DD9.8220.2.236.2016.JQP.SKT - Ustalenie skutków podatkowych darowizny prawa ochronnego na znak towarowy do spółki jawnej.

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 oraz § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Rozwoju i Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 7 kwietnia 2016 r. Nr ILPB1/4511-1-161/16-2/AA, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* skutków podatkowych darowizny prawa ochronnego na znak towarowy do spółki jawnej, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem - jest nieprawidłowe,

* ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy oraz odpisów amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), wydał w dniu 7 kwietnia 2016 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny prawa ochronnego na znak towarowy na rzecz spółki jawnej. Interpretacja wydana została na wniosek (...).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną zamieszkującą na stałe w Polsce. Jako osoba fizyczna zamierza zarejestrować swój znak towarowy "A" w Urzędzie Patentowym RP. W przyszłym roku wraz z córką Wnioskodawca zamierza założyć działalność gospodarczą pod postacią Spółki osobowej - Spółki Jawnej. Wspólnicy Spółki Jawnej opodatkowani będą podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki liniowej proporcjonalnie do udziału w zyskach ustalonej w umowie Spółki Jawnej. Następnie planuje dokonać darowiznę prawa ochronnego na znak towarowy do nowopowstałej Spółki Jawnej celem jej dokapitalizowania. Spółka Jawna będzie licencjować prawo na znak towarowy innemu podmiotowi gospodarczemu.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytania:

1. Ponieważ Wnioskodawca będzie wspólnikiem Spółki Jawnej, to czy umowa darowizny tego prawa do ochronnego znaku zawarta z tą Spółką spowoduje powstanie podatku dochodowego od osób fizycznych z któregokolwiek ze źródeł przychodów?

2. Czy będzie można amortyzować w tej nowej Spółce prawo ochronne na znak towarowy nabyty w drodze darowizny i czy te odpisy będą kosztem podatkowym dla obu wspólników proporcjonalnie do udziału w zyskach wskazanego w umowie Spółki? Prawo ochronne na znak towarowy będzie wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

3. Czy wartość początkowa prawa ochronnego na znak towarowy ustalona zostanie prawidłowo na podstawie wartości rynkowej, chyba że umowa darowizny ustali tę wartość niższą?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, u Niego jako wspólnika przyszłej Spółki Jawnej nie powstanie przychód podatkowy z któregokolwiek ze źródeł z tytułu dokonania przez Niego darowizny prawa na znak towarowy na rzecz tej Spółki Jawnej.

W tym przypadku to Spółka Jawna będzie podmiotem obdarowanym, gdzie przychody tej Spółki są opodatkowane na poziomie wspólników - czyli wspólnicy są podatnikami proporcjonalnie do udziału w zyskach. Spółka jest transparentna podatkowo. Zaznaczyć trzeba, że jest to darowizna niepieniężna, czyli wspólnicy otrzymują świadczenie w naturze.

W opisywanym zdarzeniu istotny jest fakt, że jednocześnie Wnioskodawca jest darczyńcą i wspólnikiem obdarowanej Spółki Jawnej. Oznacza to, że uzyskane w określonej proporcji przyszłe świadczenie w naturze, które powinno być dla Niego przychodem z tytułu udziału w Spółce Jawnej jest tak naprawdę świadczeniem dla samego siebie. Świadczenie w naturze ma miejsce między dwoma podmiotami, nie można przyjąć, że wspólnik który jest darczyńcą otrzyma świadczenie w naturze, dlatego nie ma podstawy do rozpoznania u Niego przychodu do opodatkowania.

Interpretacja indywidulana Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2015 r. nr ILPB1/415/1240/14-2/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, odpisy amortyzacyjne dotyczące prawa ochronnego na znak towarowy otrzymanego w drodze darowizny od jednego wspólnika będą stanowiły koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie u obu wspólników do posiadanego udziału w zysku. W myśl art. 22b u.p.d.o.f. za wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji uznaje się prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, które łącznie spełniają przesłanki:

* zostały nabyte,

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do użytkowania,

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

* wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane przez niego na podstawie stosownej umowy.

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w drodze kupna, zamiany darowizny i spadku. W tym przypadku wszystkie przesłanki zostają spełnione. Nabyte prawo ochronne na znak towarowy jest prawem określonym na podstawie art. 120 ust. 1 prawa własności przemysłowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, przyszła Spółka Jawna ma prawo do jednej z metod wyceny prawa ochronnego na znak towarowy jakim jest metoda rynkowa, która opiera się na tzw. transakcjach porównywalnych z zastrzeżeniem jeżeli umowa darowizny stanowi niższą wartość. Nabycie prawa ochronnego na znak towarowy zostanie jako wartość niematerialna i prawna wprowadzona do ewidencji środków trwałych i amortyzowana. Art. 22g ust. 1 pkt 3 mówi: "za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości".

Wydając z upoważnienia Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 7 kwietnia 2016 r., Nr ILPB1/4511-1-161/16-2/AA Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Rozwoju i Finansów zważył, co następuje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wydana przez upoważniony organ nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r.- Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1578, z późn. zm.), zwanej dalej "Kodeksem", spółkami osobowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółki osobowe są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną, co oznacza, że mogą samodzielnie uczestniczyć w obrocie gospodarczym będąc podmiotami stosunków prawnych. Wynika to m.in. z art. 8 Kodeksu, który stanowi, że spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

W świetle cytowanych przepisów spółka osobowa nie mając osobowości prawnej posiada jednak podmiotowość prawną, wyrażającą się w możliwości nabywania praw i zaciągania zobowiązań we własnym imieniu. Spółka osobowa prawa handlowego zawiera umowę darowizny we własnym imieniu. Nie ma przy tym znaczenia, że spółka zawiera umowę z osobą fizyczną, która także będzie jej wspólnikiem, skoro konieczną cechą umowy jest to, że zawierają ją dwie strony składające stosowne oświadczenia woli, i które muszą zgodnie zaaprobować wszystkie jej warunki.

W przypadku zatem darowizny, na rzecz osobowej spółki handlowej (spółki jawnej), w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem, to spółka osobowa prawa handlowego stanowi odrębną od wspólników strukturę pod względem organizacyjnym i majątkowym, podobnie jak osoby prawne. Spółka osobowa jest samodzielnym i samoistnym podmiotem prawa gospodarczego, a wspólnicy tejże spółki jedynie uczestniczą w osiąganym przez nią zysku w sposób proporcjonalny do swojego udziału w spółce. Tym samym w przypadku osobowej spółki prawa handlowego przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, będą stanowiły przychody tej spółki. Jednakże z uwagi na to, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, ich dochody nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej, stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą", u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, co do zasady, łączy się je z pozostałymi przychodami z innych źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy. Zasadę tą stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej działalności uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przychodem z działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, to stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Regulacja prawna umowy darowizny zawarta została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) zgodnie, z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Ponieważ umowa darowizny jest umową nieodpłatną, zawarcie jej skutkuje powstaniem, po stronie obdarowanego, przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 8 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy.

Odnosząc się do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wskazać należy, że to spółka jawna nabędzie do swojego majątku nieodpłatne świadczenie z tytułu darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego. Wartość nieodpłatnych świadczeń będzie stanowiła przychód tej spółki i będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji będzie przychodem (w odpowiedniej proporcji) wspólników tej spółki, także wspólnika udzielającego darowizny. Tym samym Wnioskodawca osiągnie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości określonej proporcjonalnie do posiadanego udziału. Potwierdzeniem stanowiska jest orzecznictwo sądowoadministracyjne, np. wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2013, sygn. akt II FSK 1019/11.

W kwestii możliwości amortyzowania przez spółkę jawną, prawa ochronnego na znak towarowy, nabytego w drodze darowizny, zauważyć należy, iż zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy, kosztami podatkowymi są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Powołane regulacje prawne stanowią, że amortyzacji podlegają nabyte prawa ochronne do znaków towarowych udzielone na zasadach wynikających z ustawy - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.). Zgodnie z art. 120 ust. 1 i 2 tej ustawy, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy - Prawo własności przemysłowej). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 cytowanej ustawy). Z powyższych przepisów wynika, że prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie powołanych przepisów wskazać należy, że spółka jawna, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem może amortyzować nabyte w drodze darowizny prawo ochronne na znak towarowy, a odpisy amortyzacyjne będą stanowić koszty uzyskania przychodów (w przypadku Wnioskodawcy, proporcjonalnie do przysługującego udziału w zysku tej spółki). Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy. Przepis ten stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczące niewystąpienia skutków podatkowych po stronie Wnioskodawcy, w związku z darowizną spółce jawnej prawa ochronnego na znak towarowy jest nieprawidłowe, natomiast w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister Rozwoju i Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Rozwoju i Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna zostanie zweryfikowana na podstawie przepisów art. 14e ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Rozwoju i Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Rozwoju i Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Rozwoju i Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Rozwoju i Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.