0111-KDIB1-1.4010.68.2018.11.BS - CIT od przychodów z budynków

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA po wyroku sądu - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 lutego 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Spółka zobowiązana jest do naliczenia i zapłaty podatku dochodowego, o którym mowa w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu własności przedmiotowych budynków biurowych tzw. centrów administracyjnych, w których do 30% powierzchni jest wynajmowanych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej "Spółka") posiada siedzibę i miejsce zarządu w Polsce oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych ("podatek CIT"). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest przerób ropy naftowej oraz sprzedaż hurtowa produktów naftowych.

W prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje m.in. budynki tzw. centra administracyjne, które stanowią środki trwałe ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, sklasyfikowane jako budynki biurowe. Przedmiotowe budynki biurowe są wykorzystywane przez pracowników administracyjnych Spółki, częściowo wynajmowane spółkom zależnym lub innym podmiotom świadczącym usługi na rzez Spółki czy spółek zależnych. Wynajmowanie powierzchni biurowych nie jest głównym celem zarobkowym ani przedmiotem działalności gospodarczej Spółki. Wynajem powierzchni biurowych odbywa się niejako przy okazji prowadzonej działalności.

W związku z wprowadzeniem od 2018 r. przepisu art. 24b w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, (dalej "ustawa o CIT") Spółka zweryfikowała wartości początkowe oraz sposób wykorzystania budynków biurowych. Analiza wykazała, iż Spółka posiada budynki biurowe o wartości początkowej przekraczającej 10.000.000 zł, w których część powierzchni biurowych jest wynajmowana innym podmiotom gospodarczym.

Spółka wyliczyła jaki procent całości budynków biurowych stanowią lokale wynajmowane. Przy określaniu wartości wynajmowanych nie uwzględniono powierzchni korytarzy, pomieszczeń sanitarnych i innych pomieszczeń wspólnych, ze względu na fakt braku możliwości wyliczenia rzeczywiście używanych powierzchni wspólnych. Nie uwzględniono również powierzchni klatek schodowych i szybów dźwigowych, zgodnie z zasadami jakie przyjmuje się do określenia powierzchni użytkowej dla naliczenia podatku od nieruchomości.

Wyliczenia Spółki wykazały, iż w jednym z budynków biurowych z łącznej powierzchni użytkowej 6726 m² jest wynajmowane 1710 m² co stanowi 25,4% całości powierzchni budynku.

Pytanie

Czy Spółka zobowiązana jest do naliczenia i zapłaty podatku dochodowego, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT, z tytułu własności przedmiotowych budynków biurowych tzw. centrów administracyjnych, w których do 30% powierzchni jest wynajmowanych?

Państwa stanowisko w sprawie:

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie jest zobowiązana do naliczania i zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych od środka trwałego położonego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w związku z posiadaniem budynków biurowych tzw. centrów administracyjnych.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"), podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, w postaci:

2) budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy - wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Zgodnie art. 24b ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do środków trwałych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wykorzystywanych wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Spółka posiadane budynki biurowe tzw. centra administracyjne wykorzystuje w głównej mierze na własne potrzeby, a tylko maksymalnie do 30% powierzchni biurowej wynajmuje innym podmiotom gospodarczym, Spółka może skorzystać z wyłączenia wynikającego z art. 24b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym wyłącza się z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, budynki biurowe ze względu na wykorzystywanie przedmiotowych budynków biurowych w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują co należy rozumieć pod pojęciem "główny". Wobec tego należy uznać, iż pojęcie to powinno być rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl), "główny" to najważniejszy, podstawowy, zasadniczy. Podobnie słowo "główny" zdefiniowano w Wielkim Słowniku Języka Polskiego pod redakcją P. Żmigrodzkiego (http://www.wsjp.pl/). Zgodnie z definicją tam zawartą, "główny" to taki, który ma największe znaczenie. Słowo pochodzi od słów najważniejszy, podstawowy, przedni, naczelny.

Ze względu na fakt, iż podstawowym celem posiadania przez Spółkę przedmiotowych pomieszczeń biurowych jest zapewnienie powierzchni biurowych jako miejsc pracy dla swoich pracowników, definitywnie można stwierdzić, iż Spółka wykorzystuje budynki biurowe głównie na własne potrzeby.

Należy podkreślić, że nawet jeśli Spółka wynajmuje powierzchnie biurowe innym podmiotom, to są to podmioty, z którymi Spółka współpracuje np. podmioty te świadczą usługi na rzecz Spółki lub Spółka sprzedaje tym podmiotom swoje produkty. A tym samym nawet jeśli Spółka wynajmuje pomieszczenie biurowe innym podmiotom to nadal pośrednio wykorzystuje wynajmowane pomieszczenia biurowe na własne potrzeby.

Rozpatrzyłem Państwa wniosek - 28 maja 2018 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-1.4010.68.2018.3.BS, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 28 maja 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

25 czerwca 2018 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Skarga wpłynęła do mnie 2 lipca 2018 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie interpretacji w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania wg norm prawem przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił skarżoną interpretację wyrokiem z 19 września 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 769/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny - wyrokiem z 8 października 2021 r. sygn. akt II FSK 32/19 oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 19 września 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 769/18 wraz z aktami sprawy, wpłynął do Organu 27 stycznia

2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"):

podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, w postaci:

2) budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy - wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Stosownie do art. 24b ust. 2 ustawy o CIT:

przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

W myśl art. 24b ust. 3 ustawy o CIT:

podstawę opodatkowania stanowi przychód odpowiadający wartości początkowej środka trwałego ustalanej na pierwszy dzień każdego miesiąca wynikającej z prowadzonej ewidencji, pomniejszonej o kwotę 10.000.000 zł.

Na podstawie art. 24b ust. 8 ustawy o CIT:

podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać podatek, o którym mowa w ust. 1, i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek.

Natomiast, zgodnie z art. 24b ust. 9 ustawy o CIT:

kwotę obliczonego za dany miesiąc podatku podatnicy odliczają od zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25 ustawy o CIT. W przypadku gdy podatnicy wpłacają zaliczki kwartalne, odliczeniu podlega podatek obliczony za miesiące przypadające na dany kwartał.

Stosownie do art. 24b ust. 10 ustawy o CIT:

podatnicy mogą nie wpłacać podatku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jest on niższy od kwoty zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25 ustawy o CIT, za dany miesiąc.

W myśl art. 24b ust. 11 ustawy o CIT:

kwotę uiszczonego i nieodliczonego w roku podatkowym podatku, o którym mowa w ust. 1, odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 19 ustawy o CIT za rok podatkowy. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółka zobowiązana jest do naliczenia i zapłaty podatku dochodowego, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT, z tytułu własności przedmiotowych budynków biurowych tzw. centrów administracyjnych, w których do 30% powierzchni jest wynajmowanych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wskazać należy, że zasady opłacania tzw. minimalnego podatku od niektórych nieruchomości komercyjnych określone zostały w art. 24b ww. ustawy. Obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości komercyjnych zgodnie z art. 24b ust. 2 ustawy nie wystąpi w przypadku:

W tym miejscu wskazać należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 19 września 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 769/18 dokonując analizy w przedmiotowej sprawie wskazał m.in., że ustawodawca w ustawie o CIT nie wskazał precyzyjnie, co należy rozumieć pod pojęciem budynku biurowego wykorzystywanego "wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika" zgodnie z art. 24b ust. 2 ustawy o CIT.

Wskazał również, że wobec użycia przez ustawodawcę nieostrych pojęć "wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika" nie było możliwe wyprowadzenie z tak sformułowanego przepisu normy prawnej w sposób niebudzący wątpliwości.

Sąd ww. wyroku wskazał, że przyjmuje do wiadomości, że organ przy wydawaniu interpretacji indywidualnej posiłkowo posłużył się również treścią uzasadnienia projektu ustawy nowelizującej i m.in. na tej podstawie wydał zaskarżone rozstrzygnięcie, jednakże stosując w pierwszej kolejności reguły wykładni językowej, jako punktu wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa, winien dojść do przekonania, że wobec takiej redakcji przepisu prawa i użycia w nim pojęć niedookreślonych, nie było możliwe orzeczenie (w tak przedstawionym stanie faktycznym), czy wnioskodawca zobowiązany będzie, czy też nie do naliczenia i zapłaty podatku, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT. Wobec powyższego, organ naruszył art. 2a O.p., a co za tym idzie obowiązek dokonania interpretacji przepisów - w związku z wątpliwością co do jego treści - na korzyść strony, co zasadnie Skarżąca podniosła w treści złożonej skargi.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz argumenty Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zawarte w wyroku z 19 września 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 769/18 jak również brzmienie art. 2a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym:

niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika

stwierdzić należy, że skoro ustawodawca w art. 24b ust. 2 ustawy o CIT nie wskazał precyzyjnie, co należy rozumieć pod pojęciem budynku biurowego wykorzystywanego "wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika", to wypełniając treść ww. wyroku, do którego wykonania tut. Organ jest zobowiązany, w niniejszej sprawie należy zastosować zasadę wynikającą z art. 2a Ordynacji podatkowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że w związku z nieprecyzyjnym brzmieniem art. 24b ustawy o CIT oraz zasadą wynikająca z brzmienia art. 2a Ordynacji podatkowej, w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 24b ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia i zapłaty podatku, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania uchylonej interpretacji, tj. w 2018 r.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).