze zwolnienia należy nabyć grunt, który przeznaczony jest pod budowę budynku mieszkalnego. W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania nie da się ocenić przeznaczenia gruntu ani przesądzić w jaki sposób może on zostać zabudowany tym bardziej, że grunt, w którym udział zakupił Wnioskodawca jest już zajęty ruinami innej budowli i nie jest bynajmniej pewne czy na tym gruncie może być wzniesiony budynek mieszkalny i czy Wnioskodawca mógłby wybudować budynek mieszkalny. To że Wnioskodawca deklaruje taki zamiar nie czyni jeszcze z gruntu działki budowlanej, na której można taki zamiar zrealizować.

Tym samym przychód uzyskany w 2009 r. przez Wnioskodawcę ze sprzedaży nieruchomości wydatkowany na nabycie w 2011 r. udziału w nieruchomości stanowiącej niemal w 0,7 ha łąki, pastwiska i lasy a więc bez wątpienia tereny nienadające się pod budowę budynku mieszkalnego oraz w 0,11 ha fragment oznaczony symbolem B z uwagi na znajdujące się na gruncie ruiny poprzedniej zabudowy przy jednoczesnym braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania - nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z ust. 25 pkt 1 lit. c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie dotyczy bowiem nabycia gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, a nie jakiegokolwiek gruntu z jakąkolwiek zabudową.

Stanowiska Wnioskodawcy nie można było zatem uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.