0114-KDIP2-1.4010.168.2024.1.KW - Stawka amortyzacji dla budynku oddanego do użytkowania i wprowadzonego do ewidencji spółki w roku 2024

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy dla budynku, oddanego do użytkowania i tym samym wprowadzonego do ewidencji spółki w roku 2024, prawidłowe jest ustalenie amortyzacji według indywidualnej stawki tj. stawki 10% przez okres 10 lat zgodnie z artykułem 16j ustawy z o podatku dochodowym od osób prawnych, zamiast stawki 2,5% według której przewidywany okres amortyzacji wyniesie 40 lat, pomimo iż pozwolenie na jego budowę uzyskano w 2021 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka dokonała rozbudowy środka trwałego; hali produkcyjno-magazynowej z częścią badawczo-rozwojową oraz biurową na podstawie decyzji nr (...) z dnia (...) 2021 r., wydanej przez Urząd miejski w (...).

Wybudowany środek trwały mieści się w kategorii wytworzonych we własnym zakresie budynków (lokali) niemieszkalnych zaliczonych do grupy 1 klasyfikacji środków trwałych.

Dnia (...) 2024 r. spółka otrzymała pozwolenie na użytkowanie ww. środka trwałego, decyzją (...).

W związku z czym przedmiotowa hala produkcyjno-magazynowa po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych zostanie wprowadzona w 2024 r.

Podatnicy będący mikro przedsiębiorcami, małymi lub średnimi przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 20218 r. - Prawo przedsiębiorców, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych będących budynkami (lokalami) niemieszkalnymi i budowlami, zaliczonymi do grupy 1 i 2 Klasyfikacji po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych danego podatnika, w przypadku gdy ten środek trwały znajduje się na obszarze gminy:

W przypadku gdy środek trwały o którym mowa w art. 16j ust. 7, znajduje się na obszarze gminy zlokalizowanej w powiecie, w którym przeciętna stopa bezrobocia wynosi: 1) od 120% do 170% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju - okres amortyzacji dla tego środka trwałego nie może być krótszy niż 10 lat.

Spółka oświadcza, że spełnia ww. warunki.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym firma postąpi słusznie ustalając dla przedmiotowego budynku, oddanego do użytkowania i tym samym wprowadzonego do ewidencji spółki w roku 2024, amortyzację według indywidualnej stawki tj. stawki 10% przez okres 10 lat zgodnie z artykułem 16j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zamiast stawki 2,5% według której przewidywany okres amortyzacji wyniesie 40 lat pomimo iż pozwolenie na jego budowę uzyskano w 2021 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale o przewidywanym okresie dłuższym niż rok, wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W myśl artykułu 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) i budowli.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia warunki do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...)

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Z uwagi na fakt, że niektóre składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia/wytworzenia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy,

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16 m ww. ustawy.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o CIT,

podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, zgodnie z art. 16h-16 m ustawy o CIT,

gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT,

podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT:

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT,

odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Z powyższego przepisu wynika, że do podatnika należy wybór metody amortyzacji. Wyboru tego dokonuje dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania i ma obowiązek stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania tego składnika. Zatem, podatnik kierując się racjonalną oceną skutków podejmowanej decyzji, może dokonać wyboru metody amortyzacji, która winna mieć wpływ na jego sytuację gospodarczą.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej przewiduje art. 16j ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

Zgodnie z art. 16j ustawy o CIT, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne. Warunkiem zastosowania ww. stawki, jest to by środek trwały był używany w rozumieniu art. 16j ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie czy firma postąpi słusznie ustalając dla budynku, o którym mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym oddanego do użytkowania i tym samym wprowadzonego do ewidencji spółki w roku 2024, amortyzację według indywidualnej stawki tj. stawki 10% przez okres 10 lat zgodnie z artykułem 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zamiast stawki 2,5% według której przewidywany okres amortyzacji wyniesie 40 lat, pomimo iż pozwolenie na jego budowę uzyskano w 2021 r.

Wskazać należy, że ustawą z dnia 17 sierpnia 2023 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1787) do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały wprowadzone nowe regulacje, o których mowa w art. 16j ust. 7-11 i ust. 13.

Zgodnie z art. 16j ust. 7 ustawy o CIT,

Podatnicy będący mikroprzedsiębiorcami, małymi lub średnimi przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych będących budynkami (lokalami) niemieszkalnymi i budowlami, zaliczonymi do grupy 1 i 2 Klasyfikacji, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych danego podatnika, w przypadku gdy ten środek trwały znajduje się na obszarze gminy:

Stosownie do art. 16j ust. 8 ustawy o CIT,

W przypadku gdy środek trwały, o którym mowa w ust. 7, znajduje się na obszarze gminy zlokalizowanej w powiecie, w którym przeciętna stopa bezrobocia wynosi:

W myśl art. 16j ust. 9 ustawy o CIT,

Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 7, ustala się na miesiąc, w którym wystąpiło jedno z następujących zdarzeń:

Wskazać należy, że zgodnie z art. 16j ust. 10-13 ustawy o CIT,

10. Przez przeciętną stopę bezrobocia w powiecie i przeciętną stopę bezrobocia w kraju, o których mowa w ust. 7 pkt 1 i ust. 8, rozumie się przeciętną stopę bezrobocia w powiecie i przeciętną stopę bezrobocia w kraju ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 82 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w roku bezpośrednio poprzedzającym rok, w którym wystąpiło zdarzenie określone w ust. 9.

11. Przez wskaźnik dochodów podatkowych na jednego mieszkańca w gminie i wskaźnik dochodów podatkowych dla wszystkich gmin, o których mowa w ust. 7 pkt 2, rozumie się odpowiednio wskaźnik G i wskaźnik Gg w rozumieniu art. 20 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2267 oraz z 2023 r. poz. 1586 i 2005), stanowiące podstawę do wyliczenia kwot części wyrównawczej subwencji ogólnej na rok bezpośrednio poprzedzający rok, w którym wystąpiło zdarzenie określone w ust. 9.

12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie do dnia 31 grudnia każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wartości wskaźników, o których mowa w ust. 11.

13. Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa Unii Europejskiej dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.

Zgodnie z przepisem przejściowym zawartym w ww. Ustawie wprowadzającej zmiany m.in. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 3 ww. ustawy),

Przepisy art. 22j ust. 7-13 ustawy zmienianej w art. 1 i art. 16j ust. 7-13 ustawy zmienianej w art. 2 mają zastosowanie do środków trwałych będących budynkami (lokalami) niemieszkalnymi i budowlami, w przypadku których po dniu 31 grudnia 2023 r.:

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka dokonała rozbudowy środka trwałego; hali produkcyjno-magazynowej z częścią badawczo-rozwojową oraz biurową na podstawie decyzji nr (...) z dnia (...) 2021 r., wydanej przez Urząd miejski w (...). Wybudowany środek trwały mieści się w kategorii wytworzonych we własnym zakresie budynków (lokali) niemieszkalnych zaliczonych do grupy 1 klasyfikacji środków trwałych. Dnia (...) 2024 r. spółka otrzymała pozwolenie na użytkowanie ww. środka trwałego, decyzją numer (...). W związku z czym przedmiotowa hala produkcyjno-magazynowa po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych zostanie wprowadzona w 2024 r.

Należy podkreślić, że z treści art. 3 ustawy wprowadzającej, wynika że ww. przepis art. 16j ust. 7-13 ustawy o CIT ma zastosowanie do środków trwałych będących budynkami (lokalami) niemieszkalnymi i budowlami, w przypadku których po dniu 31 grudnia 2023 r. nastąpiło uprawomocnienie się decyzji o pozwoleniu na budowę. W opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka wskazała, że na podstawie decyzji nr (...) z dnia (...) 2021 r., wydanej przez Urząd Miejski w (...) dokonała rozbudowy środka trwałego; hali produkcyjno-magazynowej z częścią badawczo-rozwojową oraz biurową.

Tym samym ww. decyzję Spółka uzyskała w 2021 r. i rozpoczęła na jej podstawie rozbudowę wskazanej we wniosku hali produkcyjno-magazynowej. Warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest, aby decyzja uprawomocniła się po 31 grudnia 2023 r. Warunek ten nie został spełniony.

Powyższe wyklucza możliwość skorzystania przez Spółkę z możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji w oparciu o art. 16j ust. 7-13 ustawy o CIT, gdyż pozwolenie na budowę uzyskano w 2021 r.

Mając na uwadze przedstawiony przez Spółkę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że Spółka nie jest uprawniona do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji, tj. stawki 10% przez okres 10 lat zgodnie z art. 16j ust. 7 ustawy o CIT zamiast stawki 2,5% według której przewidywany okres amortyzacji wyniesie 40 lat.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, będących przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).