Karkowska Dorota, Włodarczyk Włodzimierz Cezary, Prawo medyczne dla pielęgniarek
Prawo medyczne dla pielęgniarek
Przedmowa
Wydanie tej książki zostało zainspirowane problemami, z jakimi autorzy spotykali się podczas wieloletniego zajmowania się różnymi aspektami funkcjonowania systemów zdrowotnych. Problemy te wynikały często z analizy utrwalonych, zmienianych lub wprowadzanych w życie rozwiązań instytucjonalnych i prawnych, ale co najmniej równie często uczestnicy, czy raczej uczestniczki, prowadzonych przez nas zajęć zadawali nam różne pytania. Nie zawsze byliśmy w stanie szybko i precyzyjnie odpowiedzieć, ponieważ sprawy z reguły nie były proste, my zaś mieliśmy świadomość, że od naszych reakcji wiele może zależeć.
W ostatnich latach, po okresie stabilnego rozwoju, w systemach zdrowotnych wszystkich krajów zachodzą bardzo duże zmiany. Społeczeństwa starzeją się, zmienia się sytuacja epidemiologiczna, rozwijają się technologie, rosną oczekiwania i nadzieje pacjentów, a świadczeniodawcy spodziewają się satysfakcji. W reformach opieki zdrowotnej wykorzystuje się nowe koncepcje, które tworzą odmienne, niż w przeszłości, relacje między systemem i pacjentami, czy klientami, ale także na nowo definiują więzi między świadczeniodawcami. Dynamiczny rozwój źródeł prawnych zarówno prawnomiędzynarodowych, jak i krajowych, dotyczących szeroko rozumianej relacji, jaka zachodzi między pacjentem a całą złożoną infrastrukturą instytucjonalną oraz różnymi kręgami osobowymi, które udzielają wszelkiego rodzaju „świadczeń zdrowotnych” , doprowadziły do wypracowania istotnej kategorii prawa medycznego – zawodu pielęgniarki. Jej pozycję zawodową określa przede szystkim ustawa pielęgniarska, choć nie wyłącznie. Stąd też szczególnie ważną część prawa medycznego stanowi ustawowa definicja wykonywania zawodu pielęgniarki oraz zagadnienie relacji, jaka zachodzi między pielęgniarką a pacjentem, lekarzem i innymi zawodami medycznymi i paramedycznymi oraz formy wykonywania zawodu i pielęgniarska odpowiedzialność zawodowa. Przedstawione tu zagadnienia stanowią próbę – podjętą po raz pierwszy w Polsce – ustalenia zakresu przedmiotowego prawa medycznego dla pielęgniarek, sytuując problemy w ramach koncepcji pielęgniarstwa jako profesji. Jeśli bowiem uznać, że kluczowym zagadnieniem profesji jest jej swoboda, to w treści przepisów zasada swobody (samodzielności) powinna być traktowana jako najważniejsza reguła interpretacyjna.
Prof. dr hab. Włodzimierz C. Włodarczyk
Dr n. praw. Dorota Karkowska
CzęśćIWprowadzenie – pielęgniarstwo jako profesja
Jedno z najważniejszych pytań stawianych w polityce zdrowotnej dotyczy poszukiwania grupy społecznej mającej najbardziej znaczący wpływ na to, co dzieje się w sektorze zdrowotnym. Z jednej strony może chodzić o wpływ na decyzje i kształtowanie różnorodnych koncepcji wdrażanych w procesie formowania systemu zdrowotnego. Może to się realizować poprzez pisanie ustaw, czy też sposób przyjmowania przepisów, jeśli zorganizowany sprzeciw może doprowadzić do zarzucenia tego, co przy pomocy normy prawnej starano się wdrożyć. Może się odbywać także przez praktykę i tworzenie faktów dokonanych. Materią polityki zdrowotnej stają się wtedy fakty dokonane, rozwiązania, których cele i funkcje mogły nigdy nie być jasno zwerbalizowane, ale które – jak się okazuje – służą interesom i korzyściom określonej grupy. Narzędziem oddziaływania jest wtedy konsekwentnie realizowana praktyka, której podmioty zarządzające, zwłaszcza te działające na wysokim ministerialnym szczeblu, nie są w stanie rozpoznać,...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX