1061-IPTPB3.4511.110.2016.2.AC - PIT w zakresie ustalenia wartości początkowej znaków towarowych, nabytych w drodze umowy darowizny oraz możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaków towarowych, nabytych w drodze umowy darowizny oraz możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych (pytanie nr 3 i 4) - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), pismem z dnia 7 marca 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.110.2016.1/AC (doręczonym w dniu 15 marca 2016 r.), wezwał Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 24 marca 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 21 marca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą..... Firma Produkcyjno Usługowo Handlowa..... Przedmiotem działalności jest między innymi produkcja materiałów tekstylnych.

Wnioskodawczyni w przyszłości otrzyma od męża w drodze darowizny prawa do znaków towarowych w postaci znaków słowno-graficznych "...." oraz "....". Ww. znaki towarowe zostały zarejestrowane przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami wspólnotowymi. W stosunku do tych znaków towarowych mąż Wnioskodawczyni posiada świadectwa rejestracji o numerach..... oraz.... Ww. znaki towarowe zostały wytworzone i zarejestrowane przez męża Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (dalej ww. wspólnotowe znaki towarowe zwane są: "Znakami towarowymi").

Opisana powyżej darowizna będzie dokonana z majątku osobistego męża do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Otrzymane Znaki towarowe będą wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni będzie używała tych znaków do oznaczania własnej działalności. Możliwe jest również, że Znaki towarowe będą oddawane innym podmiotom do używania na podstawie stosownych umów licencyjnych. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena Znaków towarowych. Wartość Znaków towarowych na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową Znaków towarowych. Znaki towarowe w dniu przyjęcia ich do używania przez Wnioskodawczynię będą nadawały się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, przewidywany okres ich używania będzie dłuższy niż rok, a ich wartość przekroczy 3 500 zł. W związku z powyższym, po dokonaniu darowizny, Znaki towarowe otrzymane przez Wnioskodawczynię zostaną wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej zgodnie z wartością określoną w umowie darowizny na podstawie wyceny (wartości rynkowej Znaków towarowych) jako prawo autorskie.

W piśmie z dnia 18 marca 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni dodała następujące wyjaśnienia.

Znaki towarowe opisane w zdarzeniu przyszłym są prawem, o którym mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.; dalej "ustawa o PIT"). W zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni wprost wskazała, że przedmiotem darowizny będą wspólnotowe znaki towarowe zarejestrowane w OHIM. W uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawczyni wskazała przepisy oraz orzecznictwo, z których wynika, że wspólnotowe znaki towarowe są prawami własności przemysłowej objętymi ustawą - Prawo własności przemysłowej.

Wnioskodawczyni otrzyma znaki towarowe na podstawie umowy darowizny. Umowa darowizny polega na tym, że darczyńca zobowiązuje się do świadczenia na rzecz obdarowanego bezpłatnie. W przypadku opisanym w zdarzeniu przyszłym darczyńca przeniesie na rzecz Wnioskodawczyni bezpłatnie przysługujące mu prawa własności przemysłowej do zarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych. Darowizna nie będzie zatem wiązała się z jakimkolwiek świadczeniem na rzecz małżonka - darczyńcy ani obecnie ani w przyszłości.

Wnioskodawczyni zaliczy otrzymane w drodze darowizny prawa do znaków towarowych do kategorii praw wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, tj. do praw określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.; dalej: "ustawa PWP").

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisana w stanie faktycznym darowizna Znaków towarowych będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

2. Czy przychód z tytułu otrzymanych Znaków towarowych będzie zwolniony z tego podatku i u Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

3. W jaki sposób należy ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaków towarowych nabytych w drodze umowy darowizny dla celów amortyzacji podatkowej.

4. Czy Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu od wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaków towarowych nabytych w drodze umowy darowizny, które będą wykorzystywane gospodarczo dla potrzeb prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, od wartości przyjętej w umowie darowizny określonej jako wartość rynkowa.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 3 i 4, natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość początkowa otrzymanych w drodze darowizny Znaków towarowych powinna zostać określona w wysokości odpowiadającej ich wartości rynkowej wynikającej z umowy darowizny. Zdaniem Wnioskodawczyni, będzie Ona mogła dokonywać od tych Znaków towarowych odpisów amortyzacyjnych od ich wartości rynkowej określonej w umowie darowizny na zasadach przewidzianych dla wartości niematerialnych i prawnych określonych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

* zostały nabyte,

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania przekracza rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o PIT przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Według Wnioskodawczyni, należy zaznaczyć, że przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania znaków towarowych jako takich. Amortyzacji podatkowej podlegają natomiast nabyte prawa autorskie do niezarejestrowanych znaków towarowych oraz prawa ochronne do znaków towarowych, o których mowa w ustawie PWP.

Prawem ochronnym na znak towarowy w rozumieniu przepisów prawa własności przemysłowej jest m.in. zarejestrowane prawo na wspólnotowy znak towarowy, wynikające z rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. (dalej: "Rozporządzenie") i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante, jest prawem ochronnym na znak towarowy.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy PWP, przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w przedmiotowym przypadku w Rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

Prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy jest zatem traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy PWP. W tym wypadku funkcjonuje tożsamość praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że zarejestrowane w OHIM Znaki towarowe, mieszczą się w kategorii praw określonych w prawie własności przemysłowej wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Ponadto, odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b ustawy o PIT).

Nabycie prawa własności składnika majątku może zatem nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Stosownie do art. 22f ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o PIT.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma darowiznę - zarejestrowane w OHIM Znaki towarowe. Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Znaki towarowe będą wykorzystane w prowadzonej działalności gospodarczej (np. poprzez udzielenie licencji innym podmiotom na korzystanie ze znaku towarowego, a także poprzez wykorzystanie Znaków towarowych do oznaczenia własnego przedsiębiorstwa), w związku z tym zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Znaki towarowe w dniu przyjęcia ich do używania, będą nadawały się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej a przewidywany okres ich używania będzie dłuższy niż rok. Wartość praw do Znaków towarowych przekroczy 3 500 zł i zostanie wyceniona w umowie darowizny według wartości rynkowej. W związku z tym, otrzymanie przez Wnioskodawczynię w formie darowizny zarejestrowanych w OHIM Znaków towarowych, stanowi - w myśl art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT - wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, gdzie wartością początkową ww. wartości niematerialnej i prawnej będzie wartość rynkowa zarejestrowanych w OHIM Znaków towarowych wynikająca z umowy darowizny.

Jak wynika bowiem wprost z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają m.in. prawa określone w prawie własności przemysłowej, którym jest m.in. prawo ochronne do znaku towarowego. Nie ulega wątpliwości, że zarejestrowane prawo na wspólnotowy znak towarowy jest przykładem prawa, o którym mowa w ustawie przywołanej w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Zarejestrowane Znaki towarowe będą poza tym spełniały wszystkie inne warunki konieczne dla ich amortyzacji podatkowej, tj. w dniu przyjęcia ich do używania będą nadawały się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, przewidywany czas ich używania będzie dłuższy niż jeden rok, a wartość będzie przekraczała kwotę 3.500 zł. W związku z tym, otrzymanie przez Wnioskodawczynię w formie darowizny, zarejestrowanych w OHIM Znaków towarowych stanowi - w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT - wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, gdzie wartością początkową ww. wartości niematerialnej i prawnej będzie wartość rynkowa zarejestrowanego znaku zawarta w umowie darowizny.

Powyższe stanowisko, zdaniem Wnioskodawczyni, potwierdzają również liczne interpretacje prawa podatkowego wydane w analogicznych sprawach, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2012 r., nr IPPB1/415-1020/11-2/EC, czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 listopada 2014 r., nr ILPB1/415-992/14-2/IM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Końcowo wskazać należy, że zakres żądania Wnioskodawczyni wyznacza:

* zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,

* stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez Wnioskodawczynię oraz

* zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawczyni w kontekście Jej wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko Wnioskodawczyni.

Należy również wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.