IBPBII/1/415-483/14/BD - PIT w zakresie obowiązków płatnika odnośnie rocznego obliczenia podatku w związku ze sprzedażą lokali i gruntów (pustostanów) na preferencyjnych warunkach na rzecz pracowników nadleśnictwa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2014 r. (wpływ do Biura - 6 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika odnośnie rocznego obliczenia podatku w związku ze sprzedażą lokali i gruntów (pustostanów) na preferencyjnych warunkach na rzecz pracowników Nadleśnictwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązków płatnika odnośnie rocznego obliczenia podatku w związku ze sprzedażą lokali i gruntów (pustostanów) na preferencyjnych warunkach na rzecz pracowników Nadleśnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej reprezentującą Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia, wchodzącą w skład Lasów Państwowych na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.). Lasy Państwowe, zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o lasach, w ramach sprawowanego zarządu prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami innymi nieruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku oraz ustalają jego wartość.

W oparciu o art. 40a ust. 9 ustawy o lasach oraz rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 1 października 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu sprzedaży lokali i gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie oraz kryteriów kwalifikowania ich jako nieprzydatne Lasom Państwowym, a także trybu przeprowadzania przetargu ograniczonego (Dz. U. z 2013 r. poz. 1206) Wnioskodawca - Nadleśnictwo zamierza sprzedać pracownikowi lub byłemu pracownikowi Lasów Państwowych, w drodze przetargu ograniczonego, nieprzydatny Lasom Państwowym lokal, będący pustostanem, wraz z przynależnym do niego gruntem.

Na podstawie przepisów art. 40a ust. 9 w zw. z ust. 4 ustawy o lasach, pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych, mający co najmniej trzyletni okres zatrudnienia w Lasach Państwowych, niebędący najemcami lokali mieszkalnych przeznaczonych do sprzedaży, mają pierwszeństwo ich nabycia na warunkach preferencyjnych, zgodnie z którymi cena sprzedaży lokalu podlega łącznemu obniżeniu o 6% za każdy rok zatrudnienia w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, nie więcej jednak niż o 95%.

Zgodnie z art. 40a ust. 2 ustawy o lasach ustalenie ceny przedmiotowej nieruchomości nastąpiło na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami - rzeczoznawca majątkowy określił cenę rynkową tej nieruchomości na 86.415,00 zł.

W związku z wyżej opisanymi warunkami nabycia nieprzydatnych Lasom Państwowym lokali mieszkalnych, Nadleśnictwo liczy się z tym, że potencjalnym nabywcą przedmiotowego lokalu mieszkalnego w drodze przetargu ograniczonego, może zostać pracownik lub były pracownik Wnioskodawca - Nadleśnictwa, albo pracownik lub były pracownik innej jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych - z długoletnim stażem pracy w Lasach Państwowych, w związku z czym cena sprzedaży przedmiotowej nieruchomości może zostać obniżona nawet o 95% jej wartości.

Zakładając, że cena wywoławcza wyżej wymienionej nieruchomości w wyniku przetargu nie ulegałaby podwyższeniu, tj. równałaby się wartości rynkowej tej nieruchomości ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego, to cena nabycia nieruchomości dla pracownika z długoletnim stażem, uprawniającym do zniżki w wysokości 95% wartości ceny sprzedaży, wyniosłaby 4.320,75 zł (86.415 x 5%).

Przy takim założeniu przychód z tytułu nabycia przedmiotowego lokalu po preferencyjnych cenach dla potencjalnego nabywcy nieruchomości, będącego pracownikiem Nadleśnictwa, ustalony w oparciu o przepisy art. 12 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wyniósłby 82.094,25 zł (86.415,00 - 4.320,75). W przedstawionej sytuacji zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych, ustalona zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowej, wyniosłaby 14.777 zł (82.094 x 18%). Przy oferowanej cenie za ww. lokal równej 100.000 zł, przychód dla nabywcy - pracownika, wyniósłby 81.415,00 zł (86.415,00 - 5.000,00), a zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych - 14.655 zł (w przypadku gdyby pracownik w poprzednim miesiącu nie przekroczył górnej granicy pierwszego przedziału skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych); przy oferowanej cenie równej 200.000 zł odpowiednio: przychód - 76.415,00 zł (86.415,00 - 10.000,00), zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych - 13.755 zł.

