Podleganie opłacie skarbowej wydanie zaświadczenia.

Prezydent Miasta Koszalina działając na podstawie art. 14b i 14с w związku z art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749) art. 2 ust. 1 lit. a-с ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1282), po rozpatrzeniu wniosku (...) z dnia 3 czerwca 2013 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasadności poboru opłaty skarbowej - stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2013 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasadności poboru opłaty skarbowej. W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

(...) działając jako jednostka organizacyjna Urzędu Miejskiego, w ramach wykonywanych zadań wydaje zaświadczenia o korzystaniu lub nie z pomocy społecznej, świadczeń rodzinnych, dodatków mieszkaniowych, funduszu alimentacyjnego, opieki zastępczej, poradnictwa specjalistycznego, dofinansowania ze środków PFRON. Za wydanie zaświadczenia zgodnie z art. 1 ustawy o opłacie skarbowej pobierana jest opłata skarbowa z wyłączeniem przypadków wymienionych w art. 2 i art. 7 ustawy. Ponadto na żądanie strony (...) dokonuje uwierzytelnienia odpisów i kopii akt sprawy. Za powyższą czynność w oparciu o część II pkt 4 załącznika do ustawy o opłacie skarbowej pobierana jest opłata w wys. 5 zł od każdej pełnej lub zaczętej stronicy.

W związku z powyższym wnioskodawca sformułował następujące pytania:

Stanowisko wnioskodawcy jest następujące: należy indywidualnie oceniać każdy przypadek biorąc pod uwagę cel wydania zaświadczenia. Jeśli wiec okaże się, iż zaświadczenie jest niezbędne do jednej ze spraw określonej w art. 2 ustawy o opłacie skarbowej, to wniosek o wydanie zaświadczenia nie podlega opłacie skarbowej. Jeśli zaś zaświadczenie będzie niezbędne do uzyskania np. kredytu czy pożyczki to podlega opłacie.

Natomiast uwierzytelnianie odpisów lub kopii akt sprawy nie podlega opłacie skarbowej zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a i c.

Analizując przedmiotowy wniosek należało stwierdzić co następuje.

Zaświadczenie jest urzędowym potwierdzeniem określonych faktów lub stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez organ administracji publicznej ewidencji, rejestrów bądź innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Stanowi ono oświadczenie wiedzy, gdyż organ administracji publicznej jedynie stwierdza w nim, co jest mu wiadome, a nie rozstrzyga sprawy. Zaświadczenie wydaje się wyłącznie na wniosek osoby o nie ubiegającej się. Wniosek winien zawierać dane identyfikujące podmiot zainteresowany wydaniem zaświadczenia, jego adres, treść żądania, podpis, a także wskazanie interesu prawnego lub przepisu prawa, z których wynika obowiązek wydania zaświadczenia.

W przypadku określonym w art. 217 § 2 pkt 2 k.p.a. organ obowiązany jest w pierwszej kolejności ustalić czy osoba ubiegająca się o zaświadczenie ma interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. Kategoria interesu prawnego jest kategorią materialnoprawną. Dla jego wykazania konieczne jest zatem wskazanie przez wnioskodawcę konkretnego przepisu prawa materialnego, z którego wynikają dla niego określone prawa lub obowiązki. Organ bada tę okoliczność w postępowaniu wyjaśniającym.

W dalszej kolejności organ bada czy stan faktyczny lub stan prawny znajduje potwierdzenie w posiadanej przez niego dokumentacji albo w innych danych będących w posiadaniu organu, z których wynikają treści, o których potwierdzeni wystąpił wnioskodawca.

(...) wydaje na podstawie art. 217 k.p.a. zaświadczenia o korzystaniu bądź o niekorzystaniu z:

Poradnictwo specjalistyczne jest niepieniężnym świadczeniem z pomocy społecznej (art. 36 pkt 2 lit. g, art. 46 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej), a także jedną z form pracy z rodziną (art. 10 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej).

Zaświadczenia, o których mowa w pkt I i 6, mieszczą się w kategorii wydawanych w sprawach załatwianych na podstawie przepisów o pomocy społecznej, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. с ustawy o pomocy społecznej.

Dodatek mieszkaniowy wypłacany na podstawie ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych jest świadczeniem socjalnym, pieniężnym wypłacanym przez gminę, mającym na celu dofinansowanie do wydatków mieszkaniowych ponoszonych w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Świadczenie to mieści się w kategorii świadczeń socjalnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. с ustawy o pomocy społecznej (por. R. Skwarło, ibidem). Do kategorii świadczeń socjalnych należą również świadczenia rodzinne, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

Z kolei zaświadczenia dotyczące korzystania bądź niekorzystania ze świadczeń z funduszu alimentacyjnego, przysługujących na podstawie ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, należy zaklasyfikować do zaświadczeń wydawanych w sprawach alimentacyjnych (art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o pomocy społecznej).

Natomiast zaświadczenia dotyczące korzystania bądź niekorzystania z dofinansowania ze środków PFRON mieszczą się w kategorii zaświadczeń wydawanych w sprawach uprawnień dla osób niepełnosprawnych (art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o pomocy społecznej), o ile są wydawane na wniosek osób niepełnosprawnych.

Jeżeli zainteresowany domaga się wydania od organu administracji publicznej zaświadczenia o korzystaniu bądź niekorzystaniu przez niego ze świadczenia, w sprawie przyznania którego organ ten jest właściwy na podstawie przepisów o pomocy społecznej (I, 6), przepisów o świadczeniach socjalnych (2-3), przepisów o przyznawaniu pomocy osobom uprawnionym do alimentów (pkt 4), przepisów o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (pkt 5) oraz przepisów regulujących uprawnienia osób niepełnosprawnych (pkt 7), a nadto spełnia przesłanki uzyskania takiego zaświadczenia określone w art. 217 § 2 k.p.a., to zaświadczenie takie podlega wyłączeniu od opłaty skarbowej na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b, lub c. Zaświadczenie takie albo:

- potwierdza fakt korzystania przez zainteresowanego ze świadczenia (jego rodzaj, wysokość, datę przyznania i okres przysługiwania), wynikający z postępowania przeprowadzonego przez organ właściwy do wydania zaświadczenia na podstawie przepisów zawierających materialnoprawne podstawy przyznawania tych świadczeń, albo też

- nie potwierdza faktu korzystania z świadczenia w ww. sprawach, a to w sytuacji, gdy zainteresowany w ogóle nie ubiegał się o nie, bądź po przeprowadzeniu takich postępowań odmówiono mu jego przyznania.

I w jednym i w drugim przypadku zaświadczenie wydane zostaje w sprawach, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a-c ustawy o.s., co powoduje wyłączenie go od opłaty skarbowej na podstawie jednej z tych regulacji.

Zaświadczenia takie podlegać jednak będą opłacie skarbowej w razie ich użycia w innej sprawie niż wymieniona w art. 2 ust. 1 - stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy o.s. Obowiązek zapłaty opłaty skarbowej powstanie dopiero z chwilą użycia zaświadczenia w takiej sprawie (art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o.s.).

Poświadczenie zgodności odpisu lub kopii dokumentu dokonane przez organ administracji rządowej lub samorządowej jest rodzajem zaświadczenia, na co wskazuje umieszczenie tej kategorii dokumentów w części drugiej ("Wydanie zaświadczenia") załącznika do ustawy o.s. (w pkt 4 i 7). Skoro w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o.s. nie podlega opłacie skarbowej wydanie zaświadczenia m.in. w sprawach wymienionych w lit. a-c tego przepisu, to tym samym wyłączone z tej opłaty są również poświadczenia zgodności odpisu lub kopii akt prowadzonych w tychże sprawach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja wydana jest w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące na dzień złożenia zapytania w organie podatkowym i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę zostanie zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej.

Na niniejszą interpretację przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjno w Szczecinie. Skargę wnosi się po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 г. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy).