0111-KDIB2-3.4014.100.2019.4.MD - Podatek od czynności cywilnoprawnych - przekazanie i sprzedaż weksli.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2019 r. (data wpływu - 20 grudnia 2019 r.), uzupełnionym 16 i 18 marca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych obrotu wekslami:

* w części dotyczącej przekazania weksli poprzez indos lub przeniesienie praw z weksla oraz emisji weksli - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej zawierania umów sprzedaży (zakupu) weksli - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych skutków podatkowych obrotu wekslami.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 21 lutego 2020 r. znak: 0113-KDIPT1-2.4012.807.2019.2.AM, 0111-KDIB2-1.4010.608.2019.4.BKD, 0111-KDIB2-3.4014.100.2019.3.MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 16 marca 2020 r. (poprzez uiszczenie dodatkowej opłaty) oraz 18 marca 2020 r. (data wpływu do Organu pisma uzupełniającego).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu wekslami zupełnymi (nie niezupełnymi, czyli in blanco). Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polega na nabyciu weksli traktowanych jako papiery wartościowe. Zakup weksla dokonywany przez Wnioskodawcę następuje za określoną kwotę, co do zasady niższą od wartości nominalnej weksla, która wpłacana jest wystawcy weksla. Z założenia późniejszy wykup weksla przez jego wystawcę następuje po cenie równej wartości nominalnej takiego weksla.

Wnioskodawca nabywa weksle zupełne i wystawione imiennie na Wnioskodawcę (w przypadkach, gdy Wnioskodawca jest remitentem) oraz zamierza nabywać weksle zupełne od innych podmiotów niż wystawcy, indosowane lub cedowane na Wnioskodawcę. Wnioskodawca zakłada również możliwość nabywania innych rodzajów weksli (np. trasowanych, na okaziciela, itp.).

Wnioskodawca nie obraca wekslami niezupełnymi - in blanco. Weksel stanowi samodzielne, abstrakcyjne zobowiązanie. Co do zasady wystawcy emitują weksle, wręczają je Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca przekazuje wystawcy do dyspozycji określoną kwotę - niższą od wartości nominalnej wskazanej na wekslu. To samo może się dziać w przypadku weksli wystawionych przez osoby inne niż ich zbywcy (w tym zakresie potrzebne będzie weryfikowanie tożsamości wystawców, zatem Wnioskodawca zakłada, że taki obrót nie będzie głównym aspektem jego działalności).

Zakup weksli od podmiotu trzeciego, który zainteresowany jest zbyciem weksla, następować będzie przez indos lub przelew prawa z weksla, a nadto przekazanie weksla Wnioskodawcy w zamian za określoną kwotę - co do zasady niższą od wartości nominalnej weksla (inaczej rzecz może się mieć np. w przypadku weksli oprocentowanych). Wnioskodawca nabywać więc będzie weksle od wystawców lub od innych podmiotów niebędących wystawcą weksla. Wnioskodawca dokonując obrotu wekslami korzysta z obrotowej funkcji weksla.

Wnioskodawca nie dostarcza towarów i nie wykonuje usług w zamian za weksle. Wystawca lub inna osoba zobowiązana wekslowo (np. poręczyciel) zobowiązany jest wykupić weksel według jego wartości nominalnej (w przypadku oprocentowania sumy wekslowej - nominał + odsetki, ewentualnie również koszty). Różnica to dyskonto - wynagrodzenie Wnioskodawcy. Dodatkowo od niewykupionego przez wystawcę w terminie weksla, mogą zostać naliczone odsetki, co również stanowić będzie dla Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu dokonanej transakcji.

Weksle zupełne nabyte przez Wnioskodawcę pełnią jedynie funkcję obrotową. Co do zasady weksle nabywane przez Wnioskodawcę nie zawierają klauzuli zakazującej ich indosowania. Weksle w stosunku z Wnioskodawcą nie stanowią również zabezpieczenia wykonania jakiejkolwiek umowy (np. umowy pożyczki, zastawu). Prawo Wnioskodawcy zbycia weksli na rzecz podmiotów trzecich wynika z charakteru obiegowego weksli oraz z natury weksli. Każdy weksel niezawierający klauzuli indosowania można zbyć - indosować na kolejny podmiot. Weksel z zakazem indosowania można przekazać w drodze przelewu praw.

