Dauter Bogusław, Ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia

Ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia

Ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia ma miejsce, jeżeli kwestionowana jest należność pieniężna. Strona może zaskarżyć decyzję w całości lub w części. Odpowiednio wartością przedmiotu zaskarżenia może być w danej sprawie pełna wysokość należności pieniężnej, określona w zaskarżonej decyzji albo jej część, która została zakwestionowana (por. postanowienie NSA z dnia 18 kwietnia 2012 r., II FZ 127/12). Zgodnie z treścią art. 215 § 2 wartość przedmiotu zaskarżenia zaokrągla się wzwyż do pełnych złotych, natomiast odsetki i koszty związane z należnością główną nie są do niej zaliczane (art. 217). Wyjątkiem od podanej reguły jest przypadek, gdy zaskarżony jest akt dotyczący jedynie odsetek lub kosztów, wówczas to one stanowią należność główną, która determinuje wartość przedmiotu zaskarżenia (por. postanowienie NSA z dnia 11 czerwca 2008 r. II FZ 238/08).

Obowiązek podania przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia jest ściśle powiązany z potrzebą ustalenia prawidłowej wysokości wpisu.

Wartość przedmiotu zaskarżenia powinna być oznaczona w każdym piśmie wszczynającym postępowanie sądowe w danej instancji, jeżeli od tej wartości zależy wysokość opłaty. Wskazana wartość powinna zostać określona wprost albo wynikać z treści pisma (por. uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 28 stycznia 2008 r., I FPS 7/07, ONSA i WSA 2008, nr 2, poz. 24).

W ramach czynności wstępnych w postępowaniu sądowoadministracyjnym przewodniczący niezwłocznie bada, między innymi, czy w piśmie została określona wartość przedmiotu zaskarżenia i w razie potrzeby wzywa do usunięcia braków formalnych.