IBPBI/1/4511-149/15/AP - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nieodliczonego (w 50%) podatku VAT, wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa i inne wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego, stanowiącego środek trwały w tej działalności

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 9 lutego 2015 r.), uzupełnionym 29 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nieodliczonego (w 50%) podatku VAT, wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa i inne wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego, stanowiącego środek trwały w tej działalności - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nieodliczonego (w 50%) podatku VAT, wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa i inne wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego, stanowiącego środek trwały w tej działalności. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 kwietnia 2015 r. Znak: IBPBI/1/4511-149/15/AP, IBPP2/4512-115/15/AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 kwietnia 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą (kancelarię radcy prawnego), w której wykorzystuje samochód osobowy stanowiący środek trwały. Po dokonanej od 1 kwietnia 2014 r. zmianie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczących zasad obliczania podatku naliczonego przy nabyciu i eksploatacji pojazdów samochodowych, Wnioskodawca nie złożył deklaracji VAT-26, ani nie prowadzi ewidencji przebiegu tego pojazdu. W konsekwencji, w przypadku wydatków dotyczących tego samochodu, Wnioskodawca dokonuje odliczenia od podatku należnego w poszczególnych okresach rozliczeniowych podatku naliczonego ograniczonego do 50% podatku od towarów i usług wskazanego na fakturach dokumentujących te wydatki (za wyjątkiem do dnia 30 czerwca 2015 r. zakupów benzyny do tego pojazdu, w której to sytuacji te 50% podatku VAT Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów). Pozostałe 50% podatku VAT od ww. wydatków, jako że nie stanowi podatku naliczonego, nie jest odliczane przez Wnioskodawcę od podatku należnego, ani też nie jest zaliczane przez niego do kosztów uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 27 kwietnia 2015 r., wskazano, m.in. że:

* od 1 października 2004 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, opodatkowaną tzw. podatkiem liniowym,

* Wnioskodawca jest właścicielem drugiego samochodu osobowego nie związanego z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, który przeznaczony jest do użytku prywatnego Wnioskodawcy i jego rodziny. Jednakże Wnioskodawca nie jest w stanie całkowicie wykluczyć możliwości użytku samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku również na cele nie związane z działalnością gospodarczą,

* Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług,

* samochód osobowy, o którym mowa we wniosku jest wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,

* ww. samochód jest wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy wyłącznie przez niego osobiście, zasadniczo do przejazdów do i od/z miejsc prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, sądów, organów administracyjnych, klientów i innych miejsc wedle bieżących potrzeb Wnioskodawcy. Samochód ten jest garażowany w przydomowym garażu Wnioskodawcy znajdującym się na terenie jego miejsca zamieszkania,

* Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zasadniczo zarówno w miejscu swojego zamieszkania, jak i w swoim biurze (obie te lokalizacje są wpisane w ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawcy),

* Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników,

* Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku naliczonego zasadniczo od wszelkich wydatków związanych z posiadaniem i użytkowaniem samochodu osobowego, o którym nowe we wniosku, a w szczególności dotyczących zakupu materiałów eksploatacyjnych i części zamiennych (np. olejów, filtrów, żarówek, bezpieczników, opon, amortyzatorów, czujników położenia świateł, elementów wyposażenia oraz środków czyszcząco-konserwujących), usług serwisowych (np. przełożenie opon, regulacja geometrii zwieszenia, serwis klimatyzacji oraz diagnostyki i naprawy usterek), a także badań technicznych (rejestracyjnych i okresowych). Przy czym, od dnia 1 kwietnia 2014 r. odliczenie to następuje w wysokości 50% podatku od towarów i usług wynikającego z otrzymanych faktur kosztowych, za wyjątkiem faktur dokumentujących zakup benzyny, w którym to przypadku Wnioskodawca nie dokonuje takiego odliczenia w ogóle ze względu na obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 r. wyłączenie ustawowe w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym pozostałe 50% podatku do towarów i usług, które nie stanowi podatku naliczonego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega odliczeniu od podatku należnego, może zostać uznane przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodu w poszczególnych okresach rozliczeniowych, zgodnie z art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z postanowieniami art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Zgodnie zaś z art. 23 ust. 1 pkt 43 tej ustawy, co do zasady nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług; z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów m.in. podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W ocenie Wnioskodawcy, pozostała (50%) część podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją ww. samochodu, która nie możne zostać odliczona od podatku należnego, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie jest on podatkiem naliczonym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Zauważyć także należy, że (co do zasady) naliczony podatek od towarów i usług, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Jednakże ustawodawca przewidział pewne wyjątki od tej zasady.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z cytowanego przepisu wynika więc, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony. Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego obowiązuje również podatników, którzy w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r., nie korzystają ze 100% odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, o ile samochód ten będzie wykorzystywany przez podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą (kancelarię radcy prawnego), w której wykorzystuje samochód osobowy stanowiący środek trwały. Po dokonanej od 1 kwietnia 2014 r. zmianie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących zasad obliczania podatku naliczonego przy nabyciu i eksploatacji pojazdów samochodowych, Wnioskodawca nie złożył deklaracji VAT-26, ani nie prowadzi ewidencji przebiegu tego pojazdu. W konsekwencji, w przypadku wydatków dotyczących tego samochodu, Wnioskodawca dokonuje obliczenia od podatku należnego w poszczególnych okresach rozliczeniowych podatku naliczonego ograniczonego do 50% podatku od towarów i usług wskazanego na fakturach dokumentujących te wydatki (za wyjątkiem zakupów benzyny do tego pojazdu, w której to sytuacji do dnia 30 czerwca 2015 r. te 50% podatku VAT Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów). Pozostałe 50% podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie ww. wydatków, jako że nie stanowi podatku naliczonego, nie jest odliczane przez Wnioskodawcę od podatku należnego, ani też nie jest zaliczane przez niego do kosztów uzyskania przychodu.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że jeżeli wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z wykorzystywaniem w prowadzonej działalności gospodarczej środka trwałego (samochodu osobowego), o którym mowa we wniosku, tj. wydatki na zakup paliwa oraz pozostałe wydatki związane z eksploatacją ww. samochodu spełniają przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to mimo nie prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu na potrzeby podatku VAT, kwota podatku VAT naliczonego dot. ww. wydatków, tj. ta część tego podatku, która zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, nie została rozliczona jako podatek naliczony, stanowi koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, z uwzględnieniem zakresu wykorzystywania tego samochodu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Przy czym, jeżeli ww. samochód osobowy będzie użytkowany przez Wnioskodawcę zarówno na cele służbowe związane z prowadzoną działalnością, jak i na cele prywatne, to niezbędna jest szczegółowa analiza wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu w celu właściwego ich przyporządkowania w zależności od sposobu wykorzystywania (na cele służbowe, czy prywatne). Wysokość tych kosztów nie jest przy tym ograniczona z uwagi na sam fakt złożenia, bądź też niezłożenia stosownego oświadczenia (VAT-26) w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r.

Z uwagi na powyższe, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, że pozostała (50%) część podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją ww. samochodu, która nie możne zostać odliczona od podatku należnego, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie zauważyć należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku ORD-IN, tj. w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2,44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.