Wnioskodawca zakłada też możliwość emitowania weksli, które będzie zbywał powyżej ceny nominalnej w nich wskazanej. Weksle takie mogą służyć jako środek płatniczy w przypadku, gdy osoba będącą posiadaczem wekslu będzie chciała dokonać płatności za pośrednictwem podmiotu trzeciego - w tym przypadku Wnioskodawcy lub np. nie będzie chciała płacić gotówką. W takim przypadku wynagrodzeniem Wnioskodawcy będzie różnica pomiędzy ceną zbycia a sumą wekslową.

W ramach opisanej powyżej działalności mogą zaistnieć m.in. następujące sytuacje:

1. Wystawca weksla wykupuje weksel - tym samym Wnioskodawca uzyskuje środki tytułem wykupu weksla i zwraca weksel jego Wystawcy,

2. Wystawca weksla nie wykupuje weksla, tj. nie wywiązuje się z zawartej umowy i w tym przypadku, Wnioskodawca może:

a. Dochodzić od wystawcy, akceptanta lub poręczyciela weksla kwoty wskazanej w wekslu,

b. Zbyć weksel na rzecz podmiotu trzeciego, uzyskując tym samym przychód ze zbycia weksla.

W przypadku, o którym mowa w pkt 2a powyżej, Wnioskodawca ponosi koszty związane z dochodzeniem należności z weksla w tym koszty obsługi prawnej, koszty postępowania przed sądem cywilnym oraz koszty egzekucji, zabezpieczenia.

W przypadku pkt 2b zbycie weksla może nastąpić po cenie niższej od ceny nominalnej weksla, a nawet niższej niż koszty poniesione na nabycie weksla.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, że:

* Nabycie weksli następować będzie w oparciu o przepisy ustawy - Prawo wekslowe. Nabywanie weksli będzie się odbywało w części przypadków w oparciu o indos w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, a w innych w oparciu o umowę sprzedaży w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego - w zależności od możliwości, jakie daje dany weksel.

* Celem gospodarczym emitowania weksli przez Wnioskodawcę ma być umożliwienie klientom Wnioskodawcy dokonania lub zapewnienia bezwarunkowej płatności za pośrednictwem podmiotu trzeciego (Wnioskodawcy). Taka sytuacja może wystąpić np. wówczas, gdy strona jakiejś umowy (dalej: Strona

Po należytym wykonaniu swojego zobowiązania Strona 1 odzyska weksel, z którym zwróci się do Wnioskodawcy o zapłatę kwoty z weksla. W przypadku niewywiązania się z takiej umowy, Strona 2 umowy będzie mogła zwrócić się do Wnioskodawcy o zapłatę sumy wekslowej w zamian za weksel. W obu przypadkach Wnioskodawca za weksel zapłaci pieniędzmi, które otrzymał od Strony 1.

* Przez pojęcie "zbywania weksli" Wnioskodawca rozumie zarówno sprzedaż, indos jak i przeniesienie praw z weksla. Emitowane przez Wnioskodawcę weksle również będą indosowane lub sprzedawane.

* Przez nabywanie weksli Wnioskodawca rozumie zarówno nabywanie weksli w drodze indosu jak i sprzedaży. Pojęcie to odnosi się do nabywania zarówno weksli cudzych jak i własnych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy nabywanie i zbywanie weksli podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Zdaniem Wnioskodawcy, artykuł 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, co oznacza, że tylko czynności enumeratywnie w nim wskazane mogą powodować powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przekazanie weksla posiadaczowi weksla w zamian za kwotę pieniędzy nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca zawarł zamknięty katalog czynności podlegających temu podatkowi, w którym nie zostały wymienione czynności związane z emisją weksli w zamian za pozyskanie środków pieniężnych lub czynności związane ze zbywaniem lub nabywaniem weksli. Weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy.

Zdaniem Wnioskodawcy, również wydanie weksla wyemitowanego przez Wnioskodawcę nie powoduje powstania obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Powyżej przywołano tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych (pytania oznaczonego we wniosku nr 5).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1519, z późn. zm.), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2 (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeśli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione. Podkreślić jednak należy, że o podleganiu danej czynności opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu wekslami zupełnymi. W ramach działalności Wnioskodawca dokonuje zbycia, nabycia oraz emisji weksli. Zbycie i nabycie może przybrać postać indosu, przeniesienia praw z weksla oraz umowy sprzedaży, w zależności od konkretnego przypadku (konkretnego weksla).

Przenosząc opisane zdarzenie przyszłe na grunt przywołanych przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stwierdzić należy, że sama emisja weksla nie jest czynnością wymienioną w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a zatem wystawienie weksla, o ile następuje zgodnie z przepisami prawa wekslowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych mogą podlegać natomiast czynności cywilnoprawne, w związku z zawarciem których wystawiony jest weksel, o ile są to czynności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że celem gospodarczym emitowania weksli przez Wnioskodawcę ma być umożliwienie klientom Wnioskodawcy dokonania lub zapewnienia bezwarunkowej płatności za pośrednictwem podmiotu trzeciego (Wnioskodawcy). Taka sytuacja może wystąpić np. wówczas, gdy Strona 1 jakiejś umowy jako gwarancję wykonania swojego zobowiązania wręczy swojemu kontrahentowi (Stronie 2) weksel własny zupełny posiadający oznaczony termin płatności, wystawiony przez Wnioskodawcę. Po należytym wykonaniu swojego zobowiązania Strona 1 odzyska weksel, z którym zwróci się do Wnioskodawcy o zapłatę kwoty z weksla. W przypadku niewywiązania się z takiej umowy, Strona 2 umowy będzie mogła zwrócić się do Wnioskodawcy o zapłatę sumy wekslowej w zamian za weksel. W obu przypadkach Wnioskodawca za weksel zapłaci pieniędzmi, które otrzymał od Strony 1.

Podstawę prawną obrotu wekslami regulują przepisy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 160). Zgodnie z przepisami tej ustawy, weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy.

Wystawiający weksel przyjmuje na siebie odpowiedzialność za to, że zapłaci sumę wymienioną na wekslu. Tak rozumiane zobowiązanie wekslowe ma charakter bezwarunkowy, samodzielny, solidarny osób, które go podpisały i abstrakcyjny (por. Ignacy Rosenbluth - Prawo wekslowe komentarz, Wyd. PiaPrint s.c. Warszawa 1994 r., str. 11). Rozumiany w ten sposób weksel pełni funkcję płatniczą, kredytową, obiegową, gwarancyjną, refinansową (por. Izabela Heropolitańska - op. Cit. Str. 13-14).

Weksel własny określany jest inaczej jako suchy, prosty, sola. Weksel ten jest papierem wartościowym sporządzonym w formie ściśle określonej przez prawo wekslowe, zawierającym bezwarunkowe przyrzeczenie wystawcy zapłacenia określonej sumy pieniężnej we wskazanym miejscu i czasie oraz stwarzającym odpowiedzialność osób na nim podpisanych. Ustawowa treść weksla własnego wskazana w art. 101 pkt 1-7 Prawa wekslowego obejmuje: nazwę "weksel" w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono; polecenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej; nazwisko osoby, która ma zapłacić (trasata); oznaczenie terminu płatności; oznaczenie miejsca płatności; nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana; oznaczenie daty i miejsca wystawienia weksla; podpis wystawcy weksla.

Należy zauważyć, że weksel własny jest papierem wartościowym, posiadającym części składowe ściśle przez prawo wekslowe przepisane, w którym wystawca dokumentu sam przyrzeka zapłatę sumy wekslowej. Wystawiając weksel własny wystawca przyjmuje odpowiedzialność za zapłatę sumy wekslowej, tj. za to, że sam ją zapłaci.

Zobowiązanie wekslowe odrywa się od sytuacji faktycznej, która była podstawą wystawienia i wręczenia weksla, nabierając charakteru samodzielnego i abstrakcyjnego, tj. oderwanego od podstawy gospodarczej, która spowodowała jego wystawienie.

Okoliczność, że zobowiązanie wekslowe jest abstrakcyjne nie oznacza jednak, że nie istniała podstawa gospodarcza wystawienia weksla. Weksel pełni różne funkcje gospodarcze, np. może być środkiem płatniczym spełniającym w pewnym sensie funkcję surogatu pieniądza (zapłata wekslem za towar), może również spełniać funkcję kredytową pozwalającą na dokonywanie różnorodnych transakcji bez konieczności natychmiastowej zapłaty gotówką albo funkcję gwarancyjną jako zabezpieczenie spłaty kredytu, pożyczki.

W kontekście powyższych wyjaśnień należy podkreślić, że jeżeli wystawienie weksla łączy się z czynnością cywilnoprawną wynikającą z podstawy gospodarczej wystawienia weksla, czyli pierwotnej przyczyny wystawienia tego weksla (np. zabezpieczenie umowy pożyczki), to chociaż samo wystawienie weksla nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu może jednak podlegać pierwotna czynność cywilnoprawna, o ile jest jedną z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z treści wniosku wynika, że wystawienie weksla wiązać się będzie z wykonaniem innych umów, ich stroną nie będzie jednak Wnioskodawca. Ma więc rację Wnioskodawca, że samo wystawienie weksla własnego oraz jego wręczenie nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W zamkniętym katalogu czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zostały także wymienione takie czynności jak indos czy przekazanie praw z weksla.

Stosownie do art. 11 zdanie pierwsze i drugie ustawy - Prawo wekslowe, każdy weksel można przenieść przez indos, chociażby nie był wystawiony wyraźnie na zlecenie. Jeżeli wystawca umieścił w wekslu wyrazy "nie na zlecenie" lub inne zastrzeżenie równoznaczne, można przenieść weksel tylko w formie i ze skutkami zwykłego przelewu.

W myśl art. 14 zdanie pierwsze ww. ustawy, indos przenosi wszystkie prawa z wekslu.

Jak stanowi art. 9219 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), indos jest pisemnym oświadczeniem umieszczonym na papierze wartościowym na zlecenie i zawierającym co najmniej podpis zbywcy, oznaczającym przeniesienie praw na inną osobę.

Wobec powyższego, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych po stronie Wnioskodawcy w związku z emisją weksli, jak również w związku z nabywaniem jak i zbywaniem weksli w drodze indosu oraz przeniesienia praw z weksla.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało zatem uznać za prawidłowe.

Odmiennie należy jednak rozpatrzeć sytuację, gdy nabywanie i zbywanie weksli przyjmie formę umowy sprzedaży, określonej w art. 535 Kodeksu cywilnego - umowa ta, zgodnie z cytowanym powyżej art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, została wymieniona w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy - przy umowie sprzedaży - ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania - przy umowie sprzedaży - stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stawki podatku wynoszą - od umowy sprzedaży:

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na kupującym.

Umowa sprzedaży obejmująca weksle będzie podlegała zatem opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z tym, że obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych będzie ciążył na Wnioskodawcy wyłącznie w sytuacji, gdy na potrzeby danej umowy sprzedaży Wnioskodawca będzie stroną kupującą. Opodatkowane po stronie Wnioskodawcy będzie więc wyłącznie nabywanie weksli w drodze umowy sprzedaży, z wyjątkiem umów objętych wyłączeniem z opodatkowania na podstawie cytowanego poniżej art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie bowiem art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.