Żaden z pracowników Nadleśnictwa z długoletnim stażem pracy, nie uzyskuje miesięcznych dochodów w formie pieniężnej w wysokości umożliwiającej Nadleśnictwu pobór, na zasadach określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych równej 14.777 zł (jak również równej 14.655 zł i 13.755 zł). Wnioskodawca - Nadleśnictwo zakłada, że dla potencjalnego nabywcy lokalu mieszkalnego, będącego pracownikiem lub byłym pracownikiem innej jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych - Nadleśnictwo, odpowiednio, nie jest lub nie było pracodawcą.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Nadleśnictwo, dokonując rocznego obliczenia podatku na wniosek pracownika, będzie zobowiązane do pobrania różnicy pomiędzy podatkiem wynikającym z rocznego obliczenia a sumą zaliczek pobranych za miesiące od stycznia do grudnia, na którą będzie składała się także niepobrana zaliczka na podatek dochodowy w związku z nabyciem lokalu - pustostanu po preferencyjnych cenach, od dochodu za marzec lub kwiecień następnego roku, nawet w przypadku, gdy dochód uzyskany przez pracownika w formie pieniężnej w tych miesiącach byłby niższy niż wyżej wymieniona różnica.

Zdaniem Nadleśnictwa - Wnioskodawcy, pracownik nie będzie mógł złożyć oświadczenia odnośnie rocznego obliczenia podatku przez Nadleśnictwo, o którym mowa w art. 37 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem przychód stanowiący różnicę pomiędzy wartością rynkową nabytego przez pracownika lokalu - pustostanu, ustaloną przez rzeczoznawcę majątkowego, a odpłatnością ponoszoną przez pracownika za ten lokal, Nadleśnictwo będzie zobowiązane wykazać w rocznej informacji PIT-11, a pracownik będzie obowiązany uwzględnić go w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, informację roczną, o której mowa wyżej Nadleśnictwo będzie zobowiązane w terminie do końca lutego roku następnego po roku podatkowym przekazać pracownikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania pracownika.

W związku z powyższym, zdaniem Nadleśnictwa, przepisy art. 37 cyt. ustawy, dotyczące rocznego obliczenia przez Nadleśnictwo podatku pracownikowi, z którego wynagrodzeń nie została pobrana zaliczka od przychodu z tytułu nabycia lokalu - pustostanu po preferencyjnych cenach, nie znajdą zastosowania.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika odnośnie rocznego obliczenia podatku w związku ze sprzedażą lokali i gruntów (pustostanów) na preferencyjnych warunkach na rzecz pracowników Nadleśnictwa. Natomiast w pozostałych zakresach wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - jeżeli podatnik, od którego zaliczki miesięczne pobierają płatnicy określeni w art. 31, art. 33 lub art. 35 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, złoży płatnikowi przed dniem 10 stycznia roku następującego po roku podatkowym oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru, które traktuje się na równi z zeznaniem, że:

- płatnik jest obowiązany sporządzić, według ustalonego wzoru, roczne obliczenie podatku, na zasadach określonych w art. 27, od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym (PIT-40).

W myśl art. 37 ust. 1a ww. ustawy, przy dokonywaniu rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 1, płatnik:

Stosownie do ust. 1b art. 37 cyt. ustawy, podatek wynikający z obliczenia rocznego przez płatnika jest podatkiem dochodowym należnym od podatnika za dany rok, chyba że naczelnik urzędu skarbowego wyda decyzję określającą inną wysokość zobowiązania w podatku dochodowym.

Z treści przepisu art. 37 ust. 3 ww. ustawy wynika, że roczne obliczenie podatku, o którym mowa w ust. 1, płatnicy sporządzają w terminie do końca lutego po upływie roku podatkowego i w tym samym terminie przekazują podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Przepis art. 37 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że różnicę między podatkiem wynikającym z rocznego obliczenia a sumą zaliczek pobranych za miesiące od stycznia do grudnia pobiera się z dochodu za marzec roku następnego. Różnicę tę, na wniosek podatnika, pobiera się z dochodu za kwiecień roku następnego. W razie gdy stosunek uzasadniający pobór zaliczek ustał w styczniu lub w lutym, różnicę pobiera się z dochodu za miesiąc, za który pobrana została ostatnia zaliczka. Pobraną różnicę płatnicy wpłacają na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy dla płatnika naczelnik urzędu skarbowego, łącznie z zaliczkami za te miesiące. Jeżeli z obliczenia rocznego wynika nadpłata, zalicza się ją na poczet zaliczki należnej za marzec, a jeżeli po pobraniu tej zaliczki pozostaje nadpłata, płatnik zwraca ją podatnikowi w gotówce. Zwrócone nadpłaty w gotówce płatnik potrąca z kwot pobranych zaliczek przekazywanych urzędom skarbowym, wykazując je w deklaracji, o której mowa w art. 38 ust. 1a.

Jak wynika z analizy przedstawionych przepisów, podatnik (pracownik) spełniający warunki określone w art. 37 ust. 1 pkt 1-3 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - w wyznaczonym terminie, tj. do 10 stycznia roku następującego po roku podatkowym złożyć płatnikowi (pracodawcy) stosowne oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-12), które traktuje się na równi z zeznaniem. Z kolei płatnik jest obowiązany sporządzić, według ustalonego wzoru (PIT-40), roczne obliczenie podatku, na zasadach określonych w art. 27, od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z uwzględnieniem wszystkich wytycznych uregulowanych w dalszych ustępach art. 37 ww. ustawy podatkowej.

Wnioskodawca (płatnik) wskazał we wniosku, że wyliczoną różnicę między podatkiem wynikającym z rocznego obliczenia a sumą zaliczek pobranych za miesiące od stycznia do grudnia pobierze z dochodu podatnika za marzec roku następnego jak również na wniosek podatnika za kwiecień, jednakże i tak nie pozwoli mu to na pobranie w pełnej wysokości podatku należnego obliczonego w PIT-40, gdyż dochód uzyskany przez pracownika w formie pieniężnej w tych miesiącach będzie niższy niż różnica wyliczonego podatku. Fizyczna niemożność pobrania przez płatnika należnego podatku - ze względu na niski dochód osiągnięty przez pracownika - nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku wystawienia pracownikowi oraz właściwemu organowi podatkowemu PIT-40 (rocznego obliczenia podatku od dochodu uzyskanego przez podatnika) wynikającego z treści art. 37 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać w tym miejscu należy, że dyspozycja uregulowana w art. 37 ust. 1b ww. ustawy, daje naczelnikowi urzędu skarbowego możliwość wydania decyzji określającej inną wysokość zobowiązania w podatku dochodowym niż podatek wynikający z obliczenia rocznego podatku dochodowego należnego od podatnika za dany rok dokonanego przez płatnika.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę, Wnioskodawca (płatnik) - pomimo że nie będzie w stanie od dochodu pracownika pobrać w pełnej wysokości podatku należnego obliczonego w PIT-40 - zgodnie z regulacją art. 37 ust. 3 ustawy podatkowej ma obowiązek sporządzić roczne obliczenie podatku, o którym mowa w ust. 1 i w terminie do końca lutego po upływie roku podatkowego przekazać je podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnik przekazując właściwemu urzędowi skarbowemu PIT-40 powinien dołączyć do niego pisemną informację wyjaśniającą przyczynę niepobrania podatku należnego w takiej wysokości jaka została wyliczona w złożonym rocznym obliczeniu podatku.

O prawidłowości powyższego stanowiska świadczy w szczególności fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisu pozbawiającego płatnika obowiązku sporządzenia rocznego obliczenia podatku ze względu na fakt, że nie ma on możliwości pobrania różnicy między podatkiem wynikającym z rocznego obliczenia a sumą zaliczek pobranych ze względu na niski dochód osiągnięty przez pracownika. Tym samym, Organ interpretacyjny nie mógł zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy - że przepis art. 37 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania, a na Wnioskodawcy spoczywał będzie obowiązek wystawienia pracownikowi informacji PIT-11 - co szczegółowo przedstawił w powyższym uzasadnieniu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do przedstawionych kwot podanych we wniosku, Organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji Organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym Organ nie może odnieść się do wyliczeń wysokości należnego podatku wskazanych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.