BPE-2-OP/31101/1478/GW/14 - Opłata skarbowa od pełnomocnictwa.

1. Podstawa prawna interpretacji

Artykuł 14j § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.)

2. Rozstrzygnięcie

Po rozpatrzeniu wniosku (...) (dalej: "Bank") z dnia 11 marca 2014 r. (wpływ do organu podatkowego w dniu 13 marca 2014 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zwolnienia z opłaty skarbowej pełnomocnictw udzielanych pracownikom Banku, postanawiam uznać stanowisko Banku - w przedstawionym stanie faktycznym - za prawidłowe w obowiązującym stanie prawnym.

3. Stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku

Z treści przedłożonego wniosku wynika, że Bank prowadzi szereg rachunków bankowych, na które przekazywane są świadczenia z ubezpieczeń społecznych (w tym świadczenia emerytalne i rentowe). Zgodnie z art. 101 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 z późn. zm.; dalej: "ustawa emerytalna"), prawo do świadczeń emerytalno - rentowych ustaje wraz ze śmiercią osoby uprawnionej do takiego świadczenia. Niekiedy jednak, z uwagi na brak informacji o zgonie świadczeniobiorcy, organy rentowe przekazują na rachunki prowadzone przez Bank świadczenia za okresy przypadające już po śmierci osoby uprawnionej. Takie świadczenia są klasyfikowane jako świadczenia nienależne w rozumieniu art. 138 ust. 2 i 3 ustawy emerytalnej. Bank, po otrzymaniu wezwania organu rentowego, wystosowanego w trybie art. 138a ustawy emerytalnej, wskazuje osoby, na rzecz których zostały zadysponowane środki pochodzące z nienależnego świadczenia, powołując się przy tym na treść art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 z późn. zm.; dalej: "Prawo bankowe"). Powyższy przepis stanowi, iż Bank jest zwolniony od wypłaty pełnej lub częściowej kwoty, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli przed otrzymaniem wniosku organu wypłacającego świadczenie lub uposażenie dokonał z tych rachunków wypłat innym uprawnionym osobom, które to wypłaty nie pozwalają zrealizować wniosku w całości lub części, oraz w terminie 30 dni od otrzymania wniosku poinformuje o tym ten organ, wraz ze wskazaniem osób, które pobrały wypłaty. W niektórych sytuacjach organy rentowe kwestionują to, że osoby; wskazane przez Bank w trybie art. 55 ust. 3 ustawy Prawo bankowe, były osobami "uprawnionymi" i w drodze decyzji administracyjnej zobowiązują Bank do zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń przekazanych na rachunek prowadzony przez Bank. W takich, przypadkach Bank, reprezentowałby przez radców prawnych, wnosi odwołanie od decyzji w tym przedmiocie. Do odwołań w tego typu sprawach wnoszonych za pośrednictwem organów emerytalno - rentowych) dołączone są odpisy lub oryginały pełnomocnictw, udzielonych radcom prawnym reprezentującym Bank. Ponadto Bank jest często wzywany do udziału - w charakterze zainteresowanego - w postępowaniu sądowym zainicjowanym odwołaniem od decyzji zobowiązującej Bank do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, wniesionego przez osoby, które Bank wskazał w trybie art. 55 ust. 3 ustawy Prawo Bankowe. W takich przypadkach odpisy lub oryginały pełnomocnictw dla radców prawnych reprezentujących Bank, są dołączane do pism składanych bezpośrednio do sądu.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, pytanie Banku brzmi:

"Na tle zarysowanego powyżej stanu faktycznego powstaje pytanie, czy złożenie dokumentu pełnomocnictwa do reprezentowania Banku w sprawie zainicjowanej odwołaniem od decyzji zobowiązującej do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia podlega opłacie skarbowej. Chodzi przy tym zarówno o sprawy zainicjowane odwołaniem wniesionym przez bank, jak i przez inne osoby".

4. Stanowisko wnioskodawcy

Zdaniem Banku, " (...) złożenie dokumentu pełnomocnictwa w sprawie zainicjowanej odwołaniem od decyzji zobowiązującej do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia nie podlega opłacie skarbowej na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. b) Ustawy. Dotyczy to zarówno pełnomocnictw dołączanych do odwołań wnoszonych za pośrednictwem organów rentowych, jak i do pism składanych bezpośrednio do sądu (...)".

5. Ocena stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1282 z późn. zm.), opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym. Ponadto w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o opłacie skarbowej, obowiązek zapłaty opłaty skarbowej powstaje z chwilą złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury oraz od jego odpisu, wypisu lub kopii - z chwilą złożenia dokumentu w organie administracji publicznej, sądzie lub podmiocie, o którym mowa w art. 1 ust. 2.

