Błasiak-Barnuś Dorota (red.), Procedury celne
Procedury celne
Wprowadzenie
Z chwilą przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, na terytorium Polski zaczęły obowiązywać przepisy wspólnotowego prawa celnego. Przepisy te stosuje się w sposób jednolity na całym obszarze celnym Wspólnoty, w handlu między Wspólnotą i państwami trzecimi.
Wspólne reguły dotyczące przepływu towarów obowiązujące we Wspólnocie Europejskiej wynikają z unii celnej (ang. customs union), jaka łączy wszystkie państwa należące do Wspólnoty. Unia celna jest to rodzaj umowy o zlikwidowanie granic celnych między państwami przystępującymi do unii. Terytorium tych państw stanowi jeden obszar celny z jedną taryfą celną. Podstawowym założeniem jest tu zakaz stosowania ceł przywozowych i wywozowych oraz wszelkich opłat o skutkach równoważnych w wymianie towarowej pomiędzy państwami objętymi unią.
W przypadku Wspólnoty Europejskiej unia celna oparta jest na następujących założeniach:
wymiana towarowa pomiędzy państwami członkowskimi UE obejmuje zakaz stosowania ceł przywozowych i wywozowych oraz wszelkich opłat o skutkach równoważnych; zasadę tę stosuje się do produktów pochodzących z państw członkowskich oraz produktów pochodzących z państw trzecich, jeżeli znajdują się one w swobodnym obrocie w państwach członkowskich,
granice celne między państwami objętymi unią celną zostają zlikwidowane; tworzy się wspólny obszar celny, a więc geograficznie określony obszar, na którym stosuje się w sposób jednolity prawo celne Wspólnoty Europejskiej,
należności celne pobierane są tylko wobec towarów z państw trzecich, a więc państw nienależących do Wspólnoty; w stosunkach z tymi państwami przyjęto wspólną taryfę celną,
między państwami członkowskimi zakazane są ograniczenia ilościowe w przywozie, a także ograniczenia ilościowe w wywozie oraz wszelkie środki o skutku równoważnym.
Podstawowym aktem wspólnotowego prawa celnego jest Wspólnotowy kodeks celny (zwany dalej w.k.c.), czyli jednolita, ogólna „ustawa celna” obowiązująca we wszystkich państwach członkowskich UE (art. 1 zd. pierwsze w.k.c.). W całej Wspólnocie ma on pierwszeństwo stosowania przed obowiązującymi w danym zakresie prawem krajowym (narodowym), które to prawo ma tylko charakter uzupełniający.
Wspólnotowy kodeks celny obejmuje tylko zasadnicze postanowienia europejskiego prawa celnego. Przepisy szczegółowe zawarte są w przepisach wykonawczych do Kodeksu, tj. w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11 października 1993 r. - zwane dalej jako rozporządzenie wykonawcze do tego kodeksu oraz załącznikach do niego). Zakres stosowania wspólnotowego prawa celnego określony został w art. 1-3 w.k.c. A zatem, prawo celne w rozumieniu tego Kodeksu obejmuje jego przepisy oraz przepisy ustanowione w celu stosowania tego prawa na płaszczyźnie wspólnotowej [tj. rozporządzenie wykonawcze, Nomenklaturę Scaloną, taryfę celną, międzynarodowe umowy w sprawie preferencji, rozporządzenie Rady (EWG) nr 918/83 z 23 marca 1983 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.04.1983 r.) - zwane dalej jako rozporządzenie Rady w sprawie zwolnień celnych] oraz na płaszczyźnie poszczególnych państw członkowskich (tzw. krajowe prawo celne). Zakres przedmiotowy stosowania Wspólnotowego kodeksu celnego obejmuje obrót towarowy z zagranicą, a więc handel między Wspólnotą a państwami trzecimi. Terytorialny zakres stosowania Kodeksu został wskazany w art. 2 w.k.c. Zgodnie z nim zakres stosowania Kodeksu obejmuje obszar celny Wspólnoty (art. 3 w.k.c.), uwzględniając jednakże możliwość stosowania przepisów prawa celnego także poza tym obszarem (np. na mocy umów międzynarodowych).
Rozdział1Przeznaczenie celne towarów
1.1.Informacje ogólne
Jednym z podstawowych pojęć wspólnotowego prawa celnego jest pojęcie „przeznaczenia celnego towarów”. Oznacza ono sposób uregulowania sytuacji prawnej towaru, będącego przedmiotem obrotu towarowego z zagranicą. Sytuacja prawna, w jakiej znajduje się towar, wskazuje jakie przepisy wspólnotowego prawa celnego będą wobec niego zastosowane, jakie są prawa i obowiązki osoby dokonującej obrotu, jakie obowiązywać będą zasady pobierania należności celnych, w jaki sposób będzie można wykorzystywać towary na obszarze celnym Wspólnoty, itp. Możliwość stosowania wobec towaru przepisów odnoszących się do danego przeznaczenia celnego, została uzależniona przede wszystkim od tego, jaki status celny ma dany towar.
Zgodnie z art. 4 pkt 6-8 rozp.wyk. wszystkie towary znajdujące się na obszarze celnym Wspólnoty mają status albo towarów wspólnotowych, albo towarów niewspólnotowych.
Towary wspólnotowe to towary:
całkowicie uzyskane na obszarze celnym Wspólnoty,
pochodzące z kraju lub obszaru, który nie...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX