0114-KDIP3-1.4011.408.2019.2.KS1 - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem samochodów osobowych będących własnością spółki jawnej oraz wykorzystywanych przez spółkę w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2019 r. (data wpływu 2 sierpnia 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 8 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie z dnia 1 października 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.408.2019.1.KS1 (data nadania 1 października 2019 r., data odbioru 2 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem samochodów osobowych będących własnością spółki jawnej oraz wykorzystywanych przez spółkę w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem samochodów osobowych będących własnością spółki jawnej oraz wykorzystywanych przez spółkę w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 1 października 2019 r. (data nadania 1 października 2019 r., data doręczenia 2 października 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.408.2019.1.KS1, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 8 października 2019 r. (data nadania 8 października 2019 r., data wpływu 8 października 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

"A" Sp. J - którego Wnioskodawca jest jednym z 4 wspólników spółki jawnej, nie mającej osobowości prawnej. Spółka świadczy usługi z zakresu montażu systemów przeciwpożarowych oraz instalacji elektrycznych. Forma opodatkowania spółki to podatek liniowy, spółka jest podatnikiem VAT czynnym. W działalności spółka wykorzystuje samochody osobowe, w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszystkie samochody wykorzystywane są w sposób mieszany. Spółka posiada 9 samochodów, które są własnością spółki oraz stanowią składniki majątku jako środki trwałe. A także dwa samochody, wykorzystywane na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Są to samochody o wartości poniżej 150 000 tysięcy złotych i nie są wpisane jako majątek spółki (środek trwały). Umowy leasingu podpisane zostały kolejno w dniach: 27 lutego 2017 r. oraz 19 listopada 2018 r. Nie uległy one od tamtego czasu odnowieniu. Wszystkie samochody firmowe oraz leasingowe posiadają ubezpieczenie OC i AC, które finansowane jest przez spółkę. Samochody te nie posiadają ubezpieczenia GAP ani NNW. Wartość żadnego z omawianych samochodów nie przekracza 150 000 zł. A wartość każdego samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności przez spółkę przyjęta dla celów ubezpieczenia jest niższa niż 150.000,00 zł. Spółka poniosła wydatki na ubezpieczenie samochodów będących środkami trwałymi, jak również samochodów z leasingu operacyjnego. Wydatki na ubezpieczenie samochodów dotyczyły roku 2018 oraz 2019.

Na dzień dzisiejszy, w książce przychodów i rozchodów Wnioskodawcy, biuro rachunkowe zaksięgowało koszty polisy ubezpieczeniowej samochodów, będących środkami trwałymi oraz samochodów w leasingu operacyjnym, w wysokości 75% kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wartość polisy OC/AC pojazdu (wykorzystanego w sposób mieszany), będącego składnikiem majątkowym firmy (środek trwały) o wartości poniżej 150 000 zł można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu i odliczyć w 100% wartości?

2. Czy ubezpieczenie OC/AC samochodu osobowego (używanego w sposób mieszany - o wartości poniżej 150 000 zł), będącego przedmiotem leasingu operacyjnego (umowa leasingowa zawarta przed 1 stycznia 2019 r.) również można uznać za koszt uzyskania przychodu i odliczyć 100% wartości?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów powinien spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,

* być udokumentowany.

Od 1 stycznia 2019 r. w przypadku składek na ubezpieczenie, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu osobowego (AC, GAP) nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Dlatego, jeżeli wartość samochodu przyjęta do celów ubezpieczenia nie przekracza 150.000 zł to składki takie można w całości zaliczyć do kosztów podatkowych. Natomiast składki na ubezpieczenia, których wysokość nie jest uzależniona od wartości samochodu (ubezpieczenie OC, NNW) można w całości zaliczyć do kosztów podatkowych. Dlatego jeżeli wydatki poniesione na polisę samochodów osobowych, wykorzystywanych w działalności w sposób mieszany (składników majątku firmy a także samochodów używanych na podstawie umowy leasingu operacyjnego) o wartości poniżej 150.000 zł (OC, NNW, AC,) spełnia powyższą definicję kosztów, to wydatki te mogą w całości stanowić koszty uzyskania przychodów (100%). Podstawa prawna: - art. 22, art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

W związku z powyższym przychody i koszty związane z działalnością spółki komandytowej wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki. W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* być należycie udokumentowany,

* nie znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednym z 4 wspólników spółki jawnej. W działalności spółka wykorzystuje samochody osobowe, w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszystkie samochody wykorzystywane są w sposób mieszany. Spółka posiada 9 samochodów, które są własnością spółki oraz stanowią składniki majątku jako środki trwałe. A także dwa samochody, wykorzystywane na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Są to samochody o wartości poniżej 150 000 tysięcy złotych i nie są wpisane jako majątek spółki (środek trwały). Wszystkie samochody firmowe oraz leasingowe posiadają ubezpieczenie OC i AC, które finansowane jest przez spółkę. Samochody te nie posiadają ubezpieczenia GAP ani NNW. Wartość żadnego z omawianych samochodów nie przekracza 150 000 zł. A wartość każdego samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności przez spółkę przyjęta dla celów ubezpieczenia jest niższa niż 150.000,00 zł. Spółka poniosła wydatki na ubezpieczenie samochodów będących środkami trwałymi, jak również samochodów z leasingu operacyjnego. Wydatki na ubezpieczenie samochodów dotyczyły roku 2018 oraz 2019.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

W tym miejscu należy wskazać, że zasady opodatkowania stron umowy leasingu, reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei pkt 2 ww. artykułu stanowi, że ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu - rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Ustawodawca określił warunki, jakie muszą być spełnione przy tego typu zdarzeniu, aby umowa była rozliczana tak, jakby nic się nie zmieniło. Otóż nie mogą powstać inne istotne zmiany w jej zapisach, dotyczące np. czasu jej trwania czy wartości opłat leasingowych.

W świetle art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Od 1 stycznia 2019 r. zmieniły się zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat wynikających z umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy i innej o podobnym charakterze dotyczącej samochodu osobowego.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu; te wydatki i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Przepis ten, jak wprost wynika z jego treści, dotyczy wydatków z tytułu eksploatacji samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej stanowiącego własność podatnika.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Stosownie z art. 23 ust. 1 pkt 47a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Podkreślić należy, że od 1 stycznia 2019 r. do kosztów zyskania przychodów nie zalicza się składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000,00 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Ograniczenie to ma zastosowanie tylko do składek na ubezpieczenie, którego wysokość zależy od wartości samochodu (AC).

Reasumując, mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że wydatki na ubezpieczenie AC samochodów osobowych (tj. składki na ubezpieczenie liczonej od wartości samochodu), które są zaliczone do środków trwałych lub używane na podstawie umowy leasingu operacyjnego (wykorzystanych w sposób mieszany o wartości poniżej 150 000 zł), poniesione od 1 stycznia 2019 r., będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego przyjętej dla celów ubezpieczenia. W sytuacji, gdy wartość samochodu przyjęta dla celów ubezpieczenia nie przekracza kwoty 150 000 zł wówczas poniesiony wydatek na ubezpieczenie AC w 100% będzie stanowił koszt uzyskania przychodu.

Natomiast odnośnie wydatków poniesionych od 1 stycznia 2019 r. na ubezpieczenie OC samochodów osobowych zaliczonych do środków trwałych lub używanych na podstawie umowy leasingu operacyjnego (wykorzystanych w sposób mieszany o wartości poniżej 150 000 zł) stwierdzić należy, że wydatki takie będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w 100%, o ile składka na ubezpieczenie tych samochodów jest ponoszona przez podatnika.

Przedmiotowe wydatki Wnioskodawca powinien określić proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki jawnej, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.