0115-KDIT2.4011.133.2019.1.ŁS - Zwolnienie z PIT przychodu ze zbycia nieruchomości przeznaczonego na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w dniu 5 kwietnia 2019 r. zawarła umowę deweloperską mocą, której uzyskała roszczenie o ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego o powierzchni około 32.56 m² położonego w K. Opłata rezerwacyjna oraz część ceny została uiszczona. Przeniesienie własności lokalu na nabywcę (zawarcie umowy przyrzeczonej) ma nastąpić najpóźniej do dnia 30 czerwca 2020 r. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Nabycie nie nastąpi w związku z działalnością gospodarczą. Mając na uwadze konieczność zapłaty reszty ceny Wnioskodawczyni, korzystając z okazji możliwości sprzedaży działki, dokonała w dniu 11 września 2019 r. sprzedaży nieruchomości niezabudowanej o pow. 0,1032 ha położonej w N. Zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat od dnia nabycia (zniesienie współwłasności). Wnioskodawczyni razem z mężem i małoletnią córką mieszka w budynku mieszkalnym stanowiącym Jej własność położonym w N. Siedziba pracy męża Wnioskodawczyni mieści się w K. Małoletni syn Wnioskodawczyni uczęszcza do Liceum... w K. i zamieszkuje w bursie. Konieczność sprawowania nadzoru nad synem powoduje konieczność częstych wyjazdów Wnioskodawczyni do K. Ponadto Wnioskodawczyni odbywa studia podyplomowe na Uniwersytecie, co również wiąże się z częstymi wyjazdami. Rodzina niemal każdy weekend spędza w K. wspólnie spędzając czas i realizując potrzeby kulturowe (np. wyjścia do teatru). Powyższe względy, a także konieczność oszczędności czasu w związku z uciążliwymi dojazdami, i kosztami związanymi z noclegami w hotelach, zadecydowały o kupnie przez podatniczkę przedmiotowego lokalu mieszkalnego położonego w K., pomimo, iż ze względu na miejsce pracy oraz szkołę młodszej córki Jej "centrum życiowym" nadal pozostaje N.., przy czym zauważyć trzeba, iż centrum takim staje się również K. Wnioskodawczyni rozważa możliwość zmiany miejsca pracy, jednakże ze względu na zatrudnienie w Wymiarze Sprawiedliwości, będzie to możliwe dopiero po ewentualnym obwieszczeniu przez Ministra Sprawiedliwości wolnego etatu w K., równorzędnego z dotychczas zajmowanym przez podatniczkę. W przypadku braku możliwości zmiany miejsca wykonywania pracy, Wnioskodawczyni zamierza korzystać z zakupionego lokalu mieszkalnego w weekendy, w czasie zjazdów, w tygodniu w przypadku odwiedzin u syna, bądź w wypadku konieczności konsultacji z wykładowcami. Podatniczka nie wyklucza także czasowego wynajmu mieszkania, ale i wówczas korzystać będzie z niego w ramach posiadanego urlopu wypoczynkowego. Ponadto Wnioskodawczyni zamierza zamieszkać na stałe w przedmiotowym lokalu po zakończeniu aktywności zawodowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zakup mieszkania na własne cele mieszkaniowe, przy jednoczesnym posiadaniu budynku mieszkalnego dotychczasowego oraz przy czasowym wynajęciu zakupionego mieszkania uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podstawę prawną przedmiotowego zagadnienia stanowi przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W ocenie Wnioskodawczyni może ona skorzystać z cytowanego wyżej zwolnienia przedmiotowego, ponieważ spełniła wszystkie przesłanki, które do niego uprawniają, a mianowicie: w ciągu trzech lat od odpłatnego zbycia nieruchomości (w Jej przypadku sprzedaży nieruchomości niezabudowanej położonej w N.) przychód otrzymany z tego zbycia wydatkuje na własne cele mieszkaniowe (w Jej przypadku zakup lokalu mieszkalnego w K.), zarówno kupno jak i sprzedaż nie nastąpiły w ramach działalności gospodarczej. Za zachowany uznać należy również termin trzyletni, bowiem do nabycia lokalu dojdzie dopiero w momencie zawarcia umowy o ustanowieniu odrębnej własności lokalu oraz jego sprzedaży. Podatniczka uważa, że nie jest warunkiem skorzystania z ulgi mieszkaniowej nieprzerwane zamieszkiwanie w nowo zakupionym lokalu, ponieważ przepisy prawa nie ograniczają osób fizycznych w dysponowaniu określoną liczbą lokali mieszkalnych, a wydatkowanie przychodu ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe należy odnieść do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie lokalu mieszkalnego w znaczeniu przedmiotowym, w związku z czym podatnik powinien mieć prawo do ulgi, nawet w sytuacji jeżeli lokal mieszkalny zostanie przeznaczony na tymczasowy wynajem.

Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Ustawodawca nie odniósł skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od wykazania zamiaru zamieszkania w nowym lokalu jedynie w chwili jego nabycia, lecz wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Ponadto zgodnie z aktualną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, czasowe, uzasadnione obiektywnymi okolicznościami wynajęcie zakupionego lokalu mieszkalnego nie może przesądzić o tym, iż w przyszłości podatnik nie będzie w nim realizował własnych celów mieszkaniowych. Ustawodawca nie zastrzegł bowiem w treści powołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że własny cel mieszkaniowy w zakupionym lokalu ma być realizowany nieprzerwanie od daty jego nabycia oraz kiedy i jak długo podatnik ma w lokalu mieszkać, aby zachować prawo do ulgi. Ze względu na powyższe, prawo do zwolnienia będzie miał również podatnik, który nie zamieszka od razu w nabytym lokalu na stałe, w związku z czym ze względów ekonomicznych wynajmuje je przez pewien czas.

Podobne zdanie prezentuje Naczelny Sąd Administracyjny, według którego nabycie lokalu na wynajem nie przesądza o braku możliwości skorzystania z ulgi mieszkaniowej. Wyrok NSA z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt II FSK 3126/14, w którym to sąd stwierdził, że czasowe, uzasadnione obiektywnymi okolicznościami wynajęcie zakupionych lokali nie może przesądzić o tym, że podatnik nie będzie realizował tam własnych celów mieszkaniowych. Podobnie wypowiedział się również w wyroku z dnia 17 maja 2017 r. sygn. akt II FSK 1053/15, w którym uznał, że własny cel mieszkaniowy nie jest tożsamy z zamieszkaniem w kupionym lokalu. Najem prywatny zakupionych lokali mieszkalnych daje prawo do skorzystania z ulgi mieszkaniowej. W uzasadnieniach powołanych wyżej wyroków wykładnia literalna przedmiotowego przepisu, a także zasada racjonalności ustawodawcy każe uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Powyższą linię orzeczniczą sądów administracyjnych uznał za prawidłową również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, który w interpretacji indywidualnej z dnia 19 września 2019 r. (znak: 0115-KDIT2-1.4011.309.2019.2.JG) uznał za prawidłowe stanowisko wyrażone przez podatnika w niemalże identycznej sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Wystąpienie przez Wnioskodawczynię z przedmiotowym wnioskiem wynika z ostrożności oraz wiedzy, iż interpretacja indywidualna dotyczy konkretnego, ściśle określonego, stanu faktycznego. Resumując, Wnioskodawczyni, mając na uwadze aktualną linię orzecznictwa sądów administracyjnych oraz stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jest zdania, iż przeznaczenie przychodu ze zbycia nieruchomości niezabudowanej na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni jakim jest nabycie mieszkania w K., nawet jeżeli to mieszkanie będzie przeznaczone na czasowy wynajem, nie będzie skutkować powstaniem obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 5 kwietnia 2019 r. zawarła umowę deweloperską mocą, której uzyskała roszczenie o ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego o powierzchni około 32.56 m² położonego w K. Opłata rezerwacyjna oraz część ceny została uiszczona. Przeniesienie własności lokalu na nabywcę (zawarcie umowy przyrzeczonej) ma nastąpić najpóźniej do dnia 30 czerwca 2020 r. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Nabycie nie nastąpi w związku z działalnością gospodarczą. Mając na uwadze konieczność zapłaty reszty ceny Wnioskodawczyni, korzystając z okazji możliwości sprzedaży działki, dokonała w dniu 11 września 2019 r. sprzedaży nieruchomości niezabudowanej o pow. 0,1032 ha położonej w N. Zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat od dnia nabycia (zniesienie współwłasności). Wnioskodawczyni razem z mężem i małoletnią córką mieszka w budynku mieszkalnym stanowiącym Jej własność położonym w N. Siedziba pracy męża Wnioskodawczyni mieści się w K. Małoletni syn Wnioskodawczyni uczęszcza do Liceum... w K. i zamieszkuje w bursie. Konieczność sprawowania nadzoru nad synem powoduje konieczność częstych wyjazdów Wnioskodawczyni do K. Ponadto Wnioskodawczyni odbywa studia podyplomowe na Uniwersytecie, co również wiąże się z częstymi wyjazdami. Rodzina niemal każdy weekend spędza w K. wspólnie spędzając czas i realizując potrzeby kulturowe (np. wyjścia do teatru). Powyższe względy, a także konieczność oszczędności czasu w związku z uciążliwymi dojazdami, i kosztami związanymi z noclegami w hotelach, zadecydowały o kupnie przez podatniczkę przedmiotowego lokalu mieszkalnego położonego w K., pomimo, iż ze względu na miejsce pracy oraz szkołę młodszej córki Jej "centrum życiowym" nadal pozostaje N., przy czym zauważyć trzeba, iż centrum takim staje się również K. Wnioskodawczyni rozważa możliwość zmiany miejsca pracy, jednakże ze względu na zatrudnienie w Wymiarze Sprawiedliwości, będzie to możliwe dopiero po ewentualnym obwieszczeniu przez Ministra Sprawiedliwości wolnego etatu w K., równorzędnego z dotychczas zajmowanym przez podatniczkę. W przypadku braku możliwości zmiany miejsca wykonywania pracy, Wnioskodawczyni zamierza korzystać z zakupionego lokalu mieszkalnego w weekendy, w czasie zjazdów, w tygodniu w przypadku odwiedzin u syna, bądź w wypadku konieczności konsultacji z wykładowcami. Podatniczka nie wyklucza także czasowego wynajmu mieszkania, ale i wówczas korzystać będzie z niego w ramach posiadanego urlopu wypoczynkowego. Ponadto Wnioskodawczyni zamierza zamieszkać na stałe w przedmiotowym lokalu po zakończeniu aktywności zawodowej.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w dniu 11 września 2019 r. nieruchomości niezabudowanej, które nastąpiło - jak wskazuje Wnioskodawczyni - przed upływem 5 lat od dnia nabycia, stanowi źródło przychodu w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

I tak, w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 cytowanej ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e komentowanej ustawy).

W myśl zaś art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 komentowanej ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednakże, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

e. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego * położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wydatki, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, uznaje się za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe, jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, nastąpiło nabycie własności rzeczy lub praw wymienionych w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, w związku z którymi podatnik ponosił wydatki na nabycie (art. 21 ust. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 26 cytowanej ustawy przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własne budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub

2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części - przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Wątpliwości Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie sprowadzają się do ustalenia, czy wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na zakup lokalu mieszkalnego - który będzie przez jakiś czas wynajmowany - z myślą o zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazać należy, że z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy własne cele mieszkaniowe.

Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja uprawnia do zastosowania ww. zwolnienia ma charakter enumeratywny (wyczerpujący). Poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne" świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie "własnych" potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Zatem, przy zwolnieniu uwzględnić można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na "własne cele mieszkaniowe". Przy tym, "własne cele mieszkaniowe" należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Podkreślenia wymaga bowiem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu "własne cele mieszkaniowe". U podstaw omawianego zwolnienia legło bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Powyższy warunek wynika wprost z brzmienia przepisu normującego zwolnienie. Warunkiem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. "dachu nad głową". Ustawodawca wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją, jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy - zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych.

W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych potrzeb mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu w celu późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób, np. dzieci czy innych członków rodziny.

Ponadto, wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Tym samym brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabył lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w lokalu tym - z różnych powodów - zamieszka po upływie określonego czasu, np. kilku miesięcy lub w lokalu tym po nabyciu będzie mieszkał tylko przez pewien czas. W takim przypadku, prawa do zwolnienia nie pozbawia podatnika okoliczność, że np. przez kilka miesięcy lokal będzie wynajmowany. Prawa do zwolnienia nie traci również podatnik, który nabył lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, mieszkał w nabytym lokalu mieszkalnym, np. przez kilka miesięcy, a następnie przedmiotowy lokal zbył w drodze darowizny lub sprzedaży. Co istotne, nie jest przeszkodą dla zastosowania omawianego zwolnienia wynajęcie nieruchomości mieszkalnej innemu podmiotowi - i to zarówno przed realizacja własnego celu mieszkaniowego, jak i już po tym fakcie. Innymi słowy, nie ma znaczenia kolejność wykonywanych działań. Ważne jest jedynie to, że nieruchomość została nabyta w celu realizacji własnego celu mieszkaniowego - czy to od razu po jej nabyciu, czy też w czasie późniejszym.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni wyraźnie wskazała, że z zakupionego lokalu mieszkalnego zamierza korzystać w weekendy, w czasie zjazdów na studia, w tygodniu w przypadku odwiedzin u syna, bądź w wypadku konieczności konsultacji z wykładowcami czy też w ramach posiadanego urlopu wypoczynkowego. Ponadto Wnioskodawczyni informuje, że zamierza zamieszkać na stałe w przedmiotowym lokalu po zakończeniu aktywności zawodowej.

W takim stanie sprawy należy stwierdzić, że cel nabycia lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię pozwala uznać, że zostanie on nabyty przez Nią na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że zakup lokalu mieszkalnego za środki uzyskane ze sprzedaży w dniu 11 września 2019 r. nieruchomości niezabudowanej stanowi wydatek na własny cel mieszkaniowy Wnioskodawczyni w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniający Ją do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w ww. przepisie, przy jednoczesnym dotychczasowym posiadaniu budynku mieszkalnego oraz przy czasowym wynajęciu zakupionego mieszkania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Należy zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest/będzie zgodny/zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różni się od rzeczywistego wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.