Walczyński Ignacy, Związanie odbiorcy energii nową taryfą

W orzecznictwie Sądu Najwyższego zarysowały się rozbieżności dotyczące tego, w jakiej chwili następuje związanie odbiorcy energii treścią wydanego w okresie obowiązywania umowy sprzedaży lub dostawy energii wzorca umowy w postaci taryfy zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: "URE"). Na gruncie unormowań zawartych w art. 384¹ k.c. oraz art. 47 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne - dalej: "Pr.energ." możliwe jest przyjęcie dwóch stanowisk. Według jednego, zgodnie z art. 384¹ k.c., wzorzec umowy wydany w czasie trwania stosunku umownego o charakterze ciągłym wiąże drugą stronę, jeżeli została poinformowana o treści wzorca i nie wypowiedziała umowy w najbliższym terminie wypowiedzenia. Taryfa wiąże w takim przypadku odbiorcę energii najwcześniej od chwili bezskutecznego upływu najbliższego terminu wypowiedzenia przewidzianego w umowie, chyba że strony dokonały odmiennych uzgodnień. Pogląd przeciwny oparty został natomiast na założeniu, że ocena związania odbiorcy energii treścią wydanego w okresie obowiązywania umowy wzorca w postaci taryfy może być dokonana przez pryzmat art. 47 ust. 4 Pr.energ., zgodnie z którym przedsiębiorstwo energetyczne wprowadza taryfę do stosowania nie wcześniej niż po upływie 14 dni i nie później niż do 45 dnia od jej opublikowania. W świetle tego zapatrywania, taryfa energetyczna wiąże odbiorcę w terminie określonym przez strony w umowie, ale z uwzględnieniem wskazań zawartych w powołanym unormowaniu.