IBPB-2-2/4511-53/15/AK - Ustalenie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 20 kwietnia 2015 r. (data otrzymania 21 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 20 kwietnia 2004 r. umową ustanowienia odrębnej własności lokalu, sprzedaży lokalu i oddania gruntu w użytkowanie wieczyste Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabył do majątku wspólnego własnościowe prawo do lokalu. W dniu 21 kwietnia 2012 r. zmarł małżonek Wnioskodawcy. Aktem poświadczenia dziedziczenia z 21 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca nabył prawo do mieszkania w drodze nabycia spadku. W dniu 30 sierpnia 2012 r. umową darowizny od dwóch córek Wnioskodawca został uznany jedynym właścicielem tego mieszkania. Mieszkanie zostało sprzedane 2 lipca 2014 r. W ww. mieszkaniu Wnioskodawca był zameldowany od 1975 r. do czerwca 2012 r.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy od sprzedanego w lipcu 2014 r. udziału odziedziczonego po małżonku w mieszkaniu nabytym wraz z małżonkiem w 2004 r. do majątku wspólnego małżeńskiego Wnioskodawca musi zapłacić podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na upływ 5-letniego okresu od momentu nabycia mieszkania w 2004 r., jaki jest wymagany do zbycia mieszkania bez podatku, zbycie udziału w mieszkaniu, które nastąpiło w lipcu 2014 r. nie stanowi przychodu, a więc Wnioskodawca nie musi zapłacić podatku dochodowego. Jest tak dlatego, że mieszkanie Wnioskodawca nabył wraz z małżonkiem na współwłasność w 2004 r., z uwagi zaś na brzmienie art. 196 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w zw. z art. 31 § 1, art. 35 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. Nr 788), była to współwłasność łączna (wspólność majątkowa małżeńska), a w trakcie trwania małżeństwa małżonkowie nie zawierali żadnych umów majątkowych wyłączających ustawową wspólność majątkową. Skoro zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i c), art. 19 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) upłynął wymagany okres 5-letni, licząc od końca roku od momentu jego nabycia, a nabycie to nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej, odpłatne zbycie mieszkania nie stanowi źródła przychodów, zatem nie podlega opodatkowaniu. W ocenie Wnioskodawcy, przeciwne stwierdzenie stałoby w sprzeczności z charakterem prawnym współwłasności łącznej, jaką jest wspólność majątkowa małżeńska, która w czasie trwania małżeństwa jest niepodzielna, małżonek nie może nią rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Według Wnioskodawcy, w wyniku spadkobrania nie nabył on udziału w nieruchomości, ponieważ byłoby to drugie nabycie tego samego udziału, który posiadał w momencie kupna nieruchomości w 2004 r. Wnioskodawca wskazał, że stanowisko takie prezentuje Rzecznik Praw Obywatelskich w piśmie do Wicepremiera Ministra Finansów z 12 kwietnia 2013 r. o numerze RPO-724484/V/13/EG. Jako przykłady takiej interpretacji prawa podatkowego Wnioskodawca podał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1101/10.

Wnioskodawca uważa, że skoro z uwagi na wspólność majątkową małżeńską nie można wyodrębnić udziałów, które zmarły małżonek oraz - odrębnie - Wnioskodawca jako współmałżonek posiadali w chwili nabycia nieruchomości w 2004 r. w trakcie trwania małżeństwa, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się dodatkowo na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 listopada 2013 r., sygn. akt IIII SA/Wa 1177/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości i praw w nim wymienionych stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższej regulacji prawnej stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z opisanego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabył w 2004 r. do majątku wspólnego lokal mieszkalny. Małżonek Wnioskodawcy zmarł 21 kwietnia 2012 r. a Wnioskodawca był jego spadkobiercą. W dniu 30 sierpnia 2012 r. w wyniku zawarcia umowy darowizny od dwóch córek Wnioskodawca został uznany jedynym właścicielem tego mieszkania. Mieszkanie zostało sprzedane 2 lipca 2014 r.

Konieczne jest zatem ustalenie daty nabycia przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego, aby stwierdzić czy jego sprzedaż w 2014 r. stanowiła dla Wnioskodawcy źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy Wnioskodawca był zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu tej sprzedaży.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 583) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu - w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności np. w wyniku śmierci jednego z małżonków dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym, według domniemania jest równy udziałowi drugiego małżonka.

Powyższe wyjaśnienie oznacza, że z chwilą śmierci jednego z małżonków posiadane przez niego udziały w majątku wspólnym wchodzą w skład masy spadkowej po tym małżonku i podlegają dziedziczeniu.

Zgodnie natomiast z art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tym samym dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Z analizy powyższych przepisów wynika więc, że w dniu śmierci małżonka Wnioskodawca, jako jego spadkobierca, nabył w spadku udział w lokalu, a dokładnie udział w udziale #189; jaki należał od masy spadkowej po małżonku Wnioskodawcy i podlegał dziedziczeniu.

Zaaprobowanie poglądu Wnioskodawcy, zgodnie z którym lokal a dokładnie udział nabyty w spadku po małżonku nabył w 2004 r. oznaczałoby, że nie mógłby dziedziczyć po małżonku. Wysnucie takiego wniosku stoi w sprzeczności z całokształtem regulacji dotyczących majątkowej wspólności ustawowej oraz dziedziczenia i oznaczałoby przyjęcie tezy graniczącej z "bezsensem", że śmierć małżonka będącego w ustawowej wspólności majątkowej nie ma żadnego wpływu na przysługujące mu za życia prawa majątkowe, gdyż te w pełnym zakresie przysługują pozostającemu przy życiu małżonkowi. Współwłasność - w tym także współwłasność łączna - oznacza, że własność przysługuje obojgu małżonkom. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków, w sytuacji braku małżeńskiej umowy majątkowej, przepis prawa - art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków wynosił po #189;. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu. Dlatego nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że prawo własności do lokalu mieszkalnego nabył wyłącznie w 2004 r., przecież był spadkobiercą małżonka a więc w spadku po nim również nabył udział w lokalu.

Wnioskodawca nie przyjmuje do wiadomości tego, że wspólność ustawowa ustaje z chwilą śmierci jednego z małżonków i staje się współwłasnością w częściach ułamkowych a prawa i rzeczy, w których udział miał zmarły małżonek podlegają dziedziczeniu przez jego spadkobierców, którzy nabywają udział w prawach i rzeczach wchodzących przed śmiercią małżonka w skład wspólności ustawowej małżeńskiej. Udziałów w lokalu mieszkalnym nie wyodrębniało się zatem w 2004 r., kiedy trwała wspólność ustawowa, ale wyodrębniało się w 2012 r., kiedy ta wspólność ustała. Kodeks rodzinny i opiekuńczy wprost mówi, że te udziały były równe, wynosiły po #189; dla każdego małżonka. Lokal mieszkalny miał więc kilku współwłaścicieli.

W omawianej sprawie Wnioskodawca całkowicie pomija również fakt, że udziały w lokalu nabył także w drodze darowizny od dwóch córek. Tym samym 2012 r. należy przyjąć za datę nabycia przez Wnioskodawcę udziałów w lokalu w drodze spadku po małżonku oraz w drodze darowizny od córek.

Zwrócić należy uwagę Wnioskodawcy na fakt, że konieczność dokonania darowizny przez córki na rzecz Wnioskodawcy aby Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem lokalu dodatkowo potwierdza słuszność stanowiska Organu, że z chwilą śmierci jednego z małżonków ustaje wspólność majątkowa małżeńska a udział zmarłego małżonka w majątku wspólnym, który co do zasady wynosi #189;, podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu przez spadkobierców.

Skoro bowiem w sprawie Wnioskodawcy lokal został nabyty do majątku wspólnego małżonków w 2004 r. (z zatem córki Wnioskodawcy nie posiadały wówczas do niego żadnego tytułu własności/współwłasności), natomiast aby Wnioskodawca stał się jego wyłącznym właścicielem konieczne było dokonanie darowizny przez córki na rzecz Wnioskodawcy bowiem posiadały one po śmierci małżonka Wnioskodawcy udziały w lokalu, to oznacza, że córki dziedziczyły po rodzicu (małżonku Wnioskodawcy). Nie sposób zatem twierdzić, że z chwilą śmierci małżonka Wnioskodawcy, udział małżonka w lokalu mieszkalnym nie podlegał dziedziczeniu a Wnioskodawca nic w spadku po małżonku nie nabył. Gdyby zgodzić się z tokiem rozumowania Wnioskodawcy to należałoby przyjąć, że w przypadku śmierci jednego z małżonków brak jest jakichkolwiek podstaw do nabycia w spadku rzeczy i praw objętych wspólnością małżeńską przez inne osoby niż małżonek, albowiem zawsze przypadną one w całości drugiemu małżonkowi a tym samym nigdy nie dziedziczyliby inni spadkobiercy. Tym samym niepotrzebne byłoby sporządzenie w 2012 r. aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłym małżonku - skoro nie ma nic po nim do dziedziczenia bo wszystko należało rzekomo do żyjącego małżonka, to nie będzie nabycia, a zatem akt poświadczenia dziedziczenia jest pozbawiony najmniejszego sensu.

Pod wątpliwość można by też poddać instytucję testamentu, w którym spadkodawca rozporządza swoim majątkiem. Idąc bowiem tokiem rozumowania Wnioskodawcy małżonek w ogóle nie ma prawa dysponować swoim udziałem w majątku objętym wspólnością majątkową małżeńską na wypadek swojej śmierci, bo udział ten należy do żyjącego małżonka - a przecież tak bynajmniej nie jest.

Powyższe argumenty Organu potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1145/11, który został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 832/12 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 29 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 1061/08, który również został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1054/09, a także najnowsze orzeczenie tego Sądu z 3 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 879/14, w którym oddalono skargę podatnika.

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawca powinien zatem rozpoznać następujące daty nabycia lokalu:

* 2004 r. - Wnioskodawca nabył udział w lokalu w wyniku zawarcia umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu, sprzedaży lokalu i oddania gruntu w użytkowanie wieczyste,

* 21 kwietnia 2012 r. - Wnioskodawca nabył udział w lokalu w spadku po zmarłym małżonku w wyniku dziedziczenia,

* 30 sierpnia 2012 r. - Wnioskodawca nabył udziały w lokalu w darowiźnie od córek, stając się jego wyłącznym właścicielem. Zatem w 2012 r. Wnioskodawca nabył udział w lokalu w łącznej wysokości #189;.

Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, że w omawianej sprawie Wnioskodawca w 2004 r. nabył lokal w całości lub w udziale większym niż #189;. Należy bowiem przyjąć trzy sposoby jego nabycia, ale w dwóch datach.

Z uwagi na to, że nabycie lokalu nastąpiło w odpowiednich udziałach w 2004 r. oraz w 2012 r., to pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Ponieważ od końca roku, w którym nastąpiło nabycie w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej lokalu, a więc od końca 2004 r., pięcioletni termin o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął 31 grudnia 2009 r., to ta część przychodu (#189;) uzyskana przez Wnioskodawcę ze sprzedaży w 2014 r. nie stanowiła źródła przychodu a tym samym nie podlegała w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Natomiast źródłem przychodu był przychód ze sprzedaży lokalu przypadający na udziały w lokalu nabyte w spadku po małżonku oraz w drodze darowizny od córek (#189;), bowiem w stosunku do tych udziałów w lokalu 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 2012 r., tj. roku, w którym Wnioskodawca nabył udziały w lokalu w spadku po małżonku oraz w darowiźnie od córek, a to oznacza, że ww. termin upływał z 31 grudnia 2017 r. Zatem dochód ze sprzedaży w 2014 r. udziałów w lokalu nabytych w spadku po małżonku oraz w darowiźnie od córek (łącznie #189;) podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8

lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Zauważyć jednak należy, że jeśli Wnioskodawca poniósł takie koszty, to odliczyć może jedynie taką ich część, która odpowiada udziałom w lokalu nabytym w 2012 r. w drodze spadku oraz w drodze darowizny (łącznie #189;), bo tylko przychód ze sprzedaży lokalu przypadający na te udziały stanowi źródło przychodu. Pozostała część kosztów przypada na udział nabyty w 2004 r., którego zbycie nie stanowiło w ogóle źródła przychodu (a skoro tak, to nie generuje także kosztów).

Natomiast za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ustawy). W przypadku nabycia udziału w spadku nie występuje cena nabycia, gdyż spadek nabywa się po spadkodawcy nieodpłatnie.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów w omawianej sprawie podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału #189; w nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tekst jedn.: wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bowiem nabycie tego udziału nastąpiło w spadku oraz w darowiźnie a więc w sposób nieodpłatny. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl natomiast art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Podsumowując, Wnioskodawca przy sprzedaży lokalu powinien przyjąć dwie daty jego nabycia: 2004 r. tj. nabycie na zasadzie wspólności małżeńskiej w trakcie trwania związku małżeńskiego oraz datę śmierci małżonka i datę darowizny od córek, czyli 2012 r. Przy czym sprzedaż udziału nabytego w 2004 r. nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast sprzedaż lokalu przypadająca na udział w tym lokalu nabyty w 2012 r. w drodze spadku oraz darowizny (w łącznej wysokości #189;) podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym - na podstawie art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków, które zdaniem Wnioskodawcy potwierdzają jego stanowisko należy stwierdzić, że orzeczenia te nie prezentują jednolitej linii orzeczniczej. Organ wskazał orzeczenia, które potwierdzają stanowisko Organu odnośnie do kwestii nabycia w spadku po zmarłym małżonku udziału w nieruchomości wchodzącej w skład majątku dorobkowego małżonków.

Natomiast odnosząc się do pisma Rzecznika Praw Obywatelskich wskazać należy, że Minister Finansów nie podziela poglądów w nim przedstawionych, czego wyraz dał w odpowiedzi z 15 maja 2013 r. na to pismo. Stanowisko Rzecznika Praw obywatelskich nie jest - zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej - źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.