Aktualnie obowiązująca ustawa o opłacie skarbowej nie wprowadza powszechnego, tj. dotyczącego wszelkich dokumentów udzielonych pełnomocnictw lub prokury, obciążenia opłatą skarbową. W przytoczonym powyżej art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej wprowadzono istotne ograniczenie tego obowiązku, ponieważ spośród dokumentów stwierdzających udzielenie pełnomocnictwa lub prokury obowiązkiem uiszczenia opłaty skarbowej objęto wyłącznie te, które składane są w sprawach z zakresu administracji publicznej i w postępowaniu sądowym. Tylko w tych bowiem przypadkach złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury związane jest z działaniem organu administracji publicznej oraz podmiotu innego niż organ administracji publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji publicznej lub sądu, jak również istnieje praktyczna możliwość wyegzekwowania obowiązku zapłaty opłaty skarbowej z tego tytułu. Uzasadnia to jednocześnie określenie momentu powstania obowiązku zapłaty opłaty skarbowej od dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa na chwilę złożenia tego dokumentu w organie administracji publicznej, sądzie lub podmiocie wykonującym zadania z zakresu administracji publicznej.

Stosownie do brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o opłacie skarbowej, nie podlega tej opłacie między innymi złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii w sprawach ubezpieczenia społecznego, ubezpieczenia zdrowotnego, rent strukturalnych, ulg określonych w przepisach szczególnych dla żołnierzy niezawodowych i osób odbywających służbę zastępczą oraz ich rodzin, a także uprawnień dla osób niepełnosprawnych i osób objętych przepisami o szczególnych uprawnieniach dla kombatantów. Ustawa o opłacie skarbowej nie definiuje pojęcia "sprawy ubezpieczenia społecznego".

W piśmiennictwie dotyczącym art. 2 ustawy o opłacie skarbowej utrwalony został pogląd, iż " (...) Wyłączenia określone w art. 2 ust. 1 u.o.s. mają charakter przedmiotowy, z tym że niektóre warunki określające możliwość zastosowania wyłączenia sformułowano za pomocą kryteriów podmiotowych. Dotyczą one złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii w sprawach wymienionych w postanowieniach art. 2 ust. 1 u.o.s. Użyte w treści tego przepisu pojęcie "sprawy" ma _tcharakter bardzo ogólny. Można jednak przyjąć, że będą to wszystkie sprawy, dla których materialnoprawna podstawa rozstrzygnięcia zawarta jest w przepisach, o których mowa w art. 2 ust. 1 u.o s. Oznacza to więc, że przepisy ustawy o opłacie skarbowej należy stosować łącznie z przepisami niżej wymienionych ustaw i wydanych do nich aktów wykonawczych (...) ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 11. poz. 74 z późn. zm.) w zakresie ubezpieczenia społecznego (...).

Z treści wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wynika, iż obowiązujący obecnie art. 138a ustawy emerytalnej nakłada na Bank obowiązek zwrotu organowi-rentowemu (emerytalnemu) kwoty świadczeń przekazanych na: rachunek świadczeniobiorcy za miesiące następujące po miesiącu, w którym. nastąpiłam śmierć świadczeniobiorcy; przepis art. 144 ust. 1 stosuje się odpowiednio. Na względzie należy mieć także brzmienie art. 1 ustawy emerytalnej;

Ustawa określa:

Skoro zatem przedmiotem wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego są kwoty nienależnie pobranych świadczeń-emerytalnych i; rentowych (których co do zasady wysokość, warunki nabywania oraz zasady i tryb przyznawania oraz wypłacania są uregulowane w ustawie emerytalnej), to uznać należy, iż sprawy dotyczące tych kwot, prowadzone w ramach postępowania odwoławczego lub sądowego, będą sprawami z zakresu ubezpieczenia społecznego. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 czerwca 2011 r. o sygn. akt II UZ 15/11, " (...) Sprawa, w której przedmiotem sporu jest wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych, w której nie ma obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej, Dz. U. Nr 225, poz. 1635 z późn. zm.) (...)".

Wobec powyższego uznać należy, iż stanowisko Banku, zawarte we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, jest prawidłowe.

6. Pouczenie

Wnioskodawcy przysługuje prawo do" wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa zadatkowego. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., dalej jako "p.p.s.a."). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 53 § 2 p.p.s.a.). